Να λοιπόν που σε «χαλεπούς» καιρούς κάποιες ειδήσεις έρχονται να δικαιολογήσουν απόλυτα εκείνους που υπερασπίζονται με αγωνία την προσφορά της Ελλάδος στον παγκόσμιο πολιτισμό. Τρεις Νεοζηλανδοί επιστήμονες ανατρέπουν τα ...πάντα γύρω από την Ιστορία, υποστηρίζοντας πως οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν φθάσει στην Νέα Ζηλανδία αρκετούς αιώνες προ Χριστού, χαρτογραφώντας μάλιστα τα νησιά που βρίσκονται ακριβώς στον αντίποδα της Ελλάδος. Κι όλα αυτά, που δεν είναι φαντασιοπληξίες ή ...Πρωταπριλιάτικη φάρσα, βασίζονται σε ευρήματα (χάρτες κι ένα αρχαίο πλοίο) και περιγράφονται στο βιβλίο των Μάξγουελ Χιλ, Γκάρυ Κουκ και Νόελ Χίλιαμ «Ως την Άκρη του Κόσμου».
Βέβαια, τέτοιου είδους απόψεις δεν είναι πρωτόφαντες αλλά είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζουν την δυσπιστία της διεθνούς κοινότητας, που «θέλει» μια ...άλλου είδους ιστορική πραγματικότητα. Εδώ και δεκαετίες είναι γνωστά ανάλογα «περίεργα» ευρήματα στην Βόρειο και Νότιο Αμερική κι έχει υποστηριχτεί βάσιμα η άποψη ότι οι Έλληνες ταξίδεψαν μέχρι εκεί, ενώ ο υποθαλάσσιος αρχαίος ναός που ανακάλυψαν -και επιδεικνύουν με περηφάνια- οι Ιάπωνες στο Γιοναγκούνι είναι ίσως το πιο τρανταχτό παράδειγμα της εξερευνητικής δυνατότητας των προγόνων μας.
Δικαίωση όσο να ‘ναι και για τους Νεοέλληνες ερευνητές που για χρόνια πασχίζουν να πείσουν για «του λόγου το αληθές» και αντιμετωπίζονται ως ...εξωγήινοι! Όπως ακριβώς και όσοι μέχρι χθες μιλούσαν για τον αμύθητο ορυκτό πλούτο της Ελλάδος...
Αστρολογικά πάντως, οι νέες αποκαλύψεις που δρομολογούν μια εκ νέου συνολική αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδος, φαίνεται πως είναι καρπός του τετραγώνου ανάμεσα στον Ουρανό και τον Πλούτωνα, όχι όμως τόσο στην τροπική του εκδοχή αλλά την αστρική (ο Πλούτωνας στον Τοξότη και ο Ουρανός στους Ιχθύες). Κι αυτό γιατί όπως δηλώνει η αστρο-ιστορική εμπειρία, ο Τοξότης ως ζώδιο της κουλτούρας και της γνώσης διατηρεί μια άμεση σχέση με την επαναφορά του «αρχαίου αθάνατου πνεύματος» στο Δυτικό status, ενώ από την πλευρά του ο Ιχθυακός Ουρανός διαλύει μύθους και προκαταλήψεις, φέρνοντας μας πιο κοντά στην ιστορική αλήθεια.
Από εκεί και ύστερα, οι δύο πλανήτες ως τροπικοί «παντρεύουν» τα παραπάνω με ένα «νέο ξεκίνημα» ύστερα από αποκαλύψεις (ο Ουρανός στον Κριό) και την διαμόρφωση ενός νέου παγκόσμιου ιστορικού status (ο Πλούτωνας στον Αιγόκερω).
Βλέπουμε έτσι ότι ένα «κακόβουλο» τετράγωνο μπορεί να βρει εξαίρετες εφαρμογές στις επιστήμες και να μας ανοίξει τα μάτια.
Κλείνοντας είναι ίσως απαραίτητο να προσδιορίσω μερικές ακόμη αστρολογικές συντεταγμένες του παρελθόντος που έχουν άμεση σχέση με το θέμα. Ανατρέχοντας στην Αρχαιότητα, ο αποικισμός από τους αρχαίους Έλληνες του συνόλου -όπως φαίνεται- της υδρογείου στα ιστορικά χρόνια, έγινε την Εποχή του Κριού, κάτω από την επιρροή των συνόδων του Ουρανού με τον Ποσειδώνα στον Κριό (καλύπτουν την περίοδο 1.100 έως 600 π.Χ περίπου) αλλά και της ομόλογης σειράς των συνόδων στους Διδύμους (από το 400 έως το 60 π.Χ) που «έδωσαν» την Οικουμένη του Μ Αλεξάνδρου και των διαδόχων του.
Φυσικά υπάρχουν και βάσιμες απόψεις που διευρύνουν ακόμη περισσότερο προς τα πίσω τον χρονικό ορίζοντα του Ελληνικού έπους (ακόμη και πριν το 10.000 π. Χ) και από αυτήν την άποψη έχουμε να ...ξαναμάθουμε πολλά!
