Μεγάλη Εβδομάδα - Η εξύψωση της πνευματικότητας

Από το «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός», μέχρι το «Χριστός Ανέστη» και την παρεμβολή του συγκλονιστικού «Αι γενεαί πάσαι» Επιταφίου θρήνου, στην Μεγάλη Εβδομάδα εναλλάσσονται ιδιαίτερα νοήματα και συμβολισμοί.

Η κατάνυξη και το δέος για τη θυσία του Θεανθρώπου, κρύβει μέσα της το μήνυμα της πολυπόθητης Ανάστασης, δηλαδή την κυριαρχία του φωτός στο σκοτάδι.

Η νηστεία είναι η προϋπόθεση της εσωτερικής κάθαρσης, ακολουθεί το βάψιμο των αυγών που συμβολίζει την αρχή της αναγέννησης, η πορεία προς τον Γολγοθά με τον σταυρό των παθών μας και η τελική ανάσταση που επιφέρει τη λύτρωση.

Μην ξεχνάμε την καθοριστική σημασία του Μυστικού Δείπνου, στον οποίο χωρίς την «προδοσία» του Ιούδα, ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να επιτελέσει το έργο του.

Τα τριάντα αργύρια που δεν αξιοποίησε ποτέ, ήταν το συμβολικό αντίτιμο μιας ανεκτίμητης αυταπάρνησης.

Η τελευταία φράση του Ιησού στον σταυρό λίγο πριν το θάνατο, ήταν μία και μοναδική: «Τετέλεσται» σηματοδοτώντας την διεκπεραίωση της θείας αποστολής του.

Κάθε Πάσχα μας δίνεται η ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε τον προσωπικό μας Πλούτωνα, που σκοτώνει τον Ηλιακό μας Λάζαρο, ο οποίος ανασταίνεται ξανά με τη βοήθεια της Ηλιακής μας δύναμης, ξυπνώντας μας από το λήθαργο.

Η αποχή από απολαύσεις και η αυστηρή νηστεία επιτρέπουν στον Κρόνο να καθαρίσει τις εσωτερικές μας ακαθαρσίες, παραδίνοντάς μας στην Ποσειδώνια υπερβατική έμπνευση.

Με την μαγιά της αγάπης της Αφροδίτης δημιουργούμε τα πατροπαράδοτα αυγά και τσουρέκια, φέρνοντας το φως της ανάστασης στο σπίτι μας, με τη νοητική υπόδειξη του Ερμή.

Ο Ουρανός εποπτεύει σαν μεγαλοφυής παντοκράτορας τη Σεληνιακή συναισθηματική μας φόρτιση, ενώ ο Δίας στρώνει γενναιόδωρα το πασχαλινό τραπέζι.

Θα ευχόμουν η κινητήρια δύναμη του Άρη να λειτουργήσει μόνο ψυχολογικά και να μην εκδηλώσει τη δράση του στα αρνάκια, αλλά με λύπη μου γνωρίζω πως είναι αναπόφευκτο.

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα, κλείνοντας με μια φράση ενός από τους σπουδαιότερους συγγραφείς μας, του Νίκου Καζαντζάκη :«Ό, τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό, τι δεν ποθήσαμε αρκετά»!