Αστρολογικός καφές

Γεια σας, είμαι πολύ χαρούμενος που επιτέλους έχω και εγώ το βήμα και μπορώ να απευθυνθώ σε εσάς. Βέβαια, ο καθείς έχει το αναφαίρετο δικαίωμα του στην δημοσιότητα των πέντε λεπτών, σαν μονάδα χρόνου, όχι βάρους. Μετά από την ευγενική προτροπή και συμπεριφορά του αγαπητού αρχισυντάκτη «ακόμα βρε άχρηστε να μου δώσεις το editorial σου... κατσ’ κατ’ και γράφε», ψυχοπονιάρικα και εγώ σας γράφω αυτές τις γραμμές.

Είπα να γεμίσω τα πίξελ της οθόνης σας με χαρακτήρες του Ελληνικού αλφαβήτου. Να σας πω για τετριμμένα γεγονότα που τα γνωρίζει κι ο κάθε περιπτεράς.

Για τη δουλειά που την πήραν φασόν οι Κινέζικες βιομηχανίες. Και πουλάνε μπιρ παρά σε αλουμινένιο σακουλάκι με απλήρωτους σκλάβους. Το ανοίγεις και να το δώρο σου... να μεταμορφώνεται σύμφωνα με το ζώδιο σου. Ζώδια ομάδες, ίδιες ελπίδες για όλους κινέζικης κατασκευής.

Έλα όμως που οι τακτικές των κινέζων ξέφτισαν και το προϊόν μένει ξεκάρφωτο στα μανταλάκια των περιπτέρων ή τα stands των ψιλικατζίδικων...

Αλήθεια τι έγινε; Οι Κινέζοι αποτύχανε; Δεν είμαστε καλά! Κι όμως... φαίνεται πως ο κόσμος δεν θέλει άλλα αποτυχημένα φο.

Έτσι και στον ανθρώπινο λόγο και ρόλο της Αστρολογίας έπεσε εδώ και πολλά χρόνια μια κούραση αλουμινένιων σακουλιών.

Τα τελευταία χρόνια οι ειδήμονες σβήνουν γρήγορα σαν τους κομήτες ή ξεγυμνώνονται όπως οι αποτυχημένοι βασιλιάδες μιας ξιπασμένης βραδιάς. Πόσους ξέρετε εσείς να είναι πετυχημένοι; Έκτος από το γυαλί δεν ξέρετε κανέναν! Έλα όμως, που κάποιοι ζουν ακόμα κάπου, αποτραβηγμένοι από την λεηλασία των εποχών. Μυστήριες οι επιθυμίες των πλανήτων και των εποχών τους.

Έλα όμως που αυτοί οι «κάποιοι» λατρεύουν την Αστρολογία κάμποσες δεκαετίες και την σέβονται όπως οι κάλοι μαθητές τον ηλικιωμένο και σεβάσμιο γέρο δάσκαλο τους. Σοφός ο γέρο Δάσκαλος...

- Καλά, αυτοί; Αυτοί βρε είναι μόμολα... Που είναι οι νέες ιδέες, που τραβάνε το μάτι; Μια ωραία ξανθιά να μας λέει μόνο τα ερωτικά μας. Δεν ξέρετε εσείς από αστρολογία! Ξέρουμε εμείς!　

Λένε οι ειδήμονες...

Κλασική απάντηση επί χρόνια. Χάνεται ο αντίλαλος στα σκοτάδια των χρονοντούλαπων τους.Και συνεχίζουν να βαυκαλίζονται κάποιοι αμετανόητοι που «ξέρουν» τι πουλάει και τι θέλει ο κόσμος. Αυτή η περισπούδαστη γνώση που την έχουν λίγοι· ποσό σπάνια είναι, γι’ αυτό ...πέφτουν οι ακροαματικότητες στην τηλεόραση. Γιατί κάποιοι «ξέρουν» τι θέλει να δει ο κόσμος.

Έτσι και οι πωλήσεις στα έντυπα πέφτουν γιατί κάποιοι «ξέρουν» τι αγοράζει ο κόσμος. Όλα αυτά πριν την κρίση.

Ακριβώς έτσι ήταν οι συνθήκες για την αστρολογία στην χώρα μας, μια μόδα που την γράφανε ανειδίκευτοι πριν από είκοσι χρόνια και πιο πρόσφατα πρωτοετείς από τις δημοσιογραφικές σχολές στην εφημερίδα που κάνουν την πρακτική τους εξάσκηση.

Οι αφορμές, πολλές. Αρρώστησε ο αστρολόγος, δεν ξέρει να γράφει! Τι είναι αυτά! Είπαμε βρε παιδί μου, δέκα πέντε λέξεις θέλω όχι δέκα επτά, μα αγράμματος είσαι! Τι έχεις στο μυαλό καβούρια; Καβούρια έχουμε εμείς στις τσέπες μας. Η δίκια σου δέκα τρύπες μόνο έχει! Και κοίτα... θέλω πιασάρικο κείμενο, να είναι πικάντικο, να μην σκέφτεται πολύ ο αναγνώστης, ζώδια είναι πρέπει να ξεχαστεί!

Έλεγε ο αρχισυντάκτης....

Να σου όμως στην πορεία και το World Wide Web, με το μεγάλο κουσούρι να δίνει βήμα σε όλους. Καλά, που βρέθηκε αυτό ξαφνικά, πριν από λίγο δεν ήταν εκεί... Που ξεφύτρωσε αυτό; Φώναξε το σκουπιδιάρη να το κόψει, εμποδίζει την κυκλοφορία μας!

«Καλά δεν βαριούνται! Τι βρίσκουν; Δεν ζαλίζονται από την γυαλάδα στην οθόνη του υπολογιστή τους. Στην τηλεόραση που τους προσφέρουμε ευκολοχώνευτες σαχλαμαρίτσες ξεχνιούνται! Τώρα τελευταία μάλιστα, κοιμούνται και στο καναπέ. Κάνουν και καλύτερα όνειρα! »　

Έλα όμως που το «αυτό» δίνει.

Φωνή σε σένα και σε αυτόν που σε διαβάζει! Αμφίρροπη και αλληλένδετη επικοινωνία! Αμεσότητα!

Έχει κόσμο νέο σε ηλικία, και αντίστοιχα δυνατό σε μυαλό, σύμφωνα με τις εποχές που αλλάζουν και δεν στέκονται να σε ρωτήσουν καθώς παίρνεις ανίερες πόζες για φωτογραφία μπας και μείνεις σταγόνα στον αιώνα της αμάθειας. Έχει όμως και πιο ηλικιωμένους αλλά όχι κουρασμένους με ακόρεστη δίψα για μάθηση.

Μείγμα εκρηκτικό, ο καλύτερος τρομοκράτης το θέλει του χεριού του.

Μα αυτό δεν υποτάσσεται, αντρειεύει και θεριεύει, δεν κουμαντάρεται! Κρίνει και απαιτεί. Σε επιβραβεύει με τα περίφημα του «κλικ», χωρίς κόπο χωρίς έξοδα! Του αρέσεις στην σκέψη; Τότε σε θέλει δικό του, δεν σε αφήνει.

Είναι μια επανάσταση, ανοίγει το μυαλό, τα ζουζούνια και τα μελίσσια της γνώσης καλπάζουν. Δεν μένουν σε ένα σημείο. Όλο θέλουν και κάτι καλύτερο.

Λάθη; συγγραφείς και αναγνώστες θα κάνουν, έλα όμως που μαθαίνουν, από τα λάθη των άλλων. Και όλοι μαζί από τα λάθη μας. Ε! Φαίνονται και οι διάφορες του χαρακτήρα. Με περίεργο τρόπο πίσω από το ανώνυμο και άψυχο «κλικ» ένα μυαλό κρίνει. Σε κρίνει, έτσι όπως δεν θέλεις. Ούτε στο εχθρό σου τέτοια κριτική!

Κι όμως, από τον Σεπτέμβριο, το τολμήσαμε!

Ήταν μία από εκείνες τις γνωστές συμπαντικές συνωμοσίες... Ένα καφέ ήθελα να πιω με τους φίλους μου παρέα και ο «σερβιτόρος» με τον καφετζή βάζοντας όλη του την τέχνη έφερε τον πιο απολαυστικό καφέ στις 17/4/2010.

Βρεθήκαμε να συζητάμε, κάποιοι από τους «αποτραβηγμένους» και γίναμε λιγότερο άγνωστοι. Γίναμε μια παρέα συνεργατών.

Έτσι και εγώ με την σειρά μου τώρα πια σας καλωσορίζω στην παρέα μας. Κάντε και εσείς ένα καλό καφέ όταν μας διαβάζετε. Από σας θέλω να μας δείτε με αγάπη, όπως με αγάπη ετοιμάζουμε όλοι μας τα κείμενα που σας «κερνάμε».

- Τελειώσαμε κύριε αρχισυντάκτα! Καταπληκτικό κείμενο... μετά από αυτό θα πάρω αύξηση(;)! Τολμώ να πω εγώ, το ψαράκι.

- Τι λες βρε ψάρακλα! Άκου θέλεις και αύξηση! Επ’ ώμου... Μετάααβολη... Εμπρός, μαρς! Ήταν η απάντηση του, σωστός κεραυνός. Υδροχόος γαρ.