Κατά την γνώμη μου, θα ήταν αφελές αν θεωρούσαμε πως το εξαιρετικά σημαντικό μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου έχει αποκλειστικά μια ρεαλιστική διάσταση, αναφέρεται δηλαδή στην δυνατότητα μιας δικής μας σωματικής-υλικής αθανασίας. Πολύ πιο καίρια είναι η πνευματική διάσταση του μηνύματος, η οποία αναφέρεται στην αθανασία της Συνείδησης, μια δυνατότητα που επισφραγίστηκε ύστερα από το τεράστιο βήμα του Ιησού Χριστού στο μονοπάτι της κοσμικής εξέλιξης.
Στην Αστρολογία, ο Σκορπιός είναι εκείνος που συνδέεται με τον θάνατο αλλά όπως γνωρίζουμε πλέον και με την αναγέννηση. Και από αυτήν την άποψη το «Χριστός ανέστη, θανάτω θάνατον πατήσας» περιγράφει μια ουσιαστική ψυχική διεργασία εντός του Σκορπιού, η οποία είχε μεν περιγραφεί-αποδοθεί και σε αρχαίους μύθους αλλά περισσότερο σαν πρότυπο-ευχή. Η Θυσία του Θεανθρώπου είναι εκείνη που έδωσε οριστικά «σάρκα και οστά» στην πορεία μας προς μια νέα Συνειδητότητα.
Κι εδώ θα παραθέσω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το «Αρχέτυπο του Ζωδιακού», που περιέχεται στο βιβλίο μου «Η Αστρολογία του 21ου αιώνα».
«Όταν η εξοπλισμένη Συνείδηση εξασφαλίσει τα νώτα της, ο χώρος του Σκορπιού παύει πλέον να είναι σώνει και καλά «θανατηφόρος» για το Εγώ, το οποίο μπορεί άφοβα να προχωρήσει σε αυτό που ο Κ. Γιουνγκ όρισε ως «ουροβορική αιμομιξία». Η τάση του Εγώ να «βουτήξει» μέσα στην Ασυνειδητότητα έχει τις ρίζες της στα πρώτα στάδια της εξέλιξης του, όταν αδύναμο, αδαές και «άοπλο» χανόταν μέσα σε μια Ιχθυακού τύπου έκσταση.
Ωστόσο, η αναβίωση αυτής της διαδικασίας γίνεται πλέον με διαφορετικούς όρους. Η διάλυση παίρνει το χαρακτήρα κατάδυσης και η πρωτογενής έκσταση συνοδεύεται από μια ουσιαστική παρεμβατικότητα. Στο Σκορπιό, η επαφή με τις δυνάμεις του Ασυνείδητου δεν συμβαίνει τυχαία, όπως στους Ιχθύες αλλά συνειδητά κι αυτός είναι ο λόγος που το ζώδιο συνδέεται τόσο στενά με την έρευνα. Σε κάθε περίπτωση η «παλινδρόμηση» του ενήλικου Εγώ παίζει έναν εξόχως θετικό ρόλο στη ζωή του δημιουργικού ανθρώπου κι αυτό γιατί το Ασυνείδητο έχει μέγιστη δημιουργική αξία για όποιους τουλάχιστον μπορούν και «ψαρεύουν» τα περιεχόμενα του.
Σύμφωνα με τον Κ Γιουγκ το ζητούμενο είναι η σύνθεση του συνειδητού νου με το σύνολο της ψυχής (το Ταυτό), ώστε να αποκατασταθεί μια νέα ολότητα ανάμεσα στα μέχρι τότε διαμετρικά αντίθετα συστήματα του συνειδητού νου και του Ασυνείδητου. Με αυτόν τον τρόπο ο Σκορπιός μετατρέπεται σε ένα χώρο πραγματικής και ουσιαστικής πνευματικής αναγέννησης, η οποία εκδηλώνεται και εξωτερικεύεται στο επόμενο «κουτάκι» του ζωδιακού, τον Τοξότη.
Η ουσιαστική κατάκτηση της εμπλουτισμένης Εγωικής Συνείδησης είναι η αθανασία της. Ο κίνδυνος του «διαμελισμού» της έχει αντικατασταθεί από την εκδοχή της «αιχμαλωσίας», η οποία συμβολικά ενοικεί στο τελευταίο υδάτινο ζώδιο, τους Ιχθύες. Εκεί, όταν ολοκληρώνει κάθε κύκλο της εξέλιξης της δικαιούται να περιμένει τον «απελευθερωτή» της, τις κατάλληλες συνθήκες δηλαδή που θα της επιτρέψουν να ξαναβγεί στον ...αφρό διατηρώντας στο μεταξύ την ουσία των εμπειριών και της επίγνωσης που απέκτησε στο μακρύ ταξίδι της ζωής η των πιθανολογούμενων διαδοχικών ενσαρκώσεων της. Φυσικά, πριν φθάσει στο τέλος του δρόμου, θα περάσει από τα «αναγκαία» στάδια του Αιγόκερω και του Υδροχόου, την πιστοποίηση δηλαδή αλλά και την αμφισβήτηση της ισχύος της.»
