Πανσέληνος - Η όσμωση αρσενικού και θηλυκού

Στην αστρολογία, ο Ήλιος είναι φορέας των ιδιοτήτων του πρώτου και η Σελήνη του δεύτερου. Τα δύο "Φώτα" βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας των δυνάμεων που εκπροσωπούν και οι όψεις που σχηματίζουν μεταξύ τους υπονοούν πάντα ότι το διακύβευμα είναι ο «Ιερός Γάμος».

Η σύνοδος (Νέα Σελήνη) και η αντίθεση (Πανσέληνος) είναι ίσως οι πιο σημαντικές φάσεις του Σεληνιακού κύκλου.

Μαζί με τον Ήλιο και την Σελήνη συντάσσονται και οι υπόλοιποι πλανήτες που μπορεί με τη σειρά τους να είναι φορείς είτε της μιας ενέργειας, είτε της άλλης.

Δεν είναι τυχαίο πως στην παραδοσιακή Αστρολογία των επτά ουρανίων σωμάτων, ο Ήλιος κυβερνά ένα αρσενικό ζώδιο, τον Λέοντα, η Σελήνη ένα θηλυκό, τον Καρκίνο, αλλά οι υπόλοιποι πέντε πλανήτες κυβερνούν ένα θηλυκό και ένα αρσενικό.

Η Αφροδίτη λοιπόν νοείται ως θηλυκή αλλά ενδέχεται να λειτουργεί και ως αρσενική. Το ίδιο και ο Άρης, ο Ερμής κοκ. Κι αν σας προβληματίζει το πως μπορεί να ...μπερδεύονται οι ρόλοι δεν έχετε παρά να αναλογιστείτε κάποια από τα ζωντανά μυθολογικά πρότυπα που έφθασαν ως τις μέρες μας. Τη θεά Αθηνά-φορέα μιας ...αρσενικής θηλυκότητας και το θεό Απόλλωνα-εξέχοντα φορέα καλλιτεχνικών τάσεων και προστάτη του πλέον φημισμένου μαντείου της αρχαιότητας.

Φυσικά η προσωπική παρέμβαση του καθένα μας (η βούληση δηλαδή) είναι ο καταλύτης που διαμορφώνει τις εκάστοτε ισορροπίες, απελευθερώνοντας ή δεσμεύοντας κατά περίπτωση ενέργειες και πιθανότητες.

Τυπικά η δυνατότητα σύνθεσης είναι η ίδια για όλους αλλά ο καθένας μας καλείται να την πετύχει με τον τρόπο που ορίζει το "οικοσύστημα" του.

Το Οικοσύστημα του Ωροσκοπίου

Στο οικοσύστημα του ωροσκοπίου δεν υπάρχουν εξ ορισμού «καλοί» και «κακοί» πλανήτες. Ο καθένας παίζει το ρόλο του, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε ένα φυσικό οικοσύστημα.

Ας πάρουμε για παράδειγμα μία λίμνη, η οποία φιλοξενεί ψάρια, πουλιά, έντομα κλπ. Η λίμνη είναι ο τόπος, δηλαδή ο οίκος.

Το είδος της λίμνης (αν είναι ρηχή, ασύμμετρη, με θολά νερά, στο βουνό η την πεδιάδα κλπ) είναι το ζώδιο. Η χλωρίδα και η πανίδα της είναι οι πλανήτες.

Για το άτομο, το «οικοσύστημα» με την πολυπλοκότητά του είναι το πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί, είναι ο κόσμος του, για τον οποίο καλείται να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα-συνείδηση, να το «περπατήσει» απ' άκρη σ' άκρη, να γνωρίσει-βιώσει τα μυστικά του, να διαχειριστεί τους πόρους του και πρακτικά να το αγαπήσει.

Η ισορροπία σε κάθε περίπτωση είναι το ζητούμενο, γιατί όπως συμβαίνει και στον πραγματικό κόσμο, κάθε οικοσύστημα μπορεί να διαταραχθεί από εξωτερικές παρεμβάσεις ή άλλους αστάθμητους παράγοντες. Αν εξοντωθούν τα έντομα, θα φύγουν και τα πουλιά. Αν εξοντωθούν τα φίδια, τότε θα πολλαπλασιαστούν τα τρωκτικά.

Πολλές από αυτές τις παρεμβάσεις γίνονται από το ίδιο το άτομο, με κριτήρια που συχνά είναι εκείνα ενός άλλου οικοσυστήματος. Και όταν η ισορροπία διασαλευθεί από την εξαφάνιση κάποιου είδους της χλωρίδας ή της πανίδας, τότε όλο το οικοσύστημα μπορεί να νεκρώσει.

Το αστρολογικό αντίστοιχο μιας τέτοιας κατάστασης είναι η επιβολή των Κρόνιων χαρακτηριστικών με τον Κρόνο σε αυτήν την περίπτωση να εκπροσωπεί το συλλογικό Συνειδητό, τις επιθυμίες (τον κόσμο) δηλαδή των άλλων ή της κοινωνίας. Γι αυτό στην πράξη, ένας υπέρ-ενισχυμένος Κρόνος μπορεί να αναστείλει τις λειτουργίες όλου του ωροσκοπίου.

Η ομαλή συμβίωση όλων των «ειδών» στον κόσμο μας εξαρτάται άμεσα από την ικανότητα μας να συνθέτουμε τα αρσενικά με τα θηλυκά στοιχεία, να επιτελούμε δηλαδή το μυστήριο του Ιερού Γάμου, καθημερινά και αδιάλειπτα.

Με τα σημερινά δεδομένα, η βασική αρχή είναι η μια πλευρά (η αρσενική) να «ακούει» την άλλη και να μην την απορρίπτει ως «κακή». Έτσι η σχέση τους θα πάψει να είναι ανταγωνιστική και θα γίνει αντισταθμιστική, προστατεύοντας άμεσα την ισορροπία του «οικοσυστήματος». Αυτό στην πράξη έχει ιδιαίτερα δημιουργικές συνέπειες, αφού το θηλυκό ασυνείδητο -οι Σεληνιακές δυνάμεις- θα μεσολαβούν υπέρ του ατόμου. Κάθε φορά δηλαδή, που το άτομο θα τείνει να ξεφύγει από τη μοναδικότητα του και τις λειτουργίες που τη διέπουν ή απλά θα απειλείται από εξωτερικούς κινδύνους, ένα μήνυμα, ένα όνειρο, ένας οιωνός ή ακόμη και ένα γεγονός θα επισημαίνουν το λάθος ή τον κίνδυνο. Και τότε ως τμήμα μιας φυσικής διαδικασίας, η αρσενική συνείδηση θα μπορεί να επεξεργάζεται δημιουργικά τα ασυνείδητα περιεχόμενα, τροφοδοτώντας τη συγκρότηση της.

Όταν επιτευχθεί μια αντισταθμιστική λειτουργία και κανένα από τα δύο μέρη δεν εξουσιάζει το άλλο, τότε όλοι οι πλανήτες συμμετέχουν σε αυτήν και η δράση τους γίνεται γόνιμη και δημιουργική, ακόμη και όταν στα μάτια κάποιου εξωτερικού παρατηρητή εμφανίζεται ως προβληματική.

Ο Κρόνος προστατεύει και δεν ευνουχίζει, ο Άρης ενεργοποιεί και δεν τραυματίζει, ο Δίας αναπτύσσει και δεν διογκώνει, ο Ποσειδώνας εμπνέει και δεν εξαπατά, ο Πλούτωνας αναγεννά και δεν εκμηδενίζει.

Και όλο το «οικοσύστημα» προοδεύει..

.

Γυναίκα και Άνδρας

Το αρσενικό και το θηλυκό, πέρα από την ψυχολογική τους διάσταση, προσωποποιούνται στον άνδρα και τη γυναίκα που φυσικά καλούνται να ενώσουν τα δύο διασπασμένα τους κομμάτια. Το ουσιαστικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η αναγνώριση και η εξέλιξη από τον άνδρα της θηλυκής του πλευράς (της anima) και από τη γυναίκα της αρσενικής της (του animus).

Αρχικά τα χαρακτηριστικά των δύο πλευρών βιώνονται ως προβαλλόμενα. Ο πατέρας και η μητέρα είναι τα δύο πρόσωπα που για το παιδί συγκροτούν το δίπολο Ήλιου-Σελήνης.

Στην πρώτη φάση της ζωής του παιδιού, οι θηλυκές δυνάμεις έχουν το γενικό πρόσταγμα. Το παιδί είναι δύσκολο να υπάρξει χωρίς τη μητέρα του. Η φαντασία και ο μύθος επικρατούν σε βάρος της αρσενικής λογικής και μέχρι την ηλικία των 7 ετών περίπου, το παιδί βιώνει και αναπαράγει ασυνείδητα περιεχόμενα και οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις είναι στα μέτρα της εκάστοτε Σελήνης.

Αν για παράδειγμα η Σελήνη είναι δυναμική από ζώδιο ή όψεις, το παιδί θα ξεχωρίσει και θα συγκρατήσει τις δυναμικές ή τις έντονες στιγμές της μητέρας του. Οι υπόλοιπες είναι σαν ...να μην υπάρχουν.

Αν πρόκειται για κορίτσι θα ενσωματώσει αυτές τις πλευρές στο χαρακτήρα της.

Και αν είναι αγόρι θα τις αναζητά υποσυνείδητα στη «γυναίκα των ονείρων του».

Αντίστοιχα η αρσενική Ηλιακή επιρροή θα ενσωματωθεί στον εσωτερικό κόσμο ως πατρικό ή ανδρικό πρότυπο, κρατώντας την «επαγγελματική ιδιότητα» ως κοινή συνισταμένη.

Μέχρι να ολοκληρωθεί η παιδική ηλικία, μέσα από τις εκπαιδευτικές λειτουργίες έχει αποκατασταθεί η υπεροχή του αρσενικού συνειδητού και οι υποταγμένες θηλυκές δυνάμεις τίθενται υπό τις διαταγές του. Αυτή η «τακτοποίηση» βέβαια στον κόσμο που ζούμε έχει και την κοινωνική της αντιστοιχία: Ο μπαμπάς είναι ο αρχηγός...

Στη φάση της εφηβείας τα αρχέτυπα αρσενικού-θηλυκού «μεταφυτεύονται» στον σύντροφο και τη σύντροφο αντίστοιχα αλλά αποκτούν και μια νέα συλλογική διάσταση. Το αρσενικό αναφέρεται πλέον στις κοινωνικές δομές και τους κάθε είδους εξουσιαστές, ενώ το θηλυκό στο λαό και την κουλτούρα η τις παραδόσεις του.

Στον άνθρωπο, μέσα μας, σε κάθε περίπτωση, η ισορροπία μεταξύ αρσενικού και θηλυκού είναι δυναμική και όχι στατική. Και ανεξάρτητα από τη μορφή που παίρνει στην κοινωνία, η δημιουργική τους εξισορρόπηση είναι πάντα ένα μεγάλο προσωπικό στοίχημα.

Το σημαντικό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι τίποτα δεν έχει το χαρακτήρα του τετελεσμένου και όλα προσβλέπουν στην ίδια την εξέλιξη της σχέσης αρσενικού-θηλυκού. Το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση είναι η επαναδιαπραγμάτευση των αρχικών βιωμάτων με όρους πιο «φιλικούς» στους ...χρήστες. Να ορίζουν δηλαδή εκείνοι το περιβάλλον έχοντας ουσιαστικά και μεγαλύτερες δυνατότητες παρέμβασης, δίνοντας τελικά στο θηλυκό ή το αρσενικό μια νέα προσωπική διάσταση. Και μόνον τότε ο Γάμος μπορεί να είναι ευτυχισμένος.