Αστρολογία, όχι μοιρολατρία

Το «Ελευθερία, όχι αναρχία» είναι ο τίτλος ενός βιβλίου Παιδαγωγικής του Α. Σ. Νηλ, ιδρυτή του «Σάμερχιλ», ενός σχολείου που στην δεκαετία του 1920, έθεσε σε εφαρμογή την αρχή της αυτενέργειας των μαθητών, απέναντι στην «αυθεντία» των διδασκόντων. Και «δανείστηκα» το στυλ του τίτλου, επειδή όπως συνέβη στην περίπτωση της ελευθερίας του «Σάμερχιλ», έτσι και στην Αστρολογία έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη παρεξήγηση.

Χρόνια στο ...κουρμπέτι, παρακολουθώ τα δρώμενα του χώρου και η αλήθεια είναι πως παρότι η πρόοδος της Αστρολογίας στην Ελλάδα σε σχέση με περασμένες δεκαετίες «βγάζει μάτι», υπάρχει ένας «κόμπος» που με ενοχλεί ιδιαίτερα.

Και αναφέρομαι στην αντίληψη που θέλει τις κοσμικές επιρροές εντελώς «μοιραίες» και αναπότρεπτες.

Με την ευθύνη όλων ημών, το κοινό έχει γαλουχηθεί με αυτήν την νοοτροπία, ρωτώντας με αγωνία «τι θα μου συμβεί», αντί του σωστού «τι θα μπορούσα να κάνω για να γίνει η ζωή μου καλύτερη». Πως θα μπορούσε να παρέμβει δηλαδή κάποιος στην πορεία των πραγμάτων, ώστε να αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το ιδιαίτερο κοσμικό υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος.

Γιατί ναι μεν ο άνθρωπος «γεννιέται» αλλά παράλληλα «γίνεται»!

Τα περιστατικά της ζωής μας που μπορούν να οριστούν ως «μοιραία» είναι στην πραγματικότητα πολύ λίγα και στην πλειοψηφία τους διαδραματίζονται στην παιδική και εφηβική μας ηλικία, τότε δηλαδή που αντικειμενικά οι δυνατότητες μιας συνειδητής παρέμβασης είναι σε νηπιακή κατάσταση.

Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η οικογενειακή κατάσταση που διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό την ψυχολογία μας, όπως και τα όποια (κτύπα ξύλο) πρώιμα προβλήματα υγείας που σίγουρα κρατάνε πίσω την ανάπτυξη μας. Όλα σχεδόν τα υπόλοιπα είναι παράγωγα της αρχικής μας αφετηρίας και εν δυνάμει αποτέλεσμα μιας διευρυμένης κατανόησης των αναγκών, των επιθυμιών μας αλλά και της ενότητας του «εσωτερικού εαυτού μας» με το σύμπαν που μας περιβάλλει. Μια κατανόηση που συνδυάζεται με ανάλογες εφαρμογές, ικανές και αναγκαίες ώστε πρώτον να ξεμπλοκάρουμε μια κάτω από άλλες συνθήκες «δυσαρμονική» ενέργεια και δεύτερον να χαράξουμε το δικό μας ιδιαίτερο μονοπάτι.

Μέσα στο δεδομένο πλαίσιο του ωροσκοπίου μας, ανάλογα με τις επιλογές μας διαμορφώνεται ένα διαφορετικό μέλλον κι αυτό είναι που πρέπει να «χωνέψουν» οι συμβουλευόμενοι αλλά -φευ- και οι ίδιοι οι αστρολόγοι.

Και δεν εννοώ τόσο τις βραχυπρόθεσμες -και ενίοτε κωμικοτραγικές- επιλογές μας του τύπου «δεν βγαίνω έξω για να μην πάθω ατύχημα», όσο εκείνες τις μακροπρόθεσμες που διαμορφώνουν το γενικό «εσωτερικό» μας κλίμα και μας οδηγούν στον σωστό για μας δρόμο. Στρέφουν τις πιθανότητες υπέρ μας, γιατί απλά «ακούμε» το μήνυμα των ουρανών ή για να κάνω μια μεταφορά στον πραγματικό κόσμο, έχουμε ως βοηθό μας έναν «αυτόματο πιλότο», που από μόνος του προλαμβάνει «ξεστρατίσματα» και «ατυχίες».

Το εύρος των πιθανοτήτων δεν είναι βέβαια ούτε ανεξάντλητο, ούτε χαώδες. Συνήθως στο ωροσκόπιο ενός ατόμου εντοπίζονται 2-3 επιλογές, που είναι και τα κλειδιά μιας ομαλότερης πορείας, συντονισμένης με το ενεργειακό δυναμικό του.

Για παράδειγμα, ένας «φορτωμένος» 12ος οίκος μπορεί να παραπέμπει στην «ενασχόληση με θέματα υγείας». Τίνος, όμως, τελικά;

Αν αφήσουμε το άτομο στην τύχη του χωρίς να το κατευθύνουμε εγκαίρως στον ιατρικό-θεραπευτικό κλάδο ή -ακόμη χειρότερα- αν αγνοήσουμε την εκπεφρασμένη τάση του γιατί δεν ταιριάζει με τις δικές μας βουλές, διαμορφώνουμε αυτομάτως τις συνθήκες ώστε να συμβεί αυτό που φοβόμαστε. Γιατί βλέποντας τους γενέθλιους χάρτες, ιατρών, ψυχολόγων και πάσης φύσεως θεραπευτών είναι εύκολο να αντιληφθούμε πως αυτοί οι χάρτες μοιάζουν ...επικίνδυνα με εκείνους των ασθενών τους!

Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με μια πηγή ενέργειας -ένα αρχέτυπο, όπως το όρισε ο Γιουγκ- που μπορεί να «μοιράζεται» και να υλοποιείται τόσο προς τους πάσχοντες, όσο και προς τους θεραπευτές τους. Και το σε ποιά θέση θα βρεθεί ο καθένας δεν είναι διόλου μοιραίο αλλά αποτέλεσμα επιλογής.

Αν πάλι έχουμε το ίδιο 12ο στο ωροσκόπιο ενός δικηγόρου -γιατί έτσι ήθελε ο μπαμπάς- είναι σχεδόν βέβαιο πως τα «μπλεξίματα με τον νόμο» δεν θα είναι μόνον των πελατών του.

Τα ίδια αναλογικά συμβαίνουν και με κάθε εμφατική περιοχή (οίκο) του χάρτη μας ή με κάθε «δύσκολη» όψη. Υπάρχουν οι σωστές και οι λανθασμένες επιλογές που τελικά διαμορφώνουν αυτό που φαίνεται ως «μοιραίο».

Με όλα αυτά γίνεται κατανοητό πως αν υπήρχε ένα είδος «αστρολογικού προσανατολισμού», σαν τον ομόλογο του «επαγγελματικό», τότε η ζωή μας θα ήταν πιο παραγωγική και ευτυχέστερη.

Όμως, σε αυτό το τελευταίο είναι που υπάρχει ένα τεράστιο κενό και με δεδομένη την προς το παρόν αυτονόητη απουσία μιας κρατικής μέριμνας, θα ξεκινήσω από τους γονείς.

Κατ' αρχάς ελάχιστοι γονείς ενδιαφέρονται να μάθουν και να διερευνήσουν τις ευαισθησίες, τις ψυχικές ανάγκες και τάσεις των παιδιών τους, με σκοπό να τα κατευθύνουν σε αυτά που ταιριάζουν στις προδιαγραφές τους.

Μάλιστα, σε κάποιες άθλιες περιπτώσεις, το ενδιαφέρον των γονέων εξαντλείται στο πως θα χειραγωγήσουν το παιδί τους! Δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο τα περιστατικά που υπέπεσαν στην αντίληψη μου, με μανάδες -κυρίως- που κατάστρωναν την πολιτική χειραγώγησης του παιδιού τους (ιδίως σε θέματα σχέσεων) με την συνεργασία ενός «αστρολόγου». Και βάζω την λέξη σε εισαγωγικά, γιατί μια τέτοιου είδους συμβολή είναι αντίθετη σε κάθε δεοντολογία και έχει ως βασικό της κίνητρο το χρήμα ή την εξουσία, απέχει δηλαδή παρασάγγας από τον πνευματικό ρόλο ενός πραγματικού αστρολόγου.

Ανάλογα διαμορφώνεται το κλίμα και σε μια μερίδα ενηλίκων που αναλώνονται τρέχοντας σε αστρολόγους (και όχι μόνον) για να μάθουν «πότε θα την χωρίσει» ή «αν θα με παντρευτεί», χωρίς να τους περνάει καν από το μυαλό το πρωταρχικό ερώτημα «ταιριάζω τελικά με αυτόν τον άνθρωπο;»

Η πεποίθηση πως όλα είναι γραμμένα, εξακολουθεί να είναι κυρίαρχη και όσο συμβαίνει αυτό, τόσο η Αστρολογία, όσο και οι συναλλασσόμενοι με αυτήν θα βρίσκονται δέσμιοι της ...μοίρας τους.

Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε φυσικά και την κοινωνική παιδεία που συμβάλλει σε αυτό. Όσο οι βασικές προτεραιότητες μας περιστρέφονται γύρω από το «τι θα φάμε, τι θα πιούμε και τι θα αρπάξει ...ξέρετε ποιός», κάθε συζήτηση περί πνευματικών αξιών στερείται νοήματος.

Κι επειδή τίποτα δεν γίνεται αν δεν το προσπαθήσουμε, εκείνο που χρειάζεται άμεσα είναι η σύσταση ενός «αστρολογικού σχολείου», όπου τα μαθήματα του δεν θα εξαντλούνται στο «τι κάνει ο Άρης στον Ταύρο» ή «τι κάνει ο Πλούτωνας στον 5ο οίκο» αλλά θα επεκτείνονται στο τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος με αυτές τις θέσεις, πέρα από γενικούς αφορισμούς ή ευχολόγια.

Να βάλουμε μπροστά τον τροχό της συνειδητότητας μας, αυτό χρειάζεται...

Ας μην τα ρίχνουμε όμως όλα στο κοινό και την ...άδικη κοινωνία! Τεράστια ευθύνη για αυτήν την τεράστια παρεξήγηση γύρω από την ουσία και τον ρόλο της Αστρολογίας, έχουν και οι αστρολόγοι, εντός ή εκτός εισαγωγικών.

Θεωρώ, πως για τον αστρολόγο επιβάλλεται να βάζει τα πράγματα στη θέση τους, όταν βλέπει πως ένας γονιός ή συμβουλευόμενος έχει «ξεστρατίσει» υπακούοντας μόνον στα κατώτερα ένστικτα ή την ελλειμματική παιδεία του. Αλλά βλέπετε, μπροστά στην αμοιβή, όλα τα υπόλοιπα είναι ...λεπτομέρειες.

Επιπλέον, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει και ο ίδιος ο αστρολόγος να διαθέτει μια ανθρωπιστική παιδεία και μια συνείδηση του ρόλου του, κάτι που για την ώρα ανήκει περισσότερο στην σφαίρα της φαντασίας. Δυστυχώς, αρκετοί -και όχι απαραίτητα τυχάρπαστοι- συνάδελφοι δεν έχουν δουλέψει καθόλου με τον εαυτό τους και αξιολογούν τους χάρτες των πελατών τους με βάση τα δικά τους απωθημένα. Αν για παράδειγμα ένας αστρολόγος έχει «πάθει ζημιά» στις σχέσεις του, η διερεύνηση μιας συναστρίας καταλήγει σε ανάλογα καταστροφικά συμπεράσματα: «Θα καταστραφείς, θα υποφέρεις, θα σε προδώσει κλπ». Αν πάλι η ζωή του είναι «μαύρη», έτσι θα βλέπει και την ζωή των πελατών του. Φυσιολογικό θα έλεγε κανείς, αφού σε ένα μεγάλο βαθμό ο καθένας μας προβάλει στους άλλους αυτό που είναι. Ο αστρολόγος όμως οφείλει να αποστασιοποιείται από τέτοιου είδους ψυχικές προβολές και να υπερβαίνει τις ιδιαιτερότητες του. Πρωταγωνιστής δεν είναι ο ίδιος αλλά ο άνθρωπος που έχει απέναντι του.

Κανονικά λοιπόν, όλοι οι αστρολόγοι δεν θα έπρεπε μόνον να περνάνε από μια αξιόπιστη εκπαίδευση (και στην Ψυχολογία), ώστε τα πτυχία και οι βεβαιώσεις που κορνιζάρουν με σπουδή στον τοίχο τους να ανταποκρίνονται σε ουσιαστικά προσόντα. Αυτό είναι ένα από τα σημαντικά προαπαιτούμενα, χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι στον κλάδο υπάρχουν και οι αυτοδίδακτοι ή οι ταλαντούχοι ερασιτέχνες που τιμούν επακριβώς την ιδιότητα τους (εραστής της τέχνης).

Εκείνο που τελικά χρειάζεται απαραιτήτως είναι το να έχουν προς άμεση επίδειξη μια ψυχιατρική γνωμάτευση ότι έχουν ...σώας τας φρένας! Αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια...