Το ντοπάρισμα στον αθλητισμό και τον έρωτα

«Είναι πολλά τα λεφτά Άρη», είπε ο Ποσειδώνας...

Κάθε φορά που διεξάγονται μεγάλοι αθλητικοί αγώνες, δεν υπάρχει περίπτωση να μην προκύψει και κάποιο κρούσμα ντόπινγκ. Το φαινόμενο είναι εξαιρετικά συχνό και διαδεδομένο και παρά τους συνεχείς και αυστηρούς ελέγχους, ποτέ δεν λείπουν τα «παρατράγουδα». Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με έναν διαρκή και λυσσαλέο ανταγωνισμό ανάμεσα στους παρασκευαστές των «ουσιών» και τους διώκτες τους, για το ποιός θα πιάσει ή θα προλάβει τον άλλον. Ενίοτε μάλιστα στους μεν και τους δε, υπάρχουν τα... ίδια πρόσωπα!

Αστρολογικά, οι αθλητικές δραστηριότητες ξεκινούν με τον πλανήτη Άρη. Οι υπόλοιποι πλανήτες συνεισφέρουν με το δικό τους τρόπο στο είδος αλλά και την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών. Ο Δίας προσθέτει ταχύτητα και τύχη, ενώ ο Κρόνος μεθοδικότητα και αντοχή. Ο Ουρανός κατευθύνει σε... extreme καταστάσεις, ιδιαίτερα στον αέρα και ο Πλούτωνας ειδικεύεται σε... βαθιά και βαριά αθλήματα.

Αλλά η βελτίωση των επιδόσεων με διαλογισμούς, προσευχές, φαρμακευτικές ουσίες, βότανα ματζούνια και μαγικά φίλτρα είναι αναμφισβήτητα έργο του Ποσειδώνα.

Παράλληλα, η ανασφάλεια μιας ενδεχόμενης αποτυχίας (δηλαδή ο Κρόνος) ή η επιθυμία για μια θεαματική και άμεση βελτίωση των επιδόσεων συνυφασμένη με δόξα και χρήμα (να κι ο Δίας) μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά προς την υιοθέτηση μιας πρακτικής ντοπαρίσματος.

Ας δούμε όμως και το γενικό κοσμικό (mundane) πλαίσιο.

Οι ρίζες του σύγχρονου ντοπαρίσματος βρίσκονται στη σύνοδο Ουρανού-Πλούτωνα στην Παρθένο, στα μέσα της δεκαετίας του 60. (Είναι γνωστό ότι η Παρθένος σχετίζεται με την υγεία, τη γυμναστική, τις βιταμίνες τα χάπια και τα συμπληρώματα διατροφής). Η πρακτική συνεισφορά του Κρόνου-με αντίθεση από τους Ιχθύς- οδήγησε στην κατασκευή νέων ουσιών, που μπορούν να κάνουν τον κάθε γυμναζόμενο η αθλητή «πύραυλο», «άτλαντα» η απλά ένα... γομάρι. Το κλειδί, όμως, για την εξέλιξη του φαινομένου βρίσκεται στη θέση του Ποσειδώνα στο Σκορπιό. Η «διευκόλυνση» της αντίθεσης των τριών πλανητών όρισε σαν διέξοδο το «θαύμα» της οικονομικής υπεροχής. Όλοι μπορούν να πλουτίσουν ξεκινώντας από το μηδέν (με σαφή κίνδυνο να καταλήξουν πάλι σε αυτό... ). Επιπρόσθετα η σχέση του Σκορπιού με την ουσία του κυττάρου και το κληρονομικό υλικό άνοιξε διάπλατα το δρόμο στη γενετική μηχανική, που εκτός των άλλων υπόσχεται ένα νέο γύρο ντόπινγκ. Η παρέμβαση στο DNA θα κάνει τις σημερινές τεχνικές να μοιάζουν με... ανέκδοτο. Κι άντε μετά να βρεις ποιος έχει γενετικό υλικό γαζέλας η αρκούδας!

Επί της ουσίας πάντως το θέμα είναι πως για να επιτευχθεί σώνει και καλά ένας στόχος, θυσιάζεται τελικά και η ίδια η υγεία του αθλητή, που κάποιες φορές καταρρέει κυριολεκτικά από την χρήση των χημικών ουσιών κι ας μην πιάστηκε ποτέ από τους ελέγχους της WADA.

Τα ίδια και στον έρωτα

Όχι δεν αναφέρομαι σε αφροδισιακά, ενισχυτικά χάπια ή sex toys. Το ντοπάρισμα στον έρωτα είναι κυρίως ψυχικό και συμβαίνει σε μια πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, όντας όμως ανάλογα καταστροφικό για την ποιότητα των σχέσεων μας, που καταρρέουν κι αυτές όπως οι αθλητές, ύστερα από ένα εντατικό overdose προσδοκιών.

Κι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με το γνήσιο συναίσθημα αλλά με μια εξόχως εγκεφαλική και πειθαναγκαστική παρέμβαση. «Αγαπάμε» περισσότερο και πιο εντατικά όταν δίνουμε στη σχέση μας μια προοπτική, του τύπου «για πάντα μαζί» και ήδη από το πρώτο κιόλας φιλί κτίζουμε το όνειρο ενός αιώνιου εναγκαλισμού.

Όμως αυτό το ντοπάρισμα -ο πρωταθλητισμός στον έρωτα- δεν θυμίζει τόσο αγάπη, όσο απελπισία ή απόγνωση για την αγάπη που δεν είχαμε ποτέ. Έχουμε ανάγκη από «υψηλές επιδόσεις» για να ξεγελάσουμε το κενό μας και βέβαια είναι φανερό πως μια σχέση που κτίζεται με αυτά τα υλικά είναι προορισμένη να αποτύχει. Και δεν εννοώ ως αποτυχία το τελείωμα της, αφού όλα είναι μέσα στη ζωή αλλά τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αυτό. Η κατάρρευση συνοδεύεται από μια αίσθηση προδοσίας (στα έδωσα όλα και με πρόδωσες), την συντριβή του εγώ και την ταυτόχρονη ανάδυση απωθημένων, φόβων και ενοχών που φωλιάζουν μέσα μας και ποτέ δεν τα κοιτάξαμε στα μάτια.

Αν λοιπόν ψάχνουμε για τον αληθινό έρωτα, θα πρέπει να θυμόμαστε πως αυτός προκύπτει αβίαστα και άμεσα όταν εμείς οι ίδιοι δεν κυνηγάμε φαντάσματα, παρασυρμένοι συχνά από τα «πρέπει» των άλλων και μια κυρίαρχη αλλά λανθασμένη κοινωνική αντίληψη, που κατευθύνει σε έναν συγκεκριμένο τύπο σχέσης, ακριβώς για να διασφαλίσει τα νώτα του κοινωνικού κατεστημένου από την μόνη γνήσια επαναστατική δύναμη, τον έρωτα. Ας μείνουμε λοιπόν μακριά από τέτοιες πρακτικές εντατικοποίησης, που έχουν νόημα μόνον ως θεατρικό σκηνικό, ως παράσταση που ψυχαγωγεί αλλά δεν καθορίζει τις κινήσεις μας.

Να αφήσουμε δηλαδή τον Ποσειδώνα να «δουλέψει» μόνος του, χωρίς να τον μπλέκουμε με τους υπόλοιπους και κυρίως με τον Κρόνο, ο οποίος το 'χει στη φύση του να ζητάει πάντα αποδείξεις και να λειτουργεί υπολογιστικά, μετατρέποντας μια συναισθηματική σχέση σε κοινωνικό εξαγνιστήριο και ένα λογιστικό πάρε-δώσε.

Αστρολογικά πάντως, έχουμε να κάνουμε πάνω-κάτω με τους ίδιους πρωταγωνιστές, που συναντήσαμε και στον αθλητισμό.

Ο Άρης δίνει την έξαψη, ο Ποσειδώνας βάζει το όνειρο, ο Κρόνος τις προσδοκίες, ο Πλούτωνας σιγοντάρει κι αυτός με το «απόλυτο δόσιμο», ενώ ο Δίας εμφανίζεται με το γνωστό πρόσωπο του «πάντα φταίει ο άλλος».

Κι όσο το σκέφτομαι νομίζω πως στην ανάγκη μια σκέτη Αφροδίτη θα ήταν πολύ... προτιμότερη!