Το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου

Η Ιστορία είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Μετά την Επανάσταση του 1821, προέκυψε ένας εμφύλιος σπαραγμός, που λίγο έλειψε να τα τινάξει όλα στον αέρα.

Μετά την εποποιία του ΟΧΙ και την Εθνική αντίσταση, ακολούθησε η τραγωδία του Εμφυλίου.

Τι σόι «κατάρα» είναι αυτή;

Οι Έλληνες είναι γεννημένοι να μάχονται ή για να το γράψω πιο ολοκληρωμένα, αν δεν έχουν έναν εξωτερικό κίνδυνο για να τους ενώσει, τότε αρχίζουν οι εσωτερικές φαγωμάρες. Αυτό είναι... περίπου γνωστό ιστορικά αλλά αποτυπώνεται και στον γενέθλιο χάρτη της Ελλάδας, όπου οι πιέσεις της αντίθεσης Ήλιου-Κρόνου, βρίσκουν διέξοδο στον Άρη στον Τοξότη, που είναι τοποθετημένος στον 7ο οίκο και σχηματίζει τρίγωνο με τον Κρόνο και εξάγωνο με τον Ήλιο.

Ένας Άρης στον οίκο των σχέσεων και των συνεργασιών τονίζει από μόνος του αυτή τη διάσταση, κατ' επέκταση το «δεν διεκδικώ τίποτα και θέλω την ησυχία μου» είναι μάλλον εκτός τόπου και χρόνου. Η Ελλάδα δυστυχώς ανήκει στην κατηγορία των κρατών που «αν θέλουν την ειρήνη, πρέπει να προετοιμάζονται για πόλεμο».

Στην περίπτωση μας όμως έχουμε... κάτι παραπάνω να μας βασανίζει.

Το συγκεκριμένο σχήμα ορίζεται αστρολογικά ως διευκολυνόμενη αντίθεση και πρακτικά με την προσθήκη της Σελήνης στους Διδύμους (σε αντίθεση με τον Άρη) γίνεται «χαρταετός».

Η αντίθεση Ήλιου-Κρόνου είναι στον άξονα 10ου-4ου οίκου (κράτος-λαός) και ουσιαστικά «ευθύνεται» για την οικογενειοκρατία (που κάποτε ήταν Βασιλεία) η οποία μαστίζει το πολιτικό σύστημα της χώρας αλλά και για την αρχική προθυμία-δουλικότητα με την οποία γίνονται δεκτοί επισκέπτες στον οίκο μας (η πατροπαράδοτη φιλοξενία), είτε πρόκειται για τουρίστες, είτε για μετανάστες.

Αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά οι έχοντες έναν αντίστοιχο Κρόνο (στον 4ο οίκο) στον γενέθλιο χάρτη τους. Έχοντας μια αυστηρή αίσθηση καθήκοντος, πάντα πασχίζουν να ικανοποιήσουν τους φιλοξενούμενους τους, παραχωρώντας «έδαφος», για να το μετανιώσουν πικρά αργότερα.

Έτσι και οι εκάστοτε οικοδεσπότες Έλληνες αρχίζουν με... επικύψεις και τελειώνουν με μια άρον-άρον επαναδιεκδίκηση των απολεσθέντων, αφού οι ίδιοι έδωσαν πρώτα το δικαίωμα να τους «καβαλήσουν».

Αυτό όμως δεν εμπίπτει στην νοοτροπία ενός «εξελιγμένου» Κρόνου, ο οποίος έχοντας κατακτημένη μια εμπειρία λανθασμένων χειρισμών υπαγορευμένων από την ανασφάλεια, ξέρει να επιβάλλει τους δικούς του νόμους από την αρχή και... σ' όποιον αρέσει! Καλύτερα να δίνεις «στίγμα» από την αρχή, παρά να τρέχεις και να μη φτάνεις.

Εδώ προσεγγίζουμε το πώς θα έπρεπε να λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα και το σημαντικό είναι πως μπορούν να λειτουργούν έτσι, ανεξάρτητα με το πόσο θα περιμένουμε ώστε να συμβεί.

Έχουμε αποκτήσει μια τεράστια εμπειρία ως οικοδεσπότες των... 12 φυλών του Ισραήλ και είναι κρίμα να πάει χαμένη.

Τις ελάχιστες φορές που ο Κρόνος «τα στυλώνει» κανονικά είναι όταν ο Άρης του 7ου οίκου λειτουργεί πρώτος με την μορφή ενός εξωτερικού εχθρού και όχι σαν «διευκολυντής». Αυτό συνέβη το 1940. Εκεί πλέον ο σκληρός πυρήνας του εθνικού εγωισμού (ο Κρόνος είναι στον Λέοντα) απαντά στον Άρη ταμπουρωμένος «υπέρ βωμών και εστιών» και όλοι καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι να... μετακινήσει κανείς κοτζάμ Κρόνο ή να τον κάνει να υποχωρήσει.

Όσον αφορά τη διχόνοια και τις συνέπειες της, όλα καταδεικνύονται από την έτερη διευκολυνόμενη αντίθεση που σχηματίζεται ανάμεσα στον Άρη, την Σελήνη και τον Κρόνο, με τον τελευταίο να παίζει το ρόλο του «διευκολυντή», Η ένταση ή «έξαψη» της Σελήνης (πρακτικά του λαού), στην εξέλιξη της γίνεται «μεζές» στα δόντια του Κρόνου. Μετάφραση; Η εσωτερική αντιπαλότητα οδηγεί σε σκληρούς περιορισμούς ή δογματισμούς, αναπαράγοντας το επίσης γνωστό «η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της».

Εκεί ο συντηρητικός Κρόνος αναλαμβάνει να «συμμαζέψει» την «ακαταστασία» που προκάλεσε το δίπολο Σελήνης-Άρη και όντας ανταγωνιστικός επιστρατεύει ότι... πρόχειρο του βρεθεί σε καθωσπρεπισμό και τυπολατρία.

Θυμάται τους «ένδοξους προγόνους», όχι για να τους τιμήσει αλλά σαν άλλοθι για τις παρωπίδες του.

Ο Κρόνος βέβαια δεν έχει τέτοιες σαν πλανήτης, έχουν όμως οι εκάστοτε τιμητές του επί της γης.

Σε αυτό το σημείο, χωρίς να θέλω να σας μπερδέψω πολύ, είναι αναγκαίο να επισημάνω μια ιδιαίτερα κρίσιμη λεπτομέρεια. Η αντίθεση Ήλιου-Κρόνου στην αστρική της εκδοχή «πέφτει» ακριβώς επάνω στον γενέθλιο Ποσειδώνα της Ελλάδος, στον Αιγόκερω και τον 9ο οίκο (ξένοι, εξωτερικό). Εδώ διαφαίνεται η εμπλοκή των εσωτερικών και κρατικών υποθέσεων με ξένες δυνάμεις, που συνήθως μια εξ αυτών ή όλες μαζί αναλαμβάνουν να παίξουν το ρόλο του «σωτήρα», υποδυόμενες οτιδήποτε προκειμένου να εξυπηρετήσουν -τι άλλο;- τα συμφέροντα τους. Έτσι τις αντιμετωπίζουμε, έτσι μας φέρονται. Η «διαφυγή» από την μιζέρια του Κρόνου, επαφίεται στα «θαύματα» του Ποσειδώνα. Και ξέρουμε βέβαια ποιός είναι ο ρόλος του Ποσειδώνα σε αυτές τις υποθέσεις. Προορισμένος για άλλα πράγματα, πιο υπερβατικά, αναγκάζεται να λειτουργήσει με τον μόνο τρόπο που του επιτρέπεται όταν καλείται να δώσει λύσεις σε θέματα πολιτικής: Με απάτες και στημένα παιχνίδια.

Αυτό είναι ένα έργο που το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές και σίγουρα κάποτε πρέπει σαν λαός να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε ξανθά, μαύρα, κόκκινα, κίτρινα ή... πράσινα γένη που θα μας σώσουν από την καταστροφή κομίζοντας δώρα σαν τον Δούρειο Ίππο. Καλώς ή κακώς τα ανάλογα ισχύουν για τους τωρινούς «σωτήρες», που επιχειρούν να τα πάρουν όλα και να μην μας αφήσουν τίποτα, την ίδια στιγμή που είναι πρόθυμοι να μας «αδειάσουν» αν «στραβώσει» κάτι στα σχέδια τους.

Γιατί, μην το γελάτε, όλη αυτή η ξαφνική προθυμία των Ευρωπαίων να σώσουν την Ελλάδα, για καλό δεν είναι και προσωπικά δεν θα εκπλαγώ αν αίφνης μετά τις Αμερικανικές εκλογές αλλάξουν πάλι το «τροπάριο».

Τα κλειδιά της σωτηρίας μας τα κρατάμε εμείς οι ίδιοι, μόνο που το συνειδητοποιούμε, όταν παλεύουμε μόνοι απέναντι σε θηρία κι ύστερα πάλι το ξεχνάμε.

Μας βοήθησε κανείς το 1940; Το 1821 δεν είχαμε στην κόντρα όλες τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις;

Ή μήπως η Μικρασιατική καταστροφή και ο Εμφύλιος δεν ήταν προϊόντα της δικής τους καταλυτικής παρέμβασης; Αμ το ευρώ, δεν μας οδήγησε τελικά σε μια πλήρη κατάπτωση;

Αυτό είναι το σημαντικότερο ίσως μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου. Ενωμένοι και μόνοι μας μπορούμε. Διασπασμένοι ή/και αλληθωρίζοντας προς τους «έξω», σκάβουμε από μόνοι μας το λάκκο μας.

Καλή είναι η διπλωματία και οι συμμαχίες, μέχρι όμως του σημείου που οι «φάπες» αρχίζουν να πέφτουν βροχή. Άρης speaking...

Επιπλέον, η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας αποτελεί εξ ορισμού ένα υπερόπλο, που πάντα το αφήνουμε στο περιθώριο, μη πιστεύοντας στη δύναμη του. Η Ελλάδα υπάρχει ως κράτος και μεγάλωσε εδαφικά για να εμποδίσει την απ' ευθείας Ρωσική έξοδο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Αυτό, που επικυρώθηκε και από τη Συμφωνία της Γιάλτας το 1945, το ξέρουν πολύ καλά οι σύμμαχοι μας -εντός ή εκτός εισαγωγικών- και πάνω σε αυτόν τον καμβά πλέχτηκαν εθνικοί θρίαμβοι αλλά και εθνικές τραγωδίες.

Εμείς το ξέρουμε; Κι αν ναι τι κάνουμε γι' αυτό, σε μια περίοδο μάλιστα που οι Ρώσοι «τρώγονται» με την Τουρκία; Συνεχίζουμε να λέμε ΝΑΙ σε όλα;

Για τον Ελληνικό λαό και τις ηγεσίες του, το κάθε ΟΧΙ δίνει το έναυσμα για μια ακόμη νίκη. Αντίθετα, τα διαρκή ΝΑΙ μας φέρνουν σε ακόμη δυσκολότερη θέση. Αυτό το υποστηρίζουν και οι πλανήτες στον χάρτη της Ελλάδας. Ο Άρης στον 7ο οίκο, ο Κρόνος στον 4ο και βέβαια -να μην ξεχνάμε κι αυτόν- ο Ουρανός στο Μεσουράνημα της, που πάντα είναι πρόθυμος να δημιουργήσει εκπλήξεις, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα.

Να ένας ακόμη... τύπος, γνήσιο πνεύμα αντιλογίας, που δεν συμπαθεί τις «νορμάλ» καταστάσεις, πετυχαίνοντας τελικά να τις ανατρέψει. Κι όσο πορευόμαστε «σύμφωνα με τους κανόνες», δεν του αφήνουμε άλλα περιθώρια από το να μας επαναφέρει στον δικό του δρόμο μέσα από εκπλήξεις που συνήθως βιώνονται ως δυσάρεστες.

Η συμβολή του στο ΟΧΙ του 1940 υπήρξε καταλυτική, όπως μπορείτε να διαβάσετε σε πολλά από τα παρακάτω άρθρα, που παραμένουν πάντα διαχρονικά:

-ΟΧΙ

-Όταν οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες

-Όταν ο Ποσειδώνας έχει κέφια-Κορόιδο Μουσολίνι…

-Η μάχη των στρατηγών-Αλέξανδρος Παπάγος και Pietro Badoglio