Οι παιδικές ασθένειες της αστρολογίας
Η αυθαιρεσία, δημιουργική ή όχι, είναι το middle name της Αστρολογίας, που από τη φύση της τραμπαλίζεται ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό
Ωστόσο, η επί μακρόν, σχετική ένδεια του αστρολογικού χώρου σε ανθρώπους που διαθέτουν μια στοιχειώδη παιδεία ή λογική και η απουσία εκπαιδευμένου στελεχιακού δυναμικού -όπως κάποια στιγμή συνέβη σε άλλους αναπτυσσόμενους κλάδους, πχ στην Ιατρική- αφήνουν ανοιχτό το δρόμο για «υπερβάσεις», που δεν στηρίζονται πουθενά. Και έτσι δυστυχώς, σε αρκετές περιπτώσεις αποδεικνύεται περίτρανα ότι το έλλειμμα δεν υπάρχει μόνον στις υποδομές αλλά και στα μυαλά μιας μεγάλης μερίδας των αστρολόγων.
Είναι βέβαια θεμιτό να έχει ο καθείς την άποψη του (εξ άλλου όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος), αρκεί να διευκρινίζει ότι πρόκειται για τη δική του άποψη κι όχι για τη "μια, ομοούσιο και αδιαίρετη" ή οποία φυσικά δεν υφίσταται πουθενά.
Πρώτα η μεταφυσική γίνεται η διέξοδος για όλα τα αδιέξοδα.
Άγγελοι, δαίμονες και καρμικές ακροβασίες επιστρατεύονται για να καλύψουν τις όποιες αδυναμίες των προσώπων ή του ίδιου του συστήματος. Όμως η συνθήκη, που θέλει τον αστρολόγο διάμεσο δεν είναι ούτε ικανή, ούτε αναγκαία...
Άλλοι πάλι, ορίζουν αυθαίρετα -συνήθως ύστερα από κάποια ...φώτιση- σημεία και βράχους στο διάστημα να ορίζουν την ανθρώπινη μοίρα και να δικαιολογούν τα ...αδικαιολόγητα. Υπάρχουν χιλιάδες αστεροειδείς και ο καθένας τους παίρνει το χρίσμα της επιρροής του κατά το δοκούν και -σημειωτέον- χωρίς καμία πειραματική επιβεβαίωση.
Μάλιστα στην εγχώρια πραγματικότητα είθισται το «ξεπατίκωμα» οποιασδήποτε άποψης έχει διατυπωθεί από τον πρώτο τυχάρπαστο αστρολόγο, αρκεί να είναι «του εξωτερικού». Αυτοί ξέρουν...
Και δεν θα αργήσει η ώρα που κάποιος «μεταφραστής» θα μας διαβεβαιώσει για την ενεργειακή επιρροή των διαστημικών σκουπιδιών ή για τα heavy metal βίτσια, που προκύπτουν, όταν έχεις το Σογιούζ στον 8ο οίκο...
Γενικότερα, η αυθαιρεσία, δημιουργική ή όχι, είναι το middle name της Αστρολογίας, που από τη φύση της τραμπαλίζεται ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, όπως και κάθε τέχνη, που ...σέβεται τον εαυτό της.
Στηρίζεται σε μαθηματικούς υπολογισμούς, που τους μεταστοιχειώνει με έναν δικό της «αλχημιστικό» τρόπο σε αναλογίες του τύπου «μια ημέρα-ένας χρόνος». Για να μην πάμε μακριά, ενώ οι πλανήτες είναι ...εντελώς υπαρκτοί και οι ζωδιακοί αστερισμοί ασαφείς ως προς τα όρια τους -πλην όμως εντοπισμένοι και χωροθετημένοι στον ουράνιο θόλο, η οικοθεσία και τα συστήματα της είναι μια πρώτης τάξεως κοινώς αποδεκτή εφαρμογή, που ενώ προκύπτει από υπολογισμούς, δεν ανταποκρίνεται σε κάποιο φυσικό μέγεθος.
Γι’ αυτό και οι αστρολόγοι «τσακώνονται» εδώ και χρόνια για το ποιό από όλα τα συστήματα είναι το «καλύτερο». Η εμπειρία έχει δείξει πως το κάθε άτομο έχει το σύστημα του, περίπου κάτι σαν τις ομάδες αίματος. Ατυχώς όμως, η πλειοψηφία των επαγγελματιών ερμηνευτών χρησιμοποιεί άκριτα το Placidus ή το Koch ή εκείνο των Ίσων Οίκων, χωρίς κανείς να μπαίνει στον κόπο να τσεκάρει ποιό από όλα είναι λειτουργικό σε κάθε άτομο. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε... Αλλά αν ένας Κρόνος στον 5ο οίκο μετακομίσει στον 6ο, είναι φανερό πως ορίζει μια εντελώς διαφορετική ενεργειακή πραγματικότητα. Και δώστου οι επιφανείς ερμηνείες πάνω σε λανθασμένα δεδομένα...
Η διάσταση της αστρολογίας ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό αποτυπώνεται και στα ωροσκόπια των διακεκριμένων αστρολόγων, που χαρακτηρίζονται, είτε από την ισχυρή επιρροή του Ποσειδώνα (συνήθως είναι γωνιακός), είτε από τον Ουρανό και τις όψεις του με τον Κρόνο.
Όμως, το «πεδίο δοκιμών» της κάθε αυθαιρεσίας και της κάθε επινόησης δεν μπορεί παρά να είναι το ίδιο το ωροσκόπιο. Και δεν φτάνει μόνο ένα.
Η αστρολογία, ακριβώς επειδή δεν είναι (ακόμη) επιστήμη, δεν οφείλει να θεμελιώνει τα πορίσματα της σε μια διαρκώς επιβεβαιούμενη πειραματική διαδικασία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να στηρίζεται αναφανδόν σε «εμπνεύσεις» η «φωνές», που μάλιστα, εξ αιτίας της μάλλον ...θρησκευτικής φύσης τους (πίστευε και μη ερεύνα) δεν επιδέχονται κριτικής. Και επειδή πολλά από τα αστρολογικά αξιώματα, που έφθασαν ως τις μέρες μας φαίνεται να έχουν παραχθεί με τέτοιο τρόπο, μια επανεξέταση δεν βλάπτει.
Η άκριτη εμμονή στις παραδοσιακές αντιλήψεις, συχνά δημιουργεί σύγχυση, θολώνοντας την ερμηνευτική εικόνα με «τραβηγμένες» αναλύσεις. Αν μάλιστα προσθέσουμε και το έλλειμμα ενός στοιχειώδους ορθολογισμού ή μιας ερμηνευτικής συνέπειας, η κατάσταση θυμίζει ένα ...απέραντο φρενοκομείο. Δεν μας κάνει ο Πλούτωνας; Τότε θα φταίει η Σέτνα ή ακόμη χειρότερα το ημιτετράγωνο της Λίλιθ με το Βέρτεξ. Ατυχώς όμως, οι ίδιοι δείκτες δεν «κάθονται» στην επόμενη ερμηνεία και αντικαθίστανται κατά περίπτωση από άλλους ...επιλαχόντες. Απλανείς, Υποθετικοί, θείες, ξαδέρφια... Αχταρμάς κι ό, τι κάτσει!
Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα κάποιοι "μαθητευόμενοι μάγοι" μεταφέρουν τους ειδικούς κανόνες ενός αστρολογικού κλάδου σε έναν άλλον (για παράδειγμα της Ωριαίας στην Γενέθλια), ως "θέσφατους".
Η αστρολογία έχει μεν πολλούς κλάδους και καλώς τους έχει. Όμως το να ανακατεύονται ποικίλες θεωρίες και τεχνικές ώσπου να βγει το ποθούμενο είναι τουλάχιστον μια ιλαροτραγωδία.
Το τι έχουν δει τα ματάκια μου όλα αυτά τα χρόνια δεν περιγράφεται. Πορίσματα που δεν αντέχουν ούτε στην εξέταση από έναν μαθητή της (αστρολογικής) τρίτης Δημοτικού. Ενδεχομένως διότι και οι περί ου ο λόγος «αστρολόγοι» εγκατέλειψαν τις σπουδές τους κάπου εκεί, χωρίς όμως αυτό να τους εμποδίζει να παριστάνουν τους φωστήρες...
Ακόμη όμως και στις... νορμάλ περιπτώσεις, το πρόβλημα παραμένει. Συχνά, στο όνομα ενός απαραβίαστου status, ουσιώδη χαρακτηριστικά μιας προσωπικότητας η ένα πολύ σημαντικό γεγονός αποδίδονται αβίαστα σε δευτερεύουσες η άλλες... απίθανες όψεις. Είναι κρίμα, τόσο για την ίδια την αστρολογία, όσο και για τους λειτουργούς της η εν λευκώ αποδοχή κάποιων αξιωμάτων. Της κάνει τελικά μεγαλύτερη ζημιά από όση θα επεδίωκαν οι επικριτές της. Γι’ αυτό και στους μαθητές μου έλεγα πάντα πως αν θέλουν πραγματικά να μάθουν αστρολογία, θα πρέπει παράλληλα με την εντρύφηση τους στους βασικούς κανόνες, να αμφισβητούν ό, τι αντιβαίνει στη λογική τους. Και από σας ζητώ απλά να κάνετε το ίδιο.
Στον αντίποδα όλων αυτών, όπως έχω γράψει επανειλημμένα, ποτέ δεν έλειψαν οι σοβαρές παρεμβάσεις, που στόχευαν σε μια καινούργια οπτική. Στο παρελθόν υπήρξαν σπουδαίοι ερευνητές, που αποπειράθηκαν με έναν επιστημονικοφανή τρόπο να συμπληρώσουν τα κενά και ως ένα βαθμό τα κατάφεραν. Η χρήση πχ των Αρμονικών, των Μεσοδιαστημάτων και της Αστροχαρτογραφίας έχει πλέον καθιερωθεί στην συνείδηση του μέσου θιασώτη της αστρολογίας, ανεξάρτητα από το αν χρησιμοποιεί κάποια από αυτές τις τεχνικές.
Προσωπικά σέβομαι την αστρολογική παράδοση και όλους όσους εργάστηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να διεκδικούμε μια καλύτερη μοίρα για την ίδια την αστρολογία. Παράλληλα όμως δεν παίρνω τίποτα σαν δεδομένο και όταν τα αναπάντητα ερωτήματα αυξάνονται, ψάχνω να βρω τα πως και τα γιατί. Και κάθε φορά που τα στοιχεία υποδεικνύουν μια νέα πραγματικότητα -όπως για παράδειγμα την συμπληρωματικότητα του τροπικού και του αστρικού ζωδιακού ή έναν διαφορετικό ρόλο κάποιων ουρανίων σωμάτων- οφείλω να επιμείνω.
Αν οι αστρολόγοι επιδιώκουν την ανάπτυξη και την καθιέρωση της Αστρολογίας, θα πρέπει πρώτα να ξεπεράσουν τις παιδικές ασθένειες που τους -και αναπόφευκτα την- μαστίζουν, πολύ περισσότερο που όλες αυτές οι "ασθένειες" είναι μεταδοτικές και στο κοινό.