Εθνική κυριαρχία: Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

Να λοιπόν που ψηφίστηκαν και οι «κατεπείγουσες» πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με τις οποίες σφραγίστηκε οριστικά η απόλυτη υποτέλεια της χώρας στους δανειστές της. Και αυτή είναι μια πραγματικότητα που δεν αλλάζει, ανεξάρτητα με τα όποια πολιτικά επιχειρήματα που επιδιώκουν να χρυσώσουν το χάπι.

Η Ελλάδα είναι και με τη βούλα μια «περάστε κόσμε» πόρνη που πουλάει το κορμί της για να ζήσει, προσδοκώντας πως οι προστάτες της δεν θα την αφήσουν να πεθάνει της πείνας. Όλοι όμως ξέρουμε πως συμπεριφέρονται οι προστάτες σε ανάλογες περιπτώσεις, ιδιαίτερα αν η πόρνη πάει να «σηκώσει κεφάλι». Φυσικά, αν είναι καλό κορίτσι και... τρώει όλο το φαί της θα έχει και τα λούσα της και τη μεγάλη ζωή που επιθυμεί.

Είναι άτοπο λοιπόν, να μιλάμε πλέον για «Εθνική ανεξαρτησία», μήπως όμως ήταν πάντα έτσι;

Ουσιαστικά η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ μια ανεξάρτητη χώρα, κάτι που φαίνεται κι από το ωροσκόπιο που είναι κοινά αποδεκτό γι‘ αυτήν. Και δεν εννοώ μόνον την αντίθεση Ήλιου-Κρόνου στον άξονα 10ου-4ου οίκου, η οποία φωτογραφίζει την υποτέλεια αλλά αναφέρομαι και στην καθαυτό επιλογή του ωροσκοπίου της. Για παράδειγμα οι Αμερικάνοι προβάλουν ως ωροσκόπιο των ΗΠΑ εκείνο που προκύπτει από την διακήρυξη της ανεξαρτησίας τους από τους ίδιους, έχουν δηλαδή εξ αρχής την θέση πως η χώρα τους είναι αυτεξούσια. Αντίθετα, εμείς παρότι έχουμε πολλές δικές μας στιγμές που θα μπορούσαμε να επιλέξουμε ως αφετηρία της σύγχρονης Ελλάδος (την δική μας αντίστοιχη διακήρυξη το 1822, την ανάληψη των καθηκόντων του Καποδίστρια ή την εκλογή του από την Εθνοσυνέλευση, το Σύνταγμα του 1843 κλπ) έχουμε αποδεχθεί την μοίρα που σφράγισε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου στις 3/2/1830, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής μας αναγνώρισαν επίσημα ως κράτος.

Αυτή η λεπτομέρεια φαίνεται να έχει μια ουσιώδη ψυχολογική διάσταση και εκφράζει την πραγματικότητα που ζούμε από την γέννηση του Ελληνικού κράτους. Είμαστε υποτελείς ή έχουμε μάθει να είμαστε, άλλες φορές ευνοούμενοι κι άλλες όχι και όσον αφορά την αστρολογική διάσταση, για όσο διάστημα «κρατάμε» στη συλλογική μνήμη μας το ωροσκόπιο του 1830, δεν μπορούμε να μιλάμε για ανεξαρτησία.

Θα πει κάποιος -και δίκαια- αν λειτουργεί αυτός ο χάρτης, γιατί να ψάξουμε για κάποιον άλλον;

Σωστά, από την άλλη πλευρά όμως, το ότι λειτουργεί στον βαθμό που λειτουργεί, οφείλεται σε εμάς που τον έχουμε αποδεχθεί κι εδώ δεν εννοώ μια τεχνητή αλλά μια ουσιαστική και βαθιά αποδοχή, η οποία συμβαδίζει με το συλλογικό αίσθημα. Το ένα φέρνει το άλλο...

Από τις έρευνες μου ξέρω ότι ούτε το κοινά αποδεκτό ωροσκόπιο των ΗΠΑ είναι το μοναδικό που λειτουργεί για τη χώρα. Πολλές φορές ενεργοποιείται δραστικά και το άλλο τους ωροσκόπιο, αυτό του 1783, όταν αναγνωρίστηκαν ως κράτος από την Μ Βρετανία. Όμως οι ίδιοι επιμένουν... Αμερικανικά!

Ίσως λοιπόν θα έπρεπε κι εμείς ως πρώτο βήμα να βγάλουμε στην επιφάνεια τα άλλα ωροσκόπια μας, που προς το παρόν υπολειτουργούν, επειδή στην αντίληψη μας είναι «νόθα». Το ωροσκόπιο της Μεταπολίτευσης ή αυτό του Συντάγματος του 1975 θα μπορούσαν να είναι -όπως και έχει προταθεί να είναι- δύο εναλλακτικές, για να περάσουν όμως στο Συλλογικό Συνειδητό ως «θέσφατα», απαιτείται χρόνος. Εξ άλλου, οποιαδήποτε επιλογή ωροσκοπίου για να αποβεί λειτουργική στην πράξη θα πρέπει να συμβαδίσει με μια στροφή, ένα ουσιώδες πέρασμα από την αντίληψη μας περί «Ψωροκώσταινας» σε μια άλλη πιο... τιμητική για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Για την ώρα πάντως, πορευόμαστε με ότι έχουμε και μέχρι να φθάσουμε σε κάποιο κομβικό σημείο που θα μας επιτρέψει να αναφερθούμε πλέον σε μια πραγματικά Νέα Ελλάδα με ένα αλλιώτικο γενέθλιο χάρτη, είμαστε αναγκασμένοι να εξετάζουμε και να εκτιμούμε τις εξελίξεις με βάση αυτό το «δανεικό» ωροσκόπιο του 1830.

Και ως προοίμιο στην ειδική αναφορά για τις εξελίξεις στην Ελλάδα το 2013, την οποία θα εισηγηθώ με αφορμή κι αιτία τα γενέθλια της στις 3/2, εκείνο που μπορώ να δηλώσω με περισσή βεβαιότητα είναι ότι βαδίζουμε με μαθηματική ακρίβεια προς την «ώρα μηδέν».

Οι περισσότεροι καλοί συνάδελφοι ξέρουν ποιές είναι οι αστρολογικές ενδείξεις για το επόμενο διάστημα σε σχέση με το ωροσκόπιο της Ελλάδος και σας διαβεβαιώνω ότι δεν επιτρέπουν καμία απολύτως αισιοδοξία, πέραν ίσως της δυνατότητας μιας εθνικής, ψυχολογικής και... αστρολογικής επανεκκίνησης, ύστερα βέβαια από το ολοκληρωτικό «στραπάτσο».

Η εκτίμηση μου είναι ότι βαδίζουμε με μαθηματική ακρίβεια προς μια ανατροπή των πάντων, με «κερασάκι» στην τούρτα των εξελίξεων, την αδυναμία των απανταχού «προστατών» μας να παράσχουν οποιαδήποτε βοήθεια. Γιατί όταν το -μεγάλο πλέον- καράβι, στο οποίο επιβαίνουμε κι εμείς, θα αρχίσει να βουλιάζει είναι λογικό να κυριαρχήσει το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Το κακό είναι πως σε μια φάση απόλυτης αποδόμησης, πέρα από κάποιες ηρωικές πράξεις που θα χρησιμέψουν αργότερα ως συλλογικό άλλοθι, η πλειοψηφία έχει την τάση να δείχνει το κακό της πρόσωπο, αυτό το υποταγμένο και πρόθυμο να ξεπουλήσει τα πάντα προκειμένου να σώσει το τομάρι του.

Ο φίλος μου ο Karl, έχει γράψει αρκετές φορές για την προσδοκία μιας επανάστασης που θα μπορούσε να φρενάρει τον κατήφορο. Προσωπικά όμως εκτιμώ ότι ο περισσότερος κόσμος δεν θα κάνει κάτι περισσότερο από αυτά που έκανε επί Χούντας, να σιωπά δηλαδή και να σέρνεται φοβισμένος μπας και τη βολέψει κάπου. Μερικοί μάλιστα θα φορέσουν τις κουκούλες για να υποδείξουν στους δυνατούς ποιοί αντιστέκονται στις προσταγές τους. Ας μην πιστώνουμε την αντίσταση των ολίγων -που πάντα θα υπάρχει- στον ισολογισμό των πολλών. Είπαμε, ως κράτος είμαστε υποτελείς Υδροχόοι και ως λαός υποτελείς Δίδυμοι (η Σελήνη της Ελλάδος) ή υποτελείς Λέοντες (ο Κρόνος στον 4ο οίκο). Κι αν κάνετε τον κόπο να μεταφέρετε αυτήν την ιδιότητα σε ένα άτομο, είναι εύκολο να κατανοήσετε το... ανώμαλο της υπόθεσης! Σκεφθείτε δηλαδή έναν Υδροχόο, Δίδυμο ή Λέοντα που στερείται του αυτεξούσιου του. Χάλι μαύρο... Αν ήταν Παρθένος ή Ιχθύς θα μπορούσε ίσως να το διαχειριστεί και να το κατανοήσει, εξελίσσοντας τη φύση του, εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τον απόλυτο ευνουχισμό μιας ανεξάρτητης φύσης, ένα παιδικό τραύμα που σχεδόν απαγορεύει μια δημιουργική εξέλιξη.

Έτσι και οι υπόλοιποι πλανήτες στον χάρτη της Ελλάδος λειτουργούν ως υποτελείς. Και είναι πιο ρεαλιστικό να μιλάμε για τον υποτελή Άρη στον Τοξότη ή την υποτελή Αφροδίτη στους Ιχθύες, παρά να τονίζουμε το «μεγαλείο της φυλής», που κάτω από αυτές τις συνθήκες καταλήγει πάντα να ρίχνει νερό στο μύλο των υπολοίπων.

Επιστρέφοντας στις εκτιμήσεις για το παρόν και το άμεσο μέλλον, με τη Δήμητρα να είναι ακόμη ανάδρομη, οι ουσιαστικές εξελίξεις θα αρχίσουν να «τρέχουν» μετά τις 5/2 και πολύ περισσότερο μετά την Νέα Σελήνη της 10ης Φεβρουαρίου, η οποία «βγάζοντας» ωροσκόπο στην 7η μοίρα του Κριού -σε σύνοδο με τον Ουρανό και επάνω στον γενέθλιο Πλούτωνα της Ελλάδος στον 11ο οίκο- είναι άκρως καταλυτική τόσο σε σχέση με αποκαλύψεις, όσο και για τις πολιτικές ή κοινωνικές ισορροπίες.

Με δεδομένο το ότι στην Ηλιακή επιστροφή της Ελλάδος για το 2013 ο Ουρανός και ο Πλούτωνας είναι... θρονιασμένοι πάνω στις γωνιακές ακμές του χάρτη, κάθε ενεργοποίηση τους μέσα στη χρονιά και μέχρι τις 3/2/2014 θα επαναλαμβάνει ακούραστα το «μότο» του τετραγώνου των δύο πλανητών: Διάλυση, διάλυση, διάλυση...

Από ότι φαίνεται θα βιώσουμε τον τελικό γύρο μιας πλήρους αποδόμησης του πολιτικού συστήματος αλλά και των κοινωνικών δομών, φαινόμενα που θα ολοκληρωθούν μέσα στο τρέχον έτος κι αν τυχόν μείνουν... υπόλοιπα, μην ανησυχείτε, υπάρχει και το 2014...