Ο Ποσειδώνας δοκιμάζει τα πρώτα του πατήματα στους Ιχθείς, ο Ουρανός φορτσάρει στον Κριό, ενώ ο Πλούτωνας, ήδη …πάλιωσε στον Αιγόκερω. Οι πλανήτες συνεχίζουν την προδιαγεγραμμένη πορεία τους χωρίς στάσεις εργασίας, απεργίες και …μίζες και ο Άνθρωπος ζει μέσα στους κοσμικούς ρυθμούς που του υποβάλει το Σύμπαν, εισπράττοντας τα «συχαρίκια» κάθε φορά που η ελεύθερη βούληση του μετατρέπεται σε Ύβρη.
Πρόκειται για την εξίσωση: Καταστροφή (προοδευμένη)=Αμετροέπεια (γενέθλια) /Κέρδος
Η Φουκοσίμα, όπως και το Τσέρνομπιλ θα είναι πάντα εκεί για να μας θυμίζουν την γνώση που εικάζουμε πως έχουμε, και κυρίως το έλλειμμα συνειδητότητας.
Ο Άνθρωπος μεθυσμένος από την αυθάδη κούρσα του προς την –υποτιθέμενη- κυριαρχία, εκτός από την ηθική ένδεια που χρεώθηκε «ξέφυγε» εδώ και πολλά χρόνια, σπαταλώντας ασύστολα τους φυσικούς πόρους ή σφιχταγκαλιάζοντας τους, όπως ο Σκρουτζ τις δεκάρες του. Κι ο πόλεμος με τους ομοίους του και τη Φύση είναι διαρκής και αδυσώπητος, μέχρι τελικής πτώσεως, που λένε…
Τελικά, έχει αποκοπεί από τον Θεό αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό, κυνηγώντας τη χίμαιρα του. Το αιώνιο κράτος του.
Κι εμείς στην Ελλαδίτσα πνιγμένοι στα Μνημόνια και κρατώντας παραμάσχαλα το αιώνιο «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα», φτάσαμε να μονολογούμε: Κάλιο χρεωμένος, παρά ραδιενεργός…
Η Ελληνική Οικονομία έγινε πειραματόζωο στα νύχια των αρπακτικών, με την αμέριστη υποστήριξη μας πάντα, αφού οι κυβερνώντες από μας ψηφίζονται. Κι εδώ δεν χωράει η δικαιολογία της άγνοιας. Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;
Και τα εκατομμύρια των Ελλήνων με όση …ελεύθερη βούληση τους έχει απομείνει πλέον αγωνίζονται για τα προς το ζην, αποστηθίζοντας τους νέους όρους της καθημερινότητας του: Μνημόνιο, ΔΝΤ, Γερμανία, Οίκοι αξιολόγησης, αναδιάρθρωση χρέους…
Το κράτος της Μεταπολίτευσης καταρρέει και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό.
Ο δε πολιτικός κόσμος, το …χαβά του. Αγωνιά για το τραπεζικό σύστημα και την ρευστότητα αλλά αδιαφορεί για τους κατοίκους του κέντρου των Αθηνών, της Πάτρας ή τους ακρίτες των νησιών και του Έβρου.
Πίσω από τα λόγια, τις υποσχέσεις και τις διακηρύξεις, κρύβεται αυτό που οι περισσότεροι πολιτικοί θεωρούν, ως ύστατη σανίδα σωτηρίας.
«Σε μερικά χρόνια θα το ‘χουν ξεχάσει»
Γλώσσα λανθάνουσα… Το είχε πει ο κ Μητσοτάκης για την υφαρπαγή του ονόματος της Μακεδονίας από τα Σκόπια αλλά στην ουσία εκφράζει απόλυτα ρεαλιστικά την ουσία της πολιτικής σκέψης της πλειοψηφίας των «εθνοπατέρων».
Και η ουσία της κάθαρσης; Ο Ποσειδώνας στους Ιχθείς στην μηδενική μοίρα έφερε αυτά που είναι εξόφθαλμα μαζική εξαπάτηση. Ο ανώνυμος «Γιάννης Αγιάννης» στις φυλακές, επειδή δεν έχει να πληρώσει τους φόρους και ο κ Μαντέλης με τις 200.000 ευρώ (μίνιμουμ) μίζα, ελεύθερος με αναστολή.
Η κάθαρση της πολιτικής ζωής ξεκινά από τον Πανίκα τον Ψωμιάδη.
Θα πρέπει όμως να μάθουμε να βλέπουμε πίσω από το κακό
Τα προηγούμενα χρόνια ζήσαμε μια επίπλαστη ευτυχία μέσα στα videos, στα τηλεοπτικά προγράμματα και παίρνοντας ο καθένας …ν΄ το πλήθος δάνεια και πιστωτικές.
Από το 1999, ο Ποσειδώνας στον Υδροχόο μας …ζάλισε για τα καλά και την πατήσαμε σαν …αγράμματοι νεόπλουτοι! Λες και δεν ξέραμε πως στη μοίρα αυτού του τόπου η αρχοντιά του δεν είναι συνυφασμένη με τις υλικές αξίες αλλά με τον τσάμπα Ήλιο, την ελευθερία της θάλασσας και την ειδική «μαγιά» που φωλιάζει μέσα μας από την αρχαιότητα..
Κι ήρθε ο Πλούτωνας για να επιβεβαιώσει αυτό το έλλειμμα ιστορικής μνήμης.
Ξύπνα ραγιά!
Το καλό είναι πως ο καθένας από εμάς σταδιακά ξυπνάει κι έρχεται στα ίσα του, κρατώντας όχι αυτά που θα είχαμε αλλά αυτό που είμαστε και το οποίο κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει αν δεν το παραχωρήσουμε.
Έτσι ο μεγαλορρήμων κύριος με το leasing Καγιέν θα ξαναγίνει ο Μάκης από τα Πετράλωνα, η καριερίστρια Mrs Bitch θα θυμηθεί το «απλά Μαίρη» και σιγά-σιγά θα ξαναγίνουμε άνθρωποι, αφήνοντας την ματαιοδοξία και τα συμπλέγματα για τους «βαρβάρους».
Έτσι οι γνωστοί-άγνωστοι μεταξύ μας, οι απομονωμένοι καχύποπτοι θα ενωθούμε κάτω από μια κληματαριά με την ευχή στο στόμα: Άντε γειά μας!
Κι ύστερα θα ‘ρθει κι η ανάπτυξη…
Ξέρετε, στην αρχαία Αθήνα οι τραπεζικές εργασίες ήταν αποκλειστική απασχόληση των δούλων. Κάτι θα ήξεραν παραπάνω οι πρόγονοι μας, που επιμένουμε να τους αντιγράφουμε στα στραβά και όχι στο μεγαλείο τους.
Με τη ζωή, την καρδιά και τον νου μας να ανθίζουν, όχι από τον ήχο των κερμάτων αλλά από αγάπη και γνώση, «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μας θα ‘ναι». Η αρετή, όχι η Πόλη… Έτσι τα παιδιά μας θα δουν τον κόσμο με μια άλλη οπτική και θα βαδίσουν πιο καλά. Οτιδήποτε αναπτύσσετε σαν καρκίνωμα στην κοινωνία θα αποτιναχθεί από την ίδια την κοινωνία. Ο κόσμος, θα δείτε, θα αλλάξει, δίχως να κοιτάξει τη δική μας μελαγχολία, που λέει κι ο Νιόνιος. Απλά χρειάζεται να δούμε τον δίπλα μας, πέρα από ανταγωνισμούς για το ποιος θα είναι ο «μεγάλος». Είδαμε που μας οδήγησαν αυτά.
Ποτέ δεν σύμπαν δεν τιμωρεί, αφού είμαστε δικά του παιδιά και μας συμπονάει. Μόνοι μας βγάζουμε τα ματάκια μας. Θα πρέπει λοιπόν να αρπάξουμε την ευκαιρία και να κάνουμε την «επανεκκίνηση του Έλληνα». Για να γίνουν αυτά τα «πέτρινα χρόνια» εφαλτήριο, ώστε να ξανανιώσουμε την Ελλαδίτσα –ΕΛΛΑΔΑΡΑ.
