Συμβουλευτική Αστρολογία

Στην προηγούμενη δημοσίευση παρουσιάσαμε τα επιχειρήματα εκείνα που κατά τη γνώμη μας συνηγορούν στο γεγονός ότι δίπλα στη λεγόμενη «επιστημονική» αστρολογία (αυτή δηλαδή που είναι προορισμένη για την πρόβλεψη των γεγονότων) είναι αναγκαίο για την πρόοδο όλων ημών να διατηρήσουμε και ένα απαραίτητο ζωτικό χώρο για την ύπαρξη της λεγόμενης «συμβουλευτικής» αστρολογίας, εκείνης της αστρολογίας δηλαδή που δεν ενδιαφέρεται τόσο για την «πρόβλεψη» των γεγονότων, αλλά για την «κατανόηση» των γεγονότων.

Τη διάκριση μεταξύ της «επιστημονικής» και της «συμβουλευτικής» αστρολογίας βεβαίως δεν την ξεκινήσαμε πρώτοι εμείς. Αν και σε άλλες δημοσιεύσεις μας σε άλλους ιστοτόπους είχαμε αναφερθεί στη διάκριση μεταξύ «κρόνιας» και «χειρώνιας» αστρολογίας, στην πραγματικότητα η διάκριση ξεκινάει ήδη από τα χρόνια του Dane Rudhyar, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που αναφέρθηκε στην διάκριση της Αστρολογίας της Πληροφορίας (Astrology of Information) και της Αστρολογίας της Κατανόησης (Astrology of Understanding and Meaning).

Η διάκριση αυτή έχει να κάνει στην πραγματικότητα και μία θέαση ζωής. Στην Αστρολογία της Πληροφορίας, προσπαθούμε να προβλέψουμε γεγονότα, παρατηρώντας τις διελεύσεις, επιλέγοντας κατάλληλη χρονική στιγμή για κάποιο γεγονός ή ερμηνεύοντας ένα ωριαίο χάρτη. Σκοπός μας η προετοιμασία για την έλευση κάποιας κατάστασης ή η αποφυγή της (επιλέγοντας π.χ. την κατάλληλη στιγμή για ένα γεγονός ή ένα άλλο τόπο γενεθλίων για να επηρεάσουμε την οικοθεσία μίας ηλιακής επιστροφής).

Αναπόφευκτα η επικέντρωση της προσοχής μας έχει να κάνει με την ακρίβεια του γεγονότος, την ημερομηνία που θα συμβεί και την ακριβή φύση του, ενώ πίσω από την πρόβλεψη κρύβεται η ανάγκη προστασίας, που στην ουσία έχει να κάνει με το φόβο.
Εντέλει αυτοί είναι και οι λόγοι που ονομάσαμε αυτού του είδους την Αστρολογία Κρόνια.
Από την άλλη η Αστρολογία της Κατανόησης δεν έχει σκοπό την αποφυγή ενός γεγονότος (ακόμη και του πιο δυσάρεστου) αλλά την κατανόηση του νοήματος του. Δεν προσπαθεί δηλαδή να απαντήσει στο «Τι», αλλά στο «Γιατί».
«Γιατί» μου συμβαίνουν όλα αυτά που μου συμβαίνουν; Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της διαδικασίας; Υπάρχει κάποιο κρυμμένο νόημα; Τι υποτίθεται ότι πρέπει να μάθω;

Στην ουσία και αυτή η Αστρολογία έχει από πίσω της μία «άποψη». Την άποψη εκείνη που θεωρεί ότι ο κόσμος είναι μία ενότητα και όλα έχουν μεταξύ τους μία αλληλεπίδραση. Επομένως τίποτε δε γίνεται τυχαία, αλλά για κάποιο λόγο. Και αυτό το λόγο καλούμαστε να κατανοήσουμε.
Σε σχέση με την Αστρολογία της Πληροφορίας (ή την «Επιστημονική» Αστρολογία), η Αστρολογία της Κατανόησης έχει μία ΠΟΛΥ μεγάλη διαφορά «ανάγνωσης» του γενέθλιου χάρτη.
Η διαφορά αυτή είναι ΤΟΣΟ μεγάλη, που στην ουσία ανατρέπει όλα τα θεμέλια της Επιστήμης, εφόσον αυτή παραμένει στα όρια της «ποσοτικής» απόδειξης όπως περιγράψαμε στο προηγούμενο άρθρο μας.
Κι η διαφορά αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι στην Αστρολογίας της Κατανόησης σε ένα γενέθλιο χάρτη δε μας ενδιαφέρουν οι «θέσεις» αλλά οι «σχέσεις». Δε μας ενδιαφέρει η «ακρίβεια», αλλά η «ενότητα». Δε μας ενδιαφέρει η ακρίβεια της θέσης ενός συγκεκριμένου πλανήτη, αλλά το γενικό νόημα που βγαίνει από το χάρτη.

Βλέπετε το βασικό πρόβλημα που έχει σήμερα η Δυτική Επιστήμη είναι ότι, ενώ είναι άριστη στην καταγραφή των επιμέρους γεγονότων, αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα στην ενοποίηση των εξηγήσεων που δίνει για τη φύση του κόσμου. Επί πολλά χρόνια στη Φυσική γίνεται προσπάθεια να ενοποιηθούν για παράδειγμα οι διάφορες θεωρίες που περιγράφουν τη φύση των επιμέρους φυσικών δυνάμεων σε μία και ακόμη αυτό δεν έχει γίνει κατορθωτό. Ακολουθώντας την επαγωγική προσέγγιση προσέγγισης της αλήθειας, η Δυτική Επιστήμη, συλλέγει πρώτα τα δεδομένα και από τα επιμέρους προσπαθεί να δημιουργήσει τη σύνθεση, φτάνοντας στο γενικό.

Δυστυχώς η «ποσοτική» θέαση των πραγμάτων δεν επαρκεί για να αναδείξει το γενικό. Όσο προσπαθούμε να «μετρήσουμε» τα πράγματα και να φτιάχνουμε διάφορα πραγματικά ή πνευματικά CERN στο μυαλό μας για να βρούμε το «θαυματουργό» σωματίδιο που θα εξηγήσει τα πάντα, τόσο περισσότερο πέφτουμε στην παγίδα της Ανάλυσης και της Ποσοτικοποίησης.
Για να το πούμε συμβολικά, επιμένοντας μόνο στους οίκους της Ανάλυσης (3ο και 6ο), χάνουμε συνήθως τη συνολική θέαση που μας δίνεται διαισθητικά και όχι ποσοτικά από τους άλλους μεταβλητούς οίκους, τον 9ο και τον 12ο
Για να καταλάβουμε τη διαφορά ίσως αξίζει να αναφερθούμε σε κάτι μη Αστρολογικό που θα μας δώσει μία άλλη οπτική γωνία στα πράγματα.
Αναφέρομαι στον τρόπο που αξιολογούμε ένα έργο τέχνης και πώς αποφασίζουμε αν ένα έργο τέχνης είναι «ωραίο» ή «άσχημο». Ποια είναι τα κριτήρια εκείνα που μας κάνουν να το αποδεχόμαστε ή να το απορρίπτουμε;

Σίγουρα υπάρχουν άλλοι πιο ειδικοί από μένα για την παραπάνω ανάλυση, γι’ αυτό θα αναφερθώ στον καθηγητή του Harvard Rudolf Arnheim που στην κλασσική πλέον εργασία του Art and Visual Perception προσπάθησε («επιστημονικά» είναι αλήθεια και αυτός) να καταγράψει μία σειρά από «κριτήρια» που μας κάνουν να θεωρούμε ένα έργο τέχνης «ωραίο».
Μεταξύ αυτών λοιπόν αναφέρεται ότι ένα έργο είναι «ωραίο» όταν υπάρχει μία «ισορροπία» θέσης, όταν δηλαδή ο ανθρώπινος νους «νομίζει» ότι αυτά που βλέπει είναι σε τάξη και ισορροπία μεταξύ τους.
Και μάλιστα αναφέρει ότι για την απόκτηση αυτού του αισθήματος ισορροπίας ο άνθρωπος δεν επικεντρώνεται στα επιμέρους τόσο στοιχεία της εικόνας (εκτός, εάν το επιμέρους «παραβιάζει» την τάξη του συνόλου, οπότε το έργο μπορεί να θεωρηθεί «κακό» ή ο καλλιτέχνης «ανατρεπτικός») όσο στο σύνολο αυτής και τη σχετική θέση των πραγμάτων μεταξύ τους.

Για την αναγνώριση δε των σχετικών θέσεων ο άνθρωπος βλέπει «αφαιρετικά» μία εικόνα. Δεν αναγνωρίζει δηλαδή «όλες» τις λεπτομέρειες της, αλλά «επιλέγει» συγκεκριμένα στοιχεία, τα οποία «του αρκούν» για να διαμορφώσει το «σχήμα» της εικόνας. Το ποια στοιχεία θα «επιλέξει» εξαρτάται μεταξύ άλλων και από τις αντιλήψεις του (εξ’ ού και ο υποκειμενικός παράγοντας της θέασης).
Για να το κάνουμε πιο λιανά, όταν κάποιος βλέπει ένα πρόσωπο, δε χρειάζεται να δει «όλο» το πρόσωπο. Αρκούν μερικά στοιχεία για να δοθεί «η εντύπωση» του προσώπου. Όπως όταν ζωγραφίζουμε στα τζάμια του αυτοκινήτου δυο μάτια, μία μύτη κι ένα στόμα ή τα σκαλίζουμε σε ένα χιονάνθρωπο.

Με την έννοια αυτή λοιπόν η θέαση του «συνόλου» δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τη θέαση του «επιμέρους». Και, για να ξαναγυρίσουμε στην αστρολογία, η θέαση ενός χάρτη «συνολικά» έχει να κάνει με την αναζήτηση της «τάξης» μέσα σε αυτόν.
Για ένα πελάτη που ζητάει τη συμβουλευτική καθοδήγηση ενός αστρολόγου ζητούμενο όπως λέει και η Carolyn Myss στο βιβλίο της Ιερά Συμβόλαια δεν είναι η πρόβλεψη ενός συγκεκριμένου γεγονότος, αλλά το να βρει την «τάξη» που του λείπει στο χάρτη του. Να αναγνωρίσει το «νόημα» (pattern), να καταλάβει ποιο είναι το ρεζουμέ κι όχι να μπει στην ανάλυση των επιμέρους θέσεων και όψεων, πράγμα που τελικά μάλλον θα τον αποπροσανατολίσει.

Και δυστυχώς για όσους από μας είμαστε θιασώτες της «επιστημονικής» αστρολογίας, η «θέαση» της «τάξης» σε ένα χάρτη είναι καθαρά υποκειμενική. Κι αν και κινείται σε κάποιες γενικές κατευθύνσεις που έχουν να κάνουν με την κουλτούρα (όπως λέει κι ο Steven Arroyo κάθε πολιτισμός έχει τη δική του αστρολογική ανάγνωση), η κουλτούρα αυτή λειτουργεί μέσω των Αρχετύπων ως υπόβαθρο κι όχι ως τελικό αποτέλεσμα. Το τελικό αποτέλεσμα χτίζεται πάντα πάνω στην υποκειμενική θέαση του χάρτη.
Περισσότερα σε επόμενη δημοσίευση μας όπου θα αναφερθούμε σε τέτοιου είδους χρήσης του χάρτη για την υποκειμενική «βίωση» των αρχετύπων.