Από την αρχαιότητα ήταν γνωστή η σχέση «γονιμότητας και Σελήνης». Αυτό το πάντρεμα πέρασε σε πολλούς θρύλους και παραδόσεις μέχρι της μέρες μας. Τις εμπειρικές παρατηρήσεις των κοινών ανθρώπων η επιστήμη, μετά το 17οαιώνα μπόρεσε να τις αποδείξει και να τις περάσει μέσα στην επιστημονική γνώση. Έτσι, η επίδραση της Σελήνης σε «κατώτερους» οργανισμούς όπως τα στρείδια ή τα φυτά είναι πλέον πράγματα που μαθαίνουμε στο σχολείο. Η λογική μας προτρέπει να κάνουμε ένα άλμα και να υποθέσουμε ότι και η ανθρώπινη γονιμότητα μπορεί να επηρεάζεται από τη Σελήνη. Αυτό το θέμα όμως είναι κάτι σαν απαγορευμένος καρπό που κανείς δεν τόλμησε ποτέ να αγγίξει.
Η ιστορία της επίδρασης της Σελήνης με τη γονιμότητα του ανθρώπου με επιστημονικά κριτήρια αρχίζει μετά το τέλος του 2ουΠαγκοσμίου Πολέμου. Το 1947 ένας νεαρός τότε Τσεχοσλοβάκος, φοιτητής της ιατρικής, ο Eugen Jonas, ανακαλύπτει τυχαία την αστρολογία στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του. Την ίδια περίοδο γίνονται νόμιμες οι εκτρώσεις στην Ουγγαρία. Μιας και ο Jonas βρίσκεται σε μια πόλη κοντά στα σύνορα με την Ουγγαρία ζει όλες τις επιπτώσεις του γεγονότος αυτού. Οι περισσότεροι ασθενείς του (ως γιατρός ψυχίατρος) είναι καθολικοί και χρησιμοποιούσαν τη*«μέθοδο του ρυθμού» σαν βασική μέθοδο αντισύλληψης, με χαμηλά ποσοστά επιτυχίας. Αυτό το γεγονός ήταν και η αιτία νομιμοποίησης των εκτρώσεων στην Ουγγαρία.
Σαν ψυχίατρος ο Dr Jonas ενδιαφέρθηκε πολύ για τις ψυχικές διαταραχές που προκαλεί η έκτρωση. Ορμώμενος από την ανάγκη του να προσφέρει όσα περισσότερα μπορεί στους ασθενείς του άρχισε να αναρωτιέται για το ενδεχόμενο να υπάρχουν αστρολογικές επιδράσεις στην ανθρώπινη γονιμότητα. Αν υπήρχε βάση στις αρχαίες δοξασίες που υποστήριζαν ότι ο άνθρωπος είναι μέρος μιας αρμονικής ενότητας τότε είναι λογικό να υπακούει στους ίδιους κοσμικούς νόμους με τους άλλους οργανισμούς της φύσης. Ανακάλυψε λοιπόν μια απλή δήλωση στα γραπτά αρχαίων Βαβυλωνίων αστρολόγων που έλεγε ότι η κάθε γυναίκα είναι γόνιμη κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης φάσης της Σελήνης και κάτω από αυτό το πρίσμα άρχισε να κατασκευάζει ωροσκόπια για τις ώρες σύλληψης και παρακολουθούσε τις σχέσεις που πιθανόν υπήρχαν μεταξύ του ωροσκοπίου της μητέρας και των διάφορων φάσεων της Σελήνης.
Αυτή η εργασία διήρκησε αρκετούς μήνες και τον δεκαπενταύγουστο του 1956 έφτασε στο εξής συμπέρασμα: Η περίοδος που είναι γόνιμη η κάθε γυναίκα είναι η χρονική στιγμή που η γωνία Ήλιου-Σελήνης κάθε μήνα είναι ίδια με αυτή του γενέθλιου ωροσκοπίου της. Με άλλα λόγια μια γυναίκα είναι γόνιμη στην ίδια φάση Σελήνης που είχε τη στιγμή της γέννησής της. Αυτός ο βασικός κανόνας όμως έπρεπε να δοκιμαστεί και στην πράξη. Συνέλλεξε λοιπόν 250 στοιχεία γέννησης από ένα μαιευτήριο της Μπρατισλάβας και διαπίστωσε ότι στις 217 γεννήσεις οι μητέρες έμειναν έγκυες την περίοδο που είχαν την ίδια γωνιακή σχέση της σελήνης με εκείνη του γενέθλιου ωροσκοπίου τους. Επειδή η τότε ιατρική κοινότητα ήταν ενάντια στην αστρολογία υποδέχτηκε με αρνητικές κριτικές την εργασία του Jonas. Κατηγορήθηκε ως τσαρλατάνος με επιστημονικό μανδύα.
Το 1957 ο καθηγητής της γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας, Dr Jiri Malek, έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την εργασία του Jonasκαι του έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθεί αποκλειστικά με την έρευνά του μέσα την κλινική του. Μέχρι το 1960 τα αποτελέσματα των ερευνών του είχαν επιτυχία κατά 99%. Αυτά τα μεγάλα ποσοστά επαναπροσδιόρισαν το όνομα του Jonas στους επιστημονικούς κύκλους.
Έτσι, το 1961, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σε συνέδριο της Ακαδημίας της Πράγας που αφορούσε τους βιολογικούς ρυθμούς παρουσίασε δημόσια τα ευρήματά του και βρήκε έντονη επιστημονική ανταπόκριση από χώρες όπως η Γερμανία, Ρωσία, Αυστρία και Ουγγαρία. Τα πειράματα που έγιναν είχαν σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα με αυτά του Jonas. Η επιτυχία ήταν τέτοια που ιδρύθηκε μέχρι και κλινική στη Βιέννη που εφάρμοζε τις μεθόδους του Jonas, η ASTRA INTERNATIONAL, δίνοντας 80% έως και 85% επιτυχίας. Σε συνεργασία με το γυναικολόγο Dr Rechnitz τα ποσοστά επιτυχίας έφτασαν το 98%. Ο Jonas ίδρυσε το ινστιτούτο NITRA και έκανε χιλιάδες προσδιορισμούς των γόνιμων ημερών των γυναικών αγγίζοντας σχεδόν το 100% του ποσοστού επιτυχίας.
Οι επιστήμονες παρέμειναν επιφυλακτικοί ενώ ο απλός κόσμος αγκάλιασε με ενθουσιασμό την μέθοδο του Jonas. Μεγάλα πανεπιστήμια έκαναν αρκετές στατιστικές μελέτες και στις 11 Απριλίου του 1970 δημοσιεύτηκαν τα πορίσματα της επιστημονικής επιτροπής. Σε αυτά αναφέρεται ότι η μεθοδολογία της έρευνας του Jonas είναι σωστή και ότι από επιστημονικής πλευράς εγκρίνεται. Αυτή είναι και η τελευταία επίσημη παρουσίαση της μεθόδου. Από τότε ο Jonas δεν ασχολήθηκε ξανά με αυτή εφόσον η «επιστήμη» του έγινε δεκτή στην επιστημονική κοινότητα. Αρκετές ομάδες απ’ όλο τον κόσμο έκαναν διάφορου τύπου έρευνες για την αξιοπιστία της μεθόδου. Τα αποτελέσματά τους ήταν πάντα σχεδόν τα ίδια με εκείνα του Dr Jonas. Η αποδοχή της μεθόδου του ήταν ιδιαίτερα θερμή στην Αμερική και έγινε ευρέως διαδεδομένη στη δεκαετία του 1970. Από εκεί έγινε και η μεγαλύτερη μετάδοσή της με αποτέλεσμα πολλά εκατομμύρια γυναικών να την ακολουθούν πιστά έως και σήμερα.
* Η μέθοδος του ρυθμού είναι ένας τρόπος ελέγχου των γεννήσεων που χρησιμοποιεί τον έμμηνο κύκλο στην πρόβλεψη ωορρηξίας, δηλαδή πότε κάποια γυναίκα είναι πιο «εύφορη» ώστε να μείνει έγκυος ή να μη μείνει..
