Η αρχαία Ελληνική ονοματολογία των πλανητών
Από τον Karl Heinz Ottinger
Η Αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι αναμφισβήτητα η πλουσιοτέρα ανά τον κόσμο γλώσσα. Κάθε λέξη έχει ένα περιγραφικό χαρακτήρα και έτσι μπορεί να προσδώσει επ’ ακριβώς, και όχι μέσες - άκρες, ένα νόημα. Αυτό μου δίνει το έναυσμα για μια ετυμολογική ανάλυση των ονομάτων των πλανητών ελπίζοντας πως θα καταφέρουν να σας δώσουν μια δυνατότητα να ανακαλύψετε ιδιότητες των πλανητών που τις βγάζουν στον γενέθλιο (και όχι μόνο) χάρτη.
Ο Ερμής ήταν ο προστάτης των κλεπτών, του εμπορίου, των ποιμένων και των οδοιπόρων. Ήταν ψυχοπομπός, λυράρης, κερδώος, κήρυκας, λόγιος, αγγελιοφόρος. Αξίζει δε να σημειωθεί πως όταν ο Δίας τον επέπληξε για την κλοπή του κοπαδιού του Απόλλωνα αυτός υποσχέθηκε πως δεν θα το ξανακάνει υπό την προϋπόθεση πως θα έχει το προνόμιο να μην λέει πάντα την αλήθεια. Ο Ερμής συμβολίζει τον λόγο, την νόηση και την επικοινωνία
Η Αφροδίτη ήταν μια καθαρά αρχετυπική φιγούρα η οποία, αν και προέρχεται από τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο, τελικά γεννιέται ένα υπέροχο θηλυκό πλάσμα, η Αφροδίτη, μέσα από μια σοκαριστική και αποτρόπαια πράξη.
Η Αφροδίτη συμβόλιζε τον έρωτα στην φιλοσοφική μα και σαρκική του έκφανση. Σε αντίθεση με τα Χριστιανικά ήθη και έθιμα η Αφροδίτη προσφέρει απλόχερα τις ιδιότητες μα και το κορμί της σε αρκετούς θεούς (εκτός βεβαίως του Ηφαίστου που είναι ο νόμιμος σύζυγος της). Η Αφροδίτη επίσης μπορεί να σχετίζεται με το ευφραίνει που σημαίνει απόλαυση! Ξέχωρα όμως από προστάτιδα της ομορφιάς παρουσιάζεται και προστάτιδα των εξωσυζυγικών σχέσεων. Γενικά, η Αφροδίτη είναι η θηλυκή εκδήλωση της ηδονής, η ομορφιά, είναι η απόλαυση που παράγει ο έρωτας.
Ο Άρης ήταν ο Θεός του Πολέμου. Ήταν ο πιο μισητός από όλους τους Θεούς μιας και έβαζε μόνιμα τα δάκτυλα του για να εγείρει φασαρίες. Κατά την αρχαιοελληνική γραμματεία η ετυμολογία του Άρεως προέρχεται πιθανά από το αίρειν ή από το άρσαι (αρμόσαι) επειδή η δραστική δύναμη προσαρμόζει τα πράγματα ή από το ρώ (λέγω), ρήσω, ρής και Ά-ρης με το στερητικό α, γιατί στον πόλεμο δεν χρειάζονται λόγια. Μια άλλη εκδοχή που δεν με βρίσκει σύμφωνο, όμως οφείλω να την αναφέρω είναι πως έχει ρίζα από το σημιτικό Αρίζ που σημαίνει φοβερός. Επίσης το όνομα Άρης μπορεί να προέρχεται από την λέξη αρά που σημαίνει κατάρα, καταστροφή.
Στην πραγματικότητα ο Άρης παρά του ότι ήτανε ο Θεός του πολέμου στην πραγματικότητα ήταν μεγάλος looser μιας και η δύναμη χωρίς σκέψη δεν μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα. Συμβολίζει τον αρσενικό πρότυπο μιας και η ένωση με την Αφροδίτη (και μάλιστα παράνομη) δείχνει την σεξουαλική επαφή (Αφροδίτη /Άρης).
Ο Δίας ήταν ο Θεός των Θεών. Ήταν ο αρχηγός των Θεών με μεγάλα πάθη. Αμετανόητος γυναικάς, συμβόλιζε την ηθική και την δικαιοσύνη. Η φιλοξενία ήταν μέσα στις ιδιότητες του (Ξένιος Δίας). Πολλοί ισχυρίζονται πως το όνομα Δίας έχει ρίζα από το Λατινικό Deus αλλά αυτό είναι ιστορικώς και χρονολογικώς ανακριβές μιας και η Λατινική γλώσσα είναι μεταγενέστερη της Αρχαιοελληνικής. Στο ίδιο μήκος κύματος υπάρχει και η άποψη ότι συνδέεται με την λέξη "μέρα" που είναι dies στα λατινικά.
Διός σήμαινε στα αρχαία ελληνικά ο λαμπρός. Ο Δίας ήταν γιός του Κρόνου (χρόνος) και της Ρέας (ροή) και η Ρέα καθόριζε την ροή των πραγμάτων. Αυτό μας δείχνει πως ο Δίας ήταν μια φυσική εξέλιξη τον πραγμάτων και φυσικός απόγονος. Κατά Ι.Θ. Κακριδή το όνομα βρίσκεται και σε άλλους ινδοευρωπαϊκούς λαούς, όπως τους Ινδούς, τους Όμβρους, τους Λατίνους και ανάγεται στην ρίζα div-, που σημαίνει ουρανός. Το μεγάλωμα του δια μέσω του κέρατος της Αμάλθειας δίνει και τις ιδιότητες σε χρηματική και γενικά υλική αφθονία.
Ο Κρόνος είναι η αρχετυπική μορφή του Χρόνου. Στα αγγλικά έχουμε την λέξη chronometer που σημαίνει χρονόμετρο. Η επικρατέστερη άποψη για το όνομα του είναι ότι προέρχεται από το ρήμα «κραίνω» που σημαίνει επιτυγχάνω. Δηλαδή Κρόνος σημαίνει ο εκπληρωτής, αυτός που φέρει εις πέρας. Αστρολογικά μας ταιριάζει ως έννοια αλλά φωνητικά υπάρχουν δυσκολίες για να θεωρηθεί σίγουρη η ρίζα αυτή. Ακόμα ο γάμος του Κρόνου με την Ρέα έγινε με την παρότρυνση-οδηγία της Γαίας και αυτό δείχνει πως πολλές φορές οι Κρόνιες σχέσεις σχετίζονται με την υψηλή αίσθηση καθήκοντος και την ευσυνειδησία στερούμενη όμως του αισθήματος της αγάπης μιας και ως γνωστόν κατά την μυθολογία η Ρέα δεν αγαπούσε τον Κρόνο.
Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του για να μην εκπληρωθεί ο χρησμός που έλεγε πως από παιδί του θα ανατραπεί και θα χάσει την εξουσία.
Το «κάποτε θα πάθεις τα ίδια από το ίδιο σου το παιδί» επιβεβαιώνει στο έπακρο βαθμό την έννοια της Συμπαντικής Δικαιοσύνης δηλαδή ότι θα υποστεί τα ίδια όπως είχε κάνει ο ίδιος ο Κρόνος στον πατέρα του Ουρανό. Έτσι, τρώει πρώτα την Ήρα και στην συνέχεια τον Ποσειδώνα, τον Πλούτωνα και τέλος μια πέτρα αντί για τον Δία. Εάν αφουγκραστείτε και μελετήσετε τις όψεις του Κρόνου με Ποσειδώνα, Πλούτωνα και Δια αντίστοιχα τότε μπορείτε να καταλάβετε την συμπαντική-μυθική αλληλουχία.
Ουρανός: Ο Ουρανός ήταν αυτός που ήταν ο πρωταρχικός άρρεν Θεός. Η ιστορία του ήταν συναφής με αυτή του Κρόνου και αυτό δείχνει και την κληρονομικότητα (προφανώς οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν συλλάβει την έννοια πολύ πριν τον Δαρβίνο και τον Μέντελ) .
Κατά τον Απολλόδωρο (1,1,1) : Οὐρανὸς πρῶτος τοῦ παντὸς ἐδυνάστευσε κόσμου. Για αυτό και είναι και δείκτης για τα απολυταρχικά καθεστώτα. Δεν θα πρέπει όμως να λησμονούμε πως ο Ουρανός κατέστρωσε το σχέδιο εξαπάτησης του Κρόνου από την Ρέα λέγοντας της να πει πως θα πάει στην Κρήτη εκδρομή και έτσι να γλιτώσει τον Δία όπου έμελλε να είναι ο επόμενος Θεός των Θεών. Γι’ αυτό και ο Ουρανός συμβολίζει τον κομμουνισμό, την επανάσταση μα και τις σαρωτικές αλλαγές στην ζωή μας.
Ο Ποσειδώνας ήταν αδερφός του Δια και του Πλούτωνα. Στην κλήρωση που έγινε ο Δίας πήρε το χρίσμα του Θεού των Θεών, ο Ποσειδώνας του υδάτινου κόσμου ενώ ο Πλούτωνας του κάτω κόσμου. Ο Ποσειδώνας δεν μπορούσε να το δεχτεί αυτό και μάταια προσπαθούσε να πείσει τους άλλους Θεούς πως ήταν ισότιμος με τον Δια. Ο Ποσειδώνας κατά την αρχαιότητα είχε αντί του γράμματος σίγμα (Ποσειδώνας) είχε δυο λάμδα (δηλ Πολλειδώνας) που σημαίνει αυτός που ξέρει πολλά. Ο Ποσειδώνας στο γενέθλιο θέμα μας δείχνει την έμπνευση, τα τεχνάσματα, την φυγή από την πραγματικότητα.
Ο Πλούτωνας ήταν αδερφός του Δια και του Πλούτωνα και όπλο του ήταν η κυνέα μια σκούφια που τον έκανε αόρατο. Ο Πλούτωνας ήταν Άρχων του Κάτω Κόσμου και αυτό συμβολίζει και στην αστρολογία τον θάνατο μα και την αναγέννηση. Ο Πλούτωνας είχε αρπάξει και την Περσεφόνη και αυτό δείχνει το πάθος αλλά και την εμμονή ιδιότητες πλουτώνιες στην Αστρολογία.
Τέλος Α΄ μέρους και θα ακολουθήσει Β’ με Αστεροειδείς κaι Πλανητοειδείς
