Εσωτερική αστρολογία - Η 2η ακτίνα

Από τον Χρήστο Παΐζη

Η 2η Ακτίνα της αγάπης και της σοφίας

Μεθοδολογικά θα προχωρήσουμε όπως εργαστήκαμε και για την πρώτη ακτίνα, εντοπίζοντας αρχικά τη φύση της, τα χαρακτηριστικά της (προτερήματα και ελαττώματα), τους πλανήτες με τους οποίους συνδέεται σε επίπεδο εσωτερικό και εξωτερικό, τα ζώδια από τα οποία μεταδίδεται και, τέλος, αγγίζοντας με προσοχή και σεβασμό τα όρια της Ιατρικής Αστρολογίας, θα προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τις τάσεις που ενέχει αυτή η ακτίνα σε επίπεδο βιολογικό, σύμφωνα τουλάχιστον με τις παραδόσεις της Εσωτερικής Αστρολογίας, τμήμα της οποία είναι και η Εσωτερική Αστρολογία.

Η Φύση της
Ως ακτίνα αγάπης και σοφίας είναι βέβαια μια εκλεπτυσμένη ακτίνα, που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η ανιδιοτέλεια, η προσφορά, ακόμα και η θυσία. Πρέπει, όμως, να προσέξουμε πως η α γ ά π η, συστατικό στοιχείο αυτής της ακτίνας, μπορεί να γίνει και αγάπη εγωιστική, αγάπη που «πνίγει», να γίνει … αγάπη για τον εαυτό μας ή να γίνει αφηρημένη αγάπη, αγάπη π.χ. για την αφηρημένη ανθρωπότητα και όχι για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Η αγάπη αυτή μπορεί να είναι η αιτία δημιουργίας (το πιο απλό πράγμα : χωρίς τη σεξουαλική ένωση-αγάπη, δεν υπάρχει ζωή) και, μην ξεχνάμε, ο έρωτας κάνει τον άνθρωπο δημιουργικό – πόσοι ερωτευμένοι δεν έγιναν ποιητές ή, γενικότερα, καλλιτέχνες από έρωτα ή πόσοι καλλιτέχνες δε συνέθεσαν τα αριστουργήματά τους ωθούμενοι από τη δύναμη της αγάπης). Η αγάπη είναι πάντα μία εκ-στατική ροπή, μια τάση να ξεπεράσουμε τα στενά όρια του «Εγώ» κατανοώντας πως ολοκλήρωση υπάρχει μόνο αν ανοιχτούμε σε κάτι «άλλο», έξω από μας, και όσο πιο πλατύ είναι αυτό το «άλλο» τόσο πιο σημαντική είναι και η αγάπη, τόσο και πιο υψηλό το επίπεδο στο οποίο αυτή (η αγάπη) πραγματώνεται.
Σε ένα πρώτο επίπεδο είναι η αγάπη για τους δικούς μας, που μπορεί να φτάσει και σε θυσία ακόμα γι’ αυτούς, σ’ ένα δεύτερο επίπεδο είναι η αγάπη για έναν άλλον, ένα «Εσύ», που είναι ανώτερη από την πρώτη γιατί υπερβαίνει τους «δεσμούς αίματος», σε ένα ανώτερο επίπεδο, αγάπη για την ανθρωπότητα και στο πιο υψηλό επίπεδο αγάπη για το Σύμπαν στην ολότητά του (γι’ αυτό και ο πλανήτης της αγάπης, η Αφροδίτη, στην κλασική-εξωτερική Αστρολογία έχει έξαρση στους Ιχθείς, στο ζώδιο της συμπαντικής αγάπης και θυσίας). Η αγάπη – «φιλότητα» κατά τον Εμπεδοκλή, είναι πάντα δύναμη ενωτική, η μόνη δύναμη που μπορεί να υπερβεί τη χωριστικότητα και τη δυαδικότητα.

Αφού λοιπόν είδαμε σε γενικές γραμμές το πρώτο περιεχόμενο της δεύτερης ακτίνας (την αγάπη), ας δούμε τώρα και το δεύτερο περιεχόμενό της, τη σοφία. Σοφία, βέβαια, δε σημαίνει «πολυμάθεια», άλλωστε πρώτος ο σοφός – και όχι απλά φιλόσοφος – Ηράκλειτος, έγραψε πως «πολυμαθία νόουν ου διδάσκει», δηλαδή η πολυμάθεια δε σημαίνει πως είσαι και σοφός ή, έστω απλά, έξυπνος. Σοφία σημαίνει να έχει την κατανόηση πως τα «πάντα είναι Ένα» (Ηράκλειτος πάλι ο πρώτος διδάξας αυτήν την αρχή, που πολλοί αργότερα ποικιλοτρόπως επανέλαβαν και σήμερα είναι πια σχεδόν «κοινός τόπος»), πως η δυαδικότητα και η χωριστικότητα είναι φαινομενική, «προσωπεία του Ενός». Επειδή, όμως την υπέρβαση της χωριστικότητας τη φέρνει η Αγάπη, είναι αυτονόητο πως όποιος έχει κάπως ανέβει στη σκάλα της Σοφίας έχει κατανοήσει και τη δύναμη και την αξία της αγάπης.
Γι’ αυτό το λόγο στην ακτίνα αυτή συνδέονται αυτές οι δύο μεγάλες αρετές, η Αγάπη και η Σοφία. η αγάπη σε κάνει σοφό και ο σοφός έχει κατανοήσει την αξία της αγάπης, και, αν ακόμα δεν την έχει βιώσει, «αφήνεται» στην Αγάπη, η οποία συνήθως είναι Αγάπη υψηλού βαθμού, κάτι σαν αυτό που ο Spinoza, ο μεγάλος Ολλανδός φιλόσοφος του 17ου αιώνα, ονόμαζε «πνευματικό έρωτα του Θεού» (amor Dei intellectuali, για τους λατινομαθείς. Αυτή η Σοφία-Αγάπη κάνει όποιον την έχει κατακτήσει να νιώθει «ένα» με το κοσμικό σχέδιο, να το αποδέχεται και συνειδητά να το υπηρετεί, να νιώθει μέσα του Όλο το Σύμπαν, γιατί η Αγάπη είναι ακριβώς η δύναμη που σπάει τους φραγμούς ανάμεσα στα πράγματα και φέρνει το μακρόκοσμο στο μικρόκοσμο, το Όλο στο Μέρος. Η ακτίνα αυτή, ακτίνα πολύ δυνατή, κάνει τον άνθρωπο να μην μπορεί να σταθεί πια στη φυλακή του «Εγώ» του και να αναζητά να κατακτήσει βαθύτερες σφαίρες.
Αυτό που θέλουμε να συγκρατήσετε είναι πως Αγάπη και Σοφία στα πλαίσια αυτής της ακτίνας δεν είναι δύο διαφορετικά πράγματα, είναι δύο αλληλοσυμπληρούμενες και αλληλο-συνδεόμενες καταστάσεις : η Αγάπη υπερβαίνοντας το «Εγώ» και τα στεγανά της χωριστικότητας σε φέρνει σε επαφή με τη Σοφία πως η χωριστικότητα είναι πλαστή και επιφανειακή. Η Σοφία πάλι σε κάνει να καταλάβεις πως η Αγάπη είναι η μόνη δύναμη που κάνει δυνατή κάθε μορφή ύπαρξης – άλλωστε και «Ο Θεός Αγάπη Εστί» και μόνο μέσα απ’ αυτήν μπορεί να πραγματωθεί η ενότητα, που ο Σοφός ξέρει πως η είναι η Μόνη Αλήθεια.
Φυσικά, όσοι βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής αυτής της ακτίνας δε σημαίνει πως έχουν κατακτήσει και τις υψηλότερες οκτάβες της.

Ολοκληρώνοντας γι΄ αυτήν την ακτίνα, θα προσπαθήσουμε με όσο γίνεται πιο απλό και κατανοητό τρόπο, να παρουσιάσουμε τα προτερήματα, τα ελαττώματα-υπερβολές που μπορεί να έχει όποιος δρα κάτω από την επιρροή της και τέλος, όπως κάναμε και για την πρώτη ακτίνα, θα προχωρήσουμε σε μια «δεοντολογία» αυτής της ακτίνας, αναφέροντας τι πρέπει να κάνει όποιος βρίσκεται υπό την επιρροή της, για να αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη δυναμική της. Κλείνοντας, με πολύ μεγάλη προσοχή, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε νύξεις για την ερμηνευτική – προγνωστική λειτουργικότητα αυτής της ακτίνας στη σφαίρα της Εσωτέρας Θεραπευτικής και, κατ’ επέκταση, της Ιατρικής Αστρολογίας.

Τα Προτερήματα της 2ης Ακτίνας
Αφού μιλάμε για σοφία και αγάπη είναι λογικό η ακτίνα αυτή να συνδέεται με καταστάσεις γαλήνης και ηρεμίας, γιατί η σοφία καταλαβαίνει τη ματαιότητα των εγκοσμίων, ξέρει πως όλα όσα γίνονται είναι σε πλαίσια δοκιμασίας, που οδηγεί σε περαιτέρω εξέλιξη, γι’ αυτό και δεν ταράσσεται, δε θυμώνει, δεν αγανακτεί. Μην ξεχνάμε πως η γαλήνη και η αταραξία είναι το «τελικό στάδιο» κάθε μεγάλης θρησκείας (π.χ. Βουδισμός) ή και πολλών φιλοσοφικών σχολών (π.χ. Σκεπτικοί). Η γαλήνη, η ηρεμία και η αταραξία που προκύπτουν απ’ αυτήν την ακτίνα, κάνουν επίσης το άτομο να έχει εσωτερική δύναμη και αντοχή, υπομονή, ηρεμία, αφού νιώθει λόγω της σοφίας του πως είναι μέσα στο Ένα, στο Θεό, και αφήνεται γλυκά στην προστασία Του. Ζει σε μια κατάσταση εμπιστοσύνης, αφήνεται δηλαδή μέσα στο Θεό πιστεύοντας σ’ αυτόν και γι’ αυτό τις όποιες αντιξοότητες είτε τις αντέχει και τις ξεπερνά, με όπλο αυτήν την πίστη, είτε τις αντιμετωπίζει ως αναγκαία μυητικά στάδια που οδηγούν σε εσωτερική εξέλιξη. Γι’ αυτό και το άγχος είναι περιορισμένο, μιας και νιώθει – λόγω της αγάπης – ένα με τα πάντα και τίποτα δεν τον φοβίζει και της σοφίας πως «τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες… είναι η ψυχή που τους στήνει εμπρός μας», για να θυμηθούμε τον Καβάφη. Τέλος, ως ακτίνα σοφίας, είναι φυσικό να προικίζει το άτομο με πνευματική διαύγεια, διαίσθηση, εξυπνάδα, διεισδυτικότητα, και άλλα πνευματικά εφόδια. Φυσικά και είναι αυτονόητο πως ένα άτομο που έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα αυτής της ακτίνας έχει εντιμότητα και ακέραιο ηθικό χαρακτήρα, γιατί η σοφία και η αγάπη, ιδιότητες αυτής της ακτίνας, δε συμβιβάζονται με καμιά μορφή ανηθικότητας και ανεντιμότητας.
Αφού, λοιπόν, είδαμε γενικά τα προτερήματα που συνδέονται με αυτήν την ακτίνα, ας δούμε, συνοπτικά έστω και τα ελαττώματα, τις αδυναμίες που μπορεί να έχει κάποιος που δρα στα κατώτερα επίπεδα αυτής της ακτίνας ή φτάνει σε υπερβολές των χαρακτηριστικών της.

Αδυναμίες – Υπερβολές της 2ης Ακτίνας
Κατά τον Αριστοτέλη η αρετή είναι «μεσότητα ανάμεσα σε δύο ακρότητες», την υπερβολή και την έλλειψη. έτσι και στα πλαίσια της ακτίνας της αγάπης και της σοφίας η υπερβολή μπορεί να εκφραστεί με μία επιθυμία κατάκτησης της σοφίας, που τελικά να καταλήγει σε αντικοινωνική ή και απάνθρωπη συμπεριφορά, κάτι που βέβαια έρχεται σε αντίφαση με την πραγματική σοφία. Έτσι μπορεί κάποιος να γίνει ο ψυχρός, απομονωμένος, ερευνητής, που φτάνει ακόμα και να υιοθετεί το – σε τελευταία ανάλυση – απάνθρωπο αξίωμα «η γνώση για τη γνώση», να φτάσει στο σημείο να επιδιώκει τη γνώση για λόγους προβολής και να ξεχνά πως η γνώση έχει πάντα «εργαλειακό» χαρακτήρα – όχι χρησιμοθηρικό – και πως ο κάθε φωτισμένος πρέπει να προσπαθεί να φωτίζει και τους άλλους. Ας θυμηθούμε την πλατωνική αλληγορία του «Σπηλαίου» στο έργο του «Πολιτεία», όπου ο σοφός – φωτισμένος γυρίζει στο σκοτεινό σπήλαιο για να βοηθήσει και τους άλλους να δουν το φως. Επίσης, σε επίπεδο αγάπης, η υπερβολή αυτής της ακτίνας είναι να θέλουμε να «σώσουμε» τους άλλους ακόμα και όταν αυτοί δεν έχουν φτάσει στο επίπεδο να ζητήσουν τη Σωτηρία μόνοι τους. Μπορεί τότε κάποιος, ακόμα και με «ανορθόδοξες» τεχνικές να φτάσει να επιδιώκει μέχρι και παρέμβαση στο νου του άλλου, υποτίθεται για να τον αφυπνίσει, κάνοντας έτσι τη μεγαλύτερη βλάβη και στον άλλον αλλά και στον ίδιο τον εαυτόν του.

Δεοντολογία
Σοφία λοιπόν βιωματική και όχι απρόσωπη, ψυχρή και – εν τέλει – εγωιστική είναι κάτι που πρέπει να επιδιώκουν όσοι βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής αυτής της ακτίνας, αγάπη πηγαία και όχι εξαναγκαστική, που γίνεται για να τονωθεί το Εγώ και προσφέρει μόνο και μόνο για να ακούσει τις ευχαριστίες των άλλων ή τα «μπράβο» τους και που είναι, ίσως, από τις απεχθέστερες μορφές ιδιοτέλειας. Η πηγαία αγάπη, ξεχειλίζει, το άτομο δίνει με χαρά, δίνει και χαίρεται, δίνει και δε ζητά, βρίσκει ικανοποίηση στην ίδια την παροχή. Παρέχοντας παίρνει και την αμοιβή του και, όπως είχε γράψει και ο αυστριακός φιλόσοφος Ludwig Wittgenstein «η ικανοποίηση από την ηθική πράξη βρίσκεται μέσα στην ίδια την πράξη». Το «σύμπλεγμα του Μεσσία», που το είδαμε και στην πρώτη ακτίνα, μπορεί να παρουσιαστεί και στη δεύτερη, με τη μορφή πως «εγώ είμαι ο σοφός, εγώ προσφέρω, εγώ σώζω».

2η Ακτίνα και Θεραπευτική
Η ακτίνα της Αγάπης και της Σοφίας φυσικό είναι να συνδέεται με το ενεργειακό κέντρο της καρδιάς και γι’ αυτό στις υπερβολές της μπορεί να συνδεθεί με φαινόμενα στηθάγχης, καρδιαγγειακά, πίεσης, και, επειδή συνδέεται με τον πλανήτη της επέκτασης, το Δία, μπορεί να φέρει φαινόμενα ανώμαλου πολλαπλασιασμού κυττάρων (σε καλοήθη, συνήθως, μορφή), κάποια μεγαλοκαρδία ή και αφύσικη διόγκωση άλλων μερών του σώματος και, το πιο συνηθισμένο, παχυσαρκία. Όλα αυτά, όμως, όταν η ακτίνα αυτή λειτουργεί στην υπερβολή, οπότε τότε το «τίμημα» μπορεί να εκφραστεί και σε επίπεδο οργανικό-σωματικό.

Πλανήτες και 2η ακτίνα
Η 2η ακτίνα, ως ακτίνα της αγάπης και της σοφίας, είναι φυσικό να συνδέεται με τον πλανήτη εκείνο που και στην Εξωτερική Αστρολογία συνδέεται με αυτά τα θέματα: τον ευεργέτη Δία, τον πλανήτη της επέκτασης (που είναι άλλωστε και ο πιο μεγάλος σε μέγεθος υλικό, πλανήτης του συστήματος όπου ανήκει και η Γη). Αφού λοιπόν ο Δίας συνδέεται με κάθε μορφή επέκτασης, είναι φυσικό να συνδέεται και με την αγάπη και τη σοφία.
Η αγάπη είναι η κατεξοχήν επέκταση, αφού με αυτή, όπως γράψαμε και στο προηγούμενο τεύχος προσπαθώντας να εμβαθύνουμε στην ουσία της, είναι πάντα έκσταση (από το αρχαίο ελληνικό ρήμα «εξίσταμαι» που σημαίνει «στέκω έξω από τον εαυτό μου»), φυγή από τα στενά όρια του Εγώ και άνοιγμα στο Εσύ, στο Εμείς, γενικότερα στο «άλλο», στο «έτερο». Έτσι εξηγείται γιατί ο πλανήτης της επέκτασης συνδέεται με την ακτίνα της αγάπης.
Επέκταση όμως είναι και η σοφία, η διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων μας. Για αυτό η 2η ακτίνα, που εκτός από ακτίνα αγάπης είναι και ακτίνα σοφίας, συνδέεται με το Δία, τον πλανήτη που σχετίζεται κατεξοχήν με τη φιλοσοφία.
Αφού λοιπόν εξηγήσαμε, όσο είναι δυνατόν, τη λογική με την οποία η 2η ακτίνα συνδέεται με το Δία, ας δούμε τώρα με ποιον άλλο πλανήτη συνδέεται και γιατί. Πρόκειται για τον Ήλιο, κι αυτό για τους εξής λόγους:

Η 2η ακτίνα συνδέεται με το ενεργειακό κέντρο της καρδιάς (πολύ λογικό, αφού είναι ακτίνα της αγάπης) και η καρδιά, όπως όλοι θα ξέρετε, ακόμη και στην Εξωτερική Αστρολογία συνδέεται με τον Ήλιο. Ο Ήλιος, ως κέντρο του συστήματός μας, είναι φυσικό να συνδέεται με αγάπη και σοφία, αφού σοφία σημαίνει να αναζητάς πάντα το κέντρο από το οποίο απορρέουν
τα πάντα και αγάπη (στην πιο υψηλή της μορφή) σημαίνει αναζήτηση του κέντρου από το οποίο προήλθαμε, για κάποιους λόγους από αυτό απομακρυνθήκαμε και αυτό πάντα αναζητούμε να ξαναβρούμε και να ενωθούμε – για πάντα και συνειδητά πια – μαζί του.
Το σύμβολο του Ήλιου ( ο κύκλος με την τελεία στη μέση) είναι σύμβολο του πνεύματος, για αυτό και συνδέεται με την ακτίνα της σοφίας.

Όπως ο Ήλιος αγκαλιάζει και δίνει ζωή στα πάντα, έτσι και η αγάπη είναι ζωοδότρια και αγκαλιάζει το καθετί όταν φτάσει να γίνει συμπαντική, που είναι η υψηλότερη μορφή αγάπης.
Ο Δίας και ο Ήλιος λοιπόν είναι οι πλανήτες που συνδέονται με τη 2η ακτίνα κυρίως για τους λόγους που αναφέραμε. Ας δούμε λοιπόν τώρα ποια είναι τα ζώδια με τα οποία συνδέεται η συγκεκριμένη ακτίνα σε επίπεδο εσωτερικό και εξωτερικό.

Ζώδια και 2η ακτίνα
Ο Δίας, ο ένας από τους δυο πλανήτες που συνδέονται με τη 2η ακτίνα, είναι κυβερνήτης του Τοξότη στην Εξωτερική Αστρολογία και, όπως έχουμε γράψει σε παλιότερα τεύχη, στην Εσωτερική Αστρολογία συνδέεται με τον Υδροχόο. Άρα, Τοξότης και Υδροχόος είναι τα ζώδια που συνδέονται σε εξωτερικό και εσωτερικό επίπεδο με τη 2η ακτίνα. Ο Ήλιος πάλι, ο άλλος πλανήτης που συνδέεται με την ακτίνα που διαπραγματευόμαστε, εξωτερικά και εσωτερικά συνδέεται με το Λέοντα. Άρα, ο Λέοντας είναι το τρίτο ζώδιο που συνδέεται με την ακτίνα αυτή (και το μόνο από τα τρία που συνδέεται και εξωτερικά και εσωτερικά με τη 2η ακτίνα). Ειδικότερα:

1. Τοξότης και 2η ακτίνα
Ζώδιο της επέκτασης και της φιλοσοφίας, ο Τοξότης είναι φυσικό να συνδέεται με την ακτίνα εκείνη που, όπως γράψαμε, έχει αυτά τα χαρακτηριστικά.

2. Υδροχόος και 2η ακτίνα
Το ζώδιο της οικουμενικότητας, της διανόησης και της πανανθρώπινης αγάπης είναι λογικό να συνδέεται με την ακτίνα που έχει και οικουμενικότητα (λόγω αγάπης) και διανοητικότητα (λόγω σοφίας). Άλλος ένας λόγος που ο Υδροχόος συνδέεται με αυτή την ακτίνα είναι πως η αγάπη και η σοφία, αξίες και αιτήματα της νέας εποχής, βρίσκουν κατεξοχήν την έκφρασή τους στο πρωτοποριακό ζώδιο του Υδροχόου, το οποίο, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, συνδέεται με τη νέα εποχή.

3. Λέων και 2η ακτίνα
Η ακτινοβόλος φύση του Λέοντα, οι θετικές πλευρές του (μεγαλοψυχία, δημιουργία, στοργή) συνδέονται με τις αξίες της αγάπης και της σοφίας, αξίες της 2ης ακτίνας. Άλλωστε, ως ζώδιο της καρδιάς, είναι φυσικό να συνδέεται με την ακτίνα της καρδιάς. Ο Λέων της χαράς και της δημιουργίας δεν μπορεί παρά να συνδέεται με τη χαρά, που δίνει η αγάπη, και τη δημιουργικότητα, που απορρέει από τη σοφία.

Αφού λοιπόν είδαμε και τα ζώδια με τα οποία συνδέεται η 2η ακτίνα, ας δούμε τώρα ποια είναι τα ζώδια μέσω των οποίων μεταδίδονται. (Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως άλλα είναι τα ζώδια που συνδέονται με μια ακτίνα και άλλα τα ζώδια μέσω των οποίων αυτή μεταδίδεται. Αυτή τη διάκριση είχαμε εντοπίσει από τα πρώτα μαθήματα αυτής της στήλης).

Ζώδια μετάδοσης της 2ης ακτίνας
Η 2η ακτίνα μεταδίδεται μέσα από τα ζώδια τους μεταβλητού σταυρού, τους Διδύμους, τους Ιχθύς και την Παρθένο. Αν λάβουμε υπόψη πως, όπως γράψαμε, συνδέεται και με τον Τοξότη, τότε βλέπουμε πως δεν υπάρχει ζώδιο του μεταβλητού σταυρού που να μην έχει σχέση με τη 2η ακτίνα. Ας δούμε όμως γιατί η ακτίνα της αγάπης και της σοφίας μεταδίδεται από τα τρία ζώδια που αναφέραμε:
Οι Δίδυμοι, ζώδιο που συνδέεται μέσω της Αφροδίτης (που είναι ο εσωτερικός κυβερνήτης του) με την αγάπη ως δύναμη υπέρβασης της διαχωριστικότητας (για τους Διδύμους και την Αφροδίτη έχουμε γράψει αναλυτικά και έχουμε εξηγήσει την εσωτερική σχέση τους), είναι φυσικό να βοηθούν στη μετάδοση της ακτίνας της αγάπης. Ο άξονας Παρθένου-Ιχθύων, άξονας κατεξοχήν της υπηρεσίας και της προσφοράς, πάλι είναι λογικό να συνδέεται με την ακτίνα που συνδέεται με την αγάπη, που είναι η κατεξοχήν προσφορά. Γενικά, ο μεταβλητός Σταυρός, ως μεταμορφωτικός Σταυρός (όπως θα εξηγήσουμε σε επόμενα μαθήματα), είναι φυσικό να συνδέεται με την αγάπη και τη σοφία, δυνάμεις κατεξοχήν μεταμορφωτικές.
Εν κατακλείδι, η 2η ακτίνα συνδέεται με τον Ήλιο, το Δία, τον Υδροχόο, το Λέοντα και τον Τοξότη και μεταδίδεται μέσα από τον άξονα Παρθένου-Ιχθύων και τους Διδύμους.