Εσωτερική Αστρολογία-Ταύρος και Ήφαιστος
Από το Χρήστο Παΐζη
Θα αναφερθούμε σε όλους τους εσωτερικούς κυβερνήτες, προσπαθώντας πάντα να δείχνουμε με ποια λογική συνδέεται ο συγκεκριμένος εσωτερικός κυβερνήτης με το συγκεκριμένο ζώδιο. Μετά τον Κριό ακολουθεί ο Ταύρος και, όπως έχουμε γράψει ξανά, εσωτερικός κυβερνήτης του Ταύρου δεν είναι η Αφροδίτη, όπως είναι στην Εξωτερική Αστρολογία, αλλά ο Ήφαιστος, ο «σφυρήλατης των μετάλλων». Για να κατανοήσουμε τη σύνδεση του Ταύρου με τον Ήφαιστο, θα πρέπει να πάρουμε λίγο υπόψη την εσωτερική φύση του Ταύρου. Ο Ταύρος, όπως γράφει η Αλίκη Μπέϊλη στην «Εσωτερική Αστρολογία»(σελ.341)είναι «το ζώδιο του μεγαλύτερου κινήτρου της ζωής… το σύμβολο της επιθυμίας σε όλες της τις φάσεις».
Λέξεις κλειδιά του ζωδίου του Ταύρου είναι: Θέληση, ισχύς, επιθυμία, έφεση, φιλοδοξία, κίνητρο, σκοπός, ώθηση, έναυσμα, σχέδιο και, γενικά ο Ταύρος, ως γήινο ζώδιο ,είναι και ζώδιο μορφοποίησης.
Εσωτερικός του κυβερνήτης είναι φυσικό να είναι ο Ήφαιστος, ο σφυρήλατης των μετάλλων, όπως είπαμε, αυτός που εργάζεται με την πυκνότερη, πιο απτή έκφραση του φυσικού κόσμου, που πηγαίνει στα βάθη να βρει το υλικό πάνω στο οποίο θα ξοδέψει την εσωτερική του τέχνη ‘και θα φτιάξει αυτό που είναι όμορφο και χρήσιμο (ό.π.,σελ.355).
Ο Ήφαιστος – που, υποθετικά, η τροχιά του είναι πολύ κοντά στον Ήλιο, πιο κοντά ακόμη κι από τον Ερμή – είναι και ιεραρχικός κυβερνήτης του Ταύρου. Για να καταλάβουμε το «γιατί» είναι απαραίτητο να κάνουμε μια μικρή αναφορά στη Μυθολογία και στην εσωτερική παράδοση. Να δούμε τι πιστεύανε παλιά για την «κρυμμένη» φύση του Ταύρου, της Αφροδίτης – κυβερνήτη του Ταύρου – και τον Ήφαιστο.
Μυθολογία και Αστρολογία
«…και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας»
Α. Κάλβος, «Εις Σάμον».
Είναι γνωστό πως η Αστρολογία αναπτύχθηκε στην Αρχαία Ελλάδα και οι μεγάλοι – και πρώτοι – αρχαίοι Έλληνες αστρονόμοι ήταν πρωτίστως αστρολόγοι, η αστρονομία ήταν «ένα» με την Αστρολογία, κάτι που ίσχυσε μέχρι και το τέλος του Μεσαίωνα. Η «Τετράβιβλος» του Κλαυδίου Πτολεμαίου, του μεγάλου αστρονόμου, ήταν πρωτίστως αστρολογικό έργο και ακόμα και σήμερα οι αστρολόγοι που σέβονται τον εαυτό τους το μελετούν και το έχουν ως σημείο αναφοράς, χωρίς βέβαια καμιά δογματική και μονολιθική προσκόλληση. Στην Αρχαία Ελλάδα λοιπόν, τη χώρα της Αστρολογίας, μιας και εκεί για πρώτη φορά συστηματοποιήθηκε και δομήθηκε η προγενέστερη αστρολογική γνώση, όλο το εννοιολογικό οπλοστάσιο της Αστρολογίας είχε άμεση σύνδεση με τη Μυθολογία, τα ονόματα των πλανητών είναι και ονόματα θεών, οι μύθοι για τους θεούς συνδέονται με τη φύση των πλανητών και των ζωδίων που αυτοί οι πλανήτες κυβερνούν, γι’ αυτό καλή γνώση της Αστρολογίας χωρίς παράλληλη μελέτη και της Μυθολογίας δεν είναι δυνατή και οι σοβαροί αστρολόγοι πρέπει αυτό να το πάρουν καλά υπόψη τους. Οι αρχαίοι θεοί, και γενικότερα, οι μύθοι και οι ήρωες τους, όπως είχε αποδείξει ο μεγάλος ψυχίατρος και ψυχαναλυτής του αιώνα μας Karl Jung είναι «αρχέτυπα» που υπάρχουν στο «συλλογικό ασυνείδητο» και, βέβαια, ως «αρχέτυπα» είναι διαχρονικά, άφθαρτα και συνδέονται με όλο το Είναι – φανερό και άδηλο, υλικό και άυλο -. Αυτά τα αρχέτυπα δίνουν και το κλειδί για την κατανόηση της Αστρολογίας.
Η Αστρολογία μελετώντας την υλική έκφραση των αρχετύπων, που είναι οι πλανήτες και τα ζώδια, προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά, μιας και τα αρχέτυπα αυτά είναι και μέσα στην ψυχή μας και ο πλανήτης μπορεί ακριβώς να λειτουργήσει ως καθρέπτης που εικονίζει όλες εκείνες τις ιδιότητες που συνδέονται με το αρχέτυπο το οποίο υπάρχει και στον πλανήτη και μέσα μας. Το αρχέτυπο π.χ. της εξουσίας είναι ο Κρόνος και για να τον κατανοήσουμε πρέπει να ξέρουμε και όλη τη μυθολογία που υπάρχει γύρω από αυτόν. Όταν λοιπόν κατανοήσουμε – όσο γίνεται – την αρχετυπική φύση του Κρόνου, τότε μπορούμε να καταλάβουμε από τη θέση του Κρόνου στο προσωπικό μας ωροσκόπιο τη σχέση μας με το αρχέτυπο της εξουσίας και των παραγωγών της (πατέρας, σύζυγος, κοινωνικές επιταγές, «υπέρ-Εγώ», κ.α.). Αφού, λοιπόν, είπαμε πως η Αστρολογία και η Μυθολογία είναι «δίδυμα αδέρφια», ας δούμε πως εξηγείται μυθολογικά – ή , πιο σωστά, με εργαλεία της Μυθολογίας – η σύνδεση του Ταύρου με τον Ήφαιστο.
Ταύρος, Αφροδίτη, Ήφαιστος και Μυθολογία
Όπως είναι γνωστό, εξωτερικά κυβερνήτης του Ταύρου είναι η Αφροδίτη. Ας εξετάσουμε πως μυθολογικά συνδέεται η Αφροδίτη με τον Ήφαιστο και θα κατανοήσουμε επαρκώς γιατί και οι δύο – Αφροδίτη και Ήφαιστος – συνδέονται με το ζώδιο του Ταύρου.
Ο Dom Pernety υποστήριζε πως η Αφροδίτη έχει στο είναι της μια «πύρινη» ουσία, ουσία που βρίσκεται και στον Άρη – ως γνωστόν ο Άρης, ο «κόκκινος» πλανήτης, συνδέεται κατεξοχήν με φωτιά, για αυτό και αποκαλείται «πύρινος» πλανήτης – μόνο που στην Αφροδίτη το πύρινο στοιχείο βρίσκεται σε παθητική μορφή, ενώ στον Άρη σε ενεργητική. Το πυρ λοιπόν είναι κοινό στοιχείο Άρη και Αφροδίτης και από την ένωσή τους προκύπτει ο Έρωτας, η Αρμονία. Το πυρ λοιπόν συνενώνει το αρσενικό (Άρης) με το θηλυκό (Αφροδίτη) στοιχείο, το πυρ όμως συνδέεται με τον Ήφαιστο, «το εσώτερο πυρ», όπως εύστοχα τον χαρακτηρίζει ο Πέτρος Γράβιγγερ («Πρακτικόν Εγχειρίδιον Επιστημονικής Αστρολογίας, τ.Β, σελ. 72). Άρα ο Ήφαιστος είναι αυτός που επιτρέπει στην Αφροδίτη να ενωθεί με τον Άρη, είναι αυτός, τελικά που υπήρχε και πίσω από την Αφροδίτη, αλλά και από τον Άρη, είναι το Φως (εσωτερικό) που ενώνει το θηλυκό και το αρσενικό και παράγεται η Αρμονία, παράγονται οι Μορφές. Ο «περινούστατος χαλκουργός» - όπως αποκαλεί ο Όμηρος τον Ήφαιστο – είναι ο «μεσάζων» Άρη-Αφροδίτης για να παραχθεί η Δημιουργία, η εκδήλωση του Φωτός στον Κόσμο των Μορφών. Για αυτό και συνδέεται εσωτερικά και ιεραρχικά με τον Ταύρο, γιατί:
• Ως γήινο και σταθερό ζώδιο ο Ταύρος, συνδέεται κατεξοχήν με δυνατότητα μορφοποίησης
• Για τον ίδιο λόγο μπορεί επίσης να δώσει σταθερότητα και ασφάλεια σε ότι δημιουργείται
• Είναι ζώδιο της Αφροδίτης, πλανήτη με τον οποίο ο Ήφαιστος συνδέεται ιδιαίτερα. Άλλωστε, στην Αλχημεία η Αφροδίτη συνδέεται με το χαλκό, ο χώρος που γίνεται η ένωση Άρεως και Αφροδίτης αποκαλείται από τον Όμηρο «χαλκοβητές σώμα» και, βέβαια ο κατεξοχήν χαλκουργός είναι ο Ήφαιστος.
Εν κατακλείδι, λοιπόν, ο Ταύρος στις πιο υψηλές οκτάβες του, συνδέεται με τη γονιμότητα, τη μορφοποίηση και την εκδήλωση στον Κόσμο των Μορφών. Για να γίνει αυτό απαιτείται η ένωση αρσενικού και θηλυκού πυρός και η Ένωση αυτή γίνεται από τον κατεξοχήν χειριστή της Πυρός, του Ηφαίστου. Για αυτό και ο «μαθητής» ζηλωτής Ταύρος και ο «εξελιγμένος δάσκαλος» Ταύρος απέχουν από τον γνωστό μας υλιστή και «καλοπερασάκια» Ταύρο, χρησιμοποιούν την υπομονή και την επιμονή του Ταύρου για να δώσουν Μορφή σταθερή και διαρκεί στο εκδηλωμένο Φώς. Για αυτό και η Αλίκη Μπέιλη στην «Εσωτερική Αστρολογία» αναρωτιέται αν, τελικά, θα επικρατήσει «ο Ταύρος της επιθυμίας ή ο Ταύρος της θείας φωτισμένης έκφρασης» και βέβαια τονίζει πως «ο Ταύρος είναι διπλός στην έκφραση, ο χρυσός σχετίζεται με αυτό το ζώδιο» (Α. Μπέιλη, «Εσωτερική Αστρολογία», σελ. 348-349) και πως η εποχή μας είναι εποχή σύγκρουσης του Ταύρου που επιδιώκει τον χρυσό-πλούτο και του Ταύρου που επιδιώκει το χρυσό Φως. Μέσα, πάλι, από την σύγκρουσή τους θα «χαθεί ο χρυσός». Μήπως ζούμε αυτή την εποχή από το 2000, όταν έγινε η μεγάλη «ευθυγράμμιση» των πλανητών στον Ταύρο, που την είχαμε τότε ονομάσει σε άρθρο μας (Μάης 2000, «Αστρολόγος») «ευθυγράμμιση της δοκιμασίας και της μύησης»;
Ας αναστοχαστούμε στο ότι έγινε σε παγκόσμιο επίπεδο από το 2000 και πέρα και θα βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Πιστεύουμε πάντως να κατανοήσατε τη σύνδεση Ταύρου-Ήφαιστου-Αφροδίτης, με κοινό παρονομαστή το Χαλκό-Χρυσό.
