Από την Ελληνική Μυθολογία στην Ομοιοπαθητική

γράφει η Στέλλα Κουρή

Ο Μύθος κρύβει Μύθο ή μια αλήθεια και μια κρυμμένη γνώση;

Σε προηγούμενο άρθρο σας ανέλυσα την ιστορία της ομοιοπαθητικής, ήρθα όμως τώρα να σας βάλω σε σκέψεις. Οι μύθοι μας από την αρχαία Ελληνική μυθολογία μπορεί να κρύβουν κάτι; Μήπως τελικά μας αποκαλύπτουν βαθιά κρυμμένα μυστικά;

Η Νίκη Τσέκου μετά από έρευνα της στην Ελληνική μυθολογία έρχεται να μας παρουσιάσει την όμοιο-μυθική, όπου από εκεί ερευνά την θεραπευτική ιδιότητα των φυτών που κρύβονται μέσα στην Ελληνική μυθολογία. Με τη βοήθεια της Βοτανοθεραπευτικής, της Λαογραφίας και της Ομοιοπαθητικής έχει αποκρυπτογραφήσει τους Μύθους και σμιλεύει την προσωπικότητα των φυτών αναδεικνύοντας την ψυχή τους. Αναφέρεται στην προσωπικότητα των φυτών, επειδή τα φυτά παρουσιάζονται σαν προσωπικότητες και σαν χαρακτήρες στην Ελληνική Μυθολογία και θεραπεύουν αντίστοιχες ανθρώπινες προσωπικότητες! Τα φυτά μας δίνουν την ψυχή τους ανιδιοτελώς! Μέσα από την όμοιο-μυθική μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε μύθους και φυτά της ελληνικής χλωρίδας και να εκτιμήσουμε την προσφορά τους.

Ας πάρουμε μία γεύση ξεκινώντας από τον Νάρκισσο:

Η Μυθολογία λέει ότι όμορφος νεαρός, ο Νάρκισσος ήταν γιος της Λειριόπης και του Κηφισού. Λείριον στην Αρχαία Ελλάδα λεγόταν το Κρίνο. Λειρόπη σημαίνει αυτή που έχει την όψη του Κρίνου. Τα Κρίνα λέγονται και Λίλια. Στην φυτολογία το φυτό Νάρκισσος ανήκει στην τάξη των Λιλιανθών ή Λειριανθών. Η φυτολογία συμπίπτει με την μυθολογία ότι ο Νάρκισσος είναι ο γιος ενός Λείριου. Ο πατέρας του ήταν ο Κηφισός ποταμός. Πράγματι, ο Νάρκισσος φυτρώνει κοντά σε ποτάμια. Η Μυθολογία λέει ότι η Λειριόπη έπαιζε στις όχθες του Κηφισού όπου εκείνος την ερωτεύτηκε, την παρέσυρε στα στριφογυρίσματα του και την βίασε. Η Λειριόπη, γέννησε στην Βοιωτία ένα πολύ όμορφο αγόρι που το ονόμασαν Νάρκισσο. Πριν να τσιμεντάρουν το ποτάμι, στις όχθες του Κηφισού φύτρωναν νάρκισσοι και κρίνα.

Ο μάντης Τειρεσίας το είχε πει στη μητέρα του Νάρκισσου ότι ο γιος της θα ζήσει πολλά χρόνια, αρκεί να μην δώσει σημασία στην ομορφιά του. Για πολλά χρόνια ο Νάρκισσος δεν γνώριζε πόσο όμορφος ήταν! Όταν όμως το έμαθε άρχισαν τα προβλήματα. Βέβαια, δεν υπάρχει ένας μόνο μύθος που το περιγράφει αλλά πολλοί. Αυτός ο μύθος που σας μεταφέρω δείχνει την αλαζονεία του Ναρκίσσου.

Ένας νεαρός, ο Αμεινίας ερωτεύτηκε τον πανέμορφο Νάρκισσο. Όταν του αποκάλυψε τον έρωτα του, ο Νάρκισσος αρνήθηκε να ανταποκριθεί, αλλά προχώρησε παραπέρα και υπεροπτικά φερόμενος, του άφησε ένα ξίφος έξω από το σπίτι του. Ο Αμεινίας προσευχήθηκε στην Θεία Δίκη να τιμωρήσει τον Νάρκισσο ώστε να νιώσει τον πόνο του ανεκπλήρωτου έρωτα, μετά πήρε το ξίφος και αυτοκτόνησε. Η Νέμεσις που άκουσε την προσευχή του Αμεινία δεν έμεινε αδιάφορη. Ο Νάρκισσος ήταν παθιασμένος κυνηγός και έψαχνε συνεχώς για νέα θύματα. Η Νέμεσις τον έκανε να διψάσει, να ξεκόψει από την παρέα του και να πάει σε μια λίμνη να πιεί. Την ώρα που έσκυψε στα νερά της λίμνης που ήταν ήρεμα σαν καθρέφτης και είδε το πρόσωπο του να καθρεφτίζεται, η Νέμεσις του έβαλε παθιασμένο έρωτα για την εικόνα του!

Έβλεπε τον εαυτό του μαγεμένος! Άλλοι λένε ότι άπλωσε το χέρι για να πιάσει την μορφή που έβλεπε, γλίστρησε και πνίγηκε, άλλοι λένε ότι έμεινε εκεί κοιτάζοντας το είδωλο του, ώσπου πέθανε από μαρασμό! Άλλοι λένε ότι από πόνο για τον ανεκπλήρωτο έρωτα για τον εαυτό του, πήρε τελικά το σπαθί και αυτοκτόνησε από θλίψη και εκεί που έπεσε φύτρωσε το λουλούδι Νάρκισσος.

Στον « Ύμνο προς τη Δήμητρα», του Ομήρου, ο Πλούτωνας (άρχοντας του κάτω κόσμου) χρησιμοποίησε τον Νάρκισσο σαν δόλωμα για να ξεγελάσει την Περσεφόνη και να την κλέψει, για να την πάει στο βασίλειο του (στον Άδη).

Ο Νάρκισσος άστραφτε από ομορφιά! Θνητοί και αθάνατοι σάστισαν γιατί από μια ρίζα του φυτού εκατό κεφάλια λουλουδιών έχυναν γλυκιά μυρωδιά τριγύρω. Βλέποντας τον Νάρκισσο, γελούσαν τα ουράνια πλάτη, η γη ολόκληρη και η θάλασσα. Η Περσεφόνη θαμπώθηκε και απλώνοντας το χέρι να κόψει το ακριβό στολίδι, η γη άνοιξε μπροστά της, πετάχτηκε ο Πλούτωνας, την άρπαξε και την πήγε στο βασίλειο του.

Όπως περιγράφει η Νίκη Τσέκου, όταν ο μύθος λέει ότι από το άρωμα του Ναρκίσσου γελούσαν τα ουράνια πλάτη, η γη και η θάλασσα, μήπως αυτό που κάνει όλο το σύμπαν να γελά είναι η ελπίδα της αναγέννησης, ο αέναος κύκλος της ζωής, ο Έρωτας;

Η Περσεφόνη και ο Πλούτωνας ζούσαν στον Κάτω Κόσμο. Όταν η Περσεφόνη ανεβαίνει στον επάνω κόσμο, κοντά στην μητέρα της, τη Δήμητρα, η γη ανθίζει και καρπίζει. Όταν η Περσεφόνη βρίσκεται στον Άδη, η φύση συμμετέχει στην θλίψη της και σκοτεινιάζει. Είναι η εποχή που ο σπόρος έχει σκεπαστεί από το χώμα, δηλαδή έχει πάει στον Κάτω Κόσμο. Την άνοιξη θα βγει στον επάνω κόσμο και θα φυτρώσει. Ο Πλούτωνας ήταν και θεός της βλάστησης.

Χωρίς το άρωμα του Νάρκισσου η Περσεφόνη δεν θα κατέβαινε στον Άδη, δεν θα έμπαινε ο σπόρος στη γη και δεν θα υπήρχε γονιμότητα. Ο Νάρκισσος ανθίζει τον χειμώνα και δίνει το μεθυστικό του άρωμα και το χρώμα στο χειμωνιάτικο τοπίο. Τι θα ήταν η ζωή χωρίς το μεθυστικό (ναρκωτικό) άρωμα του Έρωτα; Ένα χειμωνιάτικο τοπίο! Αρκεί ο Έρωτας να μην είναι βασανιστικός και ανεκπλήρωτος σαν τους έρωτες του Νάρκισσου.

Ως τώρα από αυτούς τους μύθους το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο Νάρκισσος είναι ένα φυτό το οποίο είναι μεθυστικό και ναρκώνει. Πρόσφατα, σε έρευνες που έκαναν επιστήμονες, ανακάλυψαν ότι η γαλανθαμίνη που περιέχει ο Νάρκισσος, ο ψευδονάρκισσος θεραπεύει την νόσο του Alzheimer.

Κυνηγάει συνεχώς νέα θηράματα και αδιαφορεί για τον πόνο που προκαλεί. Είναι οι άνθρωποι που λάμπουν στην σκηνή αλλά μετά από την λάμψη της τηλεοπτικής οθόνης γυρίζουν σπίτι και είναι μόνοι τους. Ανικανοποίητοι! Είναι το μοντέλο που κάνει πασαρέλα και του αρέσει να αισθάνεται τον θαυμασμό των άλλων.

Είναι αυτοί που θέλουν να βλέπουν τον εαυτό τους να καθρεφτίζεται στα υγρά μάτια γυναικών και αντρών αλλά δεν ενώνονται με κανέναν. Ο Νάρκισσος δεν ερωτεύεται (επειδή είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του), δεν παντρεύεται, δεν γεννά. Δεν νοιάζεται για κανέναν άλλο πέρα από τον εαυτό του.

Όπως σας έχω αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο της ομοιοπαθητικής, βάση του νόμου των ομοίων, σε έναν άνθρωπο, ο Νάρκισσος θα είχε τον χαρακτήρα με την παραπάνω περιγραφή. Βέβαια καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε ότι εκτός από την ψυχή του Ναρκίσσου μπορεί να υπάρχουν και σωματικά συμπτώματα που να τον συνοδεύουν. Δυστυχώς ο Νάρκισσος είναι ένα φυτό που δεν χρησιμοποιεί και πολύ η ομοιοπαθητική, όπως και πολλά άλλα. Αυτό όμως είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που δεν γίνεται να το μεταφέρω μέσα σε λίγες μόνο λέξεις. Θα ήταν ευχής έργο τα φυτά της Ελληνικής χλωρίδας να χρησιμοποιούνται από τους ομοιοπαθητικούς!

Αυτή η αξιόλογη έρευνα των Αρχαίων Ελληνικών μύθων με την ομοιοπαθητική, έρχεται να μας ανοίξει τα μάτια και να μας αποκαλύψει την κρυμμένη και χαμένη γνώση από τα βάθη των αιώνων. Ας στρέψουμε την προσοχή μας εκεί για να μπορούμε να δεχτούμε την γνώση αυτή.

Πηγή: Από τον μύθο στην Ομοιοπαθητική της Νίκης Τσέκου (εκδόσεις ETRA)