Η ζωτική δύναμη είναι η θεραπεία

«... τα πάντα πρέπει να απηχούν την αγνή γλώσσα της φύσης όταν με σωφροσύνη και εντιμότητα ζητούμε να μας αποκαλύψει τα μυστικά της.»

Σάμουελ Χάνεμαν

Κάποτε, κάποιος, πολλά χρόνια πριν, προσπάθησε να μετρήσει το βάρος της ψυχής αλλά τα συμπεράσματα του δεν ήταν σαφή. Τα στοιχεία του ήταν λίγα. Είχε όμως διαπιστωθεί ότι υπάρχει απώλεια βάρους μετά τον θάνατο. Δεν αρνείται κανένας ότι υπάρχει ζωή όπως και ενέργεια.

Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν μηχανικούς όρους για να περιγράψουν την ζωή αλλά, όταν αυτοί οι όροι αναπαράγονται από ένα άψυχο ρομπότ κάποιου είδους, τότε αρνούνται την ζωή του. Συχνά δεν κατορθώνουν να συγκροτήσουν κανονική αναπαραγωγή από αυτό που πάνε να συνθέσουν. Έτσι, αν υπάρχει ζωή και δείχνει επάνω στην ύλη (σε οποιαδήποτε μορφή της ύλης γνωρίζουμε πρέπει να συμπεριλάβουμε ότι η ζωή είναι κοινή), τότε ίσως η ύλη έχει κάποιο μέτρο.

Πολλοί πολιτισμοί ανέπτυξαν την έννοια της ζωτικής δύναμης η οποία μας αναζωογονεί και μας κυβερνά. Έχει ξεκινήσει από τους αρχαίους φιλόσοφους και έχει συνεχιστεί. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «νους υγιής εν σώματι υγιή». Ο Γαληνός (2ο αιώνα μ.Χ) διατύπωσε την άποψη του ότι η πνοή της ζωής εισπνέεται από τον αέρα και περνά μέσα στο σώμα, όπου και όταν συναντήσει στην καρδιά, το φυσικό πνεύμα του σώματος μετατρέπετε σε ζωτικό. Από την γιόγκα της ανατολής έχουμε την ιδέα της (του) Πράνα η οποία την περιγράφει σαν την ζωοποιό ενέργεια πίσω από το φαινόμενο της ζωής, που ονομάζετε ζωτική δύναμη, αρχή της ζωής ή απόλυτη ενέργεια. Η κινέζικη ενέργεια του τσι περιγράφει την ενέργεια που ρέει μέσα στο σώμα, την οποία δραστηριοποιεί και ρυθμίζει ο βελονισμός. Η βιταλιστική ιδέα ανάγει την παρουσία μιας ζωτικής δύναμης. Την εποχή που Χάνεμαν εφάρμοσε τον «Νόμο των ομοίων», στην ιατρική σκέψη υπήρχε μια αναγέννηση της βιταλιστικής ιδέας.

Μικροί λόγοι της καθημερινότητας μπορεί να διαταράξουν εμάς και φυσικά την ζωτική μας ενέργεια. Όταν λοιπόν με κάποιο τρόπο διαταράσσεται η ζωτική μας ενέργεια, τότε μπορεί να εμφανιστεί η νόσος.

Η νόσος δεν είναι μια πάθηση των οργάνων είναι η διαταραχή της ζωτικής μας δύναμης. Από την στιγμή που η ζωτική δύναμη βρίσκετε σε ισορροπία, κανένας μέρος του σώματος δεν μπορεί να ενοχληθεί. Μπορεί να ακούγετε αντίθετο στην αντίληψη που μπορεί να είχαμε όλοι μέχρι σήμερα αλλά καλό θα ήταν να δώσουμε μία δεύτερη σκέψη στο συγκεκριμένο θέμα. Η νοοτροπία που υπάρχει μέχρι σήμερα θέλει τα όργανα του ανθρώπινου οργανισμού να είναι υπαίτια για την αιτία της νόσου και έτσι οδηγεί την ιατρική στην πρακτική της προσπάθειας να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές που θεωρεί ότι χρειάζεται. Το συμπέρασμα που βγαίνει μας δείχνει ότι μια απλή θεραπεία των συμπτωμάτων μπορεί να βοηθήσει μόνο προσωρινά. Όταν όμως η θεραπεία ξεκινάει από την ρίζα του προβλήματος, τότε έχει διαφορετικά αποτελέσματα.

Ας δούμε από την πλευρά της ομοιοπαθητικής. Ο Χάνεμαν διαχωρίζει τη νόσο σε δύο στάδια:

Α. στην αρχική διαταραχή οργάνων του υψηλότερου πεδίου και της ζωτικής δύναμης

Β. στο αποτέλεσμα αυτών που ήταν η αλλοιωμένη δραστηριότητα άλλων οργάνων του σώματος.

Η παρουσία της ζωτικής δύναμης διαχωρίζει το ζωντανό από το μη ζωντανό. Η δύναμη αυτή προσπαθεί να διατηρήσει τον οργανισμό υγιή και εναρμονίζει τις λειτουργίες διάφορων συστημάτων των οργάνων. Η ζωτική δύναμη δεν μπορεί να μετρηθεί, μπορεί μόνο να κριθεί από το αποτέλεσμά της.

Ο Κεντ (ένας από τους κορυφαίους ομοιοπαθητικούς) αναφέρει πως η ζωτική δύναμη διαπερνά την υλική υπόσταση χωρίς να την αντικαθιστά και δημιουργεί τάξη στο σώμα και είναι δημιουργική. Η ζωτική ενέργεια γεννά τις σκέψεις, την έμπνευση και την δημιουργικότητα.

Ο αμυντικός μηχανισμός του οργανισμού αποτελεί μια από τις λειτουργίες της ζωτικής δύναμης και μπορεί να αποτελέσει το εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να επέλθει η θεραπεία σε καιρούς που υπάρχει η ασθένεια. Η άποψη την οποία διατύπωσε ο Χάνεμαν ήταν ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα επενεργούν στη ζωτική δύναμη και μπορούν να αποκαταστήσουν την υγεία του σώματος, επειδή η αντίληψη του ανθρώπου εξελίσσεται όπως και της υγείας του, που σημαίνει ότι ο άνθρωπος τώρα πλέον αντιλαμβάνεται ότι ασθενεί ως ένα σύνολο και ότι όλα τα οργανικά συστήματα σχετίζονται το ένα με το άλλο και κατανοεί ότι το σώμα έχει μια τρομερή αναρρωτική δύναμη.

Αυτή η δύναμη είναι η ζωτική!

Πηγή: Πλήρης οικογενειακός οδηγός ομοιοπαθητικής