Ο έρωτας και η ομοιοπαθητική

Παλιά έλεγαν ότι ο έρωτας με έρωτα περνάει! Ή με την ομοιοπαθητική, θα πρόσθετα εγώ! Εξάλλου η ομοιοπαθητική ασχολείται με τον ψυχονοητικό τομέα του κάθε ατόμου. Ευχής έργο θα ήταν βέβαια ο έρωτας να μην περνάει για να κρατάει στα ζευγάρια αμείωτο το ενδιαφέρον και υψηλά τα επίπεδα της θετικής ενέργειας. Επειδή όμως όλα κάποια στιγμή μπορεί να τελειώσουν καλό είναι την απογοήτευση που ίσως μας δημιουργήσει αυτό να την διώχνουμε γιατί αλλιώς μας αφήνει σημάδια τα οποία δεν μας επιτρέπουν να δούμε, τι μας επιφυλάσσει η ζωή παρακάτω. Όλοι έχουμε βιώσει την όμορφη εμπειρία του έρωτα και έχουμε γευτεί την πικρή του γεύση, όταν αυτός έχει τελειώσει. Μην ξεχνάτε όμως ο καθένας από εμάς έχει διαλέξει να βιώσει κάποια «μαθήματα». Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι μια απογοήτευση μπορεί να αντιμετωπιστεί πιο εύκολα με την ομοιοπαθητική; Και όμως μπορεί! Θα μου πείτε τώρα πώς; με μία κάψουλα θα καταφέρετε να ξεχάσετε τον έρωτα της ζωής σας; Σαφώς και όχι. Δεν θα διαγραφεί κάτι από την μνήμη σας, απλά θα αλλάξει ο τρόπος που εσείς βλέπετε τα πράγματα.

Στις ημέρες που ζούμε όλοι λίγο πολύ θέλουμε να πιστέψουμε σε ένα παραμύθι γιατί είναι ένας τρόπος να «ξεφύγει» λίγο το μυαλό μας από όλες τις άσχημες καταστάσεις που ζούμε. Όταν λοιπόν ο οποιοσδήποτε είναι ερωτευμένος, δημιουργεί μια πολύ όμορφη κατάσταση (χωρίς να το κάνει πάντα συνειδητά) γύρω από αυτό που του συμβαίνει. Πολλές φορές δεν βιώνουμε τον έρωτα με τον τρόπο που υπάρχει και η πραγματικότητα τείνει να είναι τελείως διαφορετική, χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε, επειδή βρισκόμαστε κάτω από το όμορφο πέπλο του.

Όταν τελικά γίνεται κάτι που θα μας βγάλει από το παραμύθι και, δυστυχώς για πολλούς, θα μας επαναφέρει στην πραγματικότητα, τότε έρχεται η απογοήτευση και το άτομο βιώνει το γκρέμισμα όλου αυτού του φαντασιακού κόσμου που είχε δημιουργήσει, μπαίνοντας σε μια διαδικασία να πρέπει να δει την ζωή του διαφορετικά, να την αναθεωρήσει και να την επανεξετάσει κι έχοντας -πολλές φορές- την αίσθηση ότι έχει χάσει την Γή κάτω από τα πόδια του. Το αποτέλεσμα είναι η θλίψη η οποία μπορεί να συνοδεύεται από οργή, θυμό, κλάματα, αναστεναγμούς και διάφορες άλλες πολλές και, ορισμένες φορές, ακραίες συμπεριφορές. Έτσι, το άτομο μένει στάσιμο σε μια κατάσταση και δεν μπορεί να προχωρήσει ένα βήμα πιο μπροστά (που στο κάτω-κάτω τις γραφής όλα για κάποιο λόγο γίνονται και πιο μπροστά μπορεί να περιμένει κάτι καλύτερο). Εκεί μπορεί να βοηθήσει η ομοιοπαθητική.

Η ομοιοπαθητική έρχεται να του δώσει αυτήν την ώθηση που χρειάζεται, ούτως ώστε να διώξει αυτήν τη θλίψη, να μπορέσει να αποστασιοποιηθεί από αυτήν την κατάσταση για να κάνει ένα βήμα μπροστά, όταν κάποιος νοιώθει ότι δεν το αγαπούν, δεν το εκτιμούν, ότι τον υποτιμούν ή τον κακοποιούν. Το ομοιοπαθητικό φάρμακο προσπαθεί να αλλάξει τον τρόπο που φαντασιώνεται το άτομο αυτό την πραγματικότητα.

Το όμοιο (πάντα βέβαια με βάση τα συμπτώματα ενός συγκεκριμένου ασθενούς και όχι όλων) εδώ προέρχεται από τους σπόρους ενός φυτού. Το φυτό είναι η ignatia amara ή στα ελληνικά Στρύχνος, ο Ιγνάτιος. Βέβαια δεν είναι το μοναδικό με το οποίο αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις αλλά είναι ένα από αυτά. Υπάρχουν και άλλα φάρμακα τα οποία μπορούν να βοηθήσουν, όταν παρουσιάζεται μια εικόνα πιο βαθιάς θλίψης η οποία έχει δημιουργηθεί και την κρατάμε μέσα μας καιρό, χωρίς να την εξωτερικεύουμε για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

Στο επόμενο άρθρο θα σας αναλύσω μια τέτοια κατάσταση για να καταλάβετε ακριβώς την λειτουργία και την θεραπεία μέσω των ομοιοπαθητικών. Ως τότε, μην ξεχνάτε να αγαπάτε και να ερωτεύεστε γιατί αυτές οι μικρές απολαύσεις στην καθημερινότητα της ζωής μας δίνουν φτερά για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε συμβάντα, κάνοντάς μας πιο χαρούμενους. Ακόμα και η απογοήτευση άμα έρθει με την σειρά της (και ας μην είναι ό, τι το καλύτερο) είναι για να μας διδάξει κάτι. Στον κάθε έναν από εμάς είναι ένα διαφορετικό μάθημα αλλά σίγουρα πολύ αξιόλογο και μεγάλης σημασίας. Μην διστάσετε να ζείτε την κάθε στιγμή ακόμα και αν πληγωθείτε κάποιες φορές. Η ζωή είναι ωραία και πρέπει να την ζούμε στο «εδώ και τώρα» και όχι στο παρελθόν της ή στο μέλλον της που έχουν σαν αποτέλεσμα να χάνουμε την αξία της κάθε στιγμής, παίρνοντας βέβαια μαζί μας ότι εφόδια μπορούμε.

Ως τότε, επιλέξτε τον έρωτα και όχι τον πόλεμο!