Οι καρμικές επιταγές του Δία
Από τον Urania Lab
Η πεμπτουσία του Δία αποτελείται από την γνώση τού να κατανοούμε την επιρροή του παγκόσμιου νόμου, του νόμου του κάρμα, μέσα στην καθημερινή μας ζωή, και από το να εργαζόμαστε σύμφωνα με αυτόν το νόμο. Ουσιαστικά αυτό προϋποθέτει την παραδοχή ενός παγκόσμιου συστήματος πνευματικής δικαιοσύνης στο οποίο είμαστε όλοι μας εκτεθειμένοι, και την ανάγκη να μετακινηθούμε μακριά από το στάδιο όπου η πίστη μας εναποθέτεται μόνο στους εαυτούς μας, στην τύχη, ή σε περιορισμένα φανατικά πιστεύω. Η εναρμόνιση με το Δία απαιτεί μια ολοκληρωμένη μελέτη πολλών κλάδων της φιλοσοφίας και της θρησκείας, και είναι δυνατόν να περιλαμβάνει ταξίδια σε ξένες χώρες.
Το γενικό κάρμα του Δία συνίσταται στη συνάντηση με το προϊόν προηγούμενων ενσαρκώσεων το οποίο στη θετική πλευρά του απαρτίζεται από:
α) Την κατανόηση των λειτουργιών του νόμου αιτίας και αποτελέσματος, δηλ. το ότι θερίζουμε όπως σπέρνουμε και το ότι η επιτυχία και η ευτυχία πρέπει να κερδίζονται με την προσωπική γενναιοδωρία,
β) Από αυτή την άποψη, την κατανόηση του ότι δεν μπορούμε να επιτύχουμε πράγματα για τα οποία δεν έχουμε δουλέψει, και το ότι η έννοια της τύχης δεν υφίσταται,
γ) Την γενναιοδωρία και την θετικότητα από πλευράς των σκέψεών μας, των συναισθημάτων μας και των πράξεών μας με την αντίληψη πως οτιδήποτε δώσουμε στους άλλους τελικά θα επιστρέψει σε εμάς.
Στην περίπτωση μιας θετικής μορφής προηγούμενης ζωής το αποτέλεσμα της παλαιότερης αποδοχής του νόμου αιτίας και αποτελέσματος μπορεί να είναι το ότι:
1) Έχουμε μια έμφυτη φιλοσοφημένη άποψη για την ζωή η οποία μας βοηθά να κατανοήσουμε γιατί δεν πετυχαίνουμε πάντα και μας εξασφαλίζει με την αίσθηση του χιούμορ για τις αποτυχίες μας.
2) Είναι πιθανόν να κατέχουμε καλή κρίση - η οποία συχνά μας εξοπλίζει για εργασία στα νομικά επαγγέλματα και σε άλλους τομείς όπου απαιτείται αυτή η αρετή. Συγκεκριμένα μπορεί να κατέχουμε καλή κρίση ως προς τις ίδιες μας τις ικανότητες η οποία μας βοηθά στο να αποφεύγουμε να αναλαμβάνουμε πάρα πολλά, να υποσχόμαστε πάρα πολλά, ή να μπλέκουμε σε ανόητους κινδύνους και άσχημα ρίσκα.
3) Σαν αποτέλεσμα του ότι έχουμε προσφέρει μεγαλόψυχα από τους εαυτούς μας στο παρελθόν μπορεί να απολαμβάνουμε ευκαιρίες για επιτυχία και αυτοεκπλήρωση. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν ευκαιρίες για περαιτέρω ανάπτυξη της φιλοσοφίας μας και της κατανόησης της ζωής - συχνά μέσω των ταξιδιών.
4) Οι επαφές μας με τους άλλους, ιδιαίτερα με τους γονείς μας, είναι
πιθανόν να βασίζονται στην γενναιοδωρία, στην αισιοδοξία και στην αίσθηση του χιούμορ.
Αντίστοιχα, τα αρνητικά περιεχόμενα μπορεί να είναι:
α) Τυφλό πιστεύω στους εαυτούς μας, στην τύχη ή σε φανατικές θρησκείες και φιλοσοφίες,
β) Υπερβολή, επίδειξη, αλαζονεία και αυταρέσκεια επί τη βάσει τέτοιων πιστεύω.
Και στην περίπτωση μιας αρνητικής μορφής προηγούμενης ζωής το αποτέλεσμα της παλαιότερης έλλειψης αποδοχής του νόμου αιτίας και αποτελέσματος μπορεί να είναι το ότι:
1) Είμαστε ανίκανοι να διδαχτούμε από τα λάθη μας στη ζωή και παρά το ότι τείνουμε να περιγελούμε την δυστυχία των άλλων, είναι πιθανόν να θεωρούμε ότι οι δικές μας δυσκολίες συμβαίνουν άδικα.
2) Μπορεί να είμαστε υπερβολικά σίγουροι με τον εαυτό μας, απρόσεκτοι και άτσαλοι.
3) Οι κρίσεις μας είναι πιθανόν να είναι κακές, οδηγώντας μας σε σφάλματα όλων των ειδών. Συγκεκριμένα μπορεί να κατέχουμε κακή κρίση όσον αφορά τις ίδιες μας τις ικανότητες και τις προσδοκίες έτσι ώστε να αναλαμβάνουμε ή να υποσχόμαστε στους άλλους πάρα πολλά ή να περιμένουμε από τους άλλους να μας προσφέρουν περισσότερα από όσα μπορούν.
4) Μπορεί να είμαστε επιρρεπείς σε παθολογικά ρίσκα και στο να διακινδυνεύουμε με μια υποσυνείδητη επίμονη ορμή να "νικήσουμε το σύστημα".
5) Η ανησυχία μπορεί να είναι πρόβλημα, που μας πιέζει να κινούμαστε συνεχώς με την πεποίθηση ότι η "μεγάλη ευκαιρία" μας περιμένει κάπου πίσω από την επόμενη γωνία, παρότι στην πραγματικότητα η ικανοποίηση μας διαφεύγει συνεχώς.
6) Μια παλαιότερη μορφή επίδειξης μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα έλλειψη ελέγχου και ακούσια υπερβολή σε όλους τους τομείς της ζωής μας, η οποία μπορεί να αποξενώσει τους άλλους και να προκαλέσει την ταχύτατη εξάντληση των αποθεμάτων μας.
7) Οι τύποι "Δία" που αντιμετωπίζουμε, και ιδιαίτερα οι γονείς μας, είναι πιθανόν να μας παρακινούν πέρα από τις δυνατότητές μας, να μας διδάσκουν να εμπιστευόμαστε αποκλειστικά την τύχη ή τα φανατικά πιστεύω, και οι ίδιοι είναι πιθανόν να είναι επιρρεπείς στην υπερβολή, στις διακινδυνεύσεις ή στην ηθική αυταρέσκεια.
Συνοψίζοντας, η γενική πρόκληση του Δία είναι:
Να υιοθετήσουμε μια πνευματικά δημιουργική προσέγγιση της ζωής με τη συναίσθηση του ότι εμείς επιφέρουμε την μελλοντική καλή μοίρα με την τωρινή μας μεγαλοψυχία και θετικότητα.
Και να προφυλαχτούμε από την υπερβολική και παράλογη αισιοδοξία η οποία μπορεί να καταλήξει σε πλασματικές προσδοκίες και ανόητη υπερβολή.