Δίστομο-Η σφαγή του Δικαίου

από τον Γιάννη Ριζόπουλο

Η πρόσφατη απόφαση του Πρωθυπουργού να συμπράξει νομικά με την Ιταλία ώστε να αποδοθούν στους δικαιούχους οι αποζημιώσεις από την γενοκτονία του Διστόμου, δημιούργησε μια θετική αίσθηση, ξανανοίγοντας ένα θέμα που πριν από λίγα χρόνια θεωρήθηκε «τελειωμένο».

Το πως φθάσαμε ως εδώ αλλά και το ερώτημα της ουσιαστικής δικαίωσης για τα θύματα των Ναζί, έχουν -εκτός από τις πολιτικές- και τις αστρολογικές συνισταμένες τους.

Για όσες και όσους ...βιάζονται χωρίς μάλιστα να επιθυμούν να υποστούν μια ενδεχομένως δυσνόητη αστρολογική ανάλυση οφείλω να δώσω εξ αρχής την εκτίμηση μου:

Η αντίθεση Δία-Κρόνου που θα γίνει το Μάρτιο ανοίγει το δρόμο για μια θετική έκβαση της υπόθεσης. Λίγο νωρίτερα, τον Φεβρουάριο ενδέχεται να υπάρξει μια ανάγκη επανεξέτασης των στοιχείων αλλά μετά τα μέσα του Αυγούστου το νερό θα μπει οριστικά στο αυλάκι. Ωστόσο, επειδή έχουμε δει συχνά να λαμβάνονται αποφάσεις που δεν τηρούνται από τους ενίοτε ισχυρούς, η καλύτερη περίοδος για την απόδοση των δεδικασμένων θα έρθει αμέσως μετά τον Απρίλιο του 2012.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Το μεσημέρι της 10ης Ιουνίου του 1944 η μαρτυρική κωμόπολη δοκιμάστηκε με μια από τις μεγαλύτερες θηριωδίες των Ναζί. Υπό το πρόσχημα των «νόμιμων αντιποίνων για τη δράση αντάρτικων ομάδων» οι πρόγονοι των επίδοξων ηγεμόνων της Ευρώπης κατέσφαξαν τον ντόπιο πληθυσμό με τη γνωστή αβρότητα που χαρακτηρίζει το είδος τους. Εκτός από τους 218 αμάχους που εκείνη τη μέρα επισήμως πέρασαν στο πάνθεον των μαρτύρων, υπήρξαν αρκετές εκατοντάδες ακόμη σε όλο το νομό Βοιωτίας που έπεσαν θύματα της θηριωδίας (ο τότε επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα ανεβάζει τον αριθμό τους γύρω στους εξακόσιους).

Ο Σουηδός Στούρε Λιννέρ στα πλαίσια των καθηκόντων του επισκέφθηκε τον τόπο του μαρτυρίου και είναι χαρακτηριστικά τα όσα μεταξύ άλλων έγραψε στο βιβλίο του «Η Οδύσσειά μου»:

«Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Ήταν οι κάτοικοι του χωριού που τιμωρήθηκαν με αυτό τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της περιοχής, οι οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες-Ες.

Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. Μέσα στο χωριό σιγόκαιγε ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα. Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα με την ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα στήθη, άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό.

Και συνεχίζει δημιουργώντας μια διαφορετικού είδους ανατριχίλα:

Σημειωτέον αυτή είναι μια εξαιρετικά ήπια περιγραφή των όσων συνέβησαν εκείνο το απόγευμα στο Δίστομο και αν διαβάσετε τις διηγήσεις κάποιων παιδιών που για καλή ή κακή τους τύχη επέζησαν του μακελειού, θα σας σηκωθεί η τρίχα κάγκελο...

Και φυσικά, την αξεπέραστη φρίκη που αφήνουν οι εικόνες ξεκοιλιασμένων εγκύων ανατιναγμένων κρανίων και διαμελισμένων μωρών διαδέχεται η οργή για όλους αυτούς που κοκορεύονται σήμερα για την οικονομική τους υπεροχή και επαίρονται έναντι των «σπάταλων και απατεώνων Ελλήνων», ξεχνώντας ηθελημένα το μερίδιο τους στο κατρακύλισμα του τόπου και με ποιον τρόπο κτίστηκε τελικά αυτή η υπεροχή. Μήπως τα ίδια δεν έπραξαν και στην περίπτωση της πρώην Γιουγκοσλαβίας;

Όμως δεν είναι μόνον οι Γερμανοί που υποφέρουν από εκλεκτική αμνησία.

Και η όλη υπόθεση είναι μια ακόμη θλιβερή απόδειξη της δουλοπρέπειας πολλών Ελληνικών κυβερνήσεων.

Την σφαγή διέταξαν και επέβλεψαν με ζήλο οι αξιωματικοί των Ες Ες Φριτς Λάουτενμπαχ και Χανς Ζάμπελ, οι οποίοι και παρέμειναν ατιμώρητοι, με τη βοήθεια του επίσημου Ελληνικού κράτους που το 1959 παραιτήθηκε ουσιαστικά από κάθε δίωξη τους.

Και η πραγματικά ηρωική προσπάθεια του εκλιπόντα Γιάννη Σταμούλη -πρώην νομάρχη Βοιωτίας- να πετύχει εις διπλούν τη δικαστική δικαίωση των Διστομιτών, σκόνταψε ξανά στην «ανεξήγητη» όσο και επιμελημένη σπουδή των αρχών να κλείσει το θέμα ως «αναρμόδιο» για την Ελληνική Δικαιοσύνη.

Η ιστορική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς, να επιδικάσει πολεμικές αποζημιώσεις επί προσωπικού ήταν παγκόσμια πρωτιά. Όμως την απόφαση του 1997 που επικυρώθηκε το 2000 από τον Άρειο Πάγο, εφεσίβαλαν οι Γερμανοί ασκώντας «πιέσεις» (ανάλογες άραγε με αυτές της Siemens σε πολιτικά πρόσωπα;) προς κάθε κατεύθυνση ...

Και το 2002 ύστερα από μια νέα απόφαση του ΑΕΔ με εισηγητή τον αρεοπαγίτη κ Πέτρο Κακκαλή και Πρόεδρο τον κ Ματθία το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων πάγωσε.

Μάλιστα, στο κείμενο της τελικής απόφασης αναγράφεται και μια -ευτυχώς- μειοψηφούσα άποψη σύμφωνα με την οποία τα όσα έγιναν στο Δίστομο ήταν μέρος της πολεμικής αντιπαράθεσης μεταξύ Γερμανών και του ΕΛΑΣ, κατ’ επέκταση «φυσιολογικά παρά την υπερβολή τους»!

Ο ακαταπόνητος Γιάννης Σταμούλης βλέποντας το αδιέξοδο που είχε δημιουργηθεί, έψαξε και βρήκε ένα νομικό παράθυρο, που επέτρεπε την «εξαγωγή» της υπόθεσης στην Ιταλία. Ύστερα από μια ακόμη σκληρή μάχη η Ιταλική Δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι η Γερμανία δεν είχε κανένα δικαίωμα ετεροδικίας και έπρεπε να καταβάλλει τις επιδικασμένες αποζημιώσεις.

Έτσι, με αυτήν την νομική «καραμπόλα» ξεκίνησε η διένεξη Ιταλίας-Γερμανίας, στην οποία έσπευσε να λάβει μέρος και η Ελληνική κυβέρνηση.

Οι αστρολογικές συνισταμένες

Ο δήμος Διστόμου δημιουργήθηκε με το Βασιλικό Διάταγμα που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ της 26ης Μαΐου του 1835 (με το νέο ημερολόγιο) και όριζε συνολικά τη διοικητική διαίρεση της επαρχίας Βοιωτίας.

Σύμφωνα με αυτήν την ημερομηνία, η οποία παρά την απροσδιοριστία της «ώρας γέννησης» (ο χάρτης είναι για το μεσημέρι) μπορεί να δώσει στο μέτρο του δυνατού μια εικόνα για τις προδιαγραφές της περιοχής, το Δίστομο ανήκει στο ζώδιο των Διδύμων, με τον Ήλιο να σχηματίζει ένα τετράγωνο με τον Ουρανό, ενδεικτικό αλλαγών και ανατροπών στις δομές και το χαρακτήρα του. Η γειτνίαση του δήμου με την εργοστασιακή μονάδα «Αλουμίνιον της Ελλάδος» μπορεί άνετα να ενταχθεί στη σφαίρα των «Ουράνιων» επιρροών.

Επίσης έχει την Σελήνη του στον Ταύρο, ένα αν μη τι άλλο θετικό σημάδι για την επίτευξη οικονομικών στόχων.

Όσον αφορά το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων και τη νομική τους διεκδίκηση, οι ζωδιακοί δείκτες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι ο Τοξότης και ο Ζυγός, δύο ζώδια που συνδέονται άμεσα με το νόμο και τη δικαιοσύνη.

Τα πρώτα θετικά συμπεράσματα για την ευόδωση μιας δικαστικής μάχης -ιδιαίτερα σε ένα διεθνές δικαστήριο- εξάγονται από την αντίθεση του Δία στους Διδύμους με την Δήμητρα στον Τοξότη. Οι δύο πλανήτες περιγράφουν άμεσα μια ευρύτατα δημοσιοποιημένη υπόθεση, η οποία όμως, όπως θα δούμε, στην προκειμένη περίπτωση φέρει τη σφραγίδα του μηδενιστή Πλούτωνα και της αγριότητας που εν δυνάμει περικλείει η συσχέτιση του με τον Κρόνο και τον Άρη.

Μια βίαιη διάσταση που αναφέρεται τόσο στο έγκλημα του 1944, όσο και σε αυτά που διαμείφθηκαν στη συνέχεια μεταξύ των Γερμανών και του κατ’ ευφημισμόν ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους.

Εξ ου και ο τίτλος του άρθρου «Η σφαγή του Δικαίου».

Γιατί εκείνο που σίγουρα ξεχωρίζει στο γενέθλιο χάρτη του Διστόμου, είναι η αντίθεση Κρόνου-Πλούτωνα στον άξονα Ζυγού-Κριού, μια όψη που σύμφωνα με όλα τα στοιχεία πρωταγωνιστεί στην ιστορία του τόπου, την απώτερη και την νυν.

Η διαπλοκή των δύο πλανητών με τους άλλους ομολόγους τους είναι τόσο ουσιώδης που κατά κάποιο τρόπο μπορούν να θεωρηθούν ως σκελετός του χάρτη.

Κατ’ αρχάς, με μια «συμβατική» οπτική η αντίθεση τους έχει τρεις ενεργειακές «διεξόδους»: Τον Άρη, το Δία και τον Ερμή, οι οποίοι σχηματίζουν εξάγωνα και τρίγωνα με τον Κρόνο και τον Πλούτωνα, αναλαμβάνοντας να εξωτερικεύσουν την ένταση που υποβόσκει σε αυτήν.

Από την εμπειρία ανάλογων «διευκολυνόμενων αντιθέσεων» προκύπτει ότι η λειτουργικότητα τους συχνά θυμίζει «τετραγωνικές σχέσεις», αφού -κυρίως ο Άρης- δίνει μια εκρηκτική διάσταση στην κατά τα άλλα «βραδύκαυστη» σχέση των δύο αργών πλανητών.

Πάντως, όσον αφορά τις διεκδικούμενες πολεμικές αποζημιώσεις και το δικαστικό αγώνα που γίνεται, η δυναμική της αντίθεσης Κρόνου-Πλούτωνα επισφραγίστηκε έμπρακτα το 1997, όταν εκδόθηκε η απόφαση του Πρωτοδικείου της Λειβαδιάς και ο διελαύνων Κρόνος ήταν στον Κριό, πάνω στον γενέθλιο Πλούτωνα. Και στις μέρες μας το θέμα των αποζημιώσεων ανακινήθηκε με τον Κρόνο να βρίσκεται ακριβώς απέναντι, επιστρέφοντας στη γενέθλια θέση του και κλείνοντας συνάμα τον έκτο κύκλο του από το 1835.

Στο άμεσο μέλλον θα έχουμε δύο ακόμη περάσματα του Κρόνου από την επίμαχη περιοχή, την φετινή άνοιξη μάλιστα, ο «παππούς» του ζωδιακού θα σχηματίσει μια αντίθεση με τον Δία πάνω στην 14η-15η μοίρα του Κριού, εκεί δηλαδή όπου έχει το αγκυροβόλιο του ο Πλούτωνας.

Εξαιρετικά διαφωτιστική είναι όμως και η ίδιο-συναστριακή εξέταση του συγκεκριμένου χάρτη.

Ο αστρικός Άρης στον Καρκίνο, ο οποίος βάσει της ζωδιακής του θέσης αναφέρεται άμεσα σε εξελίξεις που αφορούν την τοπική κοινωνία, σχηματίζει ένα τ-τετράγωνο με τον Κρόνο και τον Πλούτωνα, ανεβάζοντας στα ύψη την επικινδυνότητα ενός ενεργειακού ξεσπάσματος με φρικτά αποτελέσματα.

Ο Ιχθυακός αστρικός Πλούτωνας με τη σειρά του τετραγωνίζει με ακρίβεια την τροπική Δήμητρα, αφήνοντας την αίσθηση μιας καταστροφής που γνωρίζει μεγάλη δημοσιότητα και φυσικά σε αυτήν την ενεργειακή διελκυστίνδα συμπαρασύρεται και ο Δίας, πρόθυμος πια να διογκώσει τις «μαύρες» διαστάσεις μιας Πλουτώνιας διαδικασίας.

Τέλος ο αστρικός Ουρανός στον Υδροχόο, κάνει μια αντίθεση με τον τροπικό Άρη στο Λέοντα, μετατρέποντας το αρχικό τετράγωνο του με τον Ήλιο σε μια εν δυνάμει εκρηκτική θρυαλλίδα μιας παράλογης βίας.

Το 1944

Εξετάζοντας αστρολογικά τη σφαγή του Ιουνίου, γίνεται φανερό ότι η τραγωδία παίχτηκε κατά κύριο λόγο σε έναν αστρικό-τροπικό καμβά κι αυτός είναι ο βασικός λόγος που ενέταξα το συγκεκριμένο άρθρο στην ενότητα της «Πειραματικής Αστρολογίας».

Αντιπαρέρχομαι την πιθανότητα μιας συνόδου του διελαύνοντα αστρικού Ουρανού με τη γενέθλια Σελήνη -που θα μπορούσε να θέσει το πλαίσιο μιας απρόσμενης ανατροπής στα δεδομένα του πληθυσμού -αφού η θέση της τελευταίας δεν είναι καθόλου βέβαιη.

Εξ άλλου αν ο Ουρανός μπορεί να συσχετισθεί με την ιδιαζόντως απεχθή διάσταση της συλλογικής ευθύνης και των «αντιποίνων», ο Πλούτωνας είναι εκείνος που παραπέμπει σε μια εφ’ όλης της ύλης γενοκτονία. Και η θέση του διελαύνοντα αστρικού Πλούτωνα στον Καρκίνο είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτική τέτοιων «εκκαθαρίσεων» που ανάλογες τους είχαμε δει να γίνονται σε εθνικό επίπεδο και κατά το διάστημα που ο πλανήτης βρέθηκε ως τροπικός στον Καρκίνο (1912-39).

Και όσον αφορά τον συγκεκριμένο αστρικό Πλούτωνα στην 14η μοίρα του Καρκίνου, υπάρχει μια ακόμη ουσιώδης λεπτομέρεια που τον ενοχοποιεί για τη σφαγή του Διστόμου: Το τετράγωνο με τη γενέθλια θέση του στον Κριό, το οποίο θέτει τα χρονικά πλαίσια μιας μηδενιστικής πληθυσμιακής πραγματικότητας για τον τόπο.

Παράλληλα, ο Πλούτωνας σχηματίζει μια σύνοδο με τον Άρη, αναπαράγοντας τους κινδύνους που περιέκλειε η γενέθλια σχέση τους.

Και βέβαια έχει τη σημασία του το ότι ο διελαύνων Άρης (ως τροπικός στο Λέοντα και ως αστρικός στον Καρκίνο) βρίσκεται ακριβώς εκεί που ήταν και ως γενέθλιος.

Και αυτή η επίσης «ανατριχιαστική» λεπτομέρεια ανοίγει τον δρόμο για τον εντοπισμό του ουράνιου μηχανισμού που πυροδότησε την τραγωδία.

Η Σεληνιακή έκλειψη τον Φεβρουάριο του 44

Όσον αφορά γεγονότα που σχετίζονται με το λαό, οι Σεληνιακές εκλείψεις είναι οι πλέον «αρμόδιες» για να μας δώσουν τον τόνο των κοσμικών ρυθμών.

Η συγκεκριμένη έκλειψη έγινε με τον Ωροσκόπο της στον Υδροχόο, απέναντι σχεδόν από τον γενέθλιο Άρη του Διστόμου.

Αρχικά, η παρουσία του Δία και της Σελήνης στο Λέοντα στον 7ο οίκο σε αντίθεση με τον Ήλιο, ξεγελά, δίνοντας μας την εντύπωση ενός ...πάρτι με υψηλούς προσκεκλημένους. Μια πιο προσεκτική εξέταση όμως, αρχίζει να δημιουργεί υποψίες και φόβους ότι η αντίθεση του Πλούτωνα με τον Ωροσκόπο και η σύνοδος Άρη-Ουρανού στον 4ο οίκο, υποδηλώνουν κάτι όχι και τόσο εορταστικό.

Τελικά ο έντονος Δίας δεν δείχνει παρά την χωρίς όρια δράση των ασυμμάζευτων Ες Ες που τράβηξαν στα άκρα και εφάρμοσαν κατά το δοκούν την δική τους εκδοχή του πολεμικού δικαίου.

Η γενεσιουργός διάσταση της Σεληνιακής έκλειψης επισημαίνεται και από την θέση της Σελήνης την ημέρα της σφαγής στον Υδροχόο, σε σύνοδο με τον Ωροσκόπο της έκλειψης και απέναντι από τη σύνοδο Άρη-Πλούτωνα. Και φυσικά ως προς τον χρόνο εκδήλωσης του γεγονότος «μέτρησε» πολύ η είσοδος του διελαύνοντα Άρη στον 7ο οίκο.

Ίδιο-συναστριακά, αρκετές όψεις είναι αποκαλυπτικές αλλά σίγουρα εκείνη που ξεχωρίζει είναι το τ-τετράγωνο του αστρικού Μεσουρανήματος στο Σκορπιό με τον τροπικό Πλούτωνα και τον αστρικό Ουρανό. Με αυτόν τον τρόπο ένα κατά τα άλλα «ανοικτό» και κοσμικό τετράγωνο μεταξύ δύο αργών πλανητών μπόρεσε να πάρει σάρκα και οστά με έναν από τους χειρότερους δυνατούς τρόπους.

Επίσης η αστρική εκδοχή των Άρη, Κρόνου και Ουρανού στον Ταύρο είναι βέβαιο ότι κάπου «έπιασε» τη γενέθλια Σελήνη-κατοίκους του Διστόμου, δίνοντας το έναυσμα για την δρομολόγηση των «αντιποίνων» σε μαζική κλίμακα.

Η αντίθεση της αστρικής Δήμητρας με το Μεσουράνημα αλλά και ο γωνιακός Δίας συνέβαλαν στην μέγιστη δυνατή δημοσιοποίηση της τραγωδίας, χωρίς όμως προς το παρόν να έχουν βοηθήσει ουσιαστικά και στην Κάθαρση της.