Μη φοβού τον Κρόνο. Και σου εξηγούμε το γιατί
Μήπως τελικά ο Κρόνος δεν είναι και τόσο… «κακός»;
Στα αχνάρια του «κάλλιο να σου βγει το μάτι πάρα τ’ όνομα», η κακή φήμη του Κρόνου, του Ουρανού, του Ποσειδώνα και του Πλούτωνα τους ακολουθεί από κοντά και οι άνθρωποι σκιάζονται στην υποψία του περάσματος από τα ωροσκόπιά τους. Είναι όμως αυτή η μόνη αλήθεια;
Στατιστική και παρατήρηση είναι τα δύο από τα μεγάλα όπλα της αστρολογικής εργασίας. Κοιτώντας απλά πίσω τις ζωές μας, οι ίδιοι που ασχολούμαστε με την αστρολογία καλούμαστε επίσης να αποδώσουμε κάπου τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές στη ζωή μας. Παρατηρώντας τις «εύκολες» όψεις τριγώνων και εξαγώνων ή τις «σκληρές» τετραγώνων και αντιθέσεων, από τη μια πλευρά θυμόμαστε τις «κολασμένες» μας στιγμές, από την άλλη όμως συνειδητοποιούμε ότι στην πορεία η εξέλιξή μας ήταν τελείως διαφορετική από αυτή που περιμέναμε.
Μήπως τελικά αυτό που είναι σημαντικό και αξίζει δεν είναι η φάση της ταλαιπωρίας αλλά ότι κερδίζουμε από αυτήν;
Όλοι μπορεί να τρομάξουμε εντοπίζοντας ένα πέρασμα του Πλούτωνα από τον Ωροσκόπο ή με τα τετράγωνα και τις αντιθέσεις του Ουρανού προς τον Ήλιο μας …και πώς να μην τρομάξουμε άλλωστε!
Όμως η στάση μας οφείλει να απέχει πολύ από μια «κρίση πανικού». Αφήνοντας το χρόνο να κυλήσει απαλά, ας παρατηρήσουμε προσεκτικά να δούμε τι μας άφησε ψυχικά και πρακτικά στην καθημερινότητα μας και ας καταγράψουμε με λεπτομέρεια το πριν και το μετά. Τίποτα εξάλλου δεν γίνεται τυχαία και ασφαλώς δεν υπάρχουμε μόνο και μόνο για να είμαστε κάτω από έναν τέλειο προγραμματισμό δουλειάς-σπιτιού-οικογενείας-κοινωνικές σχέσεις και φιλίες και πάλι από την αρχή. Είμαστε κυρίως ένα μέρος του όλου, ένα αναπόσπαστο κομμάτι του παζλ της κοσμικής δημιουργίας. Εξελισσόμενοι καθημερινά, προσθέτοντας λιθαράκι-λιθαράκι ψυχικές εμπειρίες στο τεράστιο οικοδόμημα της επίγειας ύπαρξής μας προσπαθώντας να βελτιώσουμε και να βελτιωθούμε κι εμείς μέσα από αυτό, πολύ συχνά ξεχνάμε το λόγο αυτής της πορείας μας. Και το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα από την αστρολογική ανασκόπηση της ζωής μας είναι το ότι δεν είναι οι «εύκολες» γωνίες αυτές που μας προχωρούν και μας εξελίσσουν αλλά οι «σκληρές» και μάλιστα με αυτούς που συλλήβδην θεωρούμε «κακούς»!
Ο Τιμωρός
Πρώτος και ...καλύτερος στη λίστα των ανεπιθύμητων φιγουράρει ο Κρόνος.
Θεωρείται ο μεγάλος τιμωρός, αυτός που στο άκουσμά του και μόνο, το κοινό ανατριχιάζει για την περίοδο που θα τον ακολουθεί στο ζώδιό του και θα τον ταλαιπωρεί φέρνοντάς του, του κόσμου τα δεινά. Χωρισμοί, διαζύγια, απολύσεις, καθυστερήσεις, άγχος, κατάθλιψη και μοναξιά είναι τα κύρια πιάτα που συμπεριλαμβάνονται στο μενού του. Ενάντια στην κακή του φήμη όμως, στην πραγματικότητα είναι ο αχώριστος συνεργάτης του «καλού» Δία στην εξέλιξη και την ανάπτυξη της προσωπικότητας μας. Χωρίς αυτόν, τι είδους «Κρόνια περίοδο» θα διανύαμε, τι διαπιστώσεις θα κάναμε (ορθώς) επί του εαυτούλη μας και πως θα προχωρούσαμε επαγγελματικά και προσωπικά αν δεν μας ανάγκαζε να δούμε μέσα μας τις πραγματικές μας ανάγκες;
Ας φανταστούμε πχ μια συναστρία ερωτική, γαμήλια, φιλική ή και επαγγελματική χωρίς ο Κρόνος να συμμετέχει ενεργά στη σύνδεση των ατόμων μεταξύ τους. Τι εγγυήσεις θα λαμβάναμε για σταθερότητα, χρονική διάρκεια και επιτυχία χωρίς το αυστηρό του βλέμμα να τσεκάρει την εξέλιξη των αποτελεσμάτων στο χρόνο; Πόσοι από μας δεν πήραμε τις καλύτερες δουλειές, τις μεγαλύτερες ευκαιρίες καριέρας κατά τη διάρκεια της επιρροής του; Ακόμη, πόσοι δεν ολοκληρώσαμε την προσωπική μας ζωή με ισχυρές δεσμεύσεις είτε γάμου, είτε απόκτησης απογόνου μέσα από την δική του αυστηρή καθοδήγηση; Ειδικότερα στις δύσκολες στιγμές που αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα με καθαρό μάτι, δεν ήταν εκείνος που φρόντισε για μας, πριν από μας, να μας ανοίξει τα μάτια προκειμένου να προβούμε σε μια σημαντική αγορά, ή σε μια απόφαση που δύσκολα θα παίρναμε εξαιτίας υπερβολικού στρες ή φόβου για την πιθανότητα αποτυχίας; Ευτυχώς λοιπόν που υπήρχε εκεί και ανέλαβε την υποχρέωση και την ευθύνη μέσα από μας, γιατί πιθανότατα χωρίς αυτόν δεν θα είχαμε κανέναν να μας κλωτσήσει την κατάλληλη στιγμή για να πούμε το μεγάλο Ναι.
Είναι λοιπόν ψεύτικη η φήμη που τον ακολουθεί ότι ζορίζει, συνθλίβει, καταστρέφει στο πέρασμά του; Όχι, θα ήταν ψέμα να πούμε κάτι τέτοιο, αφού πολλές φορές έχει γκρεμίσει τα πάντα στο διάβα του …τα πάντα όμως, που ήταν ψεύτικα, σαθρά, χτισμένα σε μη γερές βάσεις. Ο Κρόνος έχει τη συνήθεια να μην χαϊδεύει τα αυτιά σε κανέναν… Έχεις κακό γάμο και έλλειψη επικοινωνίας και επιθυμίας για το ταίρι σου αλλά δεν χωρίζεις από συνήθεια, ή γιατί δεν έχεις κάτι άλλο ή γιατί δεν θέλεις να αλλάξεις τις σταθερές σου; Τότε ζεις ουσιαστικά σε ένα ψέμα που δεν θέλεις να παραδεχθείς ότι υπάρχει, γιατί απλά νομίζεις ότι δεν σε συμφέρει. Έρχεται λοιπόν με φόρα και σε τραβάει από το μανίκι-κυρίως την πρώτη φορά και πριν γυρίσει ανάδρομος- και σου λέει: Φίλε μου, δεν ζεις, δεν προχωράς μπροστά λέγοντας ψέματα στον εαυτό σου και στους άλλους, δεν εξελίσσεσαι σαν ψυχή και σαν πνεύμα αν δεν βρεις τις αλήθειες σου …και οι αλήθειες σου είναι εδώ! Πάρτες , αντιμετώπισέ τις, χώρισε, ή διόρθωσε μέσα από πόνο, από θλίψη από κλάμα… αλλά ζήσε αληθινά, ζήσε το πολύτιμο δώρο της ζωής δημιουργικά και πραγματικά χωρίς να φοβάσαι να προχωρήσεις… γιατί αν δεν προχωρήσεις (εδώ έρχεται η αναδρομή του) θα σε προχωρήσω εγώ με το ζόρι .Θα σε μεγαλώσω, θα σε ωριμάσω και την επομένη θα έρθω για να δω τι έμαθες από αυτό. Και θυμήσου όταν χάνεις, τουλάχιστον μάθε το μάθημα. Αυτό θα πει εξέλιξη, αυτό θα πει εμπειρία ψυχής, αυτό θα πει μαθαίνω από τα λάθη μου, έστω και με κόπο, εξάλλου μήπως υπάρχει περίπτωση να μάθω κάτι στα σοβαρά και να προχωρήσω όταν είμαι τρισευτυχισμένος και χορεύω ανέμελα στη βροχή; Η ωριμότητα απαιτεί σκέψη και η σκέψη σιωπή.
Διάβασε επίσης: