X Files-Αν δεν υπήρχαν οι πλανήτες...

Πολλές φορές αρνούμαστε την μοίρα μας, το πεπρωμένο και αναζητούμε εξιλαστήρια θύματα. Έτσι, δεν είναι λίγες οι φορές που ακούω... αχ αυτός ο Κρόνος! Έχω Κρόνο που με χτυπάει, Ερμή προσβαλλόμενο και Άρη σε πτώση. Κατά τα άλλα όμως ο χάρτης μου είναι εξαιρετικός. Καλή ώρα , σαν τον πεθερό μου, που πατημένα τα 70 τον ρωτάς «πως είναι η υγεία σου;» και σου λέει αν εξαιρέσεις λίγο καρδιά, το ζάχαρο και την υπέρταση κατά τ' άλλα είμαι μια χαρά...

Αλήθεια, έχετε αναλογιστεί, τι θα συνέβαινε στο σύμπαν εάν δεν υπήρχε ένας πλανήτης;
Σε γενικές γραμμές εάν δεν υπήρχε ο ένας ή ο άλλος δεν θα υπήρχε ισορροπία. Όλοι , άπαντες, χρειαζόμαστε στο Κοσμικό Θέατρο. Τα 'χει πει τόσο όμορφα ο Κώστας Χατζής στο τραγούδι του “εμείς οι ταπεινοί”:

Αν δεν υπήρχαμε εμείς, πως θα ξεχώριζαν οι άλλοι;
Αν δεν υπήρχαν οι μικροί πως θα υπήρχαν οι μεγάλοι;

Ας κάνουμε λοιπόν ένα μικρό αστρικό ταξίδι στο κόσμο των υποθέσεων και της επιστημονικής φαντασίας. Στην χώρα του «Αν».

Αν δεν υπήρχε ο Ωροσκόπος: Θα ήταν σαν να είχαμε ένα όμορφο σπίτι αλλά χωρίς εξώπορτα. Έναν άνθρωπο χωρίς ταυτότητα, χωρίς φυσική ακολουθία. Ας μην ξεχνάμε πως ο Ωροσκόπος είναι αυτά που μας κληρονομούν οι φυσικοί μας κληρονόμοι δηλαδή οι γονείς μας. Στην Uranian ο ASC δηλώνει την παθογένεια άλλα και τι επιρροές έχουν οι πράξεις του περιβάλλοντος επάνω μας.

Αν δεν υπήρχε το Μεσουράνημα: Εάν δεν υπήρχε το MC, η δράση του Άρη, η έκρηξη του Vulcanus, η επέκταση του Δία θα ήταν λέξεις άδειες δίχως νόημα. Η ανθρώπινη ψυχή έχει περισσότερη ανάγκη του ιδανικού παρά του πραγματικού. Με το πραγματικό υπάρχει, με το ιδανικό ζει. Θέλετε, λοιπόν, να δούμε τη διαφορά; Τα ζώα υπάρχουν, οι άνθρωποι ζουν. Το MC συνεπώς είναι ο στόχος. Το αποτέλεσμα μα κι ο απώτερος σκοπός. Αν ο Άρης είναι το βλήμα, ο Ουρανός η έκρηξη, το MC είναι εκεί που στοχεύουμε. Αυτό που επιθυμούμε. Ο σκοπός της ζωής μας. Άνευ MC ο άνθρωπος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια “προβολή” (geworfener Entwurf) δηλαδή ένα oν που γεννιέται κάτω από περιστάσεις που δεν μπορεί να επιλέξει και να δώσει νόημα στην ύπαρξη του (πραγματικό) και στην ζωή του.

Αν δεν υπήρχε ο Ήλιος: Ο Ήλιος όπως είναι ζωοδότης και φωτοδότης στην ζωή μας ότι είναι και στην Αστρολογία γιατί φωτίζει την προσωπικότητα και είναι το ενεργητικό εγώ. Θα απουσίαζε από την προσωπικότητα το είναι (das Sein) και θα μας ήταν αδύνατον να φτάσουμε την φώτιση και την Θέωση δηλαδή να ανεβούμε επίπεδο και να γίνουμε πιο σωστοί και πιο τέλειοι (das Seiende). H παρουσία του Ηλίου βοηθά και την φώτιση της Σελήνης. Φανταστείτε ότι: με “προσβολές” Ηλίου έχουμε προβληματικές προσωπικότητες. Σκεφτείτε να απουσίαζε ο Ήλιος. Θα απουσίαζε ακόμα και το πατρικό μοντέλο.

Αν δεν υπήρχε η Σελήνη: H απουσία της Σελήνης από τον χάρτη ουσιαστικά θα μας έφερνε σε μια κατάσταση ψυχικού σκοταδισμού. Το άτομο δεν θα είχε συναίσθηση των πράξεων του και θα ήταν ουσιαστικά χωρίς συναισθηματικό κόσμο. Ένα βιολογικό ρομπότ λόγου χάρη. Η ζωή μας , σε συναισθηματικό πεδίο, θα ήταν ρηχή για να μην πω ανύπαρκτη. Το άτομο δεν θα είχε επίγνωση ούτε της μητρότητας ως παράσταση μα ούτε ως κίνητρο του να γίνει μάνα.

Αν δεν υπήρχαν οι Δεσμοί της Σελήνης: Η απουσία των Δεσμών της Σελήνης θα ήταν για τον άνθρωπο είτε μια τιμωρία είτε ένα παραμύθι δίχως τέλος. Μιας και θα βίωνε πράγματα χωρίς να κατανοεί τα μαθήματα που πρέπει να πάρει όποτε θα είχε στηθεί ένα θέατρο του παραλόγου. Θα ήταν αδύνατο το άτομο να αποκτήσει την έννοια του περιέχοντος (das Umgreifende) και να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των διαδοχικών παρελθοντικών ενσαρκώσεων (χρεών και ανταμοιβών) και της παρούσης ή μελλοντικής ενσάρκωσης. Έτσι κάθε του ενσάρκωση θα ήταν παρεμφερή με την προηγούμενη κι ο άνθρωπος θα ήθελε να πάει τρέχοντας σε ένα μέρος άλλα τελικά θα έτρεχε επάνω σε κυλιόμενο διάδρομο.

Αν δεν υπήρχε ο Ερμής: H επικοινωνία, ακόμα και σε στοιχειώδες επίπεδο, θα ήταν ανύπαρκτη. Το άτομο θα προσπαθούσε να βγάλει τις όποιες νοητικές δεξιότητες άλλα και πάλι θα ήταν αδύνατον μιας και θα απουσίαζε η νόηση και η μάθηση. Η αντίληψη. Ένας κόσμος σε πλήρη αταξία.

Αν δεν υπήρχε η Αφροδίτη: Θα έλειπε από την ζωή μας η όποια έννοια του καλλωπισμού. Τα χρώματα, ίσως, να μην είχαν καμιά χρησιμότητα. Θα ήταν απούσα η ικανότητα του αγαπώ μα και με αγαπούν στην ζωή. Θα απουσίαζαν τα χαρακτηριστικά αυτά που θα μπορούσαν να μας κάνουν πιο ελκυστικούς (η ομορφιά, ένα μουσικό χάρισμα, η γοητεία κλπ). Θα εξέλιπε ακόμα και η ψυχική ζέση.

Αν δεν υπήρχε ο Άρης: Καταρχήν δεν θα υπήρχε το ανδρικό φύλο. Δεν θα είχε ο άνθρωπος ούτε την επιθετικότητα μα ούτε και την όρεξη για σεξουαλική αναπαραγωγή. Θα απουσίαζε η ικανότητα της αντίστασης. Το κίνητρο να κάνω κάτι. Κατά συνέπεια θα απουσίαζε και ο σκοπός. Η μαχητικότητα δεν θα είχε που να εκτονωθεί.

Αν απουσίαζε ο Δίας: H απουσία του Δια θα στερούσε την χαλαρότητα, την αισιοδοξία άλλα και την υπέρ-αισιοδοξία..Θα απουσίαζε ο σεβασμός, η θρησκευτικότητα, η φιλοσοφία.. Η ανάγκη για να σπουδάσει κανείς. Θα απουσίαζε όμως κάτι που το χρειαζόμαστε σε κάθε περίπτωση στην ζωή μας . Θα απουσίαζε ο παράγοντας Τύχη. Θα απουσίαζε ουσιαστικά η Φιλοσοφία του Πνεύματος και του νου (Geist). Επειδή ο Δίας ξέχωρα με την θρησκευτικότητα συμβολίζει και την ηθική θα λέγαμε εντελώς παραφραστικά από το νόημα που είχε προσδώσει ο Friedrich Nietzsche στην φράση “Gott ist tot” δηλαδή ο Θεός είναι νεκρός.

Αν απουσίαζε ο Κρόνος: Η απουσία του Κρόνου (πράγμα που θα επιθυμούσατε διακαώς) θα έφερνε στον άνθρωπο την απουσία της πείρας και το άτομο τελικά θα επαναλάμβανε τα λάθη του ξανά και ξανά. Θα απουσίαζε εντελώς το αίσθημα ευθύνης, αυταπάρνησης και καθήκοντος. Ο άνθρωπος θα έμοιαζε με σβούρα με περιφορά 360ο δηλαδή θα επέστρεφε στα ίδια λάθη. Δεν θα ωριμάζαμε ποτέ.

Αν απουσίαζε ο Ουρανός: Η απουσία του Ουρανού θα είχε αφήσει στην ζωή μας μια “δημιουργική” μιζέρια μιας και αμφιβάλλω πολύ, αν θα είχαμε ξεφύγει κατά πολύ από την παλαιολιθική εποχή. Επίσης δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως η ζωή μας θα είχε έντονα σημεία πλήξης μιας και ο Ουρανός είναι απ ο την φύση του και εξ ορισμού πλανήτης των απροσδόκητων γεγονότων. Δεν θα υπήρχαν επαναστάσεις, ανατροπές και γενικά η ζωή μας θα ήταν στα όρια ύπαρξης (σαν τα ζώα) και όχι της ζωής.

Αν απουσίαζε ο Ποσειδώνας: Αν και τον έχουμε συνδέσει με οποιαδήποτε παρέκκλιση και εξαπάτηση εντούτοις η απουσία του Ποσειδώνα θα στερούσε την έμπνευση και την μεταφυσική. Ο Ποσειδώνας είναι ουσιαστικά ένας πλανήτης που μας βοηθά να δούμε την αλήθεια πέρα όμως από αυτό που είναι κοινά ορατό και αποδεκτό. Λόγω του ότι ο Ποσειδώνας είναι ανώτερη οκτάβα της Αφροδίτης, αντιλαμβάνεστε πως ο Ποσειδώνας σχετίζεται και με την μετάδοση συναισθημάτων με ότι αυτό συνεπάγεται. Χωρίς αυτόν η λέξη αγαπώ θα έχανε την αξία της και δεν θα μας έδινε αυτή την αίσθηση του ρίγους και της ανατριχίλας. Δεν θα προξενούσε καμιά αίσθηση.

Αν απουσίαζε ο Πλούτωνας: Αν απουσίαζε ο Πλούτωνας τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα. Διότι ο Πλούτωνας είναι ένας πλανήτης που συνδέεται με το συλλογικό ασυνείδητο, άλλα και την λειτουργία του σπέρματος. Έτσι η ερωτική συνεύρεση με σκοπό την αναπαραγωγή θα ήταν μια εκ προοιμίου ανεπιτυχής διαδικασία. Επίσης θα απουσίαζε η μεταφορά πληροφοριών δια μέσω της κληρονομικότητας.

Αν απουσίαζε ο Χείρωνας: Η απουσία του Χείρωνα από τον χάρτη θα σήμαινε την απουσία της ίασης δια μέσω του έργου. Οι αναξιοπαθούντες συνάνθρωποι μας θα ήταν μεταξύ του χείλους του Καιάδα και κάποιου γκούλαγκ. Ο Χείρωνας υπήρξε δεύτερος πατέρας πολλών μυθικών ηρώων της Ελληνικής Μυθολογίας. Η “τερατώδης” φύση του υπηρέτησε την ανθρώπινη φύση. Η απουσία του από τον χάρτη θα σήμαινε απουσία αυτό-ίασης και οποιαδήποτε πράξη μας που θα άφηνε πληγή θα άφηνε ανεξίτηλα σημάδια και δεν θα υπήρξε διέξοδος. Κατά συνέπεια λέξεις όπως Ψυχολογία, θεραπεία, εναλλακτικές θεραπείες, θα ήταν όμορφες λέξεις απλά βγαλμένες από κάποιο βιβλίο. Ο Χείρωνας είναι συνεπώς ο “σύμμαχος” μας στον πόνο. Η άρνηση του πόνου (οποιαδήποτε μορφής πόνο) σημαίνει και απάρνηση της ίδιας μας της φύσης.

Αν απουσίαζε η Μαύρη Σελήνη: Η απουσία της Μαύρης Σελήνης (Λίλιθ) από τον χάρτη θα έλειπε από την ζωή μας ο πειρασμός. Η Λίλιθ είναι η θηλυκή εκδοχή του Αδάμ, η Αδαμάχ που σημαίνει στα Εβραϊκά γη ή έδαφος. Η Λίλιθ είναι πρωτόπλαστη μα έκπτωτη. Διεκδίκησε το πρωταρχικό δικαίωμα για ισότητα (μιας και ήταν η ίδια όπως ο Αδάμ δηλαδή από χώμα.). Η Λίλιθ θεωρείτε πως ήταν η Βασίλισσα του Σαβά όπου ήθελε να αποπλανήσει τον Σολομώντα. Ο Σολομών όμως διέταξε να φτιαχτεί μια αίθουσα με γυάλινο πάτωμα. Εκεί φάνηκε η ζωώδη καταγωγή της. Έτσι η Λίλιθ είναι στο χάρτη μας μια “σκοτεινή” πλευρά της ζωής μας (συνήθως της ερωτικής) όπου ζητά διέξοδο. Η Λίλιθ , εάν απουσίαζε από τον χάρτη μας, θα είχαμε άτονη ερωτική ζωή και θα υπήρξε απουσία της ηδονής. Η Λίλιθ είναι η φαντασίωση μας , είναι το σημείο, όπου εμείς θα βρούμε την ικανοποίηση. Δεν είναι κακό ο πειρασμός. Αρκεί να υποκύψει με στυλ. Αρκεί αυτό που κάνει να μην “προσβάλλει«” την ηθική και την λίμπιντο του άλλου. Οτιδήποτε δεν προσβάλλει και δεν ταπεινώνει τον άλλο είναι ανήθικο. Θα πρέπει να ξεχωρίζουμε. Η λίμπιντο είναι αναγκαία στην ζωή μας. Η ηδονή δηλαδή η ευχαρίστηση.

Αν απουσίαζε ο Cupido: Η απουσία του Cupido θα σήμαινε αυτόματα απουσία των “ενώσεων” σε καλλιτεχνικά και όχι μόνο ζητήματα. Ο Cupido είναι η πρώτη ένωση που ζούμε ως οντότητες η οικογένεια. Έτσι η απουσία θα σήμαινε να ήμασταν εκτός των χαρών που μπορεί να δώσει μια οικογένεια.

Αν απουσίαζε ο Apollon: Η απουσία του Apollon από τον χάρτη δε θα μας έδινε την ανάλογη αστρολογική πρόοδο. Τα νούμερα δεν θα παρουσίαζαν αύξηση ενώ το χρηματιστήριο θα είχε το ρίσκο και τα κέρδη που έχει η MONOPOLY. Δεν θα ήμασταν σε θέση να κατανοήσουμε και να μιλήσουμε με σαφήνεια τις ξένες γλώσσες.

Αν απουσίαζε ο Hades: Αν απουσίαζε ο Hades ίσως να έλλειπε και η αποτελεσματικότητα των γιατρών. Ο Hades αν και σχετίζεται με κάθε τι ακάθαρτο και βρόμικο είναι απαραίτητος για να καθαρίσουμε. Από τα απομεινάρια της ψυχής μας , από το παρελθόν μας , από τις αμαρτίες μας. Έτσι η απουσία του Hades η έννοια μετάνοια, καθαρίζω την ψυχή μου, καθαρίζω το είναι μου δεν υπήρχε. Άλλωστε και ο Ηρακλής έπρεπε να καθαρίσει την Κόπρο του Αυγεία (Hades like) για να φτάσει στο τέλος των Άθλων του.

Αν απουσίαζε ο Kronos: Η απουσία του Kronos θα σήμαινε αυτομάτως απουσία της ιεραρχίας, της κλίμακας κι της εξέλιξης. Οι ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματούχοι , οι δικηγόροι , οι πολιτικοί είναι το αποτέλεσμα του Kronos. Δεν θα υπήρχε η άνοδος, τα ψηλά κτήρια, τα ψηλά βουνά οι υψηλοί στόχοι.

Αν απουσίαζε ο Zeus: Αν απουσίαζε ο Ζευς τότε η ικανότητα αναπαραγωγής θα ήταν μηδενική. Αν ο Πλούτωνας είναι το σπέρμα και οι πληροφορίες που περνάει μέσα από το DNA από γενιά σε γενιά τότε ο Zeus είναι η ποιότητα του σπέρματος. Ο Zeus είναι η ικανότητα αναπαραγωγής κι η απουσία του από τον χάρτη θα μας είχε αφήσει ακόμα στους Πρωτόπλαστους. Αξίζει δε να σημειωθεί πως η χρήση πυρός (πυροβολισμοί) είναι υπό την δίκη του εξουσία. Όπως γίνεται αντιληπτό η άνθιση της πολεμικής βιομηχανίας με οπλικά συστήματα κλπ είναι ιδιότητας Zeus. Χωρίς αυτόν στον χάρτη θα πολεμούσαμε ακόμη σαν το Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.

Αν απουσίαζε ο Vulcanus: Αν απουσίαζε ο Vulcanus , δηλαδή ο Ήφαιστος, κατά την Ελληνική Μυθολογία, θα απουσίαζε από τον άνθρωπο η ισχύς και η έκρηξη. Ακόμα και οι αθλητές θα κινιόντουσαν σαν σε slow motion. Και πάνω απ’ όλα, θα έλειπε το «καυτό σεξ»!

Αν απουσίαζε ο Poseidon: Αν απουσίαζε από τον χάρτη ο Poseidon θα απουσίαζε παντελώς η δημοσιογραφία, η ρητορική κλπ. Η έμπνευση που έρχεται απρόσκοπτα χωρίς βοήθεια. Θα απουσίαζε η ηθική στην γραφή. Θα απουσίαζαν και τα πνευματικά δικαιώματα.

Αν απουσίαζε ο Admetos: Θα απουσίαζε η ανάγκη για κτήσεις. Η ανάγκη για αποκτήματα, για προσήλωση στην επιστήμη μου και η βαθειά, χωρίς ανιδιοτέλεια, αγάπη. Θα έλειπε η σταθερότητα.

Αν απουσιάζουμε εμείς;

Κάπου εδώ τελείωσε το ταξίδι στη χώρα του Αν.
Ίσως όμως τελικά να μην είναι και τόσο φανταστικό. Γιατί όλα αυτά τα υποθετικά «αν» γίνονται πραγματικότητα, όταν δεν χρησιμοποιούμε τους πλανήτες μας και υπάρχουν απλά στο ωροσκόπιο μας ως νεκρό γράμμα. Γεννηθήκαμε για να διευρύνουμε τη συνειδητότητα μας, αφομοιώνοντας κάθε ικμάδα της κοσμικής ενέργειας. Και αν-αυτό είναι το τελευταίο-δεν τα καταφέρουμε θα είμαστε αιωνίως πεινασμένοι και διψασμένοι γι’ αυτά που υπάρχουν μέσα μας και τα αγνοήσαμε. Θα ζούμε καταδικασμένοι στην απουσία του εαυτού μας.