Η σημασία του πλανήτη Κρόνου, από τον Γιάννη Ριζόπουλο

Η Φύση του Κρόνου

Ο Κρόνος είναι βέβαια ένας από τους παραδοσιακούς... κακούς του ζωδιακού κύκλου, είναι το ...αντίπαλο δέος του Δία και ο περιοριστικός του ρόλος δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, δημοφιλής. Ωστόσο παρά την «ατυχία» που ...σέρνει ξοπίσω του, είναι εκείνος που μας βοηθά να μάθουμε από τα λάθη μας, να οργανωθούμε, να συγκροτήσουμε τη σκέψη μας και να θέσουμε ρεαλιστικούς στόχους. Με άλλα λόγια να ωριμάσουμε.

Κι όλα αυτά δεν γίνονται με ντάντεμα ούτε με κανάκεμα... Η σχέση του Κρόνου με την ευχαρίστηση (και τα συναισθήματα) είναι πολύ μακρινή και ουσιαστικά συγγενεύουν μεταξύ τους μόνον στα πλαίσια του... μαζοχισμού. Ο Κρόνος είναι υπέρ της ουσίας και της λιτής ποιότητας. Και βέβαια ποτέ δεν κερδίζει τις εντυπώσεις, αφού δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τέτοιου είδους παιχνίδια. Γι αυτόν η βελτίωση έρχεται μέσα από τη διαρκή προσπάθεια.

Η ουσιαστική του επιθυμία είναι η καταξίωση μέσα από τις «νόμιμες» η τυπικές διαδικασίες, ώστε κανείς να μην μπορεί να βρει κάποιο ψεγάδι. Και η ανασφάλεια της ατέλειας τον συνοδεύει σε όλες του τις επιλογές.

Οι λέξεις κλειδιά που βοηθούν στην κατανόηση της φύσης του είναι: πίεση, ανασφάλεια, περιορισμός, όρια, αυστηρότητα, ενοχή, ευθύνη, κριτική, αυτοκριτική, ιεραρχία, νόμος, πειθαρχία, διάρκεια, συντήρηση, σκληρότητα, λιτότητα, εξετάσεις, πείρα, ωριμότητα.

Η ζωή αρχίζει μετά τα… άντα

Παρότι ένας «ήπιος» Κρόνος συνδράμει σε μια ισορροπημένη ανάπτυξη, ως δυσαρμονικός γίνεται... βούτυρο στο ψωμί του Δία. Ο Κρόνιος τύπος ανθρώπου μαθαίνει από νωρίς ότι τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι εύκολο.

Σαν παιδί είτε φορτώνεται με ευθύνες είτε στενάζει κάτω από το ζυγό μιας ενδοοικογενειακής δικτατορίας. Ουσιαστικά δεν ζει την παιδική του ηλικία, που... αναβάλλεται για τα γεροντάματα του. Μάλιστα αντί για «ευχαριστώ» ακούει καθημερινά τον... εξάψαλμο φορτώνεται με ενοχές και κάνει τουλάχιστον τρεις φορές ημερησίως την αυτοκριτική του...

Στην εφηβεία το... κακό συνεχίζεται και αρκετά συχνά την ώρα που οι άλλοι «ξεσαλώνουν» αυτός μελετά φιλοσοφία η λιώνει στο γιαπί. Θα πάρει όμως την εκδίκηση του μετά τα σαράντα, όταν θα αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν... τζόβενο. Στις εξετάσεις μελετά σκληρά γιατί γνωρίζει ότι τα ποσοστά δεν είναι υπέρ του. Αν επιλέξει να μην διαβάσει πέντε κεφάλαια, αυτά θα πέσουν... Μορφώνεται και εκπαιδεύεται διαρκώς για να είναι έτοιμος όταν έρθει η ώρα να αναλάβει τα καθήκοντα του. Στοιβάζει τα πτυχία και περιμένει...

Όσο ο χρόνος περνά οι θέσεις που του αναλογούν καταλαμβάνονται από αυτούς που έχουν «μέσον». Κι έτσι τελικά αναγκάζεται να πιάσει μια δουλειά, που δεν του ταιριάζει. Ως εργαζόμενος αναλαμβάνει πάντα το πιο δύσκολο έργο. Οι άλλοι την... κοπανάνε και του φορτώνουν και τα δικά τους καθήκοντα. Και στη «στραβή» είναι ο πρώτος που θα... πληρώσει τη νύφη.

Αντιμετωπίζει τις σχέσεις του με ωριμότητα και υπευθυνότητα. Γι αυτό βρίσκει πάντα προβληματικούς η «παρτάκηδες» συντρόφους, που ψάχνουν ένα κορόιδο για να του φορτώσουν τα λάθη τους.

Στα νεανικά του χρόνια, όντας ιδιαίτερα ανασφαλής έχει την τάση να επιλέγει άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που θα τον προστατέψουν και θα τον διδάξουν. Η ανασφάλεια εξακολουθεί να είναι το βασικό κλειδί των επιλογών του και στα πενήντα αλλά ο εξευμενισμός της γίνεται πλέον με... πιπίνια.

Μέτρον άριστον

Το δίδαγμα από όλα αυτά θα έπρεπε να είναι ότι για να βελτιώσει τη ζωή του οφείλει πριν απ’ όλα να ξεπεράσει τις ανασφάλειες του, αξιολογώντας σωστά κυρίως τον εαυτό του. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές περνούν αρκετά χρόνια μέχρι να εκτιμήσει σωστά τις δυνατότητες του και να συνειδητοποιήσει ότι οι άλλοι αξιοποιούν αυτά που για τον ίδιο είναι απλώς... διάτρητα.

Όλα είναι σχετικά...

Αυτό που συχνά δεν διευκρινίζεται είναι ότι ο Κρόνος δεν είναι πάντα φορέας των ίδιων αξιών. Το Κρόνιο άτομο είναι πρόθυμο να υιοθετήσει τα ήθη και τα έθιμα της κοινωνίας στην οποία γαλουχήθηκε ή της οικογένειας του. Έχει την τάση να αναπαράγει «αυτό που κάνουν όλοι»

Όμως δεν υπάρχουν παντού οι ίδιες αρχές. Είναι άλλος ο Κρόνος του χριστιανού κι άλλος του μουσουλμάνου. Άλλος του Αθηναίου κι άλλος του Σφακιανού. Ένα παιδί που μεγαλώνει εν μέσω ληστών και απατεώνων θα εφαρμόσει στη ζωή του μια ανάλογη πολιτική.

Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να συνεκτιμούμε όταν αναλύουμε ένα γενέθλιο χάρτη.