Πλανήτες: Το πέρασμα της ενέργειάς τους από το Ασυνείδητο στο Συνειδητό

Στην εξελικτική φάση που βρισκόμαστε πλέον ως είδος και έχοντας κατακτήσει την αθανασία της συνείδησης, έχουμε δύο πηγές τροφοδοσίας αλλά ταυτόχρονα και δύο «μέτωπα».

Η πρώτη και παλαιότερη πηγή είναι το Συλλογικό Ασυνείδητο, το οποίο κατά Γιουγκ είναι μια «ψυχική αποθήκη» με τις μνήμες αλλά και το εν δυνάμει μέλλον της ανθρωπότητας. Από αυτό μπορούμε να αντλήσουμε δημιουργικά περιεχόμενα αλλά επίσης μπορεί να μας κυριεύσει «τρώγοντας» την επίγνωση μας και αναδεικνύοντας τα χαμηλότερα των ενστίκτων μας.

Εδώ λοιπόν καλούμαστε να κρατήσουμε την γόνιμη διάσταση της επαφής μας με το Ασυνείδητο, χωρίς να κατακλυστούμε και να κυριευθούμε από τα περιεχόμενα του.
Ως γόνιμη διάσταση, νοείται η έμπνευση, η διαίσθηση, το ένστικτο και γενικότερα η ικανότητα μας να αφουγκραζόμαστε τους συμπαντικούς ρυθμούς και να «ακούμε» τα μηνύματα που μας στέλνει το Ασυνείδητο. Ένα καλό παράδειγμα είναι τα όνειρα μας, μέσα από τα οποία μπορεί να παίρνουμε είτε προειδοποιήσεις, είτε συμβουλές για το που βρισκόμαστε και πως θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να χειριστούμε την εξωτερική πραγματικότητα που βιώνουμε.

Η δεύτερη πηγή είναι το Συλλογικό Συνειδητό, αυτό που ο Γιουγκ όρισε ως τις θεσμοθετημένες και κοινά αποδεκτές κατακτήσεις της ανθρωπότητας. Από εκεί δανειζόμαστε αρχές και αξίες, τεχνικές και κανόνες ασφαλείας, γνώσεις και συστήματα, ικανά να μας προστατέψουν από τις όποιες επιβουλές του Ασυνείδητου, παράλληλα όμως κινδυνεύουμε να εγκλωβιστούμε σε αυτά τα κοινωνικά «θέσφατα», ευνουχίζοντας την ατομικότητα μας.

Μια επίσης απαραίτητη προϋπόθεση για την προσωπική μας εξέλιξη και ολοκλήρωση είναι λοιπόν η δυνατότητα μας να αποστασιοποιηθούμε από τα συλλογικά «δεσμά», αναπτύσσοντας τα δικά μας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Μια άνευ όρων παράδοση μας στα περιεχόμενα είτε του Ασυνείδητου, είτε του Συλλογικού Συνειδητού, συνιστά αντίστοιχα μια ζωή μοιρολατρική ή ευνουχισμένη και σε κάθε περίπτωση χαμένη.

Το καθήκον μας λοιπόν απέναντι πρώτα και κύρια στους εαυτούς μας είναι να αξιοποιήσουμε την δυναμική και τα πλεονεκτήματα μιας χειραφέτησης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα κλείσουμε την πόρτα σε αμφότερες τις επιρροές. Ίσα-ίσα που λειτουργώντας ως ενεργά «διάμεσα», μπορούμε να συγκροτήσουμε την ατομικότητα μας, τόσο με τα «δώρα των Θεών», όσο και με τις κατακτήσεις του Ανθρώπου, εκπληρώνοντας στο ακέραιο τον προορισμό μας: Μέσα από τη δική μας εξέλιξη, να εξελιχθεί κι ο κόσμος, των πλανητών, του Ηλιακού Λόγου και της «Πρώτης Αρχής» συμπεριλαμβανομένων.

Οι πλανήτες ως αρχέτυπα

Στη συνέχεια του άρθρου, θα δούμε ποιες είναι οι αρχετυπικές διαστάσεις των πλανητών, έτσι όπως έχουν ταυτοποιηθεί στο πέρασμα του χρόνου και βασικά αποτελούν τον πυρήνα-κορμό της αστρολογικής τους υπόστασης.
Θα δούμε όμως και ποιές μορφές έχουν πάρει μέχρι σήμερα στο Συλλογικό Συνειδητό, έχοντας πάντα στην άκρη του μυαλού μας ότι αυτές οι υλοποιημένες μορφές μπορεί μελλοντικά να εμπλουτιστούν ή να αναθεωρηθούν, εξ αιτίας της εξελικτικής πορείας της συνείδησης μας.
Εδώ υπάρχουν τόσο δημιουργικά όσο και «σκιερά» στοιχεία, που σε αρκετές περιπτώσεις εναλλάσσονται με τα πρώτα.
Δικό μας μέλημα θα πρέπει να είναι η σταδιακή «κάθαρση» τους, κάτι που επιτυγχάνεται μέσα από την «Πορεία της Εξατομίκευσης», όπως την όρισε ο Κ Γιουγκ. Δηλαδή, την εξέλιξη μας μέσα από την δημιουργική αφομοίωση των ασυνείδητων περιεχομένων και από αυτήν την άποψη οι πλανήτες δεν είναι παρά ψυχολογικά σύμβολα της εξατομίκευσης. Και βέβαια με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη της συνείδησης μας, ο αριθμός των -ως προς την Αστρολογία- λειτουργικών πλανητών τείνει να αυξηθεί, συγκροτώντας μια ακόμη μεγαλύτερη οικογένεια συμβόλων υπό αποκρυπτογράφηση.

Στην πορεία της εξατομίκευσης, η μεταφορά περιεχομένων του Ασυνείδητου, στο Συνειδητό γίνεται σε πρώτη φάση μέσα από ένα ακούσιο και φυσικό «παιχνίδι» ψυχικών προβολών και ενδοβολών.
Η προβολή είναι η διεργασία κατά την οποία ένα φαινόμενο με ενδογενή προέλευση παρερμηνεύεται από το άτομο και γίνεται αντιληπτό ως εξωγενές.
Αντίθετα, η ενδοβολή είναι η διεργασία κατά την οποία ένα εξωγενές φαινόμενο παρερμηνεύεται από το άτομο ως φαινόμενο με ενδογενή προέλευση.

Και ο... Homo Astrologicus είναι «περικυκλωμένος» και διέπεται από αυτήν την αλληλουχία προβολών-ενδοβολών. Οι πλανήτες «μας επηρεάζουν» αλλά παράλληλα «τους εξασκούμε», χωρίς να είναι σαφές ποιός... κάνει την αρχή!
Το σημαντικό εδώ είναι ότι ο καθένας μας «υιοθετεί» τις προβολές ή τις ενδοβολές που ανταποκρίνονται στο ψυχικό υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος.

Και επειδή η κοσμική ενέργεια και οι πλανήτες ως σύμβολα της, υπάρχει τόσο γύρω μας όσο και μέσα μας, το «δίκτυο« ενδοβολών και προβολών ανάμεσα στη Φύση και τον Άνθρωπο είναι διαδραστικό και άεναο.
Αρχικά, όλα διαδραματίζονται στον φυσικό καμβά ενός «πραγματικού κόσμου». Οι πρόγονοι μας βίωσαν καταστάσεις ή έκτισαν την πραγματικότητα τους με «καθοδηγητές» τα εκδηλωμένα αρχετυπικά περιεχόμενα. Σε εκείνη τη φάση η όποια ψυχική προβολή ή ενδοβολή ήταν μάλλον «διεκπεραιωτική» με σαφώς αμυντικό χαρακτήρα και δεν είχε δημιουργικές προεκτάσεις. Βοήθησε όμως σε μια πρώτη αναγνώριση και ταξινόμηση των αρχετυπικών εκδηλώσεων, κάτι που είναι εξέχον χαρακτηριστικό στα πρώτα στάδια της εξέλιξης και πρακτικά της Μυθολογίας.

Για παράδειγμα, η αντίληψη της εκδηλωμένης βίας (στη Φύση αλλά και μεταξύ των ανθρώπων) «βαφτίστηκε» Άρης. Και ενεργειακά-ψυχολογικά, όσο υπήρχε ο Άρης στους ουρανούς ως εξωτερική επιρροή, άλλο τόσο ταυτιζόταν με κάποιον φυσικό φορέα του, που πίστευε πως είναι κάτι σαν... γιός του.
Αντίστοιχα, την τροφοδότρια αλλά και αδηφάγο Φύση την βάφτισαν «Μεγάλη Μητέρα» και αργότερα Σελήνη, ενώ η διάδοχος αναπτυσσόμενη Εγωική Συνείδηση, βρήκε την ιδανική προσομοίωση της στο πρόσωπο ενός αρσενικού «Πατέρα των Θεών και των ανθρώπων», που κάποια στιγμή ονομάστηκε Δίας και ύστερα απλά... Θεός.

Και πάλι, υπήρξαν κάποιες «Ιέρειες» εκπρόσωποι ή κάποιοι που πίστεψαν πως ενσαρκώνουν το Θεό...
Το... καλό όμως είναι ότι ύστερα από την καταγραφή-κωδικοποίηση μιας «κοσμικής αρχής», δηλαδή ενός αρχετυπικού περιεχομένου, αναλαμβάνει δράση η λογική-συνειδητή πλευρά του ανθρώπου, ταξινομώντας τα εκδηλωμένα και «αναγνωρισμένα» αρχέτυπα και έτσι πλέον δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της ατομικότητας μας.

Αυτές οι εξελιγμένες ψυχικές προβολές ή ενδοβολές της δεύτερης φάσης είναι δημιουργικές, αφού προκύπτουν από μια μικρότερη ή μεγαλύτερη παρέμβαση της συνειδητής πλευράς μας, η οποία δίκην ενός εξοπλισμένου ψαρά «βουτάει» στο Ασυνείδητο αλιεύοντας «άγνωστα» περιεχόμενα, τόσο στον εξωτερικό, όσο και στον εσωτερικό κόσμο μας. Ουσιαστικά, το συνειδητό κομμάτι μας, πέρα από την ολοένα και πιο ειδικευμένη αξιολόγηση-κατάταξη των (πρώην) ασυνείδητων περιεχομένων «εφευρίσκει» και ανακαλύπτει από μόνη του νέες μορφές υλοποίησης των αρχετύπων και εννοείται πως όσο καλύτερα εξοπλισμένο είναι, τόσο σπουδαιότερα μπορεί να είναι τα ευρήματα του και τόσο πιο περίπλοκη η επεξεργασία τους.
Κι εδώ ως «εξοπλισμός» νοείται ο μηχανισμός που καθιστά εφικτή την κατανόηση-αφομοίωση των αρχετυπικών περιεχομένων, ένας μηχανισμός που έχει κτιστεί σταδιακά και μας διαχωρίζει ως είδος από τα υπόλοιπα όντα επί της γης.

Ως εποικοδόμημα αυτής της ψυχικής εξοπλιστικής «κούρσας», προέκυψε κάθε κατάκτηση της λογικής και του ανθρώπινου πνεύματος.

Τα 13 (μέχρι τώρα) ουράνια σώματα-σύμβολα

Ήλιος
Το αρχέτυπο της ολοκλήρωσης.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Ο βασιλιάς, ο ήρωας. Η προσωπική έκφραση. Το Εγώ, η Εγωική Συνείδηση. Η πορεία της εξατομίκευσης. Το αρσενικό. Ο πατέρας, ο σύζυγος. Το επάγγελμα.

Σκιά: Η «Ύβρις». Ο φαλλοκράτης, ο πατέρας-αφέντης.

Σελήνη: Το αρχέτυπο της προστασίας.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Η Βασίλισσα, η Μεγάλη Μητέρα. Το συναίσθημα, ο ψυχισμός. Ορμόνες, μνήμη. Η μητέρα, η σύζυγος, η τροφός. Το θηλυκό. Το κοινό.
Σκιά: Η μητέρα που «τρώει» τα παιδιά της. Η μαινάδα, η «κυρά Κατίνα». Ο όχλος.

Ερμής: Το αρχέτυπο της σύνδεσης.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Αγγελιοφόρος, μεσολαβητής. Ο έμπορος, ο ταξιδευτής. Ο διπλωμάτης. Νοητικά τεχνάσματα, ερμηνεία. Επικοινωνία, πληροφορία, γραπτά, media. Τεχνικές και συσκευές. Συμβόλαια. Ρητορική, δικηγορία.
Σκιά: Ο συμφεροντολόγος, ο πονηρός. Ο δημαγωγός. Η προπαγάνδα, η σοφιστεία. «Το άσπρο, μαύρο».

Αφροδίτη: Το αρχέτυπο της αρμονίας.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Έρωτας, σχέσεις. Ομορφιά, αισθητική. Ειρήνη, ευμάρεια. Τέχνες, διακόσμηση, καλλωπισμός. Διατροφή, αγαθά.
Σκιά: Ο ματαιόδοξος, ο τρυφηλός, ο άπιστος. Τεμπελιά, ελαστική ηθική, σκάνδαλα. Πορνεία, βιομηχανία του σεξ.

Άρης: Το αρχέτυπο της δράσης.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Αυτοσυντήρηση. Ζωτική δύναμη, ενέργεια. Αθλητισμός, επιχειρηματικότητα. Άθλος, κατάκτηση. Εντατική δράση. Σεξ.
Σκιά: Πόλεμος. Ο νόμος της ζούγκλας. Βαρβαρότητα, άγρια ένστικτα. Ατυχήματα, συγκρούσεις.

Δήμητρα: Το αρχέτυπο των «άλλων».
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Συλλογικό πνεύμα, διάδοση. Το «εγώ» σε σχέση με τους «άλλους». Η δημόσια εικόνα του ατόμου, διασημότητα. Κοινωνικότητα, ενασχόληση με τα κοινά, πολιτική. Media, δημοσιογράφοι, εκδότες. Life style. Δίκες.
Σκιά: Ο διαβόητος, ο κακόφημος. Ο οπορτουνισμός, η δημαγωγία. «Άρτος και θεάματα».

Δίας: Το αρχέτυπο της επέκτασης.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Ο «ευεργέτης». Το κέρας της Αμάλθειας. Πλούτος, εύνοια, επιχειρήσεις. Πολλαπλασιασμός. Κοινωνική ισχύς, αναγνώριση. Διορισμός, ισχυρή προστασία. Τύχη, εύκολες λύσεις, τροφοδοσία. Πολυμέρεια, πολυπραγμοσύνη.
Σκιά: Αναξιοκρατία, διαφθορά. Κενότητα, επιφάνεια. Ανάπτυξη χωρίς βάσεις, το «πυροτέχνημα». Σκάνδαλα.

Κρόνος: Το αρχέτυπο της συγκρότησης.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Το «φρούριο». Όρια, περιορισμοί. Ο νόμος της ανταποδοτικότητας. Διοίκηση, νόμοι, συλλογικές αξίες. Το Σύστημα, το καθεστώς. Επάγγελμα. Δομή, σκελετός. Γνώση, πείρα, σοφία. Ευθύνη, έργο. Ωριμότητα, οι γεροντότεροι.
Σκιά: Δογματισμός, ακαμψία, σκληρότητα. Το «φαίνεσθαι» πάνω από το «είναι». Ο τυπολάτρης, ο υποκριτής. Υποτέλεια, ψυχικός ευνουχισμός. Ατυχία, εμπόδια.

Χείρων: Το αρχέτυπο της κοινότητας.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Κληρονομικότητα, ρίζες. Οικογένεια, σπίτι, γενεαλογικό δέντρο. Παράδοση, λαϊκή σοφία, ήθη και έθιμα. Ιστορία, αρχαιολογία, μυθολογία. Αντίκες, μουσεία. Ρετρό, αναβίωση, αναπαλαίωση. Ο βετεράνος. Τα γιατροσόφια.
Σκιά: Δεισιδαιμονία, πρόληψη. Προγονολατρεία, αναχρονισμός, παρελθοντολογία. Παιδικά τραύματα.

Ουρανός: Το αρχέτυπο της αλλαγής.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Ο από μηχανής Θεός. Ξαφνικές καταστάσεις, απρόοπτα, εκπλήξεις. Εφευρέσεις, ανακαλύψεις, έρευνα. Κοινωνικές επιστήμες, πολιτική. Ο διαφορετικός. Επανάσταση, αναθεώρηση. Νέες επιστήμες, τεχνολογία, ηλεκτρισμός, Διάστημα. Πειράματα, θεωρητική επεξεργασία.
Σκιά: Φανατισμός, ακρότητες. Πτώση από ψηλά. Σοκ, σεισμός, κεραυνός. Ακραία καιρικά φαινόμενα, τυφώνας, θύελλα. Ο παρανοϊκός. Ο προκλητικός, ο αντιδραστικός. Ιδιοτροπία, παραξενιά, εκκεντρικότητα. Ανταρσία.

Ποσειδώνας: Το αρχέτυπο της υπέρβασης.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Ο φύλακας-άγγελος, το θαύμα. Η «μυστικιστική συμμετοχή». Προφητεία, θεραπεία. Τέχνη. Χημεία, χημικά, αέρια ή υγρά. Θρησκεία, ιδεολογία, όραμα. Η Αγάπη. Συμβολισμός, αλληγορία, παραβολή. Τα όνειρα, ο ύπνος. Ρομαντισμός, φαντασία. Φυγή, απόκρυψη, παραλλαγή. «Αστρικά ταξίδια». Μια κατά λάθος επιτυχία.
Σκιά: Το Χάος, η ανυπαρξία. Η ολοκληρωτική απόσυρση από τη ζωή. Θρησκοληψία. «Ουσίες». Απάτη, αυταπάτη, φαντάσματα, χίμαιρες. Παραχάραξη, πλαστογραφία. Προδοσία, μηχανορραφία. Αστοχίες, επιζήμια λάθη. Τρέλα, ψυχικές παθήσεις, αλλεργίες. Τοξικές προσβολές, ασθένειες, επιδημίες. Ξόρκια, «μαγικά φίλτρα». Πνιγμός, πλημμύρα.

Πλούτωνας: Το αρχέτυπο της αναγέννησης.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Ο Ήλιος τη νύχτα. Ξεκίνημα από το μηδέν. Μια «μοιραία» υπεροχή ή σωτηρία. Το αρχέγονο, το απόλυτο, το βάθος. Συμπύκνωση, συγκέντρωση εξουσίας, πλούτου ή ελέγχου. Βαριά οχήματα. Μυστικές ομάδες. Πυρηνική ενέργεια. Έρευνα του απόκρυφου και των μυστηρίων, ενδοσκόπηση. Έρευνα του σύμπαντος. Η νυκτερινή ζωή. Σεξ, ένστικτα.
Σκιά: Εκμηδενισμός, τέλος, καταστροφή. Η «σκοτεινή πλευρά», ο «Κάτω Κόσμος». Η κακή μοίρα. Κοινωνικό περιθώριο, εγκληματικότητα. Μαφία. «Μαύρη μαγεία». Φυσικές καταστροφές. Υπονόμευση, βούλιαγμα.

Έρις: Το αρχέτυπο της ειδίκευσης.
Η διάσταση στο Συλλογικό Συνειδητό
Τα «δώρα των Θεών». Η εξοπλισμένη συνείδηση. Η αναλυτική τάξη, κατακερματισμός. Ο μικρόκοσμος. Ιατρική, μικροβιολογία, μοντέρνα Φυσική. Ψηφιακή τεχνολογία, ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Ο τεχνοκράτης. Παροχή υπηρεσιών, γραμματεία. Ο εργαζόμενος, η εργασία.
Σκιά: Το δέντρο γίνεται δάσος. Σχολαστικισμός, μανία με τη λεπτομέρεια. Γραφειοκρατία, εργασιομανία. Η «ευημερία των αριθμών». Ασθένειες.

Φυσικά, η παραπάνω κωδικοποίηση δεν είναι ούτε πλήρης, ούτε οριστική.
Ακόμη και ο χαρακτηρισμός των αρχετύπων μπορεί να εμπλουτιστεί. Για παράδειγμα, ο Κρόνος, εκτός από σύμβολο-αρχέτυπο της συγκρότησης, είναι και αυτό του περιορισμού.
Πολλές και επίσης σημαντικές πληροφορίες μπορείτε να βρείτε και στην αστρολογική φιλολογία περί πλανητών κλπ.
Δίνει όμως ένα μέτρο για τις εν δυνάμει ιδιότητες των ουρανίων σωμάτων, που κατά τη γνώμη μου «έχουν λόγο» στη σύγχρονη Αστρολογία.

Σχετικά άρθρα:

Η ενεργητική και η παθητική φύση των πλανητών