Ανδροκρατική αστρολογία - Η «έξαρση» του Κρόνου και η «πτώση» του Ήλιου

Συνεχίζοντας την αναφορά στην ανδροκρατική αστρολογία και τα «αξιώματα» που έχει θεσπίσει, είναι απαραίτητο να αναφερθώ στον Κρόνο, ο οποίος είναι ο πλανήτης κλειδί της «έννομης τάξης» και της επιτυχημένης ή όχι κοινωνικής προσαρμογής του ατόμου.. Από αυτήν την άποψη το που θεωρείται «καλός» και που όχι μπορεί να δώσει ένα ακόμη μέτρο για τις ηθικές και κοινωνικές σκοπιμότητες που εξυπηρετεί ο πλανήτης, ενταγμένος φυσικά στην υπηρεσία των «αρσενικών» δυνάμεων. Είναι γνωστό ότι ο Κρόνος κυβερνά τον Αιγόκερω, το ζώδιο που σχετίζεται όσο κανένα άλλο με την διοίκηση και την άσκηση εξουσίας, ενώ έχει την «έξαρση» του στον Ζυγό, μια θέση που σύμφωνα με την παράδοση εξαντλεί την «δίκαιη κρίση» του. Ας τα δούμε όμως όλα αυτά κάτω από το πρίσμα της αρσενικής υπεροχής που διαμορφώθηκε με το πέρασμα των αιώνων.

Ο Αιγόκερως και ο Ζυγός είναι δύο από τις θέσεις-κλειδιά, όσον αφορά το «αρσενικό» σύστημα του ζωδιακού. Και η εξ ορισμού «υπεροχή» του Κρόνου -ενός πλανήτη που είναι ο διαχρονικός «τοποτηρητής» των συλλογικών αξιών- σε αυτά τα δύο ζώδια (θεωρούνται ως κατοικία και έξαρση αντίστοιχα) δεν υποδηλώνει παρά την επιθυμία του συστήματος να διασφαλίσει όλα εκείνα που διαιωνίζουν την κυριαρχία του.
Παραδοσιακά, ο Κρόνος είναι φορέας περιοριστικών ιδιοτήτων, εκφράζει δηλαδή αυτό που μπορούμε απλά να περιγράψουμε ως «μάντρωμα». Αλλά τι «μαντρώνεται» τελικά στο Ζυγό;

Ο Ζυγός είναι μια πολύ ευαίσθητη περιοχή του ζωδιακού, γιατί συμβολίζει το πέρασμα από το ατομικό στο συλλογικό και τη σύνθεση των αντιθέτων με την ευρεία έννοια. Παράλληλα είναι μέρος μιας φαινομενικά «παράδοξης» σκάντζας των αρσενικών και των θηλυκών στοιχείων.

Στο «σύστημα Αστρολογία» που έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τις αρσενικές προδιαγραφές η περιοχή που συμβολίζει την ισορροπία των αξιών και την κυριαρχία του συλλογικού Συνειδητού είναι ο Αιγόκερως, ένα κατά τα άλλα θηλυκό ζώδιο.
Από αυτήν την άποψη φαίνεται ότι ο ζωδιακός τελεί υπό κατοχή, αφού η έδρα των αποφάσεων βρίσκεται σε ένα κάστρο, που τυπικά ανήκει στον «εχθρό».

Αντίστοιχα, ο Ζυγός ένα «αρσενικό» ζώδιο περιέχει πληθώρα θηλυκών στοιχείων, επειδή ακριβώς είναι το πεδίο σύνθεσης των αντιθέτων. Συμβολίζει τη σύνθεση αρσενικού-θηλυκού, η οποία πρέπει να γίνει κάτω από αυστηρούς όρους για να μην υπάρξουν παρατράγουδα. Αν ο Αιγόκερως μπορεί να παρομοιαστεί με κάστρο, στο Ζυγό αναλογεί μια τραμπάλα και το σύστημα, υπερασπιζόμενο την ύπαρξη του επιθυμεί να «κλειδώσει» αυτήν την τραμπαλιζόμενη ισορροπία για να αποφύγει τα χειρότερα.

Ο Κρόνος ως βασικός «νομοθέτης» ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να παρέμβει στοχευμένα στη σύνθεση «αρσενικού» και «θηλυκού» κατευθύνοντας την προς όφελος του πρώτου. Τα θηλυκά στοιχεία δηλαδή να ήταν υποταγμένα στα αρσενικά και όχι το αντίθετο.

Στον εξελικτικό κύκλο του ζωδιακού, ο τύπος του «Ήρωα που νικάει τα σκοτάδια», δηλαδή ο Λέων, δεν μπορούσε να υπάρξει χωρίς μια εξοπλισμένη Συνείδηση, που συμβολίζεται από την Παρθένο.
Και μέχρι να υπάρξει, με την είσοδο της Παρθένου στο παιχνίδι, η αντίσταση στο Ασυνείδητο ήταν αποκλειστικά παθητική η «πολιτική».
Αλλά μια διπλωματική αντιμετώπιση του θέματος δεν είχε νόημα αν δεν συνοδευόταν και από την ανάλογη ισχύ. Πως θα διαπραγματεύονταν τα «αρσενικά» χωρίς να έχουν κάποιο ατού στα χέρια τους; Είναι φανερό ότι οι «συνομιλίες» θα κατέληγαν σε κάποιο είδος επαίσχυντου συμβιβασμού.

Προσωποποιημένα, ο άνδρας Ζυγός αναπαράγει μέχρι σήμερα μια αντίστοιχη νοοτροπία παθητικής αντίστασης, ενώ οι ανάγκες του συστήματος απαιτούν μαχητές πρώτης γραμμής, που τουλάχιστον πριν πέσουν στο πεδίο της μάχης να έχουν «φάει» κάμποσους εχθρούς.

Το χειρότερο όμως ήταν ότι σε ψυχολογικό επίπεδο ένα είδος παθητικής αντίστασης περιελάμβανε την υιοθέτηση «θηλυκών» χαρακτηριστικών, κάτι που έχει ακόμη και σήμερα ένα αντίκρισμα στη σεξουαλικότητα των ανδρών Ζυγών. Η «αστάθεια» του ζωδίου ανάμεσα στο «αρσενικό» και το «θηλυκό» έκρυβε σημαντικούς κινδύνους για την ισορροπία του συστήματος. Το «θηλυκό» απειλούσε να κυριαρχήσει ψυχικά στο όνομα της ειρηνικής διευθέτησης ή της μη σύγκρουσης.

Στα πλαίσια αυτής της λογικής ο Ήλιος, που συμβολίζει την Εγωική Συνείδηση θεωρήθηκε πως έχει την «πτώση» του στο Ζυγό.

Το κύριο «ελάττωμα» αυτού του Ήλιου είναι ότι ενώ είναι φορέας αρσενικών ιδιοτήτων και βρίσκεται σε ένα αρσενικό ζώδιο, θεωρητικά δηλαδή παίζει «εντός έδρας» δείχνει ιδιαίτερα πρόθυμος να ...αλλαξοπιστήσει.

Τα ίδια μυαλά κουβαλάει και στον Υδροχόο, όπου στο όνομα της συμπαντικής συμφιλίωσης αρχίζει να σκέπτεται σοβαρά τη συνδιαλλαγή με τις δυνάμεις του Ασυνείδητου και την ανατροπή του καθεστώτος. Εξ ου και η «αδυναμία» του στο ζώδιο. Γιατί αν γυρίσει ο κόσμος ανάποδα και μπερδευτεί το αρσενικό με το θηλυκό, πως θα πολεμήσουν οι φίλα διακείμενοι στο «θηλυκό» ενάντια του;

Αυτή η τάση έπρεπε λοιπόν να περιοριστεί πάση θυσία και το «ατού» της συμμετοχής του Κρόνου σε αυτήν την διαδικασία δεν ήταν παρά η επιβολή των ηθικών αρχών και των συλλογικών αξιών που έδιναν στα «αρσενικά» μια διαπραγματευτική ισχύ και τα προστάτευαν από τη διολίσθηση σε ανομολόγητες πρακτικές. Έτσι, ο Κρόνος απέκτησε διευρυμένες αρμοδιότητες αφού, εκτός από «πρωθυπουργός», χρίστηκε και «υπουργός Εξωτερικών και Εθνικής Αμύνης». Βρέθηκε δηλαδή στην «έξαρση» του.

Για τους ίδιους περίπου λόγους τοποθετήθηκε ως κυβερνήτης και στον Υδροχόο. Οι επαναστατικές τάσεις που εδρεύουν στο ζώδιο στοχεύοντας κυρίως τη στείρα παντοδυναμία και το δογματισμό του Συνειδητού, από τη στιγμή που δεν ήταν δυνατόν να εξαλειφθούν έπρεπε πάση θυσία να ελεγχθούν. Είναι γνωστό ότι οι διανοούμενοι φλερτάρουν επικίνδυνα με τα θηλυκά τους στοιχεία, αναγνωρίζοντας τους όχι μόνον το δικαίωμα να υπάρχουν αλλά και αυτό της συμμετοχής τους στη «διακυβέρνηση» της προσωπικότητας. Και για την ασφάλεια του συστήματος ο Κρόνος ανέλαβε τη διαπαιδαγώγηση των «ανταρτών» κτυπώντας τους φιλικά στην πλάτη και λέγοντας τους: «Κάντε την επανάσταση σας για να κυβερνήσετε με τις αρχές μου…!»

Οι ηθικές, ψυχολογικές και κοινωνικές επιταγές του συστήματος ήταν επίσης αυτές που επέβαλαν την «πτώση» του Κρόνου στον Κριό. Οι ασφυκτικοί περιορισμοί στην αρχική προσπάθεια χειραφέτησης του «αρσενικού» Συνειδητού δεν του επιτρέπουν να μπει σε μια φυσιολογική ροή, ούτε καν να εκπληρώσει τον αρχέγονο γονιμοποιό του ρόλο. Από την άλλη πλευρά η «ορθή» χρήση του Κρόνου απαιτεί ένα στοιχειώδη βαθμό συνειδητότητας που σε αυτή τη φάση για τον Κριό είναι ζητούμενη.

Πάντως στη σημερινή πραγματικότητα η θέση του Κρόνου στον Κριό η τον 1ο Οίκο του ωροσκοπίου μπορεί αρχικά να δυσκολεύει το Εγώ, που λειτουργεί ενοχικά και στενάζει κάτω από το βάρος των «πρέπει» αλλά παράλληλα πριμοδοτεί ένα καθυστερημένο «ξεσάλωμα» σε μια ηλικία που οι υπόλοιποι πάνε… για τσάι.

Το παραπάνω άρθρο περιέχεται στο «Αρχέτυπο του Ζωδιακού» στην ενότητα της Ψυχολογικής Αστρολογίας