Η κατάχρηση των διελεύσεων

Οι διελεύσεις είναι εύκολες ως προς την αντίληψη τους, γι' αυτό και πρακτικά είναι το δημοφιλέστερο εργαλείο πρόβλεψης. Ακόμη και τα άτομα που έχουν μια μάλλον επιδερμική γνώση της Αστρολογίας, μπορούν να πουν με σιγουριά πως «ο Κρόνος περνάει τώρα, πάνω από τον Ωροσκόπο σου», ρίχνοντας μια απλή ματιά στις «Εφημερίδες» ή σε ένα υπολογιστικό πρόγραμμα στο pc. Και να οι αναλύσεις και οι εκτιμήσεις για τις 5-10 ημέρες που συμβαίνει αυτό, με την κατάληξη τους όμως, να είναι συνήθως το... γνωστό «πέρασε και δεν έκανε τίποτα!».

Γιατί η πραγματικότητα διαψεύδει αυτές τις πρακτικές 7 φορές στις 10.

Ακόμη και στην περίπτωση του Άρη, ενός πλανήτη που λόγω της φύσης του έχει την δυναμική να «βγάλει» γεγονότα άμεσα, τα στοιχεία δεν πιστοποιούν μια αδιάλειπτη συνέπεια χρόνου και τόπου (μοίρας). Για παράδειγμα μια διέλευση του Άρη από τον γενέθλιο Ωροσκόπο μπορεί να συμβάλει σε κάποιο ατύχημα, όχι όμως απαραίτητα την στιγμή που γίνεται με ακρίβεια. Αν συμβεί κάτι τέτοιο (γιατί κι εδώ υπάρχουν οι περιπτώσεις όπου δεν συμβαίνει κάτι αξιοσημείωτο), ενδέχεται να γίνει μερικές ημέρες μετά, όταν θα «συμφωνήσει» και κάποιος άλλος δείκτης (η διελαύνουσα Σελήνη ή κάποια όψη).

Η λογική «τώρα περνάει, τώρα φέρνει», δεν επιβεβαιώνεται στην πράξη, τουλάχιστον τόσο ώστε να γίνει κανόνας. Στην πραγματικότητα, φαίνεται πως μια διέλευση ορίζει μεν ένα χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να προκύψουν τα αποτελέσματα της αλλά αυτό το πλαίσιο είναι ευρύτερο.

Σε πλείστες περιπτώσεις, το γεγονός που προκύπτει από μια διέλευση, μπορεί να συμβεί σε κοντινό μεν αλλά διαφορετικό χρόνο από αυτόν που προσδιορίζεται ως «κρίσιμος» με βάση την ακρίβεια της όψης, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με διελεύσεις αργών πλανητών.

Για παράδειγμα, μια διέλευση του Ουρανού από την Αφροδίτη, μπορεί να «βγάλει» γεγονός στα αισθηματικά 2-3 μήνες πριν ή αφού συμβεί, εξ αιτίας μιας Νέας Σελήνης που στο ωροσκόπιο του ατόμου ενεργοποιεί τον 5ο ή τον 7ο οίκο. Ή πάλι να δώσει το γεγονός αρκετούς μήνες αργότερα, κάτι που συνήθως συμβαίνει όταν μια διέλευση-όψη υπάρχει στον ετήσιο χάρτη, την Ηλιακή επιστροφή, η οποία δεν είναι παρά η αποτύπωση των διελεύσεων την ημέρα των γενεθλίων ενός ατόμου.

Οι καλοί αστρολόγοι γνωρίζουν πως οι ενδείξεις μιας Ηλιακής επιστροφής ισχύουν για ένα χρόνο κάτι που βέβαια διαφοροποιεί μια διέλευση ως προς το χρονικό εύρος της επιρροής της.

Για παράδειγμα, μια διέλευση (σύνοδος) του Δία από τον γενέθλιο Ήλιο, η οποία γίνεται την ημέρα των γενεθλίων ενός ατόμου, «ισχύει» για δώδεκα μήνες, σε αντίθεση με μια «απλή» διέλευση που γίνεται σε άλλο χρόνο.

Η ουσιαστική διαφορά τους είναι πως η πρώτη μπορεί να λειτουργήσει μετά από μήνες, ακόμη κι αν ο Δίας έχει προχωρήσει στο επόμενο ζώδιο, ενώ η δεύτερη δίνει -αν δώσει- τις προσδοκώμενες εξελίξεις μέσα στον μήνα που σχηματίζεται.

Τα ανάλογα φυσικά συμβαίνουν και με τον Κρόνο -για να σταθώ μόνο στους δύο «μεγάλους» που η θέση και οι όψεις τους χρωματίζουν πάντα τις ετήσιες ζωδιακές προβλέψεις.

Όταν κάποιος έχει όψη Ήλιου-Κρόνου στα γενέθλια του, η επιρροή της τον «ακολουθεί» για δώδεκα μήνες. Και πραγματικά μειδιώ όταν βλέπω αστρολόγους να διατείνονται για παράδειγμα -όπως θα συμβεί τον Οκτώβριο- πως «Κριοί, επιτέλους ο Κρόνος έφυγε από τον τομέα των σχέσεων σας (τον Ζυγό δηλαδή) και μπορείτε πλέον να ανασάνετε». Να ανασάνουν δε λέω, όμως στην πραγματικότητα οι πιέσεις του πλανήτη θα συνεχίσουν να ασκούνται πάνω σε μια μερίδα Κριών μέχρι τον ερχόμενο Απρίλιο (συγκεκριμένα, στους Κριούς του τρίτου δεκαημέρου, οι οποίοι στα γενέθλια τους είχαν αντίθεση Ήλιου-Κρόνου).

Ένας ακόμη παράγοντας που μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά ως προς τον χρόνο εκδήλωσης των αποτελεσμάτων μιας διέλευσης, είναι το προοδευτικό ωροσκόπιο (ηλιακό τόξο και secondary).

Ουσιαστικά, πρόοδοι και διελεύσεις είναι συγκοινωνούντα δοχεία και παρατηρείται συχνά το φαινόμενο η εν δυνάμει δράση των πρώτων να «κουμπώνει» χρονικά με τις δεύτερες, έστω και αν έχουν πάψει να είναι ακριβείς. Κι εδώ, δεν θα πρέπει να βλέπουμε μόνον τη μοίρα της διέλευσης αλλά να αξιολογούμε συνολικά τις ενδείξεις, αναζητώντας εκείνες που έχουν μια εκλεκτική συγγένεια.

Για παράδειγμα, ένα αποκλίνον τρίγωνο -από διέλευση- ανάμεσα στον Δία και την γενέθλια Σελήνη, μπορεί να «ανθίσει», αν η προοδευμένη Σελήνη τύχει και «πιάσει» τον... γενέθλιο Δία!

Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν με κινέζικα για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τις αστρολογικές λεπτομέρειες, γι' αυτό και δε θα συνεχίσω να παραθέτω άλλες, που σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσαν να είναι αντικείμενο... αστρολογικού συνεδρίου, όπως για παράδειγμα οι διελεύσεις πάνω σε ένα γενέθλιο τετράγωνο με ανοχή μερικών μοιρών. Τι γίνεται δηλαδή όταν έχουμε τον Ήλιο στις 10 των Διδύμων, τον Άρη στις 15 της Παρθένου και τον διελαύνοντα Δία στους Διδύμους; Ποιά είναι η ευαίσθητη μοίρα στο συγκεκριμένο σχήμα, η 10η, η 15η ή μήπως το Μεσοδιάστημα τους; Ψιλά γράμματα...

Εκείνο όμως που θέλω να τονίσω είναι πως οι διελεύσεις από μόνες τους δεν αρκούν για να έχουμε μια σωστή εικόνα και επίσης ότι η κατάχρηση τους με τον τρόπο που γίνεται αντί να βοηθά, τελικά βλάπτει την ίδια την Αστρολογία, αφού δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις.

Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπω συναδέλφους μου (και θλίβομαι γι' αυτό) να επιχειρούν να εκτιμήσουν-προβλέψουν μια εξέλιξη, με τη χρήση αποκλειστικά και μόνον των διελεύσεων. Κι αν δεν τους «βγει» μια διέλευση, αντί να τσεκάρουν και τα υπόλοιπα συστήματα πρόβλεψης, σκαρφίζονται διάφορα... απίθανα!

Δυστυχώς, οι λόγοι που συμβαίνει αυτό δεν είναι μόνον η «εμπορικότητα» των διελεύσεων ή η... τεμπελιά των αστρολόγων. Απλά κάποιοι δεν γνωρίζουν να δουλεύουν τα υπόλοιπα συστήματα πρόβλεψης και πορεύονται με ότι έχουν, μαθαίνοντας... στου κασίδη το κεφάλι! Και δεν αναφέρομαι μόνον στους Έλληνες αστρολόγους.

Συχνά διαβάζω και σε αγγλόγλωσσα sites, διάφορα βαρύγδουπα, βασισμένα πάντα στον ακριβή χρόνο σχηματισμού μιας όψης, είτε πρόκειται για όψη διελαύνοντος προς γενέθλιο, είτε μεταξύ διελαυνόντων πλανητών.

Εκεί κάποιοι, υποτίθεται πιο «ψαγμένοι», περιμένουν με το... μικροσκόπιο ανά χείρας να δουν και να μετρήσουν πότε για παράδειγμα σχηματίζεται -καλή ώρα- το τετράγωνο Ουρανού-Πλούτωνα με ακρίβεια, γιατί... τότε θα γίνουν όλες οι καταστροφές.

Στην πραγματικότητα, ένας τέτοιος ακριβής προσδιορισμός μπορεί να χρησιμεύσει στην κατάστρωση του χάρτη της όψης, πάνω στην ίδια λογική που υπολογίζονται οι είσοδοι των πλανητών στα ζώδια, για να δώσει δηλαδή μια εικόνα της επιρροής της όψης, μέχρι τουλάχιστον να συμβεί η επόμενη της σειράς.

Όμως, αναφερόμενοι ειδικά στις όψεις μεταξύ αργών πλανητών, είναι δεδομένο πως η ενέργεια τους σφραγίζει μήνες ή χρονιές και όχι ημέρες και τα αποτελέσματα της επιρροής τους μπορεί να εμφανιστούν πολύ αργότερα.

Μην «τσιμπάτε» λοιπόν στην εύκολη συνταγή των διελεύσεων και της ακρίβειας τους. Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο απλά, θα είχαμε κλείσει το κεφάλαιο Αστρολογία προ πολλού.

Και όσον αφορά ειδικά στην ακρίβεια, είναι ένα στοιχείο που προσωπικά έχω δει να «μετράει» μόνον στις «κρυφές» όψεις, εκείνες δηλαδή που σχηματίζονται ανάμεσα σε έναν τροπικό και έναν αστρικό πλανήτη.

Συνοψίζοντας, οι διελεύσεις μπορεί να ενεργοποιήσουν έναν πλανήτη ή σημείο, αυτό όμως δεν συμβαίνει κατ' ανάγκη την στιγμή που «κλειδώνουν» πάνω του. Υπάρχουν κι άλλες παράμετροι που συμμετέχουν σε αυτό το «παιχνίδι» με το χρόνο και όσον αφορά τα προσωπικά ωροσκόπια, αυτές μπορεί να είναι διαφορετικές κατά περίπτωση.

Η αστρολογική λογική είναι σκόπιμο να κινείται στην κατεύθυνση των κύκλων, όπως για παράδειγμα αυτός της Νέας Σελήνης. Οι καλοί αστρολόγοι γνωρίζουν -και το υποστηρίζουν- πως η επιρροή μιας Νέας Σελήνης απλώνεται μέχρι την επόμενη, για περίπου τριάντα ημέρες, δηλαδή. Γνωρίζουν επίσης ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί με τις εκλείψεις που δυνητικά επιδρούν για ένα εξάμηνο, κατ' άλλους και περισσότερο.

Σε κοσμικό επίπεδο, ανάλογους κύκλους (ενδιαφερόμαστε κυρίως για τους συνοδικούς) έχουν όλοι οι πλανήτες κι αν θέλουμε πραγματικά να βρούμε το σπέρμα μιας κατάστασης ή ενός γεγονότος, από αυτούς πρέπει να ξεκινήσουμε, αφού οι διελεύσεις θα επιβεβαιώσουν απλά την «αρχική αιτία».