Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 24/10 έως 27/10
Δίας, παντός καιρού
Ο Ήλιος και ο Δίας βαδίζουν χέρι-χέρι στον Σκορπιό, ευλογώντας το κάθε τι που γεννιέται κάτω από το φως τους.
Τα έργα των «καλών» μα και των «κακών».
Γιατί, πλάι στον πόθο σου για τιμές και πλούτη, ξεπροβάλλει ο Φάουστ, πρόθυμος να υπογράψει ένα ακόμη συμβόλαιο.
Σου έχω γράψει αρκετές φορές για τα στραβά του Δία ή πιο σωστά για τον «άπληστο» τρόπο που μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι την ενέργειά του, αναζητώντας το εύκολο κέρδος ή το «μέσον» που θα σε βολέψει χωρίς να κοπιάσεις.
Όμως τελικά, όπως και κάθε άλλος πλανήτης στον τομέα του, ο Δίας απλά καθρεφτίζει τον τρόπο με τον οποίο εσύ και η κοινωνία σου ορίζετε την ανάπτυξη, τον πλούτο και την ευτυχία.
Αν λοιπόν εκτιμάς τα «σκουπίδια», τους «φελλούς» που επιπλέουν και τα εύπεπτα υποπροϊόντα μιας φανταχτερής κουλτούρας, ο Δίας θα σου τα προσφέρει πλουσιοπάροχα.
Αν λαχταράς το χρήμα, μπορείς να το έχεις, ανεξάρτητα με το από πού προέρχεται.
Το «ξέπλυμα», βλέπεις, είναι ένα από τα αγαπημένα χόμπι του Δία στον Σκορπιό.
Τι σχέση όμως έχει αυτό με την ανώτερη φύση σου;
Για ένα οποιοδήποτε άλλο ον πάνω στη γη ένα εμφατικός Δίας σηματοδοτεί την καλή του τύχη να έχει γεννηθεί σε ένα περιβάλλον που του παρέχει πλούσια τροφή και την άνεση για να ζήσει και να πολλαπλασιαστεί. Αυτό είναι και τέρμα… Εσύ όμως διαθέτεις κάτι περισσότερο από ένα ζώο, την πνευματικότητα σου κι αυτήν καλείσαι να τιμήσεις.
Ο Δίας υπάρχει για να σου προσφέρει την άνεση να κινείσαι σε υψηλότερες σφαίρες, χωρίς να σε πνίγουν οι ανάγκες της καθημερινότητας.
Κι είναι πραγματικά κρίμα να κάθεσαι πάνω στην ευκολία σου, να τα θεωρείς όλα δεδομένα και να μην κάνεις τίποτα για να βελτιωθείς. Να χάνεις το μέτρο της ύπαρξης σου και να διολισθαίνεις στην απληστία και την αχαριστία, να γίνεσαι «ο γιός του πάρτα όλα», που όλοι του χρωστάνε κι όλοι φταίνε εκτός από αυτόν.
Είναι κρίμα να χαλάς τον κόσμο για ένα ασήμαντο πρόβλημα σου, την ίδια στιγμή που κάποιος άλλος δίπλα σου υποφέρει πραγματικά. Να του στερείς τα αναγκαία για να ικανοποιήσεις το καπρίτσιο σου, όπως ακριβώς συμβαίνει όταν κάποιος με την συνδρομή ενός «μπάρμπα» καπαρώνει μια θέση χωρίς να έχει τα προσόντα, κόβοντας τον δρόμο σε εκείνον που την αξίζει πραγματικά.
Και τούτες τις μέρες, θα δεις πολλά τέτοια φαινόμενα γύρω σου. Θα βιώσεις την τσιγκουνιά ανθρώπων που πάντα έχουν αλλά ποτέ δεν δίνουν, αντίθετα ζητούν ολοένα και περισσότερα. Θα δεις ακόμη πολλούς να πληρώνουν για την διασκέδαση ή την ευχαρίστησή τους, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει τίποτα και κανείς που να μην αγοράζεται. Θα μάθεις για μερικούς ακόμη εμπόρους ψυχών που «τα κονομάνε», αδιαφορώντας για τον ανθρώπινο πόνο.
Θα συνειδητοποιήσεις ακόμα την δυστυχία των ανθρώπων που ευτελίζουν τον Δία τους, λειτουργώντας τον αποκλειστικά και μόνον στο υλικό πεδίο. Παντελώς στερημένοι από αξίες και ιδανικά, πάντα θα φοβούνται ότι αν ξεμείνουν από λεφτά θα γίνουν ένα ξεφούσκωτο τίποτα, μια πρώην εντύπωση χωρίς ουσία.
Θα συγκινηθείς όμως και από την φυσική γενναιοδωρία εκείνων που δεν διστάζουν να μοιραστούν το υστέρημα τους, γιατί δεν εξαρτούν την ευτυχία τους από τα υλικά αγαθά αλλά από την αγάπη. Είναι ευτυχισμένοι όταν βλέπουν γύρω τους ευτυχισμένα πρόσωπα κι όχι την χοντρή κοιλιά τους.
Θα δεις και γελαστούς, αγκαλιασμένους ανθρώπους που χαίρονται ελεύθερα τον έρωτα τους χωρίς να βασανίζονται από ταμπού, ενοχές και συμπλέγματα.
Θα ακούσεις τους ήχους της καρδιάς σου, που μπορεί να βγαίνουν από μια φιλική κιθάρα ή ένα τραγούδι «σπέσιαλ αφιερωμένο» σε όλα τα παιδιά της παρέας.
Αυτός είναι ο Δίας που σου αξίζει πραγματικά. Αυτόν θέλεις να γνωρίσεις. Τον ελεύθερο εαυτό σου που μπορεί να στοχάζεται και να νοιώθει επειδή το θέλει κι όχι γιατί «πρέπει».
Και ευκαιρίας δοθείσης, μπορείτε να συστηθείτε ξανά μεταξύ σας και να σφίξετε τα χέρια, αυτήν την φορά όμως κοιτώντας ο ένας τον άλλον στα μάτια κι όχι στην τσέπη.
Να ανοίξετε πρώτα τις καρδιές σας κι ύστερα τα πορτοφόλια σας.
Και τότε είναι που θα καταλάβεις ότι μπορείς να νοιώθεις πραγματικά ευτυχισμένος, ακόμη κι όταν στερείσαι κάποια βασικά αγαθά, γιατί είναι το αίσθημα της στέρησης που σε βασανίζει κι όχι η ίδια η στέρηση.