Με ένα όνειρο τρελό...

Ο Σεπτέμβριος έφτασε, κουβαλώντας μαζί του τις πιο ακραίες εκφάνσεις της ύπαρξής σου. Ο Ουρανός κι ο Άρης, βλέπεις, σε υποδέχονται, ταράζοντας την ηρεμία που ίσως κατάφερες να κερδίσεις, μένοντας λίγες ημέρες μακριά από την άχαρη και ρηχή καθημερινότητά σου. Κι οι εφιάλτες σου ζωντανεύουν ξανά.

Γυρίζοντας ολοένα σε κύκλους που πλαταίνουν
Το γεράκι δεν μπορεί ν’ ακούσει πια το γερακάρη•
Τα πάντα γίνουνται κομμάτια• το κέντρο δεν αντέχει.
Ωμή αναρχία λύθηκε στην οικουμένη,
Απ΄το αίμα βουρκωμένος λύθηκε ο ποταμός, και παντού
Η τελετή της αθωότητας πνίγεται•
Οι καλύτεροι χωρίς πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι
Είναι γεμάτοι από την ένταση του πάθους..

(W B Yeats Η Δευτέρα Παρουσία, μετάφραση Γ. Σεφέρη)

Όμως, τίποτε δε χάθηκε ακόμη. Έχεις την απάντησή σου και μένει μόνο να αρνηθείς να μπεις στον κόπο των φανατικών.

Η Νέα Σελήνη του Σεπτεμβρίου σου δίνει τα φτερά για να πετάξεις ψηλότερα από εκείνα τα μικρά και ασήμαντα που σε καθηλώνουν. Να υπερβείς τις εντάσεις και τους άγριους τσακωμούς του υλικού κόσμου που σε περιβάλλει. Να αγαπήσεις και να συγχωρέσεις, ξεκινώντας από τον εαυτό σου. Να πιστέψεις σε έναν καλύτερο κόσμο και να ευχηθείς γι’ αυτό.

Να ερωτευτείς αγκαλιά με τα σύννεφα.

➳ Απόκτησε το βιβλίο του Γιάννη Ριζόπουλου «Αστρολογία του 21^ου αιώνα»

Κάποιοι βέβαια θα σου πουν ότι πλανάσαι, ότι κάνεις λάθος και ζεις μια ουτοπία, μα σκέψου το λίγο: Πόσο ουτοπικές είναι, για παράδειγμα, οι διακοπές σου; Όταν φεύγεις από την βουή της πόλης και τους καθημερινούς σου ρυθμούς, ξέρεις φυσικά ότι κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσεις. Αυτό όμως δε σου απαγορεύει να ζήσεις την κάθε στιγμή σου, ρουφώντας αχόρταγα τον ήλιο, την θάλασσα ή τον καθαρό αέρα του βουνού.

Κι αυτές οι στιγμές είναι που σου δίνουν κουράγιο και σε τροφοδοτούν με ενέργεια και αισιοδοξία για έναν ολόκληρο χρόνο, μέχρι να ξαναβρεθείς στον επίγειο παράδεισό σου.

Κάτι ανάλογο σου ζητά να κάνεις ο Ποσειδώνας και τούτες τις μέρες: Να αφεθείς, να χαλαρώσεις, να ονειρευτείς, γιατί όλα αυτά είναι που κρατούν ανοικτό το παράθυρο της διαφυγής σου από τη μιζέρια. Να ανασάνεις βαθιά το οξυγόνο που σου δίνει η παύση, το κενό, το όνειρο…

Ο άνθρωπος, που δεν ελπίζει και δεν πιστεύει, είναι ένας άνθρωπος παγιδευμένος στην κόλασή του.

Το πραγματικό λάθος γίνεται, όταν αρχίζεις να δίνεις στον Ποσειδώνα σου μια συμφεροντολογική διάσταση. Όταν αρχίσεις να αναρωτιέσαι «τι θα κερδίσω εγώ από αυτό», τότε αυτόματα το όνειρο σβήνει και οι προσδοκίες σου γκρεμίζονται, πριν καν ενηλικιωθούν.

Τότε είναι που ο Ποσειδώνας σου μεταμορφώνεται σε έναν κοινό απατεώνα ή σε έναν έμπορο ιδεολογίας.

Αλλά, όλοι αυτοί που τον δείχνουν με το δάχτυλο και τον κατηγορούν δεν είναι παρά εκείνοι που θέλησαν να πετάξουν με τα φτερά του, χωρίς να έχουν μάθει να μοιράζονται, να συγχωρούν και να αγαπούν.

➳ Απόκτησε το βιβλίο του Γιάννη Ριζόπουλου «Το σταυροδρόμι της Αστρολογίας»