Ανθρώπινη αγέλη
Ο Ποσειδώνας σε ταξιδεύει στον φανταστικό σου κόσμο. Τα φώτα σβήνουν κι εσύ στέκεσαι μπροστά στην οθόνη της ύπαρξής σου. Το σενάριο και το έργο είναι διαχρονικό, μόνον οι πρωταγωνιστές αλλάζουν.
Και να που ύστερα από χιλιάδες προβολές, έφτασε και η δική σου η σειρά.
Βρυχάσαι σαν το λιοντάρι της MGM, τα φλας αστράφτουν και μια selfie πιστοποιεί την παρουσία σου στο θέατρο των δραμάτων.
Καμαρώνεις για τα επιτεύγματά σου. Λες πως είσαι ο φορέας της μόνης αλήθειας, ο αναμάρτητος. Ο δικός σου τρόπος είναι ο σωστός κι ο τρόπος του άλλου είναι ο λάθος κι η μόνη σωτηρία του είναι να πειστεί να αναγνωρίσει την υπεροχή σου και να προσκυνήσει το μεγαλείο σου μετανοιωμένος για την πλάνη του.
Αλλιώς, καλά να πάθει!
Είναι ο εχθρός που δεν ακολουθεί τους κανόνες σου, δεν ντύνεται και δεν φέρεται όπως εσύ. Δεν γελά με τα αστεία σου, δεν ερωτεύεται, δεν τρώει όπως εσύ.
Είναι το «αναρχικό στοιχείο» που σε ωθεί να διαβείς τον Ρουβίκωνα της βίας.
Γιουχάρεις, βρίζεις, βιαιοπραγείς.
Μα όλο αυτό δεν το κάνεις μόνος σου. Εσύ ο γεννημένος διαφορετικός, κατέληξες μέλος μιας αγέλης που εμπνευσμένη από την μισαλλοδοξία της, χιμάει για να συντρίψει ό,τι απειλεί τα ιερά και τα όσιά της.
➳ Απόκτησε το βιβλίο του Γιάννη Ριζόπουλου «Αστρολογία του 21ου αιώνα»
Τα απωθημένα σου πήραν πια κεφάλι. Κάποτε, χθες, σήμερα, αύριο, νοιώθοντας την βία στο πετσί σου, παραβιάστηκε η ύπαρξή σου. Θυμάσαι; Φοβάσαι; Βράζεις από οργή;
Μπροστά στο βάναυσο δίκαιο του πάτρωνά σου ήσουν ένα τίποτα, ένα σκουπίδι και παρά τους τόνους καθωσπρεπισμού που σκέπασαν την ντροπή σου, η δίψα για εκδίκηση παρέμεινε ζωντανή.
Κι όταν βρεις την ευκαιρία εκδικείσαι τους αδύναμους για να ρεφάρεις τη δική σου ανημποριά. Χαίρεσαι να βλέπεις τον τρόμο στα μάτια των άλλων, μπας και ξορκίσεις τους δικούς σου φόβους. Να τον σκίσεις τον αλήτη!
Στην πραγματικότητα χτυπάς και μισείς εκείνον τον υποταγμένο εαυτό σου μπροστά στη βία της κοινωνίας και των εκπροσώπων της στη ζωή σου.
Διάλειμμα για ποπ κορν και πατατάκια…
Σίγουρα θα προτιμούσες να παραμείνεις ένας απλός θεατής στην σκοτεινή αίθουσα των πόθων και των φόβων σου, μα δεν είσαι.
Είσαι μέλος της αγέλης.
Εκεί ξεχνάς μονομιάς τις ιδεατές αξίες σου. Εκεί συμμετέχεις σε κάθε βρωμιά, υποκύπτεις αβίαστα σε όλα αυτά που το πνεύμα σου καταδικάζει.
Και η πιο περηφανής νίκη των τεράτων σου είναι όταν κατορθώνουν να σε κάνουν δικό τους, όταν σε αναγκάζουν να ομολογήσεις την ανίσχυρη πίστη σου και να αποδεχθείς την ανυπαρξία σου μπροστά στους δικούς τους θεούς. Το χρήμα, τη δόξα, την εξουσία… Τον νόμο της αγέλης.
Που πήγε η Αγάπη, που σε δίδαξε Εκείνος;
Αυτή όμως είναι μια άλλη ταινία
