Τα Χριστούγεννα σου δίνεται η δυνατότητα να κάνεις μια νέα αρχή

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!

Πολύχρωμα φώτα και στολίδια, αγιοβασίληδες και χαμογελαστά παιδιά, χαρμόσυνες καμπάνες… Τα Χριστούγεννα έρχονται, αλλά φέτος δεν είναι μόνο μια εθιμοτυπική γιορτή. Φέρνουν μαζί τους και το δικαίωμά σου να κάνεις μια νέα αρχή κάτω από τον αστροφώτιστο ουρανό σου.

Κι αν διστάζεις να κάνεις το πρώτο βήμα, σκέψου γιατί η φύση δε διστάζει ποτέ να κάνει μια νέα αρχή;

Είναι που δε σκέφτεται όπως εσύ, αλλά υπακούει αβίαστα στους ρυθμούς που τη διέπουν. Υπακούει στον ήλιο, το νερό, τον άνεμο, στο χώμα που πατάς, με τον ίδιο στερεότυπο τρόπο εδώ και αιώνες. Η φύση δε φιλοσοφεί, αλλά πράττει. Δεν «νομίζει», ούτε «πιστεύει». Δε συγκρίνει το αύριο με το χθες, απλά επαναλαμβάνει τις ακολουθίες της χωρίς τύψεις κι ενοχές. Η φύση δε έχει τραύματα, εκτός από αυτά που της προκαλείς εσύ με τον πολιτισμό σου. Οι μνήμες της δεν είναι ούτε μαθήματα, ούτε καταδίκες αλλά το εχέγγυο της αναγέννησης της. Πάνω απ’ όλα, η φύση αγαπά να δημιουργεί.

Κι εσύ θυμάσαι, θέλεις, ποθείς, μα είναι πολλές οι φορές που το μυαλό σου σε δένει κόμπο. Έμαθες να προβλέπεις, να ζυγίζεις καταστάσεις και να αδρανείς. Πάλι τα ίδια, λες, κι ο ενθουσιασμός σου αποθαρρύνεται. Εσύ διδάχτηκες να «ξέρεις» τη συνέχεια και το τέλος των πραγμάτων, γι’ αυτό δεν ενδίδεις σε μάταιες –όπως λες- ελπίδες. Δεν αφήνεις χώρο στο απροσδόκητο, στη μαγεία του αγνώστου.

Όλα τα ξέρεις και τίποτα δεν ξέρεις..

Το μυαλό σου θα ήθελε να ορίζει ακόμη και τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Να διατάζει «έλα άνοιξη», «φύγε χειμώνα», «στάσου θέρος» και να γίνεται.

Θα ήθελε να μπορείς να προβλέπεις τα πάντα και να τα επαληθεύεις μέχρι κεραίας.

Αλλά πες μου, τότε τι νόημα θα είχε η ζωή σου; Θα έκανες όλα αυτά που έχεις κάνει αν τα ήξερες από πριν;

Θα είχες παλέψει, θα είχες πονέσει, θα είχες γελάσει, θα είχες δημιουργήσει;

Θα είχες δώσει λύσεις εκεί που «δεν προβλέπονταν»;

Είναι η άγνοιά σου που κρατά ζωντανή τη σπίθα σου. Είναι η περιπέτεια του αγνώστου, που καρπίζει τις άδηλες δυνατότητές σου.

Γι’ αυτό παράτα για μια στιγμή τα βιβλία και τις φιλοσοφίες σου, βάλε στο πίσω κάθισμα το μυαλό σου και στην θέση του οδηγού την καρδιά σου.

➳ Απόκτησε το βιβλίο του Γιάννη Ριζόπουλου «Αστρολογία του 21^ου αιώνα»

Ναι, το μυαλό σου είναι το βασικό σου εργαλείο κι αυτό που σε κάνει τόσο ξεχωριστό. Είναι το δίκοπο μαχαίρι σου, είναι συνάμα η ευλογία και η κατάρα σου, η λογική σου και η διαστροφή σου. Μα όπως κι αν έχει, δεν είναι ο μόνος βασιλιάς του κόσμου σου.

Η ανυπότακτη καρδιά σου θα ζητά πάντα το μερτικό της. Αυτή είναι που σε θέλει Άνθρωπο.

Θα καταφέρεις να μονιάσεις το δισυπόστατό σου;

Σε ρωτώ γιατί συνήθως στέκεις αμήχανα ανάμεσα στους δύο πυλώνες της ύπαρξης σου, πριονίζοντας πότε τον ένα και πότε τον άλλον. Από συνεταίρους τους έκανες εχθρούς, έτσι φαντάζουν στην ζωή σου. Έφτιαξες και δίπολα να καθρεφτίζουν αυτήν την αδυναμία σου. Αρσενικό και θηλυκό, γνώση και πίστη, κατάκτηση και δόσιμο έγιναν για σένα άσπρο-μαύρο, θρέφοντας τον διχασμό σου.

Λες κι ο νους σου πασχίζει να λυτρωθεί από την αγάπη, έμαθες να παίρνεις θέσεις απόλυτες, φανατικές, εξοστρακίζοντας με σπουδή την εσωτερική δημοκρατία σου. Υμνείς το ένα, αποκηρύσσεις μετά βδελυγμίας το άλλο. Από την σκλαβιά περνάς στην ασυδοσία κι από την αδικία στην αυτοδικία.

Δεν κάνεις έτσι μια νέα αρχή.

Κάθε φορά που αρχίζεις να κτίζεις τον κόσμο σου επάνω στο μίσος και την απόρριψη, αντί για την ευτυχία σου θεμελιώνεις την δυστυχία σου. Τα πρωτότοκα παιδιά ενός νου αποκομμένου από την αγάπη είναι ο φόβος και η βία. Κι έχεις πετύχει το θλιβερό προνόμιο να είσαι πρώτος στις σφαγές επάνω στον πλανήτη. Θανατώνεις με ευκολία και τους όμοιούς σου, να τι σε κάνει τόσο ξεχωριστό μακριά από την καρδιά σου.

Αν δεν τους φας, θα σε φάνε… Με αυτό σου πιπιλίζουν το μυαλό οι ταγοί σου κι ας μην σε έκαναν πιο δυνατό οι ωκεανοί του αίματος που έχυσες.

Δεν κάνεις έτσι μια νέα αρχή...

Την κάνεις με αγάπη, με συμπόνια, με ενσυναίσθηση. Η καρδιά σου ούτε διχάζει, ούτε κατακρίνει, απλά νοιώθει.

Είναι ο αιώνιος σύνδεσμός σου με τη φύση. Είναι ακόμη ο λίθος που απέρριψε ο οικοδόμος νους σου αλλά εξακολουθεί να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ανώτερης ύπαρξης σου.

Κάνε, λοιπόν, την νέα σου αρχή από καρδιάς. Αυτή είναι που θα ανθίσει και θα καρπίσει, αυτή είναι που θα αναγεννήσει τις καλύτερες πλευρές σου.

➳ Απόκτησε το βιβλίο του Γιάννη Ριζόπουλου «Το σταυροδρόμι της Αστρολογίας»