Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 9 έως 12 Μαρτίου

από τον Γιάννη Ριζόπουλο

Η Πανσέληνος έφυγε αλλά άφησε πίσω της μια σαγηνευτική κληρονομιά. Υπό την διεύθυνση του μαέστρου Πλούτωνα, τα συναισθήματα μας βυθίζονται σε έναν τελετουργικό χορό, όπου συμμετέχουν όλοι οι διακεκριμένοι πρωταγωνιστές ενός ερωτικού δράματος: Το πάθος, ο πόθος, η αιωνιότητα αλλά και η ζήλεια πιασμένη αγκαλιά με την υπαρξιακή αγωνία γίνονται αναπόσπαστα στοιχεία της καθημερινότητας μας, σαν σε αρχαία τραγωδία. Η αυλαία ανοίγει, μαζί και η πρό(σ)κληση του πεπρωμένου, με το σενάριο όμως να είναι ανοικτό κι έτοιμο να γραφτεί από τον καθένα μας.

Πρώτη πράξη: Η σφραγίδα της μοίρας. Δεύτερη, η αγωνία του απλού ανθρώπου για το αν πρέπει να υποταχθεί ή να ξυπνήσει τον ήρωα μέσα του. Και τρίτη, η Κάθαρση, ύστερα από την πάλη με τον αρχετυπικό Δράκο. Η μεταφορά στο σήμερα θα μπορούσε να είναι μια απλή γνωριμία, μια ανύποπτη εμπειρία που όμως υπακούει στην Θεωρία του Χάους και αλλάζει το εσωτερικό μας σύμπαν. Μια στιγμή αρκεί για να πεθάνουμε και να ξαναγεννηθούμε. Και γι’ αυτήν την μεταμόρφωση δεν υπάρχει πιο μαγικό ελιξίριο από τον έρωτα.

Αντιμετωπίζοντας τους φόβους, τις εμμονές μας και βγάζοντας τον politically correct μανδύα μας, είμαστε πλέον γυμνοί μπροστά στην αλήθεια μας, καυτή ή παγωμένη, λευκή ή μαύρη: Όλα σε ένα, όλα σε τίποτα... Θα την κοιτάξουμε κατάματα, θα βουτήξουμε μέσα της ή θα την αποποιηθούμε εν ονόματι της χλιαρής ασφάλειας μας;

Ο φόβος μπροστά στο άγνωστο, μα και η μαγεία των αδάμαστων ενστίκτων. Πάντα μια επαφή της Αφροδίτης με τον Πλούτωνα, βγάζει στην επιφάνεια κάθε τι που η σκέψη μας εκλαμβάνει ως απόλυτο. Κάθε τι που απειλεί τον λογικά τακτοποιημένο κόσμο μας. Και η δική μας απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι ένα πρόθυμο «ναι», γιατί η ιστορία έχει αποδείξει πως ότι αξίζει πραγματικά -όπως η ίδια η ζωή- είναι κτισμένο πάνω σε ένα δύσκολο τέλος.

Κατά τα άλλα, ο ουρανός του Σαββατοκύριακου είναι γενικά ήρεμος και το βάρος πέφτει στις ιδιαίτερες επιρροές που δέχεται ο γενέθλιος χάρτης μας. Οι πιο τυχεροί/ες θα δουν να απλώνονται μπροστά τους τα προικιά της συνόδου Αφροδίτης-Δία που γίνεται μεσοβδόμαδα με την συνοδεία μιας ...κουστωδίας πλανητών. Και με μια πρώτη ματιά, οι συνθήκες για να ξεκινήσουμε κάτι σημαντικό είναι πέραν του δέοντος γόνιμες. Για όλα αυτά όμως θα αναφερθώ στο επόμενο Δελτίο, κάνοντας προς το παρόν ένα και μόνο σχόλιο: Παρ’ ότι για τα προσωπικά θέματα το όλο σκηνικό θυμίζει ρόδο με αγκάθια, τέτοιο «Μεγάλο Τρίγωνο» έχουν καιρό να δουν τα μάτια μας!

Όσον αφορά τα αμέσως προσεχή, ο Ερμής αλλάζει ρότα και από την Δευτέρα ξεκινά την ανάδρομη κίνηση του, βάζοντας μας στο «τριπάκι» της επανεξέτασης και της αναθεώρησης. Με την συνδρομή μάλιστα του επίσης ανάδρομου Άρη, το παρελθόν γίνεται main stream, χωρίς αυτό να περιέχει κάτι εξ ορισμού «καλό» ή «κακό». Μακριά λοιπόν από γενικούς αφορισμούς αλλά και κοντά στα αυτονόητα. Συμφωνίες, συμβόλαια και τεχνικές ρυθμίσεις δεν μπορούν παρά να έχουν έναν προσωρινό χαρακτήρα, ενώ ήδη θα πρέπει να αρχίσουμε να αναζητούμε τις λύσεις που παρέμεναν μέχρι τώρα στο συρτάρι και τους εναλλακτικούς δρόμους που βρίσκονται στην διάθεση μας, κάθε φορά που κάποιος ή κάποιοι φράζουν την βολική διαδρομή μας.

Προς επίρρωση όλων αυτών επισυνάπτω ένα απόσπασμα από το απόκρυφο ημερολόγιο του Ερμή.

Οι αναμνήσεις ενός ανάδρομου Ερμή

«Ανάδρομος ξανά, τι χαρά! Όλοι νομίζουν ότι σκαλίζω το παρελθόν αλλά δεν ξέρουν ότι ως παμπόνηρος και μπαγαπόντης μεταφέρω και το μέλλον στο παρόν. Ο φίλος μου ο Νοστράδαμος που με είχε ανάδρομο τι έβλεπε δηλαδή; Ή μήπως νομίζετε ότι η μετενσάρκωση δουλεύει μόνο προς τα μπρός; Το μανάρι που θα βρεθεί στο δρόμο σας μπορεί να έρχεται από το 2.250, τότε που τα ραντεβού θα δίνονται στον Διαστημικό σταθμό «Blind Love». Εξ ου και η προσομοίωση του με UFO... Έτσι είναι... Μετακομίσεις-μεταφορές, ο καλός Ερμής. Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω.

Θυμάμαι λοιπόν μια ανάδρομη του 1453, τότε που δεν υπήρχαν ούτε αυτοκίνητα, ούτε κινητά, παρά μόνον κάρα και περιστέρια και γράμματα ήξερε ο μισός στους δέκα. Αναδουλειά μεγάλη... Από την στιγμή όμως που κατείχα τα κλειδιά του χωροχρόνου, όφειλα να επιστρατεύσω κάθε back to the future, πολύ περισσότερο που τα επανειλημμένα κρούσματα ανικανότητας των αρμόδιων τεχνικών -σιδεράδων μυλωνάδων, γραφιάδων κλπ- με είχαν φέρει σε αδιέξοδο. Αναγκάστηκα να γίνω λίγο απ‘ όλα για να προλάβω τις πιεστικές προθεσμίες... Με το manual ανά χείρας και το μέλλον στο πιάτο μου, γρήγορα διαπίστωσα ότι τζάμπα πλήρωνα τους αχαΐρευτους τόσο καιρό. Λογιστικές καταστάσεις; Αστεία υπόθεση... Παπακωνσταντίνου speaking. Υπεράσπιση κατηγορουμένου; Παιχνιδάκι.. Άκης uber alles... Διοίκηση μεραρχίας; Το αγαπημένο μου, όπως και της Αλέκας... Χρεωκοπία; ΓΑΠ Α.Ε. Κούρεμα με την ψιλή; Papadimos art coiffure. Οι οδηγίες από το μέλλον ήταν τόσο σαφείς, που κι ένας ηλίθιος θα τα κατάφερνε. Και γιατί παρακαλώ να μην το εκμεταλλευτώ και να θησαυρίσω; Σιγά μην αφήσω όλους αυτούς τους άσχετους-δήθεν επαγγελματίες-να λυμαίνονται το χώρο. Χώρια που ο πτωχός λαός θα με ευγνωμονούσε. Για να κατοχυρωθώ βέβαια αγόρασα 6, 7 συγχωροχάρτια made by Greek Parliament, επισύναψα ένα τζακάτο βιογραφικό και πλήθος από φανταστικές προϋπηρεσίες, όπως «σωτήρας», «πατριώτης» κλπ. Κότσαρα και μια διαφήμιση στο μοναστήρι της γειτονιάς με σπόνσορα τον Πάπα και πλέον ήμουν έτοιμος για την κοινωνία.

-Τώρα θα δουν οι ανίκανοι, πόσα απίδια πιάνει ο σάκος! Με τέτοια επιστημονική μεθόδευση ο πρώτος μου θρίαμβος ήταν θέμα χρόνου κι αυτό ήταν σημαντικό αφού είχα δεν είχα 20 μέρες στην διάθεση μου. Στο διακτινισμένο τηλέφωνο (Siemens εννοείται) ακούστηκε η χαρακτηριστική φωνή Λαού-οργή Θεού:

-Σήκωσ ‘τους και πάρ ‘τους αγόρι μου στον Μεσαίωνα, μπας και γλιτώσουμε από δαύτους!

Και έτσι έπεσε η Πόλη...»