Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια από 3 έως 6 Απριλίου

από τον Γιάννη Ριζόπουλο

Παρ’ ότι ο γέρο-Κρόνος εξακολουθεί να ρίχνει τη σκιά του στις εξελίξεις, πιέζοντας ή διαψεύδοντας τους πιο ρομαντικούς αλλά και δικαιώνοντας τους «πιστούς» του, φαίνεται πως ήρθε η ώρα για την μεγάλη αντεπίθεση της... Αφροδίτης! Η Ωραία του ζωδιακού μπαίνει κεφάτη στην μάχη του κρεβατιού προσπαθώντας με κάθε τρόπο να μας ξαναρίξει στην θάλασσα των συναισθημάτων, μπας και ξεχάσουμε όλα εκείνα που κάνουν τη ζωή μας πιο μίζερη.

Ιππότες και πριγκίπισσες, φτωχοί και αριστοκράτες, πλέκουν το ανοιξιάτικο παραμύθι μας. Μόνο που όπως σε κάθε παραμύθι υπάρχουν και οι ...κακοί! Και να που η Αφροδίτη κόντρα στο «τάξις και ηθική» με μια αθώα κίνηση δαγκώνει το μήλο της Έριδος, την ίδια ακριβώς στιγμή που σε μια άλλη στροφή του χωροχρόνου η ματαιόδοξη Βασίλισσα ετοιμάζει το δικό της δηλητηριασμένο μήλο για την Χιονάτη.

Σε πρώτη φάση, ο έρωτας έχει μαβί και μενεξεδί χρώμα σαν αυτό που πλημμυρίζει τις καρδιές μας το ηλιοβασίλεμα. Γιατί στην άλλη άκρη του ουρανού, κόντρα στον αυστηρό Κρόνο ανατέλλει ο Ποσειδώνας με τις Νηρηίδες του. Και ο ρομαντισμός ανάμεικτος με υψηλά ιδανικά και υπέροχες πτήσεις πάνω στο όχημα της φαντασίας, στήνει μυστικά τις πολεμικές του μηχανές και εκπορθεί το κάστρο του ρεαλισμού, με τις νεράιδες και τα ξωτικά να χορεύουν πάνω στις πολεμίστρες. Ο μύθος του καθενός ζωντανεύει και μας γνέφει δελεαστικά, τυλίγοντας μας με τη δύναμη της ευτυχίας. Όταν το παρόν γίνεται αδιέξοδο, τότε είναι που γινόμαστε οι «μεγάλοι ψαράδες» στην δεξαμενή των ονείρων και των φαντασιώσεων.

Φυσικά για τους «γνωστικούς» δεν πρόκειται παρά για μια ακόμη απάτη, μια ψευδαίσθηση που γίνεται επικίνδυνη για το άρτια δομημένο σύστημα μας. Το σύστημα τους, για να το πούμε σωστά. Εκείνο που υπόσχεται την ανταμοιβή μας, ύστερα από ένα διαρκές ξεπούλημα της αθωότητας μας, ύστερα από την απιστία απέναντι στον εαυτό μας και τον διαρκή βιασμό του έρωτα, στο όνομα των συμφερόντων ή μιας real politic.

Έρωτας με απόδειξη;

Όχι Κρόνε! Σε αγαπάμε γιατί μας θυμίζεις όλα τα «πρέπει» αλλά μπορείς κι εσύ να αποκοιμηθείς για λίγο, αφήνοντας μας μόνους με την δροσερή πνοή των θαυμάτων.

Με το θαύμα της αγάπης που δεν υπολογίζει στην συνταξιοδότηση της. Ας ονειρευτούμε λοιπόν, γερμένοι πάνω στην κουπαστή παρέα με την Φάτα Μοργκάνα του Νίκου Καββαδία.

«Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό

στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου

σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,

που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν...»

Κι ενώ οι οπτασίες στέκουν ασφαλείς μακριά από τη φθορά των νόμων και του αίματος, να ‘σου κι ο αιώνιος κουρσάρος του έρωτα, ο Άρης, που ξεπροβάλλει αρματωμένος, στροβιλίζοντας τα νερά με το κατακόκκινο χρώμα του. Εραστής της Αφροδίτης και κλέφτης των ηδονών του νόμιμου συζύγου της, φέρνει μαζί του τον πειρασμό και το γλυκό μεθύσι μιας άπρεπης αγάπης, όχι πια στ’ αστέρια αλλά κατάχαμα, με τη μυρωδιά του έρωτα να ποτίζει τις αισθήσεις. Ο Πάρις αρπάζει την Ωραία κι εμείς αντιγράφουμε το δράμα με σπουδή. Είμαστε μπροστά στην απόλυτη παράδοση που ελπίζαμε και φοβόμαστε. Ο έρωτας, η ίντριγκα, η προδοσία και ο πόλεμος ανταλλάσσουν ματιές, με τις ασπίδες τους ριγμένες στο χώμα. Θα αγκαλιαστούν; Θα ενδώσουμε;

Αχ ...Ρίτα!

«Είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας

ποιος είναι αυτός που δε λαχτάρησε να πιει

αυτή την γλύκα της κλεμμένης ευτυχίας

λίγο πολύ όλοι την έχουμε γευτεί...»