από τον Γιάννη Ριζόπουλο
Όλοι οι πλανήτες έχουν τις ιδιοτροπίες τους αλλά αυτός ο Ουρανός πραγματικά δεν παίζεται. Κι όταν έρχεται η στιγμή που αναλαμβάνει τα ηνία των κοσμικών επιρροών, πραγματικά δεν ξέρει κανείς από που να φυλαχτεί και τι ακριβώς να προβλέψει, αφού όλα θυμίζουν την σουρεαλιστική όσο και παράδοξη «Χώρα των Θαυμάτων».
Εκπλήξεις, εξαιρέσεις και απρόοπτα σου λέει, χωρίς φυσικά ο Mister Ανάποδος να αποκαλύπτει ποτέ το είδος τους, αφού έτσι θα χαλάσει ο αιφνιδιασμός.
Όμως ο ανθρώπινος νους μπορεί τελικά να είναι πιο... πονηρός από τον Ουρανό, αφού η γκάμα των επινοήσεων του είναι εφάμιλλη με εκείνην του πλανήτη του «επιμελημένου χάους». Ήδη η επιστημονική σκέψη έχει εισχωρήσει στα άδυτα της «Θεωρίας του Χάους», πιάνοντας από τη μύτη το έξυπνο πουλί!
Το μόνο που πραγματικά επιδιώκει ο Ουρανός είναι η δημιουργία μιας νέας τάξης πραγμάτων κι αν το καλοσκεφτούμε δεν διαφέρει τελικά και τόσο από τον «άσπονδο φίλο του», τον Κρόνο, αφού όσο «παράλογη» κι αν είναι η λογική του, δεν παύει να είναι μια λογική.
Κι εμείς πάνω στα χνάρια της πολύτιμης αστρολογικής εμπειρίας, έχουμε τον τρόπο να αντιτάξουμε τις δυνάμεις μας, όχι κοντράροντας αλλά εφαρμόζοντας πιστά τις αρχές της Ομοιοπαθητικής. «Ανωμαλίες» θέλει ο κύριος για να μας σοκάρει; Ας τον σοκάρουμε εμείς λοιπόν... Και τότε θα διαπιστώσουμε πως ο ακραιφνής επαναστάτης και προβοκάτορας μετατρέπεται σε έναν πρώτης τάξεως θεματοφύλακα των παραδόσεων.
Ένας πρώτος γενικός κανόνας είναι να κάνεις τα αντίθετα από αυτά που θα περίμενε κανείς, όπως και το να μην κάνεις αυτά που υπαγορεύονται από τον εκάστοτε «μπούσουλα». Αυτομάτως ο Ουρανός θα πάρει την «απέναντι» θέση, υλοποιώντας αυτό που θέλαμε εξ αρχής.
Αλλά κάτι ακόμη πιο έξυπνο είναι να δρομολογήσουμε εμείς τις αλλαγές ή να υιοθετήσουμε μια ρηξικέλευθη συμπεριφορά, πριν τα βρούμε όλα αυτά μπροστά μας.
Το απλούστερο που έχουμε να κάνουμε λοιπόν είναι το να σύρουμε τον «εξωτικό» χορό του Ουρανού, αναγκάζοντας τον αρχικά να χειροκροτήσει κι ύστερα σκύβοντας το κεφάλι να ομολογήσει: Νενίκηκας με άνθρωπε!
Προς γνώση και συμμόρφωση επισυνάπτεται και το δίστιχο από το άσμα «Θα σου κάνω αλλαγή», με τον Βασίλη Καρρά να αποτυπώνει ερμηνευτικά την σοφία της ζωής.
Θα σου κάνω αλλαγή να το θυμάσαι,
γιατί φεύγεις κι αλλού ξενοκοιμάσαι
Οι αλλαγές μάλιστα μπορεί να είναι ραγδαίες και (π)σαρωτικές, αφού μαζί με τον Ουρανό, σιγοντάρει και ο Άρης. Εδώ είναι που μπαίνουν στο πλάνο και οι απανταχού αντάρτες...
Ήρωες, άπαρτα βουνά.
Ήρωες, με δώδεκα ζωές,
κάστρα του Ολύμπου
και του Παρνασσού φαντάσματα,
ήρωες μες στα χαλάσματα.
Ζυγοί, Παρθένοι και Ιχθύες καλούνται πρώτοι κόντρα στη φύση τους να ανταποκριθούν στην πρόκληση μιας «αιρετικής» στάσης, εγκαταλείποντας τις παραδοσιακές τους τεχνικές, ενώ οι Κριοί, οι Δίδυμοι και οι Υδροχόοι είναι εκείνοι που κρατούν τον πολιορκητικό κριό, απέναντι στο όποιο «κάστρο της συντήρησης». Και για την ώρα, η επανάσταση -νοητική, επιστημονική ή κοινωνική- είναι στα «πάνω» της.
Όμως φευ! Ου γαρ έρχονται μόνοι οι ελευθερωτές... Από τα βάθη του κάτω κόσμου ξεπροβάλλει ο απόλυτος Πλούτων, σέρνοντας μαζί του ένστικτα, φοβίες αλλά και τον πιο ανίκητο πολεμιστή, τον Έρωτα.
Ή όλα ή τίποτα, παιανίζει ο φτερωτός θεός και οι σχέσεις από μια «υπόθεση ρουτίνας», γίνονται θέμα ζωής και θανάτου.
Δίδυμοι, Τοξότες, Αιγόκεροι, Καρκίνοι αλλά και όλοι οι παθιασμένοι εραστές του ζωδιακού, προτάσσουν τις καρδιές και τα κορμιά τους στα μαρμαρένια αλώνια, με έπαθλο το γλυκό μυστήριο της ζωής, ίσως και το άλλο τους μισό. Όμως το τίμημα μιας αποτυχίας είναι αντίστοιχα μεγάλο. 10 προς 1 πληρώνει η νίκη και εννοείται πως οι Σκορπιοί βγαίνουν κερδισμένοι όπως κι αν έχει, αφού αυτοί είναι που «στήνουν» τα στοιχήματα.
Κεραυνός κι αστραπή
Πες μου ποιο χέρι στης μοίρας το χάρτη
Σκορπάει μελάνι
Και σβήνει λιμάνι, σβήνει ρότα, φάρους κι ακτή
Και ποιας πυξίδας η μαύρη λεπίδα
Θα δείξει ελπίδα
Μιας άγνωστης γης προσμονή
Κεραυνός κι αστραπή
Ξάφνου στ' ανήξερο καλοκαίρι
Η κακιά η στιγμή
Φίδι, σκορπιός, μαχαίρι
Στην καρδιά μου όρμησε να τη φαρμακώσει
Κεραυνό κι αστραπή
Ελπίζει πια η ζωή μας στο θαύμα
Άγγελο της χαράς και εκδικητή αντάμα
Τους ανθρώπους που χωρίσαν πάλι να ενώσει
Πες ποιος πλανήτης σαν μαύρος μαγνήτης
Μας εξουσιάζει και μας εκτροχιάζει
Τα όνειρά μας κλέβει κρυφά
Πες μου ποια δίνη μας κρύβει την πρύμνη
Σε ποια μαύρα βράχια
Στης μοίρας τα δίχτυα οδηγεί
Στίχοι: Δημήτρης Φασουλάς
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός
