Lunar Dance: Αν θα μπορούσα τον κόσμο θα άλλαζα…

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Σήμερα θα σας εκθέσω μια προσωπική εμπειρία μου για να σας αναλύσω το θέμα, που μου δημιουργήθηκε κάτω από το Σεληνιακό vibe του Υδροχόου. Σε αυτόν τον άκρως μυστικοπαθή μήνα, πιστεύω ότι πολλές φόρες, όλοι φτάσαμε σε συνειδητοποιήσεις . Ακόμη και απλά καθημερινά πράγματα ή καταστάσεις αποκτήσαν άλλη ουσία , πιο βαθιά. Πόσο μάλλον όταν η Σελήνη βρίσκεται στον Υδροχόο, όπου μας φέρνει συναρπαστικές ιδέες, εμπνεύσεις και εκλάμψεις. Είναι μια κατάλληλη μέρα που όλοι μπορούμε να συλλάβουμε μια αφηρημένη έννοια και να δούμε το πώς τελικά τα διάφορα σκέλη ταιριάζουν μεταξύ τους.

Σήμερα λοιπόν, βρέθηκα σε ένα οδοντιατρείο όπου στο δωμάτιο των επισκεπτών, ήρθα αντιμέτωπη με ένα εξωτικό ψάρι σε ένα ενυδρείο. Ήταν ένα από αυτά τα χρυσόψαρα με βολβοειδή, προεξέχοντα μάτια που στεκόταν ανάποδα , σαν να μην είχε ζωή. Σκέφτηκα ότι μάλλον πέθανε απελπισμένο, νοσταλγώντας το φυσικό του περιβάλλον. Γι' αυτό ζήτησα από την βοηθό να κοιτάξει , εάν το ψάρι ήταν νεκρό, καθώς δεν είχα δει ποτέ ένα ψάρι που σκόπιμα είχε πάρει τη θέση της ακινησίας. Γέλασε και με διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα, ότι το ψάρι ήταν αρκετά υγιές και ευτυχισμένο - στο βαθμό που θα μπορούσε να πει από τις διατροφικές συνήθειες του και ότι θα ζήσει.

Βασικά λυπήθηκα για μια στιγμή, αλλά ... ποια είμαι εγώ για να κρίνω ότι αυτή η θέση που βρίσκεται αυτό το πλάσμα, με μια διαφορετική άποψη του χώρου απ' ότι τα υπόλοιπα του είδους του, ήταν κάπως κατώτερη και μάλιστα δεν ήταν ευτυχισμένο; Και τότε άρχισα να σκέφτομαι το πώς αυτό μπορεί να είναι ένα είδος αλληγορίας για τη δημιουργικότητα . Ότι άνθρωποι που υιοθετούν μια μοναδική πρωτότυπη ματιά, μέσω του οποίου μπορούν να δουν και να ερμηνεύσουν τον κόσμο, δεν πρέπει να ντρέπονται μόνο και μόνο επειδή άλλοι άνθρωποι ,δεν την αντιλαμβάνονται.

Η Σελήνη στον Υδροχόο, μας υποσημειώνει ότι ένα από τα βασικά μαθήματα μας στην ζωή, είναι ότι πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να δούμε τον κόσμο, μέσα από μια διαφορετική οπτική γωνία και ότι δεν μπορούμε πάντα να βλέπουμε, μόνο, ότι έχουμε διδαχτεί ως σωστό. Είμαστε ένα είδος που γεννήθηκε με ένα ιδιαίτερο προνόμιο να βλέπει τα πράγματα και η επιθυμία μας θα πρέπει να είναι να διατηρήσουμε ανοιχτή την αναπτυξιακή καμπύλη μας.

Ως άνθρωποι μπορούμε να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας να πιστέψει, γιατί το μυαλό μας πολλές φορές θα προσπαθήσει να αναλάβει τα ηνία και να μας πείσει σε πράγματα, από φόβο ότι δεν ταιριάζουν. Το μήνυμα λοιπόν σήμερα, είναι ότι πρέπει να μάθουμε να εμπιστευόμαστε το κομμάτι μας που θέλει να δει τον κόσμο ανάποδα και κάτω από το νερό ... και μας βάζει σε επαφή με τα μηνύματα και τα οράματα, ακόμη και πέρα από την κατανόησή μας.

Είναι αυτό το θάρρος που χρειαζόμαστε για να κολυμπήσουμε με το αντισυμβατικό ένστικτό μας που θα ηλεκτρίσει τη δημιουργικότητά μας και θα της δώσει φτερά. Και αν κάποιος κοιτάζει επίμονα εσάς, όπως εγώ κοίταζα το χρυσόψαρο ... δεν υπάρχει ανάγκη να το λάβετε υπόψη. Μέσα από τις δικες σας μικρές και αυθεντικές πράξεις σας, τους δίνετε την άδεια να κάνουν το ίδιο.