«Η μόνη δυνατή μορφή δημοκρατίας είναι η άμεση δημοκρατία. Δηλαδή η δημοκρατία όπου οι άνθρωποι αποφασίζουν μόνοι τους και όχι μέσω αμετακλήτων εκπροσώπων.»
Τάδε έφη Κορνήλιος Καστοριάδης για να συμπληρώσει: «Η πρώτη και κύρια δουλειά αυτών των αμετάκλητων αντιπροσώπων -εκτός εάν πιστεύουμε στον Άγιο Βασίλη- είναι να κατοχυρώνουν την επανεκλογή τους».
Κι αν η άμεση δημοκρατία δείχνει για τους περισσότερους ένα όνειρο απατηλό στη σύγχρονη πολιτική, οι Ισλανδοί, αξιοποιώντας τις δυνατότητες του διαδικτύου, απέδειξαν τελικά το αντίθετο. Ότι δηλαδή, το πρόβλημα δεν είναι διαδικαστικό αλλά ουσιαστικό. Όταν υπάρχει η βούληση, όλα γίνονται...
Αστρολογικά, η δημοκρατία εδρεύει βέβαια στο Ζυγό και η Δήμητρα είναι ο προφήτης της. Κάθε φορά λοιπόν -όπως καλή ώρα- κλείνει κάποιο ραντεβού με τον Ήλιο, οι δημοκρατικές συνειδήσεις... αναγεννώνται εκ της τέφρας τους, απαιτώντας συμβούλια, συνέδρια, συσκέψεις και ψηφοφορίες, πολλές ψηφοφορίες ώστε να επιβληθεί το «γενικό καλό». Κι εδώ επιστρατεύονται όλες οι αρετές -εντός ή εκτός εισαγωγικών- της πολιτικής, όπως είναι για παράδειγμα, η ευγλωττία, η ρητορική, η δημαγωγία και ο λαϊκισμός. Το ταμπού της πλειοψηφίας είναι εκείνο που καθορίζει την έκβαση κάθε υπόθεσης και οι εκατέρωθεν υπερασπιστές της δημοκρατίας γνωρίζουν ότι για να πάρουν τους «αναποφάσιστους» με το μέρος τους «δικαιούνται» να χρησιμοποιήσουν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον.
Εδώ η δημοκρατία και η Δήμητρα συναντούν τους δαίμονες τους...
Και απέναντι σε αυτό το πανηγύρι της δημοκρατίας -και ενίοτε της υποκρισίας- όπου συχνότατα οι αποφάσεις καθυστερούν τόσο ώστε να μην υλοποιηθούν ποτέ, στέκεται ο Άρης. Το «στέκεται» είναι βέβαια σχετικό, αφού τα νεύρα του κοντεύουν να κουρελιαστούν από την καθυστέρηση. Βγάζει καπνούς απ' τα αυτιά και βαδίζει πάνω-κάτω σαν ανήμερο θηρίο -που είναι δηλαδή- βλέποντας ότι διακυβεύονται η ουσία και η φήμη του... Ο Άρης, πρώτον δεν κατέχει από διαδικασίες και δεύτερον δεν δεσμεύεται από καμία «αρχή της πλειοψηφίας». Ποιός βλάκας εφηύρε τη δημοκρατία; Αυτό σκέφτεται διαρκώς και το μόνο που θέλει είναι να γίνουν όλα άμεσα και γρήγορα. Όποιοι δεν συμφωνούν, όξω απ' την πόρτα! Όσο λοιπόν το πράγμα καθυστερεί, του 'ρχεται να πιάσει από το μαλλί όλους αυτούς τους συνεδριάζοντες και να τους ανασκολοπίσει προς παραδειγματισμό. Θυμάται, τους πολέμαρχους που ποτέ δεν ζήτησαν από τον εχθρό να ψηφίσει το πως θα τον λιανίσουν. Το μυαλό του πλημμυρίζει από ένδοξα παραδείγματα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» που έσωσαν κόσμο και κοσμάκη από την καταστροφή.
Εδώ ο Άρης συναντά τους δικούς του δαίμονες...
Είναι γεγονός ότι όσο περισσότερο λιμνάζει η δημοκρατία σε φαύλους κύκλους, τόσο πιο πολύ βρίσκει το δίκιο του ο Άρης. Κι αντίστροφα, όμως, όσο μανιάζει η αφεντιά του, τόσο περισσότεροι αναπολούν τα δημοκρατικά αγαθά.
Αυτό είναι φίλες και φίλοι το ουράνιο «παιχνίδι» των ημερών, το οποίο ως είθισται θα αποτυπωθεί και επί της Γης.
Την Τετάρτη, ο αστρικός Άρης κάνει μια «κρυφή» σύνοδο με τον Ερμή, δρομολογώντας την βεβαιότητα ότι «δεν κάνεις ομελέτα, αν δεν σπάσεις αυγά». Αυγά όμως, όχι το πόδι σου ή του... Παράλληλα, η Δήμητρα σχηματίζει ένα straight τετράγωνο με τον Ήλιο, αναθερμαίνοντας την ανάγκη διαβουλεύσεων ζωτικής σημασίας και γενικότερα τις συνεργασίες που επισημοποιούνται με χαιρετούρες, υποκλίσεις, πρωτόκολλα και υπογραφές.
Οι ζωδιακοί πρωταγωνιστές αμφότερων των «παρατάξεων» είναι πρωτίστως οι εκπρόσωποι των μεταβλητών (Δίδυμοι, Παρθένοι, Τοξότες και Ιχθύες) που καλούνται να ισορροπήσουν ανάμεσα στην γνώμη των πολλών και το «έτσι θέλω» του ενός.
Επίσης, με βάση τους πλανήτες που ανεβαίνουν στην κοσμική σκηνή, οι Κριοί και οι Ζυγοί θα είναι συχνά και αναπόφευκτα οι δράστες ή τα θύματα στις επίκαιρες αψιμαχίες εντός και εκτός «κοινοβουλίου».
Τελικά όμως, ουδείς στερείται του δικαιώματος συμμετοχής, εφ' όσον έχει πλανητόχαρτο με βούλα και σφραγίδα, που πιστοποιεί ότι είναι είτε ευθύς και αψύς, είτε ένας μικρός Αβραμόπουλος.
Ο Άρης βέβαια, ως γνήσιο αναρχικό εξωκοινοβουλευτικό στοιχείο, έχει μερικούς ακόμη τρόπους να μας ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη ή το αίμα στο κεφάλι. Είναι γνωστό ότι βρίσκεται πίσω από κάθε κατόρθωμα και κάθε ρεκόρ, στο Citius, Altius, Fortius οφείλει εξ άλλου ένα μεγάλο μέρος της καλής φήμης του. Παράλληλα είναι γνωστή η εμμονή του με τα ατυχήματα, τα σπασίματα, τα πρηξίματα, τους πυρετούς και οτιδήποτε ακόμη μπορεί να μας καθηλώσει προσωρινά στο κρεβάτι του πόνου. Το «προσωρινά» είναι κι εκείνο που τον σώζει κι ας σφαδάζουμε από την επίσκεψη του...
Ας επανέλθω όμως στα προβλήματα της δημοκρατίας, που αυτές τις ημέρες ενδέχεται να ενσκήψουν στο μικρόκοσμο μας.
Τι συμβαίνει όταν αυτοί που θέλουν και μπορούν -όπως πχ ο Άρης- παρεμποδίζονται από τους άλλους οι οποίοι χρησιμοποιούν τις δημοκρατικές διαδικασίες ως πρόσχημα της απροθυμίας τους; Οι «διαδικασίες» έχουν από τη φύση τους έναν γραφειοκρατικό χαρακτήρα κι όποιος επιθυμεί να αποτρέψει μια ανεπιθύμητη εξέλιξη και είναι καλός στα διαδικαστικά «τερτίπια» και κατεβάζει η κούτρα του, μπορεί να παγώσει μια απόφαση, χωρίς να μπει καν στην ουσία της. Ερμής speaking και μάλιστα ανάδρομος...
Θυμάμαι στα φοιτητικά μου χρόνια, τις Γενικές Συνελεύσεις με τις ατέρμονες συζητήσεις επί της διαδικασίας, που είχαν σαν μοναδικό σκοπό να... απηυδήσουν οι πραγματικοί θιασώτες της άμεσης δημοκρατίας και να αποχωρήσουν πριν ψηφίσουν (κατά). Έτσι στο αμφιθέατρο έμεναν τελικά μόνον τα «δέντρα», που είχαν «δαγκωμένη» την ψήφο τους και έναν θεάρεστο σκοπό: Να γιουχάρουν τον αντίπαλο ή να χειροκροτούν τον «καθοδηγητή» τους, εξασφαλίζοντας μια μόνιμη θέση στην κομματική-κοινωνική αποδοχή και δικτύωση τους, μέσα στο αγαπημένο τους «μαντρί». ...
Αυτή είναι η «ντεμέκ» δημοκρατία των συνδικαλιστών κι όσοι τα έζησαν, είτε στα πανεπιστήμια, είτε αργότερα στη δουλειά τους και την κοινωνία, ξέρουν ότι με δαύτους δεν βγάζεις άκρη.
Συνεχίζουμε ωστόσο να ψηφίζουμε μακαρίως, μαθημένοι στην «εξίσωση» Άρης συν Δήμητρα, ίσον καλά να πάθουμε...
Τερτίπια και αυταρχισμός, αυθαιρεσία και κωλυσιεργία. Οι δύο όψεις του ίδιου στρεβλού νομίσματος με το οποίο πληρωνόμαστε εδώ και πολλά χρόνια, υποφέροντας πρωτίστως από ένα έλλειμμα αυτογνωσίας, μπροστά στις κάλπες.
Δίνουμε πέντε λεπτά για τέσσερα χρόνια, μια θέση στο Δημόσιο και δύο μούντζες.
Μάλιστα, εθισμένοι στην ανωμαλία, ψηφίζουμε αναλόγως και για εκείνα τα μικρά πράγματα που συνθέτουν την καθημερινότητα μας.
Και επειδή το ένα φέρνει το άλλο, αν θέλουμε πραγματικά να την προασπίσουμε από τα παρατράγουδα του «όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος», θα πρέπει ίσως να προλάβουμε τις εξελίξεις κι αυτό μπορεί να συμβεί με τρεις κυρίως τρόπους.
Κατ' αρχήν μπορούμε να επιστρατεύσουμε τον ανώτερο εαυτό μας και τις πνευματικές αξίες-αναζητήσεις του. Σε ένα πεδίο πνευματικής άμιλλας, ο Άρης μετατρέπεται αυτομάτως από βάρβαρος σε Ιππότη και βέβαια έχει τη Magna Carta στο τσεπάκι.
Μπορούμε ακόμη να «κάψουμε» την πλεονάζουσα ενέργεια με συγκεκριμένο έργο, όχι απαραίτητα υψηλών προδιαγραφών. Καρφιά, σφυριά, πριόνια και κασμάδες είναι οι πολύτιμοι αρωγοί μας σε αυτήν την προσπάθεια, ενώ για τους λάτρεις των ρεκόρ υπάρχουν και τα χρονόμετρα.
Τέλος, μπορούμε να αποταθούμε εκεί όπου οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι από τη φύση τους συνοπτικές. Στον έρωτα δεν χωρούν πολλές ψηφοφορίες κι αυτό έλειπε δηλαδή, να χρειαζόμαστε την έγκριση του κονκλάβιου για να πέσουμε στο κρεβάτι με τον άνθρωπο μας. Ένας ωραίος έρωτας είναι, όχι η εκλογή του Πάπα κι εδώ ο «καπνός» της καμινάδας δεν είναι ούτε μαύρος, ούτε άσπρος αλλά πολύχρωμος, συνοδευόμενος μάλιστα από πλουμιστά αστεράκια...
*Θέλετε να μάθετε τι προβλέπουν για εσάς τα άστρα για τον επόμενο χρόνο; Το astrology.gr έχει τις απαντήσεις εδώ.
