Ματς, μουτς... Χρόνια πολλά χρυσό μου!
Στις μέρες μας όλα τείνουν να γίνουν τυπικά. Τυπικά φιλιά, τυπικές αγκαλιές «δυτικού τύπου».
Αγκαλιές και φιλιά κατά συνθήκην που ίσα-ίσα κάνεις την κίνηση για να μην σε πουν ακοινώνητο/η. Αγκαλιές και ασπασμοί του αέρα, που απλά τσεκάρουν το εισιτήριο της μοναξιάς σου μέσα στο πλήθος.
Μια μοναξιά που της λείπει η πραγματική αγκαλιά, αυτή που ανοίγει την καρδιά σου και νοιώθεις το ρευστό «κάτι» να σε πλημμυρίζει.
Μια μοναξιά, που της λείπει το πραγματικό φιλί της Αγάπης και μην πάει ο νους σου μόνον στο ερωτικό.
Ίσως να σε προβληματίζει και σένα αυτή η τυπικούρα. Δεν θέλω βρε αδελφέ αλλά τι να κάνω, που όλοι φιλιούνται κι αγκαλιάζονται;
Και συχνά καταπολεμάς τη δυσφορία σου με τα πρέπει σου. Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του... Fili είναι θα περάσει. Agalia είναι θα περάσει.
Όμως όχι, που πήγε η λεβεντιά σου;
Το φιλί σου έχει αξία. Το ίδιο κι η αγκαλιά σου.
Εξ άλλου τι σχέση έχεις εσύ με τις φραγκολεβαντίνικες φιοριτούρες; Η κληρονομιά σου δεν είναι τα greeklish συναισθήματα...
Εδώ είναι Ελλάδα, η χώρα με το διάχυτο φως και τις διαχυτικές εκδηλώσεις, αυτές που βγαίνουν από την ψυχή σου κι όχι από την προσποιητή ευγένεια σου.
Στα γράφω όλα αυτά γιατί φέτος έτυχε η γιορτή της Αγάπης να συνδυαστεί με μια πραγματική όψη Αγάπης. Με πραγματικές, ζεστές αγκαλιές και με φιλιά που δεν πουλιούνται έναντι πινακίου κοινωνικής φακής.
Η σύνοδος της Αφροδίτης με τον Χείρωνα, που γίνεται την Κυριακή του Πάσχα μπορεί να απελευθερώσει το συναίσθημα σου, απέναντι σε εκείνους τους ανθρώπους που νοιώθεις πραγματικά δικούς σου.
Αυτούς που νοιάζεσαι και σε νοιάζονται.
Από αυτήν την άποψη, το φετινό σου Πάσχα δικαιούται να είναι «οικογενειακό» και παραδοσιακό.
Θα μου πεις, καλά όλα αυτά αλλά εγώ χρειάζομαι κάτι περισσότερο από μια grande mama. Θέλω μια ζεστή φωλιά γεμάτη από έρωτα.
Μην ανησυχείς, ο Χείρωνας έχει προνοήσει και γι' αυτό. Να ξέρεις όμως ότι βλέπει το πράγμα πολύ σοβαρά –την αποκατάσταση έχει στο μυαλό του- γι' αυτό μην μπεις στην διαδικασία αν δεν το 'χεις.
Κι ακόμη, μπορεί να φέρει στο δρόμο σου ένα αγαπημένο πρόσωπο, έναν παλιό σου έρωτα, που αναζητά την ολοκλήρωση του. Το παρελθόν σου κτυπά την πόρτα και μαζί του σε κατακλύζουν παραδοσιακά ή αρχετυπικά σχήματα αγάπης, σαν αυτά που έμαθες στα παραμύθια. Πριγκίπισσες, ιππότες, λουλούδια, φιλιά κι αγκαλιές που σε κάνουν να φλέγεσαι, να ονειρεύεσαι, να προσμένεις και να υπομένεις. Θα το αντέξεις;
Θα μου πεις πάλι και θα έχεις δίκιο: Ναι αλλά τι γίνεται με την πανανθρώπινη Αγάπη, την συγχώρεση και την παγκόσμια αγκαλιά; Η γιορτή της Αγάπης δεν είναι μόνον για τους δικούς μας, αυτή είναι βέβαια μια όμορφη αγάπη αλλά ίσως γράφεται με μικρό άλφα...
Σωστά, μα στην πραγματικότητα είσαι εσύ που βάζεις το μικρό ή το μεγάλο άλφα.
Η μήτρα είναι κοινή και για τις δύο. Εσύ είσαι που καλείσαι να κάνεις το μεγάλο άλμα, να θεωρήσεις δηλαδή ως οικογένεια σου τον κόσμο ολάκερο κι όχι μόνον ότι περιορίζεται στο «μαντρί» σου. Ξέρω ότι αυτό που σου ζητώ δεν είναι εύκολο αλλά αξίζει μια προσπάθεια, πολύ περισσότερο που ο κόσμος γύρω σου –και μέσα σου- είναι, χρόνια τώρα, ένας «κόσμος χωριστά», ένα apartheid. Ίσως έχεις παραμερίσει αυτά που σε ενώνουν με τους άλλους, τους «απ' έξω», τους παρείσακτους και εν δυνάμει εχθρούς σου, τονίζοντας τις διαφορές σου. Διαφορές που συχνά πληρώνονται με αίμα. Το ίδιο κάνουν κι αυτοί απέναντι σου και καταλαβαίνεις ότι έτσι δεν πας πουθενά.
Κάνε λοιπόν το βήμα, πέρνα την πύλη του μικρόκοσμου σου, όχι βέβαια σαν πρόβατο επί σφαγή αλλά με συνείδηση του ρόλου σου και εξοπλισμένος με την βούληση σου να μετατρέψεις την μικρή αγκαλιά σου σε τεράστια. Εξ άλλου για το μέλλον σου πασχίζεις. Είναι ένα βήμα που νομοτελειακά κάποια στιγμήν θα το κάνεις, μαζί σου και η Ανθρωπότητα.
Μέχρι τότε βέβαια, δεν θα πάψει να σε απασχολεί η αγάπη σου για τον άνθρωπο σου. Την φαντάζεσαι αιώνια κι αγνή, είναι αλήθεια όμως ότι ο έρωτας που νικά τα πάντα και σε μεταμορφώνει έχει και πολλά... δηλητηριώδη βέλη στην φαρέτρα του!
Και πρέπει να ξέρεις ότι, μετά τον Χείρωνα, η Αφροδίτη έχει κι άλλες περιπέτειες, από αυτές που μπορεί να λαχταράς αλλά μπορεί και να... μην σου αρέσουν. Τις εκτός ελέγχου...
Έτσι λοιπόν, για το φιλί και την αγκαλιά σου, από την Δευτέρα και μετά αρχίζει να γίνεται επίκαιρο ένα τραγούδι του 1973, σε μουσική Γιώργου Κατσαρού, στίχους Ηλία Λυμπερόπουλου και πρώτη ερμηνεία του αείμνηστου Δημήτρη Μητροπάνου.
Νικολή, Νικολή
Πόσο πάει το φιλί στη Δύση στην Ανατολή;
Στην Αθήνα είναι φθηνό
και το παίρνεις μάνι μάνι
μα στην Κρήτη και στη Μάνη
το πληρώνεις με στεφάνι
Πόσο πάει η αγκαλιά στη θάλασσα και στη στεριά;
Στην Αθήνα είναι φθηνή
και την παίρνεις μάνι μάνι
μα στην Κρήτη και στη Μάνη
την πληρώνεις με στεφάνι
Χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση!
{youtube}mN-6aPH-k54&feature=youtu.be{/youtube}
Κατέβασε τώρα το application του astrology.gr, για iphones, ipads και ipods εδώ.
