Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 2/8 έως 5/8

Ο Ερμής φλερτάρει με τον Δία και τον Άρη, ανάγοντας το παιχνίδι σε κορυφαία πράξη των ημερών. Κι εσύ μπορείς να διαλέξεις, από ρακέτες ή βόλεϊ στην παραλία και τάβλι μέχρις εσχάτων, μέχρι επιτραπέζια... σπορ κάθε είδους. Πρόσεξε μόνον μην απορροφηθείς από τις ντάμες και καεί το φαγητό!

Φυσικά, κάθε παιχνίδι έχει και τις στραβές του. Εγωισμοί, αντιπάθειες και τα... φρικτότερα ελαττώματα κάνουν παρέλαση, απειλώντας να μετατρέψουν την ευχάριστη ομήγυρη σε πεδίο βολής. Μαζί και οι κάθε είδους επιδείξεις ικανοτήτων ή αλλιώς... μαγκιές, που στοχεύουν στο να εντυπωσιάσουν φίλους και εχθρούς.
Ουδέν μεμπτόν, από τη στιγμή που στο παιχνίδι βιώνεις την αλήθεια σου και βλέπεις κατάματα την αλήθεια των άλλων.

Κατ' αρχήν, κάθε παιχνίδι εμπεριέχει τις βασικές κοσμικές αρχές και στην δική μας γλώσσα είναι μια αστρολογική μικρογραφία. Οι παίκτες μπορεί να έχουν μια έδρα, να χωρίζονται σε ομάδες-φυλές ή κάποιος από αυτούς να κάνει τη «μάνα» (Χείρωνας και Σελήνη). Κάθε παιχνίδι έχει τον ανταγωνισμό του για την πρωτιά (Άρης), τους κανόνες και τις εξαιρέσεις του (Κρόνος και Ουρανός), τα κλεψίματα ή τις ζαβολιές του (Ποσειδώνας), τις πρόσκαιρες συμμαχίες (Δήμητρα), τις νοητικές δεξιότητες (Ερμής και Έρις), τα συναισθηματικά πάνω-κάτω (Σελήνη), την διασκέδαση (Αφροδίτη και Δίας) αλλά και την... Πλουτώνια δίψα για εκδίκηση (πάμε μια ρεβάνς;). Φυσικά δεν λείπει και ο παράγων τύχη (Δίας), που συχνά στέφει τους νικητές ανεξάρτητα από τις ικανότητες τους.

Παίζοντας, όλο το σύμπαν βρίσκεται στα πόδια σου.

Κι αν στοχαστείς γύρω από τη φύση κάποιων αγαπημένων σου παιδικών παιχνιδιών, θα δεις ότι η ενέργεια κάποιων «παρεξηγημένων» τύπων του ζωδιακού, όπως για παράδειγμα του Πλούτωνα και του Ποσειδώνα, υπάρχει παντού.
Στο κρυφτό και στα αινίγματα, η παρουσία τους είναι αυτονόητη, στο φιδάκι σε καταπίνουν λίγο πριν τον τερματισμό ή σε ανεβάζουν στα ουράνια, σε όλα σχεδόν τα επιτραπέζια κρύβονται κάτω από τις κάρτες εντολών, στα χαρτιά προσπαθείς να τους μαντέψεις, στο σκάκι σου κάνουν το πιόνι βασίλισσα. Τελικά αυτοί οι «μυστήριοι» τύποι σου γίνονται τόσο οικείοι.

Σοφά είναι όλα τα παιχνίδια κι εσύ παίζοντας γίνεσαι σοφότερος.

Και είναι σωστό το ότι αν δεν έχεις παίξει με τους φίλους σου, δεν ξέρεις τίποτε γι' αυτούς. Έχεις μόνον την «σοβαρή», την «καθώς πρέπει» εικόνα τους, πίσω από την οποία κρύβονται επιμελώς όλες οι αγνές μα και οι σκοτεινές πλευρές τους.
Κι αν δεν έχεις παίξει με τον εαυτό σου, στην πραγματικότητα γνωρίζεις πολύ λίγα γι' αυτόν.

Η ουσία είναι ότι μέσα από το παιχνίδι ανακαλύπτεις ή αποδέχεσαι πράγματα, που η «ώριμη» λογική σου αρνείται να συλλάβει ή να αποδεχθεί.
«Παιδιαρίσματα» λέει και διαγράφει μονομιάς κάθε δημιουργική προοπτική. Διαγράφει την αλήθεια σου, έτσι όπως φαίνεται μέσα από τα παιδικά σου μάτια.

Πολλές ανακαλύψεις έγιναν μέσα από το παιχνίδι των παιδιών. Ένα καλό παράδειγμα είναι το σύγχρονο τηλεσκόπιο, που επισήμως η επινόηση του αποδίδεται είτε στον Γαλιλαίο, είτε στον Χανς Λίμπερσχάι αλλά στην πραγματικότητα προηγήθηκαν τα παιδικά μάτια που, βάζοντας στη σειρά δύο χρωματιστά γυαλάκια, είδαν μια τεράστια μύγα να τα θωρεί. Ήταν τα παιδιά του Ζαχαρία Ζανσέν, ενός Έλληνα ωρολογοποιού που ζούσε στην Ολλανδία κι ο ίδιος μπήκε στον κόπο να αξιοποιήσει το εύρημα των παιδιών φτιάχνοντας έναν «μαγικό σωλήνα».

Ή μήπως φαντάζεσαι ότι ο τροχός επινοήθηκε από κάποιον ενήλικα; Νομίζω ότι βλέπεις κι εσύ κάποια «πρωτόγονα» παιδάκια να κυλάνε το παιχνίδι τους, την ώρα που οι γονείς τους αγωνιζόντουσαν για την επιβίωση τους.

Και φαντάσου, πόσες τέτοιες ανακαλύψεις αγνοήθηκαν από τους ενήλικες προγόνους σου, επειδή ήταν «παιδιαρίσματα».

Είναι ίσως χαρακτηριστικό ότι αυτή η πλευρά της ζωής περιθωριοποιήθηκε για πολλούς αιώνες, όπως ακριβώς συνέβη και με τα παιδιά, που έπρεπε να περιμένουν μέχρι τον 20ο αιώνα για να βρουν μια θέση που να τους αξίζει.
Οι «σοβαροί» άνθρωποι υποτίμησαν το παιχνίδι ή του έδωσαν την διάσταση που ταίριαζε στην σοβαροφάνεια τους. Παίζουν μόνον για να κερδίζουν χρήματα, αυτό είναι το μόνο έπαθλο που τους συγκινεί και απειλούν να δηλητηριάσουν με την παραδόπιστη μανία τους κάθε αθώο παιχνίδι.

Έχεις διαβάσει ή ακούσει πουθενά για τα παιχνίδια που έπαιζε ο μικρός Χριστός; Ο Βούδας, ο Κομφούκιος, ο Μωάμεθ, ο Μωυσής; Ο Φρόυντ, ο Μαρξ, ο Γιουγκ, ο Γκάντι, ο Μέγας Αλέξανδρος;
Κάθε σχετική πληροφορία θεωρήθηκε ανάξια λόγου κι ας αποκάλυπτε το υπόβαθρο, τις αφετηρίες και τον βαθμό της αγνότητας των μετέπειτα «μεγάλων ανδρών».
Ή μήπως τελικά πρόκειται για ένα... επικίνδυνο μυστικό, πολύ καλά φυλαγμένο;

Σχετικά αργά, κάποιοι πρωτοπόροι παιδαγωγοί όπως η Μαρία Μοντεσόρι, έβαλαν το παιχνίδι στις μαθητικές τάξεις, κάνοντας πράξη το «παίζω και μαθαίνω».
Οι παιδαγωγοί σου έδειξαν τον δρόμο του παιχνιδιού, κάνοντας σου ένα μεγάλο δώρο. Μην το απαξιώσεις.
Η καρδιά σου κτυπά στους ρυθμούς των παιχνιδιών. Άκουσε την.

Ύστερα ήρθε και το θεατρικό παιχνίδι. Όχι πια μόνον για τα παιδιά αλλά για τους ενήλικες. Εδώ να δεις ανακαλύψεις, αναπληρώσεις και θεραπείες. Ναι, θεραπείες, αφού σε αυτό το παιχνίδι απελευθερώνεσαι και δεν ντρέπεσαι για τις ευαισθησίες σου. Βλέπεις κατάματα τις αδυναμίες και τις ενοχές σου αλλά δεν σε πλακώνουν πια. Τις θάβεις με ένα νεύμα, ένα γέλιο. Γελάς μαζί τους, γελάς με τον καθωσπρεπισμό σου που καθήλωσε το συναίσθημα σου σε μια αναπηρική πολυθρόνα. Σηκώνεσαι, περπατάς, νοιώθεις.

Παίξε λοιπόν. Ανανέωσε την επαφή σου με το παιδί, που βιάστηκες να εγκαταλείψεις για «να μεγαλώσεις». Παίξε στην καθημερινότητα σου, παίξε με τον έρωτα, αφού δεν νοείται πλήρης σχέση χωρίς παιχνίδι. Έχεις δει πουθενά να απεικονίζεται ο έρωτας σαν «μεγάλος»;

Και για να παίξεις σωστά, θα πρέπει να θυμηθείς τα νιάτα σου.
Θυμάσαι τότε που ήσουνα μικρός κι έπαιζες και τσακωνόσουν με τους φίλους σου; Τη μια στιγμή βριζόσαστε και την άλλη αγκαλιαζόσαστε. Λίγο ο εγωισμός, λίγο οι ζαβολιές, δεν ήθελε και πολύ να αρπαχτείτε, γρήγορα όμως φιλιώνατε εκτός κι αν...

Εκτός κι αν κάτι μαμάδες και μπαμπάδες χάλαγαν την συνταγή, μπαίνοντας στην μέση για να εφαρμόσουν τους κανόνες των μεγάλων στους μικρούς. Άτεγκτες πεποιθήσεις και δομημένες προκαταλήψεις, έπαιρναν την θέση της αθωότητας σου. Ο αγαπημένος συμπαίκτης σου γινόταν ένας ανεπιθύμητος ξένος και τα κοινά παιχνίδια σας ένα τεκμήριο ενοχής.

Και αυτές οι φωνές των μεγάλων, οι ίδιοι κανόνες, ηχούν ακόμη στα αυτιά σου, κάνοντας σε να ακυρώνεις το αυθόρμητο παιχνίδι σου προς χάρη μιας «σοβαρότητας», συνυφασμένης τελικά με την δυστυχία, την καταπίεση και μπόλικα απωθημένα. Έγινες «σοβαρός» αλλά και στάσιμος, μακριά από την αλήθεια σου, συχνά προς χάρη του κέρδους και της εξουσίας. Είπαμε, παίζεις μόνον για να κερδίσεις...

Κι εγώ σου λέω, παίξε για να παίξεις. Παίξε για να διατηρήσεις άσβεστη τη φλόγα της ελευθερίας σου.
Το παιχνίδι έχει εξ ορισμού έναν ανατρεπτικό χαρακτήρα, αφού οι ζαβολιές και τα τεχνάσματα είναι που κλέβουν την παράσταση. Σε μαθαίνει πώς να σπας τους κανόνες και να ανακαλύπτεις το καινούριο ή το παλιό που γίνεται σαν καινούριο.

Έλα να παίξουμε λοιπόν, να σπάσουμε τους κανόνες και να το χαρούμε. Έλα να εκφραστούμε, να αγωνιστούμε, να κλάψουμε, να χαρούμε, να θυμώσουμε, να νικήσουμε, να χάσουμε, χωρίς «να το δέσουμε κόμπο». Έλα να ξανανιώσουμε παιδιά, μπολιάζοντας την συνείδηση μας με το δώρο της δημιουργικότητας.

Κατέβασε τώρα το application του astrology.gr, για iphones, ipads και ipods εδώ.