Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 13 έως 16 Δεκεμβρίου

Τούτες τις ημέρες οι εύκολες λύσεις μπορεί να φυτρώνουν μπροστά σου σαν τα μανιτάρια. Είναι ο Δίας που τις βγάζει στον αφρό, ο φίλος σου ο «Χοντρός», μα το τι θα γίνει τελικά δεν εξαρτάται από αυτόν αλλά από εσένα.

Κι ανησυχώ, γιατί υποψιάζομαι ότι τον χειρίζεσαι το ίδιο άγαρμπα, όπως τον Κρόνο σου, που τον θεωρείς γκαντέμη και γρουσούζη. Τον Δία τον συνταυτίζεις με την καλοπέρασή σου κι όχι με τον εσωτερικό σου πλούτο. Τον θέλεις πάροχο υλικών διευκολύνσεων, διαφορετικά λες τι να τον κάνω;

Όταν ήσουν μικρός κι έμαθες για τους δύο δρόμους της ζωής, αποφάσισες -θα έλεγα με ενθουσιασμό- να ακολουθήσεις εκείνον της Αρετής. Τον ανηφορικό δύσβατο και κακοτράχαλο δρόμο του Κρόνου, που μόλις τον βαδίσεις όλον φτάνεις στην πόρτα του Παραδείσου σου. Σε αυτήν την επιλογή σε έσπρωξαν και οι δάσκαλοι σου, αφού σε δίδαξαν ότι ο άλλος δρόμος, ο κατηφορικός, πλατύς και φωταγωγημένος οδηγεί στην καταστροφή και τον εκμαυλισμό σου. Οδηγεί στην Κόλαση σου.

Έτσι λοιπόν άρχισες να δυσκολεύεις τη ζωή σου για να μοιάσεις στον ήρωα σου τον Ηρακλή.

Στήριξες τις ανθρωπιστικές αξίες. Έμαθες να πιστεύεις στην αλληλεγγύη, στο δίκιο και την αξιοκρατία. Για καιρό επέμεινες να υπερασπίζεις τις αξίες σου κι ας έβλεπες γύρω σου να επικρατούν αυτοί που τις ξεπουλούν με την πρώτη ευκαιρία, αυτοί που εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις πατώντας επί πτωμάτων.
Πίστευες ότι αργά ή γρήγορα θα τιμωρηθούν για την ασέβεια τους.

Για καιρό απαρνήθηκες το κάθε τι που αντίβαινε στην ηθική σου, κρατώντας ψηλά τη σημαία της αξιοπρέπειας σου. Άντεξες αδικίες κι αχαριστίες, νίκησες πειρασμούς σαν του Χριστού, όμως η δικαίωση που σου είχαν τάξει αργούσε να έρθει.

Πόση υπομονή να κάνεις πια;

Κατέληξες σχεδόν μόνος, πένητας και ταλαιπωρημένος να σηκώνεις τον σταυρό του μαρτυρίου. Όχι μόνον του δικού σου αλλά και της κοινωνίας ολάκερης.
Έσωζες την τιμή της, αίροντας αυτόν τον σταυρό κι αυτό σε έκανε να νοιώθεις υπερήφανος.

Τον κουβαλούσες χρόνια, μα κάποτε κουράστηκες και τα παράτησες. Ο Ιώβ έπαψε να είναι πειστικός. Είδες ότι οι ασεβείς στην πλειοψηφία τους, όχι μόνον δεν τιμωρήθηκαν από τη θεία Νέμεση αλλά έγιναν μεγάλοι και τρανοί. Συνέχιζαν να χαίρουν εκτίμησης και να καλοπερνούν. Συνέχισαν να κερδίζουν από το αίμα και τους κόπους σου, συνέχισαν να σου φορτώνουν το φταίξιμο για ότι πήγαινε στραβά. Όταν βέβαια τους έκανες τα χατίρια ήσουν ο «αναντικατάστατος», ο «σοφός», ο «κυρίαρχος λαός». Όταν όμως τους πήγαινες κόντρα γινόσουν άχρηστος, επιπόλαιος και παραπλανημένος. Εχθρός της τάξης και της ασφάλειας, που φυσικά είναι συνώνυμη της κυριαρχίας τους επάνω σου.

Ανακάλυψες ότι η ισχύς τους είσαι εσύ. Στο είπαν εξωραϊσμένα και οι πάλαι ποτέ βασιλείς σου: «Ισχύς μου η αγάπη του λαού» αλλά πλέον κατάλαβες ότι αυτή η αγάπη είναι συνώνυμη της εθελοδουλείας.

Κι όταν η ίδια η ζωή σε δίδαξε ότι οι ανήθικοι κι οι εκμεταλλευτές είναι που κινούν την Ιστορία και ορίζουν τις τύχες σου είπες «νισάφι πια», θέλω κι εγώ να βάλω το δάκτυλο στο μέλι, να αρπάξω την κουτάλα κι όποιον πάρει ο χάρος!

Η επαναστατημένη νιότη σου ήταν πια μακρινή ανάμνηση.
Προσαρμόστηκες λοιπόν κι άρχισες να καλοβλέπεις την πλατιά λεωφόρο, τα φώτα, τις τιμές και τις ευκολίες της. Ήθελες όμως και μια καλή δικαιολογία για την κυβίστηση σου. Άρχισες λοιπόν τις εκπτώσεις αρχικά «για το παιδί σου», όπως είπες.
Προσέτρεξες στους «μπαρμπάδες» για να το βολέψεις, ανεξάρτητα αν είχε τα προσόντα ή όχι. Και κοντά του βολεύτηκες κι εσύ, γιατί εδώ που τα λέμε είναι να μην κάνεις την αρχή.
Έγινες κολλητός με τους προύχοντες, μοιραζόσουν το άρωμα της χλιδής τους και φυσικά γρήγορα έμαθες να συναινείς σε πράξεις και τακτικές που κάποτε καυτηρίαζες.
Βολεύτηκες και ξέχασες τις αρχές σου. Ή πιο σωστά τις «αναδόμησες», επί το ρεαλιστικότερον.

Κι έγινες ένας από αυτούς, ένας συνένοχος του εκμαυλισμού σου, θεωρώντας ότι νίκησες για πάντα την μιζέρια σου. Ότι έπιασες την καλή.
Σκέφτηκες ότι τα όσα πίστευες κάποτε δεν ήταν παρά μια συνέπεια της αδυναμίας σου. Όχι δεν ήταν η αλήθεια σου, απλά εποίησες την ανάγκη φιλοτιμία. Μπορεί κιόλας να σκέφτηκες κι ότι όλα αυτά στα μάθαιναν επίτηδες για να μην μπλέκεσαι στα πόδια των ισχυρών και μοιράζεσαι την πίτα τους. Γιατί οι ισχυροί του κόσμου σου βαδίζουν αβασάνιστα στην πλατιά λεωφόρο με τα μεγάλα φώτα.

Όμως τώρα ξέφυγες, είδες το φως το αληθινό, πέταξες στα αζήτητα την ιδεολογία σου, την ηθική σου, τις αυστηρές αρχές σου κι επιτέλους πρόκοψες. Πήρες μέρος στην νομή του πλούτου και της εξουσίας, έμαθες να ποδοπατάς τους άλλους τηρώντας ίσως τα προσχήματα, συχνά και χωρίς αυτό. Άφησες την αξίνα του πνεύματος σου, τους προβληματισμούς και τις κοινωνικές ευαισθησίες σου κι άρχισες να εντρυφάς στα funds και τα χρηματιστήρια. Πήρες σκάφος και σύχναζες στα πιο in μέρη. Οι πόρνες σου κι οι σκόνες σου ήταν πια πολυτελείας κι όχι ότι να ΄ναι. Ντυνόσουν με πανάκριβα ρούχα φτιαγμένα στις φάμπρικες του τρίτου κόσμου και ποτισμένα με τη δυστυχία των εργατών. Των παιδιών, των ψυχών που κάποτε θεωρούσες αδέλφια σου. Συνήθισες να επενδύεις στην δυστυχία των άλλων ξεζουμίζοντας τους. Έγινες «μάγκας», «ξύπνιος»...

Όμως τώρα στέκεις εν μέσω της κρίσης, ακούγοντας κραυγές και οιμωγές. «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» σου λένε, που στη γλώσσα της λεωφόρου που ακολουθείς, σημαίνει «άρπαξε ότι μπορείς». Μα δεν σου έμειναν και πολλά για να αρπάξεις. Πρόλαβαν οι πιο «μάγκες» από σένα κι έμεινες στον άσσο, πριν προλάβεις να χορτάσεις τις χάρες και τις ευκολίες σου. Τα φώτα έσβησαν κι εσύ πια ανησυχείς σοβαρά για το μέλλον σου. Αφού δεν ήσουν φτιαγμένος για το μεγαλείο, δεν ήξερες τα «άλλα κόλπα του», τι το ήθελες; Σε πήρε ο κατήφορος και σταματημό δεν έχεις...
Αναλογίζεσαι μήπως τελικά έκανες πολύ άσχημα που εγκατέλειψες στα μισά τον δρόμο της Αρετής και ζητάς από το σύμπαν να σου δώσει μια δεύτερη ευκαιρία.

Και την έχεις.

Μπροστά σου, όπως τότε στα μικράτα σου, ανοίγονται οι δύο γνωστοί σου δρόμοι.
Στέκεις ξανά σε σταυροδρόμι, αυτή τη φορά όμως σέρνεσαι και είσαι βαρύς γιατί κουβαλάς και τις αλυσίδες της υποδούλωσης σου στην ύλη, το κέρδος, το συμφέρον.

Αν συνεχίσεις τον κατήφορο είναι βέβαιο ότι θα γκρεμοτσακιστείς. Αν πάλι σκεφτείς να τραβήξεις τον ανήφορο της Αρετής, πώς να το κάνεις ζωσμένος με βαρίδια;

Πρέπει λοιπόν πρώτα να σπάσεις τις αλυσίδες σου. Να αποτινάξεις όλα αυτά που φορτώθηκες και πίστεψες ότι ήταν το διαβατήριο σου για την ευτυχία. Τα δάνεια σου θα σε κυνηγούν αιώνια αν δεν τους δώσεις μια να πάνε πέρα. Και δεν εννοώ μόνον τα τραπεζικά αλλά κυρίως τα δάνεια της ψυχής σου.

Αν δεν συνειδητοποιήσεις ότι η επιλογή σου δεν μπορεί να βασίζεται στο τι έχεις αλλά στο ποιος είσαι, τζάμπα παλεύεις. Αυτή είναι η πιο ουσιαστική ευκαιρία σου για να ξαναβρείς τα φτερά της νιότης σου και να χαράξεις το δικό σου μονοπάτι.

Κατέβασε τώρα το application του astrology.gr, για iphones, ipads και ipods εδώ.