Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 7/11 έως 10/11

Ξέρεις ότι ο κόσμος είναι χωρισμένος σε δύο βασικές κατηγορίες, σε αυτούς που έχοντας μια μεγάλη αίσθηση καθήκοντος δίνουν περισσότερο από αυτό που τους αναλογεί, υποτιμώντας συχνά τον εαυτό τους και σε εκείνους που τα θεωρούν εξ αρχής όλα δικά τους είτε το αξίζουν, είτε –το συνηθέστερο- όχι.
Οι πρώτοι, δεσμεύονται από τις αξίες τους και παράγουν ποιότητα, έχοντας συχνά στην διάθεση τους πενιχρά μέσα, οι δεύτεροι «τυχαίνει» να έχουν τον πλούτο στα χέρια τους και αρέσκονται να καταναλώνουν σε ποσότητες. Οι μεν κάνουν από μόνοι τους τα πράγματα δύσκολα ή τα παίρνουν πολύ σοβαρά κι αγχώνονται οι δε ζουν ξέγνοιαστα αναζητώντας πάντα τον ευκολότερο δρόμο προς την επιτυχία.

Από τη μια πλευρά οι «αδικημένοι» κι από την άλλη οι «τυχεροί», οι πληβείοι και οι πατρίκιοι, οι υπηρετούντες και οι ηγεμόνες τους.

Αυτή είναι η Ιστορία του κόσμου σου, μέσα από το πρίσμα του δίπολου Κρόνου-Δία. Όχι πως οι δύο ουράνιοι φίλοι σου περιορίζονται μόνον σε αυτόν τον τύπο λειτουργίας αλλά για την ώρα το ανθρώπινο είδος δυσκολεύεται να αξιοποιήσει με διαφορετικό τρόπο τις «προσταγές» τους, δηλαδή την ενέργεια τους

Αλλά ανεξάρτητα από την αδικία που υφαίνεται και γιγαντώνεται μέσα από αυτήν την διαδικασία, καταλαβαίνεις ότι τελικά αυτοί οι δύο τύποι ανθρώπων δεν μπορούν να υπάρξουν ο ένας χωρίς τον άλλον, αφού εκπληρώνουν αλλήλους.

Αν μάλιστα ρωτήσεις κάποιον «προνομιούχο» για αυτήν την ανισότητα, πιθανότατα θα σου απαντήσει ότι «έτσι δουλεύουν τα πράγματα, από καταβολής κόσμου» Κι από την στιγμή που συγκροτείται ένας «βολικός» εξελικτικός μηχανισμός δεν υπάρχει κανείς λόγος να ανατραπεί αυτή η... ανισορροπία.
Ειδικά σε μια καπιταλιστική κοινωνία με νεοφιλελεύθερο μάλιστα προσανατολισμό, το κέρδος είναι το Α και το Ω της... ύπαρξης!
Αν έχεις, είσαι «κάποιος», ένα όνομα αλλά αν δεν έχεις είσαι ένα τίποτα.

Το πρώτο μεγάλο δίδαγμα λοιπόν είναι ότι δεν μπορείς να περιμένεις από τους «έχοντες και κατέχοντες» να προασπίσουν το δίκιο εκείνων που «δεν έχουν». Το συμφέρον τους θα κοιτάξουν κι άντε το πολύ-πολύ να πετάξουν λίγα ψίχουλα στους «αποκάτω» για να κάνουν τους καλούς. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτοί είναι οι χρηματοδότες, οι «επενδυτές», που δίνουν ένα και παίρνουν εκατό, έχοντας μάλιστα την απαίτηση να τους ευγνωμονούν γι' αυτό.

Το ότι βέβαια στο υπάρχον σύστημα είναι οι πρωταγωνιστές κι όλα γίνονται για το χατίρι τους, δεν σημαίνει ότι αυτός είναι και ο μόνος ορθός δρόμος για την πολυπόθητη «ανάπτυξη».

Υπάρχει και μια μικρή μειοψηφία που ακολουθεί μια μέση οδό. Αυτοί «πονάνε» το έργο τους αλλά και τους ανθρώπους που έχουν στην δούλεψη τους, γιατί έχουν βαθιά μέσα τους την πεποίθηση ότι κανείς δεν είναι στην πραγματικότητα «μεγάλος και τρανός», όταν η επιτυχία του είναι ποτισμένη από την ανέχεια ή ακόμη και το αίμα εκείνων που «διαφεντεύει».

Σπάνιο φαινόμενο, θα μου πεις.
Σύμφωνοι αλλά... υπάρχει!

Και αποτελώντας την εξαίρεση του κανόνα, αυτό το μικρό δείγμα δίνει μια εικόνα για κάτι διαφορετικό, πιο συνεργατικό, που δεν κινείται στην σφαίρα της ουτοπίας και κυρίως έχει κάποιους συγκεκριμένους και κοινά αποδεκτούς κανόνες, που δεν ερμηνεύονται κατά το δοκούν. Σε ψυχολογικό επίπεδο πρόκειται για ανθρώπους που πατάνε γερά στα πόδια τους και δεν τους κατατρέχει κάποιο σύνδρομο καταδίωξης. Κι όποιος φοβάται λιγότερο, μπορεί να είναι και πιο δίκαιος.

Αυτή είναι μια «μέση» λειτουργία του δίπολου Δία-Κρόνου, από την πλευρά ενός «εξελιγμένου» Δία

Από την άλλη πλευρά, αν ρωτήσεις κάποιον από τους «ριγμένους» της υπόθεσης, από αυτούς δηλαδή που δουλεύουν σκληρά και υπεύθυνα για να καρπώνονται τα οφέλη άλλοι, πιθανότατα θα σου απαντήσει στον ίδιο μοτίβο «έτσι γίνεται εδώ και αιώνες».

Αυτός είναι ο «ρεαλιστής» τη υπόθεσης κι όσο περνά από το χέρι του πασχίζει να «πλασαριστεί» στην καλύτερη θέση, ώστε τα «ψίχουλα» του αφεντικού να καταλήγουν κατ' ευθείαν στο στόμα του, το δικό του κι όχι του διπλανού, που μπορεί να πεθαίνει της πείνας. Συχνά μάλιστα για να το πετύχει αυτό σπρώχνει, τσαλαπατά και αδικεί όποιον νομίζει ότι πάει για να του φάει τη θέση, δανείζεται δηλαδή την νοοτροπία του «προτύπου» του. Δημιουργεί ακόμη τον μικρόκοσμο του, ώστε να μπορεί να προστάζει εκεί που «τον παίρνει» και να βγάζει το «κάτι τις» του ως μεσάζων.
Έτσι δημιουργούνται στρατιές από «λαμόγια» ή/και «λακέδες», που ζουν μεταξύ των δύο κόσμων, υλοποιώντας μια στρεβλή εκδοχή της «μέσης οδού».
Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι κακομοίρηδες γύρω σου κι ελπίζω να μην συγκαταλέγεσαι σε αυτούς, αφού είναι μάλλον το χειρότερο είδος, κάτι σαν υποπροϊόν ή ζόμπι στον «δρόμο της ανάπτυξης».

Υπάρχει βέβαια κι εκείνος που θα σου απαντήσει «που θα πάει, θα γυρίσει ο τροχός», εννοώντας μάλλον κάποιο είδος επανάστασης που θα αποκαταστήσει τις αδικίες, ίσως μάλιστα να έχει την τιμή να είναι ο αρχηγός ή τουλάχιστον ο υπαρχηγός της. Εδώ ταιριάζει η γνωστή φράση «ας ήμουν εγώ πρωθυπουργός και θα τους έδειχνα» αλλά η συχνά επαναλαμβανόμενη όσο και πρόσφατη Ιστορία, έχει αποδείξει το μάταιο της φράσης.
Εδώ δεν υπάρχει καμία μέση οδός, απλά συμβαίνει μια μεταπήδηση από την μια κατηγορία στην άλλη, αφού μόλις «καπαρώσει» την θέση του, ο νέος ηγέτης «εξαναγκάζεται» να κυβερνήσει με τους... παλιούς όρους!

Είναι δύσκολη τελικά αυτή η «μέση οδός»...

Θα συναντήσεις όμως και κάποιους «μη προνομιούχους», που την έχουν βρει. Είναι το αντίστοιχο της μειοψηφίας των «αποπάνω» και χαρακτηρίζονται από την σπουδή τους να κάνουν την δουλειά τους, όσο πιο άρτια γίνεται, χωρίς να συμμετέχουν σε ίντριγκες και παιχνίδια εξουσίας. Είναι οι ίδιοι που ξέρουν να στέκουν αλληλέγγυα στον καθένα που έχει ανάγκες μεγαλύτερες και πιο πιεστικές από τις δικές τους. Είναι κι εκείνοι τελικά που δεν παίρνουν τοις μετρητοίς το κάθε τι, δεν «καθηλώνονται» από αυτά που –υποτίθεται πως- τους ορίζουν αλλά βρίσκουν τον τρόπο να πετάξουν ψηλότερα.
Δεν κουβαλούν ενοχές ή απωθημένα κι η ανασφάλεια τους κινείται σε λογικά πλαίσια. Θεωρούν την «αποτυχία» το ίδιο φυσιολογική με την «επιτυχία». Συχνά αστειεύονται και διασκεδάζουν την ώρα που κάποιος άλλος δίπλα τους τρέμει σαν το ψάρι. Αποπνέουν μια σοφία κι ας μην έχουν πτυχία και πιστοποιητικά.

Και το μυστικό αυτής της συνταγής δεν είναι παρά το ότι έχουν μάθει και ξέρουν να «διοικούν» τον εαυτό τους, πετώντας από μέσα τους όλα εκείνα που δεν τους άρμοζαν. Ξέρουν την αλήθεια τους και είναι τόσο σίγουροι γι' αυτήν που δεν χρειάζεται να την «αποδεικνύουν» διαρκώς στους άλλους.

Αυτή είναι η «μέση οδός» από την πλευρά του «εξελιγμένου» Κρόνου.

Κι από την πλευρά σου δεν μένει τίποτε άλλο από το να «παντρέψεις» τους δύο πλανήτες απαλείφοντας το μεγαλύτερο μέρος των ανισοτήτων που παράγει η ανθρώπινη ανεπάρκεια ή όπως λέγεται αλλιώς η χαμηλή συνειδήτότητα.

Κατέβασε τώρα το application του Astrology.gr, για το iPhone, το iPad ή το iPod σου!