Ο Δίας και ο Κρόνος επιχειρηματολογούν στους ουρανούς, περί δικαίου και ηθικής, περί επέκτασης και περιορισμού, περί ευκολίας και δυσκολίας. Κι εσύ μπορεί να νομίζεις ότι ο καθένας από τη μεριά του προσπαθεί να σε κερδίσει και να σε κάνει δικό του, μάλλον όμως μετράνε τα «κουκιά» τους, αφού είναι ελάχιστοι εκείνοι που παραμένουν ουδέτεροι απέναντι στις προθέσεις τους. Πιθανότατα κι εσύ έχεις ήδη ταχθεί υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Φανατικά και αμετάκλητα, όπως αρμόζει σε κάθε γνήσιο οπαδό. Μα κάτι μέσα σου προστάζει ότι έφτασε η στιγμή, να τους ζητήσεις το λόγο και να πάρεις θέση.
Και ιδού ο λόγος σου:
«Σεβαστοί μου πλανήτες,
Πάει πολύς καιρός που μου είπατε για πρώτη φορά να πιστεύω στην κοσμική δικαιοσύνη. Ότι «υπάρχει Δίκης οφθαλμός, ός τα πανθ’ ορά» και γι’ αυτό θα πρέπει να είμαι υπομονετικός στις ατυχίες μου αλλά και τις αδικίες που βιώνω καθημερινά.
Ότι «θα γυρίσει ο τροχός» και θα φάω κι εγώ γλυκό ψωμί.
Όμως τα χρόνια πέρασαν και δικαίωση δεν βρήκα. Βλέπω την μοίρα να ευνοεί μόνιμα τους εκλεκτούς της, που δεν είναι δα και τα καλύτερα παιδιά. Θρασείς και κακομαθημένοι, ακολουθούν απαρέγκλιτα τον «χρυσό» κανόνα τους: Εκεί που σου χρωστάνε, σου ζητάνε και το βόδι!
Χρόνια περιμένω μπας και συμμορφωθούν, μπας και αλλάξουν τακτική, μα τίποτα. Μαθημένοι στον εύκολο δρόμο εξακολουθούν να αρπάζουν τα καλύτερα κομμάτια, αφήνοντας μου κάποια ψίχουλα και αν...
Που είναι το λάθος;
Το πρώτο κακό για μένα είναι ότι με μάθατε να τους ζηλεύω και να τους θαυμάζω. Οι περισσότεροι από δαύτους μου κουνούν το δάκτυλο καθισμένοι σε λαμπερούς θώκους, σε θέσεις που δεν κουράστηκαν για να αποκτήσουν αλλά τους δόθηκαν κι αυτές εύκολα, με την εξουσία του χρήματος και της γενιάς τους. Δεν πρόκειται ποτέ να νοιαστούν για τις ανάγκες μου, γιατί οι δικές τους ανάγκες είναι ενός άλλου κόσμου. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι «να κάνουν το κομμάτι τους» επάνω στις δικές μου πλάτες.
Κι εγώ έχω πέσει στην παγίδα για τα καλά. Με έπεισαν -με πείσατε- ότι η φυσική τους θέση είναι να με εξουσιάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Αν είναι πολιτικοί, τους χειροκροτώ κάθε φορά που βγάζουν λόγους και τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Προσβλέπω βέβαια και στην εύνοιά τους, μήπως και τα ψίχουλά μου προαχθούν σε ξεροκόμματα. Γι’ αυτό κάνω τα στραβά μάτια όταν με εξαπατούν ολοφάνερα, όταν κλέβουν το βιός μου και βολεύουν «ημετέρους» αντί για μένα. Η ισχύς τους είναι πιο πειστική από την αίσθηση δικαίου μου.
Αν είναι οικονομικοί παράγοντες, τρέχω ξοπίσω τους, σέρνομαι και παρακαλώ μήπως και εξασφαλίσω ένα εισιτήριο για την μεγάλη ζωή που ονειρεύομαι. Που με έβαλαν αυτοί να ονειρεύομαι, για να με κρατούν στο χέρι. Και κοιτάξτε να δείτε τι ωραία που με παίζουν... Μου λένε ότι αν δεν «φυσάς το παραδάκι», είσαι ένα τίποτα, μα μου αρνούνται τα χρήματα όσο παραμένω ένα «τίποτα». Μου λένε δηλαδή να γίνω πλούσιος για να πλουτίσω, κι εγώ πασχίζω να το πετύχω με τον τίμιο ιδρώτα μου. Μα γρήγορα μαθαίνω ότι αν δεν κλέψω και δεν εξαπατήσω, αν δεν φερθώ σκληρά σε αυτούς που πρώτοι έχουν ανάγκη την συμπόνια μου, ποτέ δεν θα τους φτάσω. Και καταριέμαι τη μοίρα μου, που με έκανε φτωχό.
Αν είναι σταρ, φτασμένοι ή εκκολαπτόμενοι, ασχολούμαι επισταμένα με κάθε χαζή λεπτομέρεια της καθημερινότητάς τους, πιστεύοντας ότι έτσι κλέβω κάτι από την ευτυχία τους, ότι γίνομαι κι εγώ ένας από αυτούς. Δανείζομαι την δόξα τους για να νιώσω δοξασμένος, μα όταν σβήσουν τα φώτα ξαναγυρίζω στη μιζέρια μου, στη σκληρή πραγματικότητα και τις χαμηλές πτήσεις μου. Οι λογαριασμοί δεν θαμπώθηκαν από την λάμψη των σταρς, είναι ακόμη εκεί και με περιμένουν. Ούτε κι εγώ έγινα καλύτερος βέβαια, επειδή έζησα τη ζωή κάποιων άλλων.
Κι αν είναι απλά ένας γείτονάς μου, που καμαρώνει για τις ακριβές επιλογές του, μου αρέσει να τον κουτσομπολεύω και να φτιάχνω σενάρια για το πώς κατάφερε να ξεχωρίσει, την ίδια στιγμή που απευθύνομαι στην εύνοιά του. Ζητώ να με ελεήσει με τον πλούτο του κι ας είναι ματωμένος με το αίμα των ομοίων μου.
Όλοι αυτοί είναι για σένα οι «ισχυροί», που ορίζουν την μοίρα μου. Και για να μην τους αδικήσω προσωπικά θα σας πω ότι είναι οι εκλεκτοί ενός συστήματος που τρέφεται από τις ανισότητες και τις αδικίες. Του δικού σας συστήματος, δυστυχώς... Είναι πολύ δύσκολο, λοιπόν, να πράξουν διαφορετικά γιατί το ίδιο το σύστημά τους θα τους ξεβράσει. Εξ άλλου, οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνωρίζουν και δεν έχουν συνειδητοποιήσει την αδικία, με τον τρόπο που την ορίζω.
Το δεύτερο κακό για μένα είναι ότι πάντα περιμένω να σωθώ από κάποιον άλλο. Καλή ώρα από εσάς. Αλλά ακόμη κι αν είμαι όπως λέτε ο τελευταίος τροχός της αμάξης, δεν παύω να είμαι ένας τροχός, που μπορεί να σας εκτροχιάσει. Γι’ αυτό αγαπητοί μου πλανήτες, ο λόγος μου μετράει κι ας προσπαθείτε να με πείσετε για το αντίθετο.
Ναι, υπάρχει κοσμική δικαιοσύνη αλλά αυτό που μου κρύψατε είναι το ότι εγώ είμαι ένας από τους δικαστές της. Κι αν τελικά δεν εκπληρώσω τον ρόλο μου, αν δεν υπερασπίσω το δίκιο και την αλήθεια, πώς έχω την απαίτηση να το κάνει κάποιος άλλος για μένα;
Με μάθατε να απευθύνομαι στην αφεντιά σας για κάθε καλό ή κακό που μου συμβαίνει. Όμως τα ψέματα τελείωσαν και πάρτε το χαμπάρι: Σας δίκασα και βρεθήκατε ανεπαρκείς κι ανάξιοι να ορίζετε τη μοίρα μου, χωρίς τη δική μου συγκατάθεση. Γι’ αυτό απαλλάσσεστε από τα καθήκοντα σας!»
Αυτά είπες κι οι δύο γιγάντιοι πλανήτες κοιτάχτηκαν με νόημα. Ύστερα έσκυψαν, σε αγκάλιασαν και παράγγειλαν στην κοσμική μπάντα τον πιο χαρούμενο χορό.
Ήσουν πλέον ένας από αυτούς.
{youtube}fTJrVVDVfqA&feature=youtu.be{/youtube}
Κατέβασε τώρα το νέο application του Astrology.gr, για iphone, ipad και ipod εδώ.
