Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια από 21 έως 24 Μαΐου

Από μικρό παιδί έμαθες ότι πρέπει να προσπαθείς, διαφορετικά θα γίνεις ένας άχρηστος, ένας τενεκές ξεγάνωτος, όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου στην μακρινή δεκαετία του ‘70.
Στο υπενθύμιζαν διαρκώς οι γονείς σου στο σπίτι, οι δάσκαλοί σου στο σχολείο κι εσύ πείστηκες πως αφού το λένε όλοι, δεν μπορεί, έτσι θα ‘ναι.

Η παιδική σου ψυχή γοητεύτηκε από τον μύθο της Αρετής και της Κακίας. Ήταν λέει ο Ηρακλής -νέος ακόμη, πριν πιάσει το ρόπαλο- καθισμένος σε ένα σταυροδρόμι, όταν εμφανίστηκαν δύο κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά. Η πρώτη, που του συστήθηκε σαν Τύχη αλλά στην πραγματικότητα την έλεγαν Κακία, ήταν παρφουμαρισμένη, λάγνα και προκλητική και του έταξε πλούτη, απολαύσεις και μια εύκολη ζωή, παροτρύνοντας τον να ακολουθήσει τον φαρδύ και ίσιο δρόμο της. Εκείνος όμως τελικά προτίμησε να πάρει τον κακοτράχαλο με τις ανηφόρες και τα στροφιλίκια που του πρότεινε η δεύτερη, η Αρετή κι ας έπρεπε να προσπαθήσει πολύ περισσότερο.
Η Αρετή ήταν σεμνή και λιτή αλλά τον έπεισε λέγοντάς του ότι η ενασχόληση του με δίκαια έργα και η βοήθεια που θα πρόσφερε σε όσους την χρειάζονταν, θα εξασφάλιζε την ποιότητα και την υστεροφημία του.

Έτσι έγινε ήρωας ο Ηρακλής κι εσύ θαύμαζες τα έργα του ελπίζοντας αν είσαι άνδρας ότι μια ημέρα θα του μοιάσεις ή αν είσαι γυναίκα ότι θα βρεις τον τίμιο Ηρακλή της καρδιάς σου (η Ζήνα, μας προέκυψε αργότερα).

Κατόπιν εορτής, ίσως να ανακάλυψες ότι η γαλούχησή σου με τις συγκεκριμένες ηθικές αντιλήψεις εξυπηρετούσε πάνω απ’ όλα αυτούς που επεδίωκαν να σε έχουν μόνιμα υπό τον έλεγχό τους. Γιατί κανείς δεν πίστευε και μάλλον δεν ήθελε να γίνεις ένας νέος Ηρακλής που θα τους χάλαγε την ησυχία, την τάξη και την ασφάλειά τους.
Οι γονείς σου, οι παιδαγωγοί σου και όλοι οι μετέπειτα εξουσιαστές της ζωής σου μπορεί να σε αγαπούσαν αλλά σε αγαπούσαν περισσότερο όταν επαναλάμβανες μηχανικά τα στερεότυπα της υπακοής σου σε αυτούς.
Δεν ήταν και δεν είναι προσωπικό. Just business...

Και δεν είχε βέβαια καμία σημασία το γεγονός ότι η πλειονότητα των παιδαγωγών σου, την ίδια στιγμή που σε λιβάνιζε με τα καλά του Ηρακλή, τιμιότητα αξιοκρατία, αρχές μπλα μπλα, έβαζε λυτούς και δεμένους για μια ευνοϊκή απόσπαση, για μια θέση με λιγότερη δουλειά και περισσότερα λεφτά. Ή ότι «χάιδευε» τους συμμαθητές σου που τους έκαναν φροντιστήριο, εισπράττοντας φυσικά το ουχί ευκαταφρόνητο αντίτιμο από τους πλούσιους ή λιγότερο πλούσιους γονείς τους. Εσύ πτωχός πλην τίμιος, ήσουν προορισμένος να ακολουθήσεις τον δρόμο της Αρετής και της απόρριψης. Θα τα κατάφερνες μόνος σου, χωρίς δεκανίκια κι ας άσπριζαν τα μαλλιά σου από το άγχος και τις κακουχίες.

Ούτε βέβαια είχε κάποια σημασία το γεγονός ότι οι γονείς σου -καλοί και άγιοι σαν τον Ηρακλή- από την στιγμή που θυμάσαι τον εαυτό σου έψαχναν το «μέσον» για τον διορισμό σου, καταφεύγοντας σε γραμματείς και βουλευτάδες.

Μεγαλώνοντας διαπίστωσες ότι τελικά παρ’ όλες τις νουθεσίες περί του αντιθέτου, ο δρόμος της Κακίας-Τύχης ήταν πολύ δημοφιλής. Γύρω σου χόρευαν διαρκώς ευτυχισμένοι άχρηστοι, ανίκανοι και «παρτάκηδες», άτομα χωρίς κανένα ουσιαστικό προσόν, πέραν της τύχης και του θράσους που αυτή συνεπάγεται.

Έβλεπες τους τυχερούς συνανθρώπους σου που τα είχαν βρει όλα έτοιμα να γκρινιάζουν και να ολοφύρονται επειδή δεν έπιασαν το Τζόκερ αλλά εσύ σιωπούσες περήφανα, μασουλώντας το ξεροκόμματο που σου αναλογούσε.
Έβλεπες στην TV να προκόβουν εκκολαπτόμενοι σταρ και σταρλετίστες που είχαν ως μοναδικό τους προσόν τις υψηλές γνωριμίες, τα λεφτά του μπαμπά και -ενίοτε- το άνετο μάσημα της τσιχλόφουσκας.
Ή το αναμάσημα των ζωδίων, για να έρθω και στα πιο δικά μας...

Έβλεπες στην δουλειά σου να «σκίζεσαι» για το καλύτερο, περιμένοντας την δικαίωσή σου, την ίδια στιγμή που κάποιοι «ξύπνιοι» σου έτρωγαν την θέση και τα... μισθά, απολαμβάνοντας τα προνόμιά τους με... εντολή της κυρίας Τύχης-Κακίας.

Ήταν και η λαϊκή σοφία που σου το φώναζε: «Οι ακαμάτρες κι οι χαζές έχουν τις τύχες τις καλές», εσύ όμως που να πάρεις μπρος. Εξακολουθούσες να προσπαθείς, πράττοντας το καλό το ηθικό και το δίκαιο.

Και είναι βέβαιο πια ότι έχεις εξασφαλίσει μια θέση στο πάνθεον των ηρώων. Βασανισμένος/η, αδικημένος/η και δυστυχισμένος/η, μπορείς να υπερηφανεύεσαι για αυτό άσχετα αν ταυτόχρονα αυτομουντζώνεσαι και καταριέσαι την ατυχία σου, την οποία όμως αν το καλοσκεφτείς εσύ την διάλεξες.

Μπορείς να το υποστηρίξεις μέχρι τέλους ή θα υποκύψεις; Γιατί -στο έχω ξαναγράψει- ο περιβόητος δρόμος της Αρετής ουδεμία σχέση έχει με τα υλικά αγαθά αλλά αναφέρεται πρωτίστως στις πνευματικές αξίες, που με την σειρά τους έχουν ελάχιστη σχέση με την οικονομία της αγοράς. Κι εσύ με την μέριμνα του συστήματος που σε εκμεταλλεύεται, τα έχεις μπλέξει θεωρώντας ότι αυτός ο αγαπημένος παιδικός δρόμος σου είναι που θα σε οδηγήσει στην ευμάρεια, στην επιτυχία. Θες να το πιστέψεις αλλά όπως έγραψε κι ο ποιητής μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχτείς...

Θα μου πεις... και τι να κάνω; Να γίνω σαν τους άλλους, που κατηγορώ; Να πιάσω σκούπα και φαράσι και να τους εξαφανίσω; Είναι και μιλιούνια οι άτιμοι...
Όπως μιλιούνια είναι και οι δικοί σου, οι ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι.

Με αστρολογικούς όρους, ο «εφαρμοσμένος» δρόμος της Αρετής-Προσπάθειας είναι ο δρόμος του «πάνδημου» Κρόνου, ενώ ο δρόμος της Τύχης-Κακίας είναι εκείνος του «πάνδημου» Δία, σε αντιστοιχία με την πάνδημη και ουράνια Αφροδίτη του Πλατωνικού «Συμποσίου».

Του πάνδημου κι όχι του ουράνιου.

Αμφότεροι οι «δρόμοι» έχουν τον σκοπό και την σημασία τους, πρακτικά είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πραγματικότητας που ζεις κι αν θέλεις περισσότερο «Δία» στην ζωή σου είναι αναπόφευκτο να αρχίσεις τις ηθικές εκπτώσεις. Άσε που η τύχη δεν έχει καμία σχέση με τις ικανότητες, αυτό φαντάζομαι το έχεις εμπεδώσει ύστερα από μερικές δεκαετίες εμπειρίας. Από την άλλη αν επιμείνεις στον «Κρόνο» σου περιμένοντας να δικαιωθείς... μετά θάνατον, δεν σου φταίνε οι άλλοι που επέλεξαν διαφορετικά.

Αν όμως θέλεις πραγματικά να ξεφύγεις από αυτό το δίλημμα, μετατρέποντας την (υλική) τύχη και την ατυχία σε κενό γράμμα, τότε οφείλεις να χαράξεις έναν δικό σου τρίτο δρόμο, μακριά από τα στερεότυπα που έμαθες και συνήθισες.

Αυτός ο τρίτος δρόμος προς την ευτυχία -την πληρότητά σου, πιο σωστά- έχει στοιχεία και από τους δύο προηγούμενους, χωρίς όμως αυτά να σε καθορίζουν.

Το μεγαλείο της ψυχής σου μπορεί να συνδυαστεί με «λάθη» και «αμαρτίες», χωρίς αυτό να σκιάζει την προσωπικότητά σου. Χωρίς να δημιουργεί τύψεις, ενοχές, εμμονές και μεγαλομανίες. Είναι η διαρκής σύγκρουση των αντιθέτων, που σε έχει τυφλώσει, σε έχει παρασύρει και τελικά λειτουργείς σαν οπαδός και όχι σαν σκεπτόμενος άνθρωπος.

Σταμάτα πια να υπηρετείς αυτόν τον πόλεμο, που στην πραγματικότητα συντηρεί το σύστημα που σε εκμεταλλεύεται.
Ούτε Τύχη, ούτε Ατυχία, ούτε Κακία, ούτε Αρετή, παρά μόνον Αγάπη και Συνειδητότητα. Με τις δύο τελευταίες «κυρίες» στο πλευρό σου, τίποτε και κανείς δεν μπορεί να σε αποσπάσει από το κύριο έργο σου, που είναι η εξέλιξή σου.

Η ένωση των αντιθέτων μπορεί να επιτελεστεί μόνον όταν αναγνωρίσεις συγχωρήσεις και αγαπήσεις την διαφορετικότητά σου και την διαφορετικότητα των άλλων ξεκρεμώντας τις ταμπέλες «σωστό» και «λάθος». Και μπορεί να επιτευχθεί άριστα όταν έχεις συνείδηση αυτής της επιλογής σου και δεν πρόκειται απλά για καλοσύνη.

Ξέρω ότι αυτό δεν είναι εύκολο, ιδιαίτερα όταν καθημερινά οι συνάνθρωποί σου και οι καταστάσεις σε πιέζουν να πάρεις θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Σε εξωθούν στα άκρα, επαναλαμβάνοντας ένα πολυκαιρισμένο μοτίβο.
Αυτός όμως αν θέλεις είναι ο σύγχρονος δρόμος της Αρετής σου, σε έναν μύθο, μια αλληγορία ξαναπλασμένη με τους όρους πια της αναβαθμισμένης αξίας σου.

Αυτός είναι ο ουράνιος δρόμος σου.

Κατέβασε τώρα το application του Astrology.gr, για το iPhone, το iPad ή το iPod σου!