Υπήρξαν στιγμές που ευχήθηκες να γνωρίσεις τον μεγάλο έρωτα. Τον πόθησες βαθιά μέσα στην απελπισία σου, όταν πικράθηκες από άλλους έρωτες που αποδείχθηκαν μικροί. Τον νοστάλγησες όταν βαρέθηκες από τις κενές συνάξεις δήθεν ερωτύλων.
Τον κάλεσες στα όνειρα σου. Του υποσχέθηκες τα πάντα, μα εκείνος δεν έδωσε σημεία ζωής. Κι ύστερα θύμωσες μαζί του γιατί σε εγκατέλειψε. Οργίστηκες κι ορκίστηκες να μην τον ξαναπάρεις ποτέ στα σοβαρά.
Κι ύστερα το ξέχασες κι αφοσιώθηκες σε αυτά που έμειναν να έχουν για σένα πραγματική αξία, αφού σου τριβελίζουν το μυαλό μέρα νύχτα. Το μεροκάματο, οι υποχρεώσεις, οι έγνοιες, οι λογαριασμοί...
Κάπου-κάπου βέβαια, το κορμί σου κι οι αισθήσεις σου σε τραβάνε απ’ το μανίκι, σε προστάζουν να λουστείς στην ηδονή, μα αυτό –το ξέρεις πολύ καλά- δεν είναι έρωτας. Στο τέλος απομένεις πάντα μόνος σου κι ο έρωτας γεννήθηκε για δύο.
Όμως το σύμπαν παίζει παράξενα παιχνίδια ή πιο σωστά δεν παίζει μόνον με τους δικούς σου όρους. Έχει τους δικούς του χρόνους και σίγουρα δεν βιάζεται όπως εσύ.
Η ευχή σου καταχωρήθηκε και ήρθε η ώρα να εκπληρωθεί.
Και τώρα, ο μεγάλος έρωτας στέκει στο κατώφλι σου, ξυπνώντας μνήμες και επιθυμίες. Ίδιος κι απαράλλαχτος, λες και δεν πέρασε μια μέρα... Ένας έρωτας τρομοκράτης όλων αυτών που συνήθισες να θεωρείς ως πυρήνα της ασφάλειας σου.
Κι επειδή βλέπει ότι είσαι έτοιμος να τον πιάσεις από τα μούτρα, με μια χειρονομία καλής θέλησης, αφήνει τα βέλη του στα πόδια σου.
-Δεν ήρθα για πόλεμο αλλά για έρωτα, σου λέει. Μόνο που πρώτα πρέπει να μιλήσουμε εμείς οι δύο...
Ο παλιόφιλος ο έρωτας θέλει να πιείτε μαζί ένα ποτηράκι, να θυμηθείτε τα παλιά και να λύσετε τις παρεξηγήσεις.
Ύστερα, αρχίζει να σου εξιστορεί τις περιπέτειες και τους καημούς του, σου λέει τι περίμενε από σένα και δεν το βρήκε ποτέ.
Σου θυμίζει τον αθεράπευτο εγωισμό σου, που ποτέ δεν τον άφησε να μαλακώσει την καρδιά σου. Ζήλευες, εξουσίαζες ή εξουσιαζόσουν, ενώ αυτή δεν είναι δουλειά του έρωτα αλλά της ανασφάλειας σου.
Σου θυμίζει τα φαντάσματα σου, που πάντα σκίαζαν το φως του. Την μανία σου να υποταχθείς ή να κυριαρχήσεις, την επιμονή σου να αποδείξεις ότι αξίζεις, μέσα από αυτόν.
Παραδινόσουν άνευ όρων κι ύστερα με οργή ζητούσες πίσω τα χαμένα. Σκλήραινες, πλήγωνες, περιγελούσες την ανοησία του. Τον εξαγόραζες.
Τον ταλαιπώρησες. Τον μέτρησες, τον έβαλες σε κουτάκια, τον πέρασες από σαράντα κύματα, τον εξευτέλισες. Στο όνομα του ερωτεύτηκες τον πλούτο, τη δόξα, τη δύναμη. Ερωτεύτηκες την Σκιά σου, τα απωθημένα σου.
Κι όλα αυτά γιατί στην πραγματικότητα ζούσες έναν έρωτα που δεν ήταν δικός σου, έναν έρωτα που ήταν της μητέρας σου, του πατέρα σου, της τηλεόρασης, της κοινωνίας, του γείτονα, πάντως όχι δικός σου.
Ζούσες έναν έρωτα γενικής αποδοχής, ξένο με το είναι σου. Ζούσες τον πνευματικό θάνατο σου, μέσα από αυτό που ονόμασες έρωτα...
Σου τα λέει όλα αυτά, ενώ δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπο του. Το πρόσωπο σου.
Κι αυτά τα δάκρυα ξεπλένουν το παρελθόν κι ανοίγουν την ψυχή σου. Συγχωρείς τον εαυτό σου κι όλους εκείνους που σε πίκραναν γιατί τελικά εσύ το ζήτησες. Συγχωρείς και αγαπάς.
Σε πιάνει από το χέρι και βαδίζετε μαζί έναν νέο δρόμο. Σου δείχνει τον ουρανό, όπου τα άστρα υμνούν την ένωση της Αφροδίτης με τον θεϊκό πυρήνα της, τα δώδεκα κομμάτια της έγιναν ένα γιατί εσύ το θέλησες.
-Μεγαλώσαμε πια φιλαράκι αλλά είναι γνωστό ότι ο έρως χρόνια δεν κοιτά.
Έλα, ερωτεύσου αλλά αυτήν την φορά φρόντισε να το κάνεις σωστά.
Κατέβασε τώρα το application του Astrology.gr, για το iPhone, το iPad ή το iPod σου!
