Ο Ποσειδώνας σου προσφέρει το μαγικό χαλί του κι εσύ πετάς στους αιθέρες της ελπίδας και της εμψύχωσης, πετάς ψηλότερα απ’ όλα αυτά που σε περιορίζουν. Σε ραντίζει με την μαγική σκόνη, που μεταμορφώνει κάθε ασχήμια σε ανυπέρβλητο κάλλος.
Παραμέρισε λοιπόν την ανάγκη και τα πρέπει σου, γιατί ο θεός σου δεν ευφραίνεται με πίκρες και στερήσεις. Σε θέλει ανώτερο των περιστάσεων, σε θέλει έξω από την σφαίρα της ανάγκης, σε θέλει πνευματικό άνθρωπο με αδιάβροχο την πίστη και τα ιδανικά σου.
Τι είπες; Θα σε προδώσουν; Μα πάντα αυτό κάνουν αλλά βλέπεις είσαι ακόμη ζωντανός κι αυτό χάρις σε όσα είναι για αυτούς το αδύνατο σημείο σου. Πολεμούν τα «έχω» σου, την υλική φύση, τις επιθυμίες σου, γιατί η απώλεια τους είναι εκείνη που τους πονάει περισσότερο. Κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, πιστεύοντας ότι σε συνέτριψαν οριστικά. Εσύ όμως είσαι ακόμη εδώ, γιατί αντλείς από το πουθενά, εμπνέεσαι από το τίποτα, σαν γνήσιος καλλιτέχνης. Να το αόρατο υπερόπλο σου, που ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να νικήσει. Αυτοκρατορίες έπεσαν αλλά εσύ ψυχή των οραμάτων, παραμένεις αιώνιο σύμβολο.
Υπάρχουν βέβαια και στιγμές που γίνεσαι μια σκέτη απογοήτευση. Είναι τότε που ακυρώνεις τα δικαιώματα σου, περιορίζοντας την φαντασία σου σε αυτά που μπορείς να έχεις, τα εφήμερα καταπραϋντικά της θλίψης σου. Το ξέρεις ότι κοροϊδεύεις τον εαυτό σου με όλα αυτά αλλά συνεχίζεις να φέρεσαι σαν την στρουθοκάμηλο.
Απαλλάξου λοιπόν από το άγχος της στέρησης. Απαλλάξου από την κηδεμονία της οικονομίας των αγορών. Δώσε, όχι για να πάρεις αλλά για να νοιώσεις δύο υγρά μάτια να σε κοιτάζουν. Χάρισε από τον πλούτο της καρδιάς σου και θα είσαι ευτυχής. Νοιώσε τον διπλανό σου, για να νοιώσεις και το κέντρο του εαυτού σου, εκεί που φωλιάζει η ανώτερη φύση σου.
Ίσως πάλι ξεπούλησες την αθωότητα σου για τριάντα αργύρια και τώρα νομίζεις ότι δεν υπάρχει αθωότητα στον κόσμο. Πούλησες τη μάνα σου και τον πατέρα σου, που μεταφορικά σημαίνει δεν σεβάστηκες την μάνα φύση κι έβγαλες γλώσσα στην κοσμική τάξη κι έτσι όλοι πια σου μοιάζουν με προδότες. Είναι όμως ο προδότης μέσα σου που γελά θριαμβευτικά. Διώξτον.
Δεν γίνονται θαύματα λες και φυσικά δεν γίνονται αφού δεν πιστεύεις σε αυτά.
Σε ποια όμως; Το πρώτο και μεγαλύτερο θαύμα που βιώνεις κι από συνήθεια δεν το εκτιμάς είναι η ζωή σου. Μην την λερώνεις με τα τοξικά απόβλητα της σκέψης σου, που εδώ που τα λέμε δεν είναι καν δική σου. Είναι η «κοινή λογική» των άλλων, η φιλοσοφία του κοπαδιού.
Παρατήρησε γύρω σου, δες πόση ζωή κρύβεται σε μια χούφτα χώμα, στον αέρα, στο νερό. Δες και τη ζωή που κρύβεται στο πουθενά. Ιδέες και σχήματα που αιωρούνται, αφημένα από όσες και όσους έζησαν πριν αλλά και μετά από σένα. Πιασ ‘τα, κατέβασε τα στο τώρα.
Θαύματα γίνονται λοιπόν κι αν δεν τα βλέπεις είναι γιατί κοιτάς σε λάθος μεριά.
Περιμένω από σένα να καταλάβεις την δύναμη που κρύβεται στο όνειρο σου. Γιατί σίγουρα έχεις κι εσύ «ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό», που το ‘κρυψες για να μην θολώσει ή για να μην γίνει κακόγουστο παιχνίδι στην πλάτη σου, όπως συνέβη με τόσα άλλα.
Όμως τώρα ξέρεις τις παγίδες μιας λάγνας προσδοκίας, ξέρεις ότι εσύ ήσουν που το καταχώνιασες πρώτος, ζαλισμένος από πλαστές παροχές. Τράβα λοιπόν το όνειρο σου μέχρι το τέλος, αποκάλυψε το και μην κρύβεσαι πια, γιατί διαφορετικά ο κόσμος σου, ο κόσμος μας θα γίνει σίγουρα χειρότερος και μαζί με αυτόν κι εσύ.
{youtube}E5W9Zg-jPNc{/youtube}
