Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν αλλά το πνεύμα τους δεν λέει να φανεί ακόμη. Βλέπεις, η Πανσέληνος του Δεκεμβρίου σου κόβει εισιτήριο για τα δύσκολα. Για μια ακόμη φορά ψηλαφίζεις τα αδιέξοδά σου, οι ελπίδες σου υποχωρούν και η μπότα των κατακτητών σου δείχνει πιο βαριά. Βρίσκεσαι ξανά στο ίδιο έργο θεατής: Δεμένος στον τροχό της μοίρας σου, εγκλωβισμένος στην μέγγενη της Ανάγκης, εσύ ο αιώνιος «αναλώσιμος».
Όμως, αυτό το μέλλον θέλεις για σένα και για τα παιδιά σου;
Γιατί αυτό το μέλλον σου ετοιμάζουν εκείνοι που από τα γραφεία τους ανίκανοι να αγαπήσουν έδιναν και δίνουν εύκολες διαταγές για σφαγές αμάχων και «μεταρρυθμίσεις» ποτισμένες με το αίμα σου. Εκείνοι που έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον διάβολο και σου φανερώνονται με φωτοστέφανο.
Οι ίδιοι σε βάζουν να ανησυχείς, μήπως και διαταραχθεί η μακάρια τάξη πραγμάτων. Αυτή η ίδια τάξη, που σε θέλει πειθήνιο όργανό τους. Αυτή που «για το καλό σου» γκρεμίζει κατά το δοκούν ό,τι την αντιστρατεύεται αλλά κατά τα άλλα υπερασπίζει σθεναρά την «ασφάλεια» και την «σταθερότητα». Αλήθεια, τίνος;
Σου λένε ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι καλές και δείγμα προόδου, αρκεί να μην τις εισηγείσαι εσύ. Από αυτό και μόνο καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά στην όλη ιστορία.
Κρατούν το αποκλειστικό δικαίωμα των αλλαγών για τον εαυτό τους. Αυτοί είναι οι μόνοι που «επιτρέπεται» να τις προκαλέσουν, υπό την αιγίδα της εκάστοτε εξουσίας τους. Όπως κόβουν και ράβουν τους νόμους στα μέτρα τους, έτσι σε πείθουν ότι... να, ήρθε η ώρα να αλλάξεις! Κι εσύ μαθαίνεις να αποδέχεσαι και να ακολουθείς τις «φωτισμένες» εμπνεύσεις τους, που στην πράξη δεν συνιστούν παρά την απόλυτη στήριξη των συμφερόντων τους.
Αλλιώς κατατάσσεσαι στους αγράμματους «αντισυστημικούς»
Τα έχεις δει, τα έχεις ζήσει χρόνια τώρα και στον τόπο μας. Όλοι σχεδόν καπηλεύονται την «πρόοδό» σου, μιλούν στο όνομα της για να σε χώσουν τελικά πιο βαθιά μέσα στο μπουντρούμι της υποταγής σου.
Πάψε να είσαι τόσο αφελής!
Εδώ που έφτασες, στην πραγματικότητα τίποτε από όσα «έχεις» δεν σου ανήκει. Στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο άλλοι διαφεντεύουν τον υλικό σου πλούτο, όπως για παράδειγμα οι περιβόητες «αγορές». Και βλέπεις ότι κάθε φορά που τα οικονομικά συμφέροντα «κάνουν παιχνίδι» και στήνουν κρίσεις, πολέμους, πείνα και δυστυχία, θεωρείσαι απλά μια «παράπλευρη απώλεια» και μάλιστα αξιομνημόνευτη, μόνον όταν εξυπηρετεί την προπαγάνδα τους.
Δεν νομίζεις ότι είναι καιρός να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά;
Κι όχι δεν σου γράφω να υιοθετήσεις ακραίους τρόπους αντίδρασης, που έτσι κι αλλιώς είναι βούτυρο στο ψωμί της κάθε εξουσίας. Σε αυτό το εξωτερικό πεδίο το «παιχνίδι» είναι όντως χαμένο και μόνον οι ιδέες σου μπορούν να αντέξουν στον χρόνο.
Σου γράφω για την ουσιαστική συμβολή που μπορεί να έχουν στην ζωή σου οι δικές σου μεταρρυθμίσεις, σε ένα πεδίο που μπορείς να ελέγξεις άμεσα, στο δικό σου εσωτερικό πεδίο, στην νοοτροπία σου και την φιλοσοφία σου.
Ξεκίνα, λοιπόν, το ταξίδι σου προς το κέντρο σου, το Προσκύνημά σου εκεί που ζει και γεννά η Αλήθεια σου.
Εκεί που οι φόβοι και τα τέρατά σου αποδυναμώνονται από την Πίστη σου και την Πνευματικότητά σου.
