Ακόμη ένας χρόνος σε αποχαιρέτησε. Ένας δύσκολος χρόνος, που σίγουρα έχει αφήσει βαθιά σημάδια στη ζωή σου. Ακόμη κι αν ανήκεις στους πιο τυχερούς και δεν δοκιμάστηκες σκληρά από την κρίση, έχεις δηλαδή ακόμη μια δουλειά, μια αγκαλιά και πάνω απ’ όλα την υγειά σου, δεν μπορείς να περνάς καλά, όταν γύρω σου βλέπεις αγέλαστα πρόσωπα, σφιγμένες καρδιές και αδιέξοδα.
Ίσως να μπεις κι εσύ στον πειρασμό να κατηγορήσεις τους υπεύθυνους για όλο αυτό το χάλι. Να βρεις αποκούμπι στην κατώτερη φύση σου που σε έμαθαν να την λογίζεις για ανώτερη. Να καταφύγεις στην ατέρμονη μέτρηση των απολεσθέντων. Τόσα μου πήρε ο ένας, τόσα ο άλλος… Όμως ήσουν πραγματικά ευτυχισμένος όταν είχες αυτά που σήμερα στερείσαι ή μήπως με την απώλειά τους είσαι πιο κοντά στο να καταλάβεις πως ζούσες με δεκανίκια;
Κάποτε έλεγες «άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο», μα για ποια μόρφωση μιλούσες τελικά; Η «παιδεία» σου σε έκανε νεόπλουτο, μια θεραπαινίδα των αγορών και οι αξίες σου ξεσκίστηκαν στο Κολοσσαίο των life style εκπομπών. Έτεινες τον αντίχειρά σου προς τα κάτω ή αποθέωνες τους ήρωές σου, συντηρώντας τα παράσιτα του υλικού κόσμου σου. Ακόμη και η φιλανθρωπία σου έγινε μια εμπορική πράξη, ένας Οργουελικός «τηλεμαραθώνιος αγάπης» αφού κάθε φορά που πατούσες το κουμπί το ένα τρίτο από την ευγενή σου προσφορά πήγαινε –και πάει- στις τσέπες κάποιου ευτυχούς «παρόχου».
Όταν λοιπόν η δυστυχία σε πολιορκεί από παντού, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι το παρακάμψεις τους μηχανισμούς του συστήματος και να φωτίσεις το μονοπάτι της πραγματικής ζωής σου. Να νιώσεις, να αγκαλιάσεις και να ξαναβρείς τον πνευματικό εαυτό σου.
Ουτοπία;
Φαντασίωση;
Ψεύτικη ελπίδα;
Λίγο σε νοιάζει, αν ξέρεις ότι έχεις τη δύναμη να υλοποιήσεις το αστροφώτιστο μέλλον σου. Αν πιστεύεις σε σένα και τον Άνθρωπο. Αν είσαι έτοιμος να πιστέψεις στο «θαύμα».
Όσοι σου λένε ότι τσάμπα αισιοδοξείς, στην πραγματικότητα ξέρουν ελάχιστα για τις δυνατότητες σου. Σε κατατάσσουν αβίαστα στην κατηγορία του ανήμπορου ανθρωπάκου, υποβιβάζουν τη βούληση σου και βέβαια δεν υπάρχει κανένας λόγος για να τους επιβεβαιώσεις.
Ίσα-ίσα, που η διάψευση τους, είναι ένα από τα ύψιστα καθήκοντα σου.
Ο κόσμος γύρω σου υποφέρει από έλλειψη πίστης κι όχι αδικαιολόγητα. Το ξέρεις ότι έχει προδοθεί πολλές φορές, ότι κι εσύ έχεις προδοθεί, μα δεν το βάζεις κάτω. Μεγάλωσες αλλά η καρδιά σου είναι σαν του μικρού παιδιού και κρατώντας σφιχτά την νιότη σου, εκμεταλλεύεσαι το κάθε ξέφωτο που σου παρέχει το σύμπαν.
Σαν αυτό που ανοίγεται μπροστά σου αυτές τις ημέρες.
Οι ουράνιοι φίλοι σου δεν σε έχουν ξεχάσει, απλά δεν σε αναγνωρίζουν έτσι που κρύφτηκες πίσω από τους αριθμούς εκείνων που έχεις ή δεν έχεις. Και σίγουρα μπορείς να δώσεις μια ακόμη ευκαιρία στον εαυτό σου, παραμερίζοντας τις αγωνίες, τα άγχη και τους φόβους σου για το υλικό σου μέλλον, κρατώντας μόνον την πίστη σου ότι θα τα καταφέρεις.
Κι ακόμα καλύτερα, μπορείς να εμφυσήσεις και στους συνοδοιπόρους σου αυτήν την αισιοδοξία. Να τους κάνεις να γελάσουν, να διασκεδάσουν, να ερωτευθούν. Να τους παρασύρεις στον χορό των απολαύσεων της καρδιάς που είναι ανεκτίμητες και δεν σκιάζονται από τις όποιες υλικές στερήσεις. Να τους εμψυχώσεις, θυμίζοντας τους εκείνες τις στιγμές που η όρεξη τους για ζωή νικούσε κάθε υλική στέρηση. Τότε που αγαπούσαν κι έκαναν σχέδια χωρίς να έχουν μια πεντάρα στην τσέπη.
Τότε που κι εσύ καθόσουν σε ένα παγκάκι, με τη φλόγα του έρωτα σου να σε ζεσταίνει. Τότε που λαχταρούσες να μοιραστείς τη χαρά σου, χωρίς υστεροβουλίες και συμφέροντα. Τότε που δεν φοβόσουν «να μπεις σε περιπέτειες», να τολμήσεις, να ζητήσεις το καλύτερο για σένα.
Τελικά μπορείς να περνάς καλά, ακόμη κι όταν οι άλλοι γύρω σου υποφέρουν. Με το να τους διώχνεις τη θλίψη κι όλα αυτά που τους βαραίνουν. Μα η πιο πολύτιμη συμβολή σου είναι ότι αναθερμαίνεις την πίστη τους για το καλύτερο. Βλέπουν εσένα, το ζωντανό παράδειγμα τους, που τους αποδεικνύει ότι δεν χάθηκαν όλα και ούτε πρόκειται να χαθούν και τότε είναι που το διάλειμμα τους, το διάλειμμα σου, γίνεται πηγή δημιουργίας.
Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη!
