Ο Άρης σε τετράγωνο με τον Πλούτωνα...
«Ή με μας ή με τους άλλους». Να ποιο είναι το δίλημμά σου κι εσύ προσπαθείς να ελιχθείς, να αναδείξεις την ουδετερότητά σου, ελπίζοντας πως οι «κακοί» δεν θα σε πειράξουν.
Ελπίζεις και κάνεις πως δεν θυμάσαι ότι στους πολέμους την νύφη την πληρώνουν οι ουδέτεροι, οι άμαχοι κι όλοι αυτοί που δεν μπήκαν καν στον κόπο της αντίστασης.
Γιατί οι άλλοι, οι πολεμιστές, έχουν έναν κάποιο τρόπο να αντιδράσουν στην αδικία, την αυθαιρεσία, την σκλαβιά, την κατοχή. Έμαθαν να πολεμάνε κι ας μην ήξεραν. Εκπαιδεύτηκαν από την ίδια την ζωή, όταν σε ένα δίλημμα σαν το δικό σου απάντησαν εμφατικά «με μας». Εσύ τι θα πράξεις, όταν η βαρβαρότητα εισβάλει στο σαλόνι του σπιτιού σου, όταν βρεθείς αντιμέτωπος απέναντι στους πιο σκοτεινούς σου φόβους; Όταν η βόμβα σκάσει στα χέρια σου; Γιατί, μην μου πεις πως δεν το ξέρεις, ότι εσένα κυνηγούν, τον άμαχο... Τα στρατόπεδα φυλάγονται καλά, εσύ όμως είσαι ο εύκολος στόχος.
Θυμάσαι τους γονείς σου που σου έλεγαν: «Παιδί μου μείνε μακριά από τις αντιπαραθέσεις, μην μπλέκεις». Όχι, δεν είχαν διαβάσει Γκάντι, ήταν η μικροαστική κουλτούρα της συμφέρουσας ουδετερότητας που τους καθοδηγούσε. «Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ»
Μα η τυφλή βία δεν κάνει διακρίσεις.
Θα έχεις ακούσει και θα έχεις διαβάσει φαντάζομαι για τα εγκλήματα πολέμου. Υπάρχουν πολλά, λιγότερο ή περισσότερο γνωστά από την Ιστορία και η φύση του ανθρώπου δεν σε αφήνει να τα ξεχάσεις. Γίνονται και σήμερα, με τον παλιομοδίτικο τρόπο, αυτόν που σου προξενεί ανείπωτη φρίκη, όχι όμως τόση που να σε κάνει να ξεσηκωθείς. Εξ άλλου εδώ έχεις ειρήνη... Μόνο που τα θύματα του ακήρυκτου πολέμου που ζεις αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Πρόκειται για ένα έγκλημα πολέμου νέας τεχνοτροπίας. Και πίστεψέ με, σε κανένα διεθνές δικαστήριο δεν θα βρεις το δίκιο σου, γιατί οι δυνάστες σου είναι που φτιάχνουν τους νόμους, με γνώμονα το «μονά-ζυγά δικά τους».
Επιπλέον, οι κατακτητές σου γύρευαν πάντα τις εύκολες λύσεις. Όσο οι αντάρτες στα βουνά έδιναν την δική τους μάχη, παλαιότερα οι Τούρκοι και πιο πρόσφατα οι Γερμανοί, έπαιρναν ομήρους, έκαιγαν χωριά, λήστευαν, βίαζαν κατακρεουργούσαν εσένα τον άμαχο, τον κατακτημένο «ουδέτερο».
Βλέπεις η ουδετερότητά σου τους ήταν άχρηστη. Έπρεπε να συνεργαστείς, να προδώσεις τα «θρασίμια» που τολμούσαν να τους κάνουν ζημιές. Ή με αυτούς ή με τους άλλους.
Σήμερα ζεις ένα ανάλογο έργο. Κάποιοι γύρω σου αντιστέκονται, κερδίζουν μάχες, φυλάνε Θερμοπύλες. Κι εσύ ο κατακτημένος «ουδέτερος» βιώνεις την οικονομική και κοινωνική τρομοκρατία. Ό,τι έχασαν από τους μαχητές, θα το πάρουν από εσένα.
Και βέβαια σου ζητούν και πάλι να συνεργαστείς, να γίνεις καταδότης, σπιούνος, με όφελος την «έννομη τάξη».
Είναι στη φύση τους.
Αυτοί όμως κάνουν την δουλειά τους, εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Εσύ που βρίσκεσαι;
Δυσφορείς και γκρινιάζεις ζητώντας το δίκιο σου από τους άδικους. Ε ναι, δεν μπορεί, όλο και κάποιος απάνθρωπος θα σε λυπηθεί.
Και βέβαια είσαι πρόθυμος να πανηγυρίσεις, όταν απελευθερωθείς από τα βάσανά σου, αν φυσικά βρίσκεσαι ακόμη εν ζωή ή πιο σωστά αν η ζωή σου έχει πλέον κάποια αξία.
Ζεις σε μια εμπόλεμη ζώνη, μόνον που τούτος ο πόλεμος είναι πιο έξυπνος από τους προηγούμενους
Έχει όμως και πολλά κοινά σημεία με αυτούς.
Θυμάσαι; Ακόμη κι οι εχθροί σου αναγνώρισαν το μεγαλείο σου. Πολεμούσες για την ελευθερία και μέσα στην αθωότητά σου πίστεψες ότι αυτό αρκούσε για να σε δικαιώσει.
Έγινες κρατούμενος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κι ύστερα πρόσφυγας, φυγάς, σημαδεμένος.
Όμως, σε πούλησαν σε μια κόλα χαρτί.
Γιατί ήταν στη φύση τους.
Σου πήρε χρόνια να συνέλθεις κι ενώ οι μνήμες σου είναι ακόμη νωπές, οι απόγονοι των επίδοξων αφεντάδων σου βρήκαν έναν άλλο τρόπο να σε μακελέψουν, αυτήν την φορά χωρίς μαχαίρι και χωρίς φωτιά.
Είσαι το θύμα ενός οικονομικού πολέμου, επίμονου, αργού και βασανιστικού.
Σου λένε «σαν κι εσένα δεν έχει υποφέρει κανείς». Τι ηρωισμός!
Και πάλι εσύ καμαρώνεις μέσα στην αφέλειά σου. Να που αναγνωρίζουν το δίκιο σου κι ας συνεχίζεται το πρόγραμμα της βίαιης προσαρμογής σου. Να, όπου να ‘ναι σε τρία, πέντε, δέκα, εκατό χρόνια τα πράγματα θα στρώσουν.
Όμως το ξέρεις πια, θα σε ξαναπουλήσουν σε μια κόλα χαρτί, γιατί αυτή είναι η φύση τους.
Γι’ αυτό δραπέτευσε από την υποτιθέμενη κι ανώφελη ασφάλειά σου, που έχει ημερομηνία λήξης, όχι και τόσο μακρινή.
Η εποχή της απραξίας σου πρέπει να λάβει τέλος, διαφορετικά θα περιμένεις την μοίρα να αποφασίσει τον τρόπο που θα ζήσεις ή δεν θα ζήσεις.
Τέρμα τα ημίμετρα, τέρμα και η άγνοιά σου. Αυτό σου φωνάζει το τετράγωνο Άρη-Πλούτωνα Εκπαιδεύσου στην μάχη, ώστε να έχεις λόγο στην μοίρα σου. Κράτησε τα ιδανικά σου, βάλε όμως κατά μέρος την αθωότητά σου, που πολλές φορές στο παρελθόν την πλήρωσες με αίμα και δάκρυα. Αυτή η αθωότητα δεν χωρά στον κόσμο του Πλούτωνα.
Κι αν σου έδωσα ως παράδειγμα την κοινωνική πραγματικότητα που ζεις, δεν σημαίνει ότι τελειώσαμε.
Σκέψου ότι τέτοιους πολέμους μπορείς να έχεις σε διάφορους τομείς της ζωής σου. Στη δουλειά σου, στις σχέσεις σου, στην καθημερινότητά σου, μέσα σου, γύρω σου, υπάρχουν σίγουρα σκοτεινές και δυσώδεις γωνιές που λειτουργούν ανεξάρτητα από την βούλησή σου.
Το δίπολο Άρη-Πλούτωνα θα σε φέρει σε επαφή μαζί τους, θα αποκαλύψει την ύπαρξή τους κι εσύ πρέπει να είσαι έτοιμος και εκπαιδευμένος για να βγεις νικητής από την δοκιμασία. Δεν πας για τουρισμό αλλά για μια μάχη μέχρις εσχάτων, όπου θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις τις φυσικές δυνάμεις αλλά και το μυαλό σου.
Κι αν δεν νοιώθεις ακόμη έτοιμος για μια τέτοια μάχη, τότε το μόνο που σου μένει είναι να φύγεις μακριά μήπως και γλιτώσεις τα χειρότερα. Αλλά να ξέρεις ότι αργά ή γρήγορα μια μέρα θα επιστρέψεις στον τόπο του εγκλήματος για να παιανίσεις το «ελευθερία ή θάνατος».
Γιατί γεννήθηκες για να είσαι ελεύθερος.
Είναι στη φύση σου.
