Ο Ήλιος και ο Ποσειδώνας πραγματοποιούν την ετήσια συνάντησή τους στους Ιχθύς και τα φαντάσματα βγαίνουν στο σεργιάνι. Θυμάσαι τον Κάσπερ, τον φίλο των παιδικών σου χρόνων; Γιατί, ναι υπάρχουν και φιλικά φαντάσματα με καλή καρδιά που σε κάνουν να γελάς. Αν όμως ζεις φυλακισμένος στον κόσμο των συμφερόντων, τότε τα φαντάσματά σου παίρνουν την μορφή των φόβων σου. Γίνονται πλάνη και απάτη.
Γι’ αυτό κι εσύ χαλάρωσε και πέταξε στον κόσμο των οραμάτων σου, εκεί που η εξουσία των «ρεαλιστών» δεν έχει καμία δικαιοδοσία.
Εκεί που γεννάς ζωή από το τίποτα, εκεί που θεριεύουν τα όνειρά σου.
Ίσως με ρωτήσεις: «Και τι θα πετύχω με αυτό; Μην είναι μόνον μια πρόσκαιρη φυγή από βάσανα που πάντα θα σέρνω στις πλάτες μου; Μην είναι μια υπεκφυγή απέναντι σε μια σκληρή πραγματικότητα που πάντα θα βιώνω;»
Η λογική σου σε βάζει να ρωτάς, μα εγώ θα απαντήσω στην καρδιά σου.
Σου λένε ότι όλα αυτά που πιστεύεις είναι ανεφάρμοστα, χίμαιρες του νου σου, σε βαφτίζουν κορόιδο και αφελή, μα δεν θα καταλάβουν ποτέ ότι την δύναμη σου την αντλείς από την καρδιά σου. Κρίνουν βλέπεις εξ ιδίων, αφού η καρδιά τους έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι το κέντρο τους. Καυχιούνται για το μυαλό και την πονηριά τους, αυτή που σε κάνει κάθε ημέρα φτωχότερο ή σε ποδηγετεί να γίνεις σαν κι αυτούς. Καυχιούνται πολύ περισσότερο για το στομάχι τους, που δεν σταματά να αλέθει το βιός σου.
Την ακούνε βέβαια την καρδιά τους να κτυπά μηχανικά και νομίζουν ότι ζουν. Αυτή κι αν είναι ψευδαίσθηση...
Έχουν ξεχάσει να αγαπούν, μόνον μετρούν και ξαναμετρούν την ματαιότητα τους. Πόσα έχουν, πόσους εξουσιάζουν, αυτό είναι το μέτρο τους και συνάμα η καταδίκη τους.
Έχουν από καιρό καταδικάσει τον εαυτό τους σε πνευματικό θάνατο και πραγματικά μόνον ένα θαύμα θα μπορούσε να τους αναστήσει.
Αλλά τα θαύματα είναι αποκλειστικά μια υπόθεση καρδιάς. Της δικής σου καρδιάς που δεν κτυπά μηχανικά αλλά στον ρυθμό της πίστης σου. Στον ρυθμό της ελπίδας σου για έναν καλύτερο κόσμο.
Αν λοιπόν όλοι αυτοί θέλουν να σε τρελάνουν με φήμες, ψευτιές και πονηριές, τρέλανε τους κι εσύ με τις υπερβάσεις σου. Γίνε ένας καλλιτέχνης της ζωής που ζει με τις εμπνεύσεις του και μιλάει με τα σύμβολα. Γίνε άρωμα που ποτίζει τις καρδιές των συνανθρώπων σου, γίνε το αδιανόητο που πάντα φοβούνται.
Γίνε ο φύλακας-άγγελος σου.
Κι αυτό τους πρέπει: Να σπέρνουν πλάνες αλλά να θερίζουν τα θαύματα σου. Να σε απειλούν με πόνο και δυστυχία, μα να κτυπάνε τον αέρα. Να απορούν πως αντέχεις αφού ξέρουν πολύ καλά πως οι ίδιοι στη θέση σου θα είχαν υποκύψει προ πολλού.
Γιατί σε κλέβουν, σε σκοτώνουν και σε βιάζουν καθημερινά. Ποντάρουν πολλά στην θνητή φύση σου και τους φόβους της, μα στέκουν αμήχανοι μπροστά στην αθανασία σου. Σου λένε «δεν υπάρχει», «δεν αποδεικνύεται», παρ’ ότι εσύ επιμένεις να τους διαψεύδεις. Ζεις και χωρίς αποδείξεις, έξω και πέρα από τους νόμους τους...
Εκεί που σε έχουν για «τελειωμένο» κι ένα ιδανικό θύμα της απάτης τους, διαπιστώνουν με οδύνη ότι όσα σχέδια κι αν κάνουν, ο Θεός τους θάβει με το γέλιο του. Και ξέρεις, δεν σου γράφω μόνον για τον Χριστό, τον Αλλάχ ή τον Βούδα, μα και για τον Θεό που ζει μέσα σου.
Νομίζουν ότι «σε κρατούν στο χέρι» μα τελικά το μόνο που κρατούν είναι ο «κοπανιστός αέρας» που σου πούλησαν. Μένουν παρέα με τις «φούσκες» που οι ίδιοι δημιούργησαν για να σε παγιδέψουν.
Γιατί εσύ δεν πιάνεσαι ούτε φυλακίζεσαι, όσο είσαι το παιδί του Ονείρου και της Αγάπης, όσο είσαι το μικρό Θαύμα σου.
Θα σε νικήσουν μόνον αν γίνεις σαν αυτούς. Αν αποκηρύξεις τα ιδανικά σου, αν πάψεις να πιστεύεις στο «καλό καγαθό» των προγόνων σου, στο προσωπικό σου Σωκρατικό «δαιμόνιο», στο «αγαπάτε αλλήλους» του Θεού σου. Αν βλέπεις τον συνάνθρωπο σου ως είδος προς εκμετάλλευση, αν τον κοροϊδεύεις για να κερδίσεις ακόμη λίγα δράμια ματαιότητας.
Αν κόψεις τα φτερά του Ποσειδώνα σου κλείνοντας τους δρόμους της διαφυγής σου από το «πεπρωμένο» τους.
Θέλουν να σε πείσουν ότι η μόνη σου ελπίδα είναι αυτοί κι ο κόσμος που με σπουδή έκτισαν: Ένας κόσμος που μαστίζεται από τους νόμους των αγορών, ένας κόσμος-φυλακή για καρδιές, όπου τα πάντα πουλιούνται κι αγοράζονται, ελπίδες, όνειρα, έρωτες και ψυχές.
Ένας κόσμος αδυσώπητος με όμορφες βιτρίνες και παραπλανητικά περιτυλίγματα, εξαγορασμένα ιδανικά και μια πίστη παντρεμένη με τη σκοπιμότητα, πάντα στην υπηρεσία των συμφερόντων τους.
Αυτός είναι ο Ποσειδώνας τους μα δεν πρέπει να γίνει και δικός σου. Δεν είναι καν «ροζ», μια χαριτωμενιά που κανείς δεν πρέπει να παίρνει στα σοβαρά, ένα παραμύθι για μικρά παιδιά. Όλα αυτά είναι πολύ βολικά για να είναι αληθινά.
Γιατί στην πραγματικότητα ο Ποσειδώνας είναι ο εγγυητής της ζώσας αλήθειας της ψυχής σου. Είναι το ισόβιο διαβατήριο για την ελευθερία σου.
Τίμησε τον λοιπόν και πέταξε ψηλά, ζήσε χωρίς τις «αποδείξεις» τους!
