Χριστός Ανέστη!
Ακόμη ηχούν στα αυτιά σου τα τσουγκρίσματα και τα τραγούδια γύρω από το εορταστικό τραπέζι. Ξαναβλέπεις τον εαυτό σου να υψώνει το ποτήρι επαναλαμβάνοντας μια φράση, που παρότι την λες μηχανικά, κρύβει την ουσία που θυμάσαι μόνον όταν έχεις πρόβλημα.
Άντε γεια μας!
Η υγεία σου πάνω απ’ όλα...
Και δείχνει βέβαια οξύμωρο να το εύχεσαι, ενώ την ίδια στιγμή φορτώνεις τον οργανισμό σου με «τοξίνες και δηλητήρια», τα «παραπαίδια» της χαράς σου.
Όμως είναι μόνο «τεχνικό» το θέμα; Καθημερινά ακούς και διαβάζεις για την επιβάρυνση του οργανισμού σου και για κάποιους «χρυσούς» κανόνες, των απανταχού ειδικών, που το ‘χουν... χούι να δηλητηριάζουν με τον δικό τους τρόπο τις απολαύσεις σου. Όχι αυτό, μη εκείνο και λίγο θέλει να αυτομαστιγωθείς για τις διατροφικές σου «αμαρτίες», λες και σου λείπουν οι ενοχές και πρέπει να αποκτήσεις καμιά ντουζίνα ακόμη!
Ξέρεις βέβαια για δίαιτες που δεν φέρνουν αποτελέσματα, παρά την πιστή τήρησή τους, όπως και για δυσάρεστα προβλήματα υγείας που ταλαιπωρούν κάποιους «άψογους» κατά τα άλλα συνανθρώπους σου, που δεν πίνουν, δεν καπνίζουν, δεν τρώνε τίποτε «επιβαρυντικό» αλλά... δεν έχουν την υγειά τους.
Η επιβαρυμένη κληρονομικότητα είναι βέβαια ένα θέμα αλλά κι αυτή κάνει τις ζημιές της επιλεκτικά. Μπορεί να έχεις μια τάση που δεν θα εκδηλωθεί ποτέ.
Υπάρχει λοιπόν και κάτι άλλο που μπαίνει στο ζύγι και διαμορφώνει το αποτέλεσμα.
Κι αυτό είναι το κατά πόσο ζεις ελεύθερα και είσαι ο εαυτός σου, αφού η χαρά σου έχει τη δύναμη να διαλύσει τα μαύρα σύννεφα της τοξικότητας. Το κατά πόσον σε καθορίζει η εντατικοποιημένη καθημερινότητά σου και τα διαρκή «πρόσεχε», που τελικά σε δηλητηριάζουν περισσότερο από όσο φαντάζεσαι. Για παράδειγμα, όταν μετράς τις θερμίδες ψυχαναγκαστικά, το σύστημα σου «μπλοκάρει» και τα αποτελέσματα είναι πενιχρά.
Ουσιαστικά, πολλά από τα προβλήματα υγείας είναι προϊόν των «τρελών» ρυθμών που ζεις και των διαρκών πιέσεων προς τον εαυτό σου να κάνεις πράγματα που «πρέπει» ή είναι αρεστά στους άλλους. Όλα αυτά σε απομακρύνουν από την αλήθεια σου και δημιουργούν «κενά» στο ανοσοποιητικό σου σύστημα και ψυχοσωματικές εκδηλώσεις που -κακά τα ψέματα- στην πλειοψηφία τους δεν αντιμετωπίζονται παρά μόνον επιδερμικά από την «κλασική» ιατρική. Πάρε ένα χάπι σου λένε για να σου περάσει ο πόνος κι αν σου ξανάρθει... πάρε άλλο ένα!
Θεραπεύοντας όμως το σύμπτωμα. δε θεραπεύεις και την αιτία που το δημιουργεί, με αποτέλεσμα να μπλέκεις συχνά σε έναν φαύλο κύκλο χορήγησης φαρμάκων, που το ένα «διορθώνει» το άλλο, χωρίς ποτέ να θίγεται η βασική δυσαρμονία που παράγει το πρόβλημα.
Αν θέλεις λοιπόν να απεμπλακείς οριστικά από τις δυσάρεστες παρενέργειες στην υγεία σου δεν έχεις παρά να κάνεις μια... μεγαλειώδη στάση στους εξοντωτικούς ρυθμούς της καθημερινότητάς σου, στις φοβίες, τα άγχη και τους αυστηρούς κανόνες σου, γνωρίζοντας όμως ότι σε πρώτη φάση θα υποστείς όλα τα συμπτώματα μιας διαδικασίας «επανασυντονισμού» του οργανισμού σου στους φυσικούς ρυθμούς. Κι αν το έχεις... παρακάνει με το άγχος, μπορεί αυτά τα συμπτώματα να είναι σχετικά σοβαρά, δεν γίνεται όμως διαφορετικά.
Απλά, όταν επανέλθεις στην φυσιολογική σου κατάσταση, έχοντας πια αποκαταστήσει κάθε δυσλειτουργία, φρόντισε να μην παρασυρθείς και ξανακυλήσεις στα ίδια.
Κι εδώ δεν σου γράφω τόσο για έναν φυσικό τρόπο ζωής που είναι συνυφασμένος αποκλειστικά και μόνο με την κατανάλωση «αγνών» τροφών, την φυσική άσκηση κλπ αλλά για την έκφραση των αληθινών συναισθημάτων σου, αφού αυτό είναι τελικά το κλειδί της ευεξίας σου. Αν δεν νοιώθεις πραγματικά καλά με τον εαυτό σου, ό,τι «φυσικό» κι αν βάλεις στο σώμα σου, αργά ή γρήγορα θα μεταμορφωθεί σε τοξικό.
Η ζωή είναι χαρά και δημιουργία, δεν είναι σωστό λοιπόν να την πλαισιώνεις με αυστηρούς κανόνες που αναφέρονται στον τρόπο ζωής σου. Αυτοί απλά σε εμποδίζουν να «ανασαίνεις», ανοίγοντας τον δρόμο σε νέες ευπάθειες και δυσλειτουργίες.
Ας κάνεις λοιπόν μια νέα αρχή και να αναστηθείς αληθινά, τηρώντας μεν το μέτρο στη διατροφή και τις συνήθειές σου αλλά βγαίνοντας συνάμα από τον ασφυκτικό κόσμο των κανόνων και των «ειδικών». Ζήσε αυτό που σου «βγαίνει», γιατί «όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος»!
