Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 21/4 έως 25/4

«Είμαι σοβαρός», λες, με την σοβαροφάνεια που σε διακρίνει.
«Έχω επίγνωση», λες, μέσα στην άγνοιά σου.
Κριτικάρεις τους άλλους για να μην βλέπεις τις αδυναμίες σου.
Βαφτίζεις την υποκρισία στρατηγική κι εκείνο που μετράει περισσότερο για σένα είναι το να μην εκτεθείς στα μάτια του κόσμου.
«Έχω αρχές», λες εννοώντας την ανελαστικότητά σου απέναντι στο διαφορετικό.
Κι όλα αυτά για να κερδίσεις την έγκριση των άλλων προς το πρόσωπό σου, την περιβόητη «αποδοχή», που κατά πως φαίνεται σου λείπει περισσότερο απ’ όλα.

Ας πάμε όμως πίσω, στην αρχή...

Από μικρό παιδί, σε έμαθαν να είσαι «εντάξει» σύμφωνα με το μέτρο της οικογένειας και της κοινωνίας σου. Να είσαι ώριμος από κούνια.

Μα εκείνη η πρώιμη, δανεική και στρεβλή ωριμότητα σου στέρησε την χαρά των παιδικών σου χρόνων. Οι ενοχές έκαναν πάρτι μέσα σου κι όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο μεγάλωναν και οι ευθύνες σου. Εσύ έφταιγες για τα δεινά όλου του κόσμου κι εσύ έπρεπε να τα διορθώσεις. Όφειλες να αυτομαστιγωθείς σαν τους καλόγερους του Μεσαίωνα για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες και να φύγει η πανούκλα.

Κατάλαβες ίσως ότι σου γράφω για τον Κρόνο των παιδικών σου χρόνων, που σε καθορίζει ακόμη, αφού πασχίζεις να κερδίσεις τα χαμένα στοιχήματα της νιότης σου.

Ο αυστηρός πατέρας σου ποτέ δεν σε αποδέχτηκε. Ό,τι κι αν έκανες για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του, εισέπραττες μια ακόμη ανελέητη κριτική. Από τότε πασχίζεις να αποδείξεις σε όλους ότι είσαι ο καλύτερος και τα καταφέρνεις παντού, μα η πατρική φιγούρα έχει στοιχειώσει τη ζωή σου κι όλοι σου φέρονται σαν εκείνον.

Από τη μάνα σου δεν πήρες αγκαλιά κι έμαθες κι εσύ να είσαι σκληρός, ανθεκτικός απέναντι στις κακουχίες μα το συναίσθημά σου κρύφτηκε πίσω από τα πρέπει. Κι όταν πια το παιδί σου, πήγε να σε αγκαλιάσει, του διάβασες τις «Δέκα εντολές»

Όταν χώρισαν οι γονείς σου, είπες «ποτέ δεν θα συμβεί αυτό σε μένα», μα έτσι καταδίκασες τον εαυτό σου σε μια μάταιη υποχωρητικότητα στις σχέσεις σου. Πολέμησες για να κρατήσεις ενωμένη την νέα οικογένειά σου, θυσιάζοντας όση ελευθερία σου είχε απομείνει. Και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Πήρες για μια ακόμη φορά τον δρόμο του «αποδιοπομπαίου τράγου».

Τι πήγε λάθος αφού τα έκανες όλα κατά πως πρέπει;
Γιατί το τίμημα της πρώιμης ωριμότητάς σου είναι πάντα τόσο σκληρό.

Είναι άραγε «καρμικό»;

Εδώ γελάνε...

Κουβαλάς έναν σταυρό που θα μπορούσες να τον είχες παρατήσει καιρό πριν. Πήρες όμως τη ζωή και τον εαυτό σου πολύ στα σοβαρά και φυλακίστηκες σε ένα κελί που έφτιαξες μόνος σου.

Γι’ αυτό ένιωθες πάντα την ανάγκη να αποδείξεις τα αυτονόητα.
Γι’ αυτό εγκλωβίστηκες στο άγχος σου και μεγέθυνες το κάθε πρόβλημα.
Γι’ αυτό η «κατάρα» του λάθους σε ακολουθεί πιστά κι όσο παραμένεις σε αυτόν τον φαύλο κύκλο των αποδείξεων και των ενοχών, γλιτωμό δεν έχεις.

Κι αν τελικά αυτές τις μέρες ο Κρόνος, ο Χείρωνας ή ο ανάδρομος Ερμής σε δοκιμάζουν και ξύνουν παλιές πληγές, είναι για να συνειδητοποιήσεις τη δική σου αλήθεια και να μάθεις να τιμάς τον εαυτό σου για αυτό που είναι κι όχι για εκείνο που θα ήθελαν οι άλλοι.

Πόσες φορές πρέπει να στενοχωρηθείς για να το καταλάβεις;

Δώσε λοιπόν μεγαλύτερη βάση σε σένα. Στάσου μακριά από την βουή της καθημερινότητας, τις πιέσεις και τις αναγκαιότητες, τα πρέπει των άλλων, της κοινωνίας, της οικογένειας ή των φίλων σου... Σταμάτα να δρας αντανακλαστικά στον ρυθμό που σου επιβάλλουν. Κι εκεί στην προσωρινή ακινησία σου σκέψου βαθιά, τι είναι αυτό που έχεις μέσα σου και σε κοντράρει; Ποιο γόνιμο χαρακτηριστικό σου παραμέρισες για να είσαι αρεστός στους άλλους; Που κρύβεται η χαρά σου;
Όταν το βρεις, θα έχεις κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα.

Όμως η σκέψη από μόνη της δεν φτάνει.
Χρειάζεσαι κι ένα σπουδαίο γιατρικό για τις ενοχές σου, που όσο τους το επιτρέπεις, είναι πάντα είναι πρόθυμες να σε κυριεύσουν. Εδώ χρειάζεσαι την Αγάπη.

Αγκάλιασε τον εαυτό σου, αγάπησέ τον περισσότερο από τους κανόνες σου. Χαμογέλασε μπροστά στα εμπόδια σου και κάνε όσα «λάθη» θέλεις. Μεγάλωσες πια και δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν!